Fuglaframi - 13.06.1899, Blaðsíða 1

Lýsingar,
fyri smæsti skrift:
ínnlendskar:
10 oyr. reglan ella
hennara pláss.
Uttanfyri Føroyar:
12 oyr. reglan.
Fuglaframi.
„Fuglaframi“ kann
bíleggiast á øllum
posthusum í For-
oyum, Danimarki,
Grønlandi, Noregi
og Svøríki.
Nr. 5.
Tísdagin 13. juni 1899.
„Fuglaframiu kemur út 2. og 4. tírsdag um Blaðstýrari: „Fuglaframi“ kostar, goldin frammanundan,
mánaðin. Skriftlig upnsøgn. SvERRE PaTURSSON. i kr. hálvárið, flutningspening undantikin.
Teir haldarir, sum enn stanđa til skuld
fyri blaðgjald, biðjast um at royna at gjalda
hana við tað fyrsta. Nakrir haldarir í út-
londum biðjast eisini at skunda sær. Tá
betalingstíðin eina ferðina er fastsett, skulu
blaðhaldarnir ikki bíða uppá at fáa rokning.
Rokning verður ikki gjarna send, uttan til
teir, sum biðja um at fáa at vita hvussu
nógv teir skulda.
Eysturoy. M. Poulseu, handilsmaður
á Toftum; J. Poulsen, lærari á Stronđum;
Ole Olsen, kongsbóndi í Leirvík, og H.
P. Weihe, keypmaður í Sólmundarfirði.
O. H. Dahl fekk eins nógvar ákvøðir
sum H. P. Weihe. Við lutkasting fall
luturin Weihe til.
O. Dahl, tykist mær, má roknast til
teir góðu menninar í tinginum. Hann
syntist hava góðan hug til tingarbeiðið og
tók munagóðan lut í tingstarvinum. Ein
slíkan frísinnaðan framburðsmann hevur
minst av øllum Føroya løgting ráð at
missa. Tí má tað kallast stórt spell, at
hann ikki varð afturvaldur. Men má
vónast, at tað ikki má vara ov leingi,
áðrenn O. Dahl sæst aftur á løgtings-
pallinum.
Norðstreymoy. O. Jacobsen, kongs-
og óðalsbóndi i Kvívík, og S. E Muller,
exam. jur., í Havn.
Suðurstreymoy. Just Jacobsen,
kongsbóndi í Havn.
í síðsta blaði, meðan talað var um
okkara framburðsarbeiði, var nevnt bl. a.
at tað galt um at fáa menn inn á løgtingið,
sum høvdu eina hægri og víðari sjón uppá
føroyskan útvikling, enn teir nógvu ting-
menn, sum nú eru vavdir inn í bygda-,
persón- og partípolitikkina.
Tann fyrra politikkin førur fram, tann
seinna førur hat og afturgongd í sínum
skjóldi.
Við at kanna um omanfyri standandu
tingmenn, má tað yvir høvur sigast, at
»smá»-politikkin enn ósmæðin kneysar við
sínum ljóta høvdi í Føroyum.
í næsta blaði vera kannske líkindi til
at umtala løgtingsvalgið skiligari og tá
serliga valgið í Suðurstreymoy, sum fekk
eitt so merkiligt útfall, við tað at tann
maðurin, sum eingin hugsaði viðari uppá
at velja, tó var valdur, og aftur ímóti fekk
hann, sum mestur hugur var fyri, bert
nakrar fáar stemmur.
Bræv norðaneftir til »Fuglaframa<.
Hvalastøðin hjá Michelsen.
Utróður. — Lambingin.
R i n g t v á r.
Teir flestu Føroyingar og serliga teir,
sum lesa »Dimm.« og »Føringat.« hava
hoyrt, at hvalaveiðumaðurin Grøn hevur
bygt virkihús og sethús á »Gjánoyri«.
Men at hvalaveiðumaðurin Michelsen hevur
bygt virkihús og sethús o. a. m. — og er
tað einki aftari enn hjá Grøn — á »Kópa-
gørðum«, tað hava vist teir fægstu Før-
oyingar hoyrt. At blaðstýrari »Dimm.«s
hevur greitt frá, at hvalaveiðumaðurin
Michelsen hevur bygt virkihús í Norðdepli
(Oyrini), tað snakkast ikki so mikið um, tí
maðurin er vist ókunnugur har um vegir.
Men at blaðstýrari »Føringat.«s skal .hava
greitt sínum lesarum frá, at Michelsen hevur
bygt við Fossá, tað sýnist undarligt, tí
hann hevur mangan verið í lTvannasundi
og allastaðnis har um vegir, so tað kundi
væntast, at hann hevði sagt betri frá.
Fossá egnar seg helst ikki væl til sovorðið
pláss; bakkin er ikki rættuliga lágur, og
heldur ikki er tað so slætt niðri við sjógvin.
Tí skal »Fuglaframi« nú bera tað
sanna út ímillum fólk. Hvalaveiðumaðurin
Michelsen keypti ífjør eitt stykki burtur av
ognarhaganum »Norðara depli«, mittimillum
bygdirnar Fossá og Oyrina, tað heitur
»Kópagarðar«, og var hetta stykkið o. u.