Bjarki - 14.05.1898, Blaðsíða 3

75
menn hafa sent fiota sinn til Cúbu
og Portóricó, hafa lokað Havana-
höfn og lagst þar fyrir strendur á
Cúbu sem Spánv. ráða fyrir á landi.
lJetta gera þeir til þess að hindra
allan aðflutníng af her, vopnum og
vistum meðar þeir eru að draga
saman landlið sitt og flytja það til
Cúbu. Til ófriðarinshefurþíngið veitt
500 milljónir dollara Óskunda hafa
þeir ekki gert annan ennþá en að
taka nokkur vöru ög flutníngaskip
spönsk þar vestra. Spánverjar
send þegar vestur um haf hvert
skip sem búið er og ætla að gera
verslunarskipum Bandamanna ó-
skunda, hindra herfiutninginn til
Cúbu og ef til vill spreinga her-
kvína. Líklega bíður nokkuð enn
þá að þeim lendi alvarlega saman
og als óvíst hvar það verður.
Krit heldur áfram að vera und-
'r yfirráðum Tyrkja. Aftur mun
það nú áreiðanlegt að Georg
Grikkjaprins verður þar landstjóri
°S fær líklega nafnbótina »fursti<.
André. Ráðgert er að gera
út sænskan mann Johan Stad-
' > n g til norðurstranda Asíu, til
þess að Ieita að Andra. Ferðin á
meðfram að vera til vísindalegra
rannsókna og kosta 7—10 þús. kr.
kalsi og snjóhrissíngur og beinlínis hríð
með frosti í fyrri nótt og frameftir
degi í gær. Fjúk og kuldi í dag.
Sýslufundur Norður-Múla-
sýslu var haldinn 10.—12. þ. m. Auk
samþyktarinnar um frjettaþráðinn, sem
birt er hjer í blaðinu varð það helst
til nýúnga að samþykt var að sæma
alla hunda í sýslunni eins konar heið-
ursmerki eða hálsbandi í likíngu við
heldri hunda i útlöndum. Er þetta
gert þeim til heilsubótar, eða rjettara
sagt til þess að greiða fyrir lækníng-
unum. Nánari fregnir af fundinum næst.
Egill kom híngað á Sunnudaginn
var. Hafði farið frá Noregi 29. Apríl.
Með honum komu sunnan af fjörðum
Þorst. Jónsson kaupm. á Borgarfirði
og Fr. Wathne kauprh. á Reyðarfirði,
frá Khöfn Grímur verslunarstjóri Lax-
dal og frk. Agnes Friðrikssen á leið
til Vopnafjarðar. Egill kom með nokk-
uð af vörum til Gránufjelagsins á Vest-
dalseyri. Fór á Mánudaginn áleiðis til
Akureyrar.
Inga gufuskip Gránufjeiagsins kom
með kol híngað til verslunarinnar 10.
þ. m. Hafði farið frá Einglandi 5. Maí
og sagði eingar merkilegar frjettirinýar.
Fór daginn eftir tii Akureyrar.
Mysterious, seglskip, skipstj. Erik-
sen, spekúlant frá Mandal, kom híng-
að á Miðvikudaginn.
Fiskiaflí. Gufuskipin Elín, Bjólfur
og Egeria komu inn á í’riðjudaginn
og Miðvikudaginn með hjer um bii 700
af vænum fiski hvert. Hafa síðan ekki
getað verið að fiski sökum illviðra.
Bátfiski ekkert.
Seyðisfirði 14. Maí
l’essa viku hefur niátt heita viðun-
andi Góuveður cn ótækt Maíveður,
I)r. Finnur Jónsson, há-
skólakennari, var 15. Apríl gcrður
íjelagi »hins konúnglega danska
visindafjelags« í Kaupmannahöfn;
þykir slíkt hin mesta sæmd fyrir
hvern vísindamann.
þorsteinn Jónsson, læknir
í Vestmanneyum er orðinn riddari
af Dannebrog.
Uppboðið á Fáskrúðsfirði.
