Føringatíðindi - 04.10.1894, Blaðsíða 3

í dreima vit liva so fró og g’la,
men sorgin kennur ai dreimar.
Hon starur at tar so stór og blaik,
vi eigun sutn sigvandi streimar.
— Harmur og sorg rennur av rósínun reiu, —-
Tínun lívsdeji filgjur ai smíl í song,
men táran hon gevur sar stunđir,
Smíli er rojín av tí, sum er,
grátur: skuggin av tí, sum brast sundur,
— Harmur og sorg rennur av rósinun reiu. —
Eftir I. P. Jaeobsen,
sett út av X-
Tað hevur ofta harmað meg at síggja.
tá ið bj'gdamenn koma til Havnar, hvussu
fólk tá flokkast tíl at lyfta og tumla hendan
stakkals seyð; mangur ger tað sum ikki
hevur í huganum at ke)7pa seyð. Tá ið
teir vaksnu sleppa, taka smápiltar við. Allir
skula teir vita, um teir ikki eisiní kunna
gera tað roysni, at lyfta tann storsta seyðin
upp frá. Tit vaksni, sum síggja slíkt, havi
at borninum, lati tey ikki fáa loyvi til at
royna sína megi har, og tit, sum skula læra
tey alt gott í skúlunum, læru tey at tey
synđa, tá ið tey pína og plága dýrini, sum
ikki kunna verja seg.
Eín dýravinur.
Ein vakur iítil drongur. Tætt við Sta-
yangur í Noreg livur ein Q'/3-ára gamalur
drongur, sum longu lievur redda 4 menniskír
frá at drukna.
Fyri 4 árum síðaní mundi ein 14-ára
gamalur drongur latið lívíð; hann og fleiri
kammiratar hovdu til stuttleika at renna 1
eftir ísinum, men tíl alla vanlukku, ísurin
brotnaði, og hesin umtalaði 14-ára gamlu
drongurin fór í vatni. Allir, sum vóru 1
hjá, runnu burtur, uttan litli Karl Nilsen,
hann sprakk til og fekk í hárið á dron-
ginum og helt honum soleiðís uppí, inntil
hjálp kom,
Summari eftir datt ein drongur út av
einu brygv og sakk.
Karl var einsajnallur hjá, hann fekk
fatt í eina tráðu, stakk hana níður til drein-
gin, og hesin tók fast í hana og helt inntil
hann^ var hálaður upp á turt.
I fjor var hann og tveir aðrur smá-
piltar úti á vánni í einum báti. Tann eini
av teimum datt út, men Karl tók kvikliga
eftir honum og tugaði hann inn aftur í
bátin.
Fyri kortum var Karl og ein kammi-
ratur úti og svumu, Kammiraturin leit
sær nakað væl til, hann fór tí ov langt út,
og sakk. Eingin annar var har um vegjr
uttan Karl, og hann dugdi ikki at svimja,
tó, hann tonkti ikki so leingi yvir, lrvat ið 1
var at gera, men sprakk á sjógvin og
steđgaði ikkí fyrr enn hann fekk í dreingin
og hjálpti honum á lanđ, og var hann tá
næstan sálaður.
Eitt doktara testamenti. F.in lekjari í
Glasgow er nýliga deyður. Eftir hann varð
funnið eitt testamenti, hvarí stendur, at
hann gevur allar sínar peningar tíl sína tvær
systrar. Tá ið hetta er avgjort, stendur
víðari í testíimentinum: »Eg vænti, at systur
jnín, Elsuba, vil geva konu míni 5 kr. sum
eina »erkjentligheitsgávu« frá mær fyri at
hon rýmdu og gav mær frið. Tær 5 kr,
skal hon kevpa sær lummaturrukloð fyri
tíl at gráta uppí tá ið eg eru deyður.«
Trí born kvald av royki. Nýligaeru trí
born í Agtrup við Kolding kvald av royki.
Pápin var farin til arbeiðis og mamman
var, sum hon var von, farin at mjólka
neytinum meðan bornini vóru einsamóll
heima. Tá ið mamman var liðug at mjolka.
kemur hon heim aftur, men hon sær ikki
gólvið fyri royki. Hon fer at lata vindeyga
upp, men đatt tá um eitt barni, sum lá tætt
víð hurðina, og hinu bæði lóu eisini deyð,
annað á gólvinum og annað i einari barna-
vóggu. Ivaleyst hevur eitt av teimum
spælt við eld og komi so ov nær til seingar-
klæðini og hálmin. Roykurín hevur đripið
611, áðrenn tað eldsta heviir fingið hurðina
upp. Tá ið mamman kom inn og fekk
vindeyga upp, begynti tað at luga í seingini,
tó fekkst eldurin at slókna áðrenn hann
kom víðari,
FRÁ ÚTLONDUM.
— Úríslandi frættíst, at Danska krígs-
skipi »Diana« hevur tikið fleiri Eingísk skip,
sum so hava latið stóra bót fyrí at fiska
ov nær lanđi. Vit hopa, at skiparín, kaptein
de Fine Skíbsted, sum vísur seg at vera
dugnamsður, kann fáa eydnu til eisini at
annáma okkurt av kalvaskípinum, sum
næskast ov mikið upp at Fórjalandinum.
— Úr Hetlandi frættíst, at landsmaður
okkara, Jákup Jákupson, ferðast har í
landinum til at samla gamlar sðgur og alt,
hvat íð enn er at finna av rímum og tílíkum,
sum eftir er av tí gamla Hetlandska (Norróna)
málinum,
Tiðindir úr Forjum. Veðurlagið hevur
verið frálíka gott, so óll gróði má sigast
at verða bjargað utiđir bestu líkindum.
Eplaspilla er nakað ring í stóðum, tó ffræ-
gari enn hon visti seg at vera um gomlu Ólav-