The Midnight Sun - 17.08.1940, Blaðsíða 1

THE MIDNIGHT SUN
No. 1 Laugardaginn 17. ágúst 1940. Price 10 aurar
A MESSAGE FROM:
MAJOR-GENERAL H. O. CURTIS, C. B., D. S. O., M. C., commanding British Forces in Iceland
„The Midnight Sun“ — the very name suggests adventure in a strange and little explored land; a land of
contrast, where in summer the sun hardly sets and in winter hardly rises. Now, however, „The Midnight Sun“
vvill always be with you.
Iceland is a strange land and challenges our study. Friendly geysers spout hot water at the foot of forbidding
glaciers and lava beds and barren lands border seas teeming with fish. Our newspaper must assist us in our study
of the country.
Although accustomed to sailors, the Icelanders, until our arrival, had never so much as seen a soldier and
knew nothing of our ways and prejudices.
The inhabitants, however, are well used to receiving visitors, as yearly they extend a warm welcome to
the many birds who take advantage of this sanctuary for nesting. The feathered guests of the country are all wel-
comed, except the dark-winged Skua Gull, the Nazis of the sky, who do not fish themselves, but seize the catch
of other birds.
This island is a very big one, bigger than Ireland, and has an enormously long coast-line. Without a local
newspaper, touch between our far-flung units would indeed be difficult. How could the coast-watchers get news,
unless „The Midnight Sun“ pierces the winter darkness?
A ready friendship has already sprung up between the members of the fighting forces and the people of
Iceland, who are so akin to Scot and Irishman. They grasp the same ideals as we do and share with us a heritage
of Christianity, freedom and royal democracy. Iceland possesses one of the oldest parliaments in history. This
paper must tell us of these sturdy folk, who in small boats discovered North America, and who today in small
boats fish throughout the year in the Arctic Circle; and who cheerfully, in pouring rain, mow and make hay in
fields wrested from rock and lava. This people are quick too in the adoption of modern methods, and use sea-
planes for spotting shoals of herrings, and fully understand the advantages of wireless and telephonic comm-
unication and the broadcast.
Their traditional hospitality to the traveller requires acknowledgement. We want also to know
more of their folk-lore and the story of the conversion of Iceland from paganism to Christianity. It is hoped too
that our paper may act as an interpreter of our ways and customs to this people, who require our protection and
markets during these days of menace.
Links in local chains can certainly be forged, but a firmer link is also required with the home country and
Dominions. „The Midnight Sun“ will shed a gleam into many a home and ship and aerodrome, expanding the
news in letters and acting as a souvenir and record of our sojourn in Iceland. Let „The Midnight Sun“ arise, and
during our stay may it never set. _________________________
Boðskapur frá MAJOR-GENERAL H. O. CURTIS C. B., D. S. O., M. C.
„Miðnætursólin“, —- nafnið eitt vekur hugsanir um æfintýr í ókunnu og einkennilegu landi, — landi andstæðanna, þar sem sólin varla
gengur til viðar á sumrum og varla kemur upp á vetrum. En nú verður „Miðnætursólin“ alltaf hjá ykkur. ísland er einkennilegt land, sem hvet-
ur menn til þess að kynnast sér. Vingjarnlegir goshverir gjósa heitu vatni við rætur kaldra skriðjökla, og hraun og gróðurlaus lönd liggja að
vötnum, sem eru kvik af fiski. Blaðið okkar verður að hjálpa okkur til þess að kynnast landinu.
Þó að íslendingar séu vanir sjómönnum, hafa þeir aldrei, fyrr en við komum hingað, séð hermenn, og eru allsendis ókunnugir háttum
okkar og hugsunarhætti. • \
Samt eru landsmenn þaulvanir því að taka á móti gestum, því að á hverju ári bjóða þeir velkomna fuglana mörgu, sem leita til þessa
griðastaðar. Vængjuðu gestirnir eru hér allir velkomnir, nema Skúmurinn með vængina dökku, Nazisti loftsins, sem veiðir ekki handa sér sjálf-
ur, heldur rænir veiði annara fugla.
Þetta eyland er mjög stórt, stærra en írland, og strandlengjan er afar löng. Án fréttablaðs yrðu mjög torvelt að hafa samband milli dreifðra
herflokka okkar. Strandverðirnir geta ekki fengið fréttir, nema því aðeins að „Miðnætursólin“ rjúfi vetrarmyrkrin.
Þegar hefir tekist vinátta með setuliðsmönnum og íslendingum, sem eru svo skyldir Skotum og írum. Þeir búa yfir sömu hugsjónum og
við, og hafa ásamt okkur að erfðum tekið kristna trú, frelsi og þingbundna konungsstjórn. ísland á elzta löggjafarþing sem til er. Þetta blað
á að fræða okkur um þessa þrekmiklu þjóð, sem fór i landaleit til Vesturheims á litlum fleytum forðum, og enn i dag stundar fiskiveiðar í Norð-
ur-íshafi á smábátum á öllum tímum árs, og gengur hressilega til heyskapar í öllum veðrum á túnum, sem hún hefir með mestu harðneskju náð
úr greipum grjóturða og hrauns. Þjóðin er engu síður fljót að átta sig á starfsaðferðum nútimans; liún notar flugvélar til þess að leita að síld-
artorfum, og hún hefir fullan skilning á gagnsemi síma og útvarps.
Hina alkunnu gestrisni íslendinga í garð aðkomumanna ber að viðurkenna. Okkur langar til að vita meira um þjóðsagnir þeirra og kynn-