Frakkneska fiskiskipið,
Marie frá Dunkerque, var selt á
Fáskrúðsfirði 29. Apríl. Uppboðið
hljóp á fjórðu þúsund króna. Þar
var margt manna og þó ilt veður.
Skrokkinn keyfti Karl Guðmunds-
sbn kaupm. á Stöðvarfirði á 300
kr. alslausan. Þorsteinn Jónsson
kaupm. í Borgarfirði keyfti svo
skipið og alt sem því tilheyrði aft-
ur af hinum ýmsu kaupendum, en
seldi svo alt enn á ný britanum
Petersen og stýrmanninum Hvidding
á Agli. Hinir nýu kaupendur hafa
áformað að sigla skipinu til Nor-
egs og halda af stað hið bráðasta.
Má það heita happ að skipið var
dæmt ósjófært af herskipinu frakk-
neska, en ckki af Íslendíngum.
»Hjálmar« fór utan með
strandmennina af þessu skipi og
öðru, sem sokkið hafði fyrir sunn-
an land. Auk þess tók Hj. menn
afskipi, sem strandaðiá Skálafjöru(?).
Allar þrjár skipshafnirnar í cinu.
S t. P a u I, hospitalsskipið frakk-
neska hefur nú stöðvar sínar á
Norðfirði.
100. aðgerðarúr
eru nú tilbúin á úrsmíðaverkstofu
undirskrifaðs, og eru eigendurnir
vinsamlegast beðnir að vitja þeirra
og borga um leið aðgerðina.
Stefán Th. Jónsson.
Ursmiður.
ÓKEYPIS I
Eins og að undanförnu, verður
einnig þetta ár (1898) útbýtt frá
apoþekaranum á Sevðisfirði iooö
pökkum af garð- og blóm-
fræi • Þeir, sem óska að fá eitt-
hvað af fræinu, eru beðnir að panta
það munnlega eða skriflega, fyrir
lok þessa mánaðar.
Prestur; Það sjer ekki á að þú
sjert kristnaður, Jón gamli, að þú skul-
ir bölva og ragna svona óguðlega.
Jón gamli: Ójú prestur minn, jeg
er bæði kristnaður og bólusettur, en
jeg held að hvorugt hafi komið út.
0 F R Æ I °
Ekta þrándheims gulrófufræ
(kaalrabi) fyrir 15 aura brjefið, cr
nú á Scyðisfirði í verslun
St. Th. Jónssonar.
Karf kom einu sinni inn í búð og sá
þar hánga mynd af Krísti, Hann spyr
af hverjum sú mynd var. Honum cr
sagt það sje Nikulás Rússakeisari.
»Já, satt er það sem sagt c>! And-
skoti er hann íllmannlegur I *
92
89
ir. En til þess að fylgjast með tímanum hjelt jeg að hlyti að
safnast fyrir öll ósköpin af nótum •—, það var það scm jeg
átti við __«
^Nei þjer misskiljið mig; jeg leik einúngis fyrir börnin og
Daníel, — fyrir Jiirges.*
»Og ekkert nema það gamla?. — Eruð þjer ekki komin
leingra cn þjer voruð í yðar —?
Frú Júrges hreyfði hendurnar vandræðalcga og tók fram í
fyrir Gabrfelu: »Jeg fer hclst með saungva og lög scm Daníel
þykja góð —«
‘Saungva og lög! drottinn minn! — sagði Gabriela; »öli-
t)m ber saman um að hver taug í yður hafi verið ciúsik, — og
nú hvorki leikið þjcr sjálfar eða hcyrið neiit? — aldrei músik
scmvarið er í? — og hvernig getið þjer þolað slikt —?«
»Pað sómir sjer ekki vegna safnaðarins — að minsta kosti
held jeg að það hefði ckki verið vogandi fyrir norðan, — og
þar voruni við nú svo leingi, — að hafa annað ^fir á prest-
setrinu; og svo voru húsakynnin líka svoleiðis hjá okkur nyiðra
áð hljóðfærió gat hvergi staðið nema í næstu stofu við skrif-
«tofuna) svo jeg gat a[,jrei æft mjg. 0g eftjr a5 vjð komum
hí
ngaö
vita ráðalaus, og leit á Gabríelu, c-ins og hún væri
<U ( i sa ll &,br og blíðka strángan dómara.
