Ólafsfirðingur - 23.01.1946, Blaðsíða 3

ÓLAFSFIRÐINGUR
3
áhugamálum ókkar, sem krefjast ekki sundrungar,
heldur samstarf allra þeirra, sem að þeim málum vilja
vinna af einlægni, hvað sem allri pólitík líður.
Ég lít svo á, að þeirra pólitísku grýlur og Gróu-
sögur í bæjarmálum Ólafsfjarðar verði lítill styrkur
í uppbyggingu þess bæjar, sem allir Ólafsfirðingar
hafa hug á, að verði byggður upp af einhug og ein-
lægni þeirra manna, sem einhver áhrif geta haft á
þau málefni bæjarins, sem mestu varða um framtíð-
arþróun hans og menningarþroska og atvinnuskil-
yrði íbúanna. En ef til vill eru Gróusögurnar eini
styrkurinn, sem sósíalistar vilja leggja fram til vel-
ferðarmála okkar unga og fámenna bæjarfélags.
Býst ég við, að mörgum þyki lítið til þess styrks
koma og þetta pólitíska garnagaul þeirra missi því
áreiðanlega marks. Það er ekki pólitík, sem á að
byggja bæ okkar, heldur góðir og dugandi íbúar,
hvort heldur sem þeir kalla sig sósíalista, fram-
sóknar-, jafnaðar-, eða sjálfstæðismenn.
I ungum og fámennum og fátækum bæ, eins og
Ólafsfjörður er, þá held ég, að aðalskylda íbúanna, og
fyrsta skilyrði til að sigrast á óhjákvæmilegum erfið-
leikum vaxtaára bæjarins séu sameinaðir kraftar
um öll aðkallandi nauðsynjamál, er varða velferð og
hag bæjarins, en ekki togstreyta um heimspólitísk
sjónarmið.
Ég veit, að skrif þeirra sósíalista nú, eru, sem fyrir
hinar fyrri bæjarstjórnarkosningar, aðeins kosninga-
áróður, og hann getur varla lélegri verið fyrst þeir á
annað borð hafa lagt út á þá braut að hefja slíkan
áróður .
Sjálfstæðismenn í Ólafsfirði hafa að sjálfsögðu
lagt sinn skerf til sveitar- og bæjarmála Ólafsf jarðar
á undanförnum árum, og án þess að ég ætli að hlaða
á þá nokkru oflofi, þá er mér óhætt að segja, að hvað,
sem sósíalistar segja um þeirra störf, þá er það víst,
að Sjálfstæðismenn hafa unnið svo mikið og vel fyrir
Ólafsfjörð og íbúa hans, sem tök hafa verið til á
hverjum tíma, en þeir viðurkenna það, sem eðlilegan
hlut, að framtíðarverkefnin eru mörg og stór, og
þeim er ljóst, að til þess að leysa öll vanda- og nauð-
synjamál okkar unga bæjar er nauðsyrí á samstilltum
kröftum allra góðviljaðra íbúa bæjarins og skilningi
þeirra á erviðleikum fortíðar og framtíðar. Sjálf-
stæðismenn líta rauhæfum augum á lífið og reyna að
sigrast á erfiðleikum þess með heilbrigðri hugsun og
starfi, og þó þeir eigi sína björtu drauma um sigur-
sæla baráttu við erfiðleikana, þá lifa þeir ekki í
draumheimum dýrlegra stunda, sem koma muni af
sjálfu sér yfir börn jarðar, ef kommúnistar fái bara
að ráða ríkjum í heiminum. Sjálfstæðismenn vita, að
það er ekki uppfylling allra þarfa mannlífsins, hvorki
einstaklings eða félagslegra þarfa, að trúa á ein-
hverja ofstækisfulla stjórnmálastefnu og í skjóli
hennar að heimta allt og krefjast allra hluta hugs-
unarlaust og fyrirhyggjulaust, þar skal meira þurfa
til.
Og sjálfstæðismenn halda áreiðanlega óskertum
sönsum fyrir áróðri sósíalista, og þeir missa ekki
sjónar á staðreyndum vegna blekkinga þeirra; þeir
munu halda áfram að vinna að framfara- menningar-
og hagsmunamálum bæjarins með dugnaði, fram-
sýni og fyrirhyggju, og framtíðin ein, en ekki sósíal-
istar nú, verður fær um að dæma þau störf, sem
Sjálfstæðismenn vinna þessum bæ.
Þorvaldur Þorsteinsson
Nýjárshugleiðingar
Sigursveins D. Kristinssonar
Eins og ég bjóst við hefur greinarstúfur sá, er
ég skrifaði í Siglfirðing 14. des. s. 1., farið óþyrmi-
lega í taugarnar í herra Sigursveini Kristinssyni.
Hann sendir mér kveðju í síðasta Mjölni og er
þýkkja hanns mikil og mætti um hana segja: Að
,,hún brýzt út í bullandi orðum af bláþunnri mælsku
í skvett eftir skvett.“
Er grein hans rituð af miklu yfirlæti og er auðséð
að hin dásamlega uppgötvun sem Einar Bragi Sig-
urðsson gerði hér á síðastliðnu sumri, hefur ekki
farið alveg fram hjá honum, heldur stigið manninnum
talsvert til höfuðs. —
Eitt af því fyrsta í grein Sigursveins eru bolla-
leggingar hans um það, hvað ég megi sanna. Er mér
ekki skiljanlegt hvað sú lokleysá á að þýða því hún
er tilefnislaus frá minni hlið. Eg hef til dæmis ekki
reynt að sanna neitt um það að Sjálfstæðismenn væru
meiri burgeisar en Sósíalistar. Eg sé ríkari en hann
(en um það er hægt að deila), að foreldrar hans séu
verkafólk, sem hafi unnið fyrir sér í sveita síns and-
litis; — og enn er eitt, sem ég má sanna, það, hvað
mörg tug-prósent hann sé meiri öryrki en ég. Vissu-
lega er það satt að Sigursveinn er meiri líkamlegur
öryrki en ég, en um hagnýta sálarorku þoli ég vitan-
lega engan samanburð við mann, sem getur allt nema
gengið, samanber sunnudagsblað Þjóðviljans í sumar.
Sigursveinn er að tala um, að ,,eigendur“ geti ekki
verið án verkafólks. Eg veit ekki hvað hann meinar.
Liggur það á bák við, að enginn geti orðið efnaður
nema af því sem Sósialistar kölluðu arðrán? En
hvernig er það með hann, er hann ekki orðinn sæmi-
legur „eigandi" á okkar mælikvarða? Þó er ekki
vitað að hann hafi veitt neinum atvinríu, nema við
bygginguna á íbúðarhúsi sínu.
Eg hef í skrifum mínum enga tilraun gert, til þess
að rugla stjórnmálastefnur, hvorki Sósialista eða
annarra. Enda er stefna Sósíalista í atvinnumálum
svo ákveðin, að ekki er um að villast og hún er sú, að
rekstur einstaklinga sé ótryggur og óheppilegur, eigi
engan rétt á sér, og eigi því að þurkast út, og opinber
rekstur að koma í staðinn, og að sjálfsögðu undir