K ,,,Var *le'dur ekki laust við, að Gabrfelu fyndist líka
svo; þvi hun sagði aivarlega og nærri því harðlega: »Haldið
pjei að þa sjt ijett, að vanrækja þannig sjálfan sig? Fyrir-
gefið mjer, jeg vcit, að það þykjr ekki sæma að tala cins og
jeg, en mjer gremst þetta og Sárnar það — jc g gct ekki að
þvi gert. — Eruð þjcr reiðar við mig af því jeg segi þetta?«
h 'P '1CÍ ~ góða mín ~ Jeg er ckki reið. — seisei nei! —
s,a. æ(:k Jcg 'sje teið; — kanoske cr citthvað í því sem þú
- Jeg veit ekki ~«
fór h" Þagnaði, en sat óróleg ög af því hún hafðj cjnga prjóna
fann - t að fitla '*ð kögrið á borðdúknum. Og fru Júrges
1 a það hugboð hennar hafði spáð helst til sönnu, sem
gar fyrstu hafði aftrað hcnni frá að nálgast þcssa úngu
æ, jeg veit ekki hvernig það er, — þá —«
svo
hryllidjúp, að honum fór nærri þvt að finnast Gabríela vera
háskaleg freistíng.
það sló { fyrsta sinn skugga á hinn mikla sigur hans; og
hann sat nú í aungum sínum og velti fyrir sjer hvernig þessu
myndi reiða af.
Honum var skift milli ástar sir.nar og framtíðar á aðra hlið-
ina, og foður síns og framtíðarinnar á hina — því framtíðin
var í rauninni líka þeim megin. Og eins og hann var settur
þarna svona mitt á milli beggja, þá var nú úr því að ráða,
hvort hann yrði neyddur til að sleppa með annari hendinni r —
og þá mcð hvorri? —
En í föður hans braust cnn þá undiraldan eftir hin áköíu
orð; og hún óx í huga hans — þessi únga stúlka, eins og hún
væri komín sem send'ng frá hinum spilta tíma sjálfum, til þess
að reyna afl við hann; og hann fann það með gleði og þakk-
læti hvemig orðín runnu nú strax upp fyrir honum sjálfkrafa
— orð sannleikans — guðs cilífa óumbrcytanlega sannleika.
»Leikur hún á hljóðfæri?« spurði prestur lítlu seinna þegar
þeir heyrðu hljóðfæraslátt inni i stofunni.
»Gabrícla leikur framúrskai'andi vel,« svaraði Jóhanncs glaður.
En faðir hans sagði einúngis: »þá finnur hún fijótt lciðina
að hjarta móður þinnar.«
Það lá narri því hatursbeiskja í tcninum og prestur tók
cftir því sjálfur; þess vegna sagði hann með sínum hjartanlega
hlýja róm: »þú mátt nú samt ekki halda, góði Jóhannes minn,
að jeg hafi liorn í síðu Gabríelu þinnar; þetta er bara svona
fýrst, — þángað tíl við skiljum hvort annað fyllilega; þessa
þarf með, — og þegar alt er um garð geingið, muntu sjálfur
þakka mjer fyrir.«
Jóhannes svaraði eingu; hann sat órór í þaunkum, því hver
hugsunin rak aðra, en vöfðust svo allar í eina fcendu, sv.o hann
gat ckki hent reiður á r.einu. En vindurinn þaut gegn um
húsið og bar með sjer hina veiku, grcjnnu tóna úr gamla hljóð-
faerinu. —
Þegar gestírnir voru farnir eftir míðdagsmatarborðun og
íicðgarnir komnir inn í skrifstofuna, þá hafði Gábríela litast um