Bjarki - 30.07.1898, Blaðsíða 3

kveðja þig frændur og vinir,
kveður þig dagsljóminn, kveðja þig
kvöld,
kveðja þig dastur og synir.
H. Ó. B r i e m.
Smjer
íslenskt velv^ndað og mjög gott
er til Sölu, móti verkuðum fiski
eða peníngum út f hönd, hjá:
STEFANI í STEINHOLTI.
Vinnumaður.
Ungu’- maður duglegur og vilj-
ugur getur feingið ársvist hjá
Undirrituðum frá næstkomandi Okt-
obermánaðar byrjun.
Láun 200 krónur.
Seyðisflrði 30. Júlí 1898.
Sig. Johansen
YFIRFRAKKAR komu nú með
»Agli< svo ódýrir að allir verða
hissa. Ljúffeingur BRJÓSTSYKUR,
og ódýrasta og besta HANDSÁPAN
er hjá:
Stefáni í Steinholti.
Spánverjar eiga bágt með að ná í
penínga núna, og er sagt að mjög illa
hafi legið á Sagasta út af því um tíma
þángað til honum hugkvæmdist að leita
til landsbánkans íslenska, og fá hann
• mötuneyti við sig. Et'tir síðustu
fregnir úr Reykjavík hafði Sagasta
nú verið hnuggnari aftur.
Góð snemmbæra er til
SÖlu. Ritsj. vísar á seljanda.
u
P
C
a
o
Qrq
td m
O' p
O —n
O O
P co
>> r
C' *-t 3
h 3
O n. CL
r-h CO
^ vtr.
M oq o-
p p q
CTQ £
5- 3
< >'
td p
O
2. c'
3 0
3 ns
£ E"
2 ot)
P- w
Ej 5'
W U)
O
a „
co
•-t 00
vo
00
o
n>
r?
>
3^
2'
pr
O
D
tzr O-
s ^
Q. CfQ
pT &
o
< PP
n>
o ^
E, td
C' •
jEr. w
. 'o:
tn m
c* < o
CfQ O: 3J
c ^ q
^ _ 5'
o
o CfQ crq
CfQ cn
?? 2. cC
C 0« ÍV
fi cr
0» 2. þ]
\ 1 crq
P3
td
8 <
n> o
o-
td
o
3
cr
£ -
£f. orq
3
po
C
3
r
co
H
O'
3
p
w
o
3
p
O 4* O O O O
O
O
00 ut to to
O O O »-n
O
t_n
lú ún H
i_^i c un
o
O
*************
* Munið eftir *
* gulu kvennskónum
* hjá Anton Sigurðssyni. T-
*************
Sandness ullarverksmiðja.
Eins og allir vita vinnur Sandness ullarverksmiðja best alla ullar-
vöru svo sem alskonar fataefni, vaðmál og kambgarn; þau tau eru feg-
urst sem frá henni koma og hún afgieiðir fljótar en allar aðrar. Því
ættu allir þeir, sem í ár ætla að senda ull til útlanda og vilja fá falleg
tau og fljótt afgreidd, að senda ull sína til Sandness ullarverksmiðju.
Verksmiðjan hefur getið sjer lofsorð um alt Island.
Ullina bið jeg menn að senda til mín eða umboðsmanna minna
svo fljótt sem auðið er.
Umboðsmenn:
Herra kaupmaður Stefán Stefánsson Norðfirði.
__ Henrik Dalh Þórshöfn,
__ JónasSigurðsson Húsavik.
— söðlasmiður Jón Jónsson Oddeyrri.
— Pálmi Pjetursson Sjávarborg pr. Sauðárkr.
— Björn Árnason Þverá pr. Skagaströnd.
Seyðisfirði 7. Júní 1898
L. J. 1 m s 1 a n d.
Hillevaag ullarverksmiðjur
við STAVANGER i NOREGi
hafa hinar nýustu og bestu vjelar, vinna láng besiíf
fallegast og ó-d-ý-r-a-S-t; ættu því allir sem ull
ætla að senda til tóskapar að snúa sjer til umboðsmanna þeirra, sem eru:
í Reykjavík hr. bókhaldari Ólafur Runólfsson,
- Stykkishólrni — verslunarstjóri Ármann Bjarnason,
- Eyafirði -— verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
Seyðisfirði 24. Júní 1898.
Sig. Johansen.
Eimreiðin iv. 2. hefti, 1 kr.
Baldursbrá kvæði eftir
Bjarna Jónsson frá Vogi . . 2 kr.
Bókasafn alþýðu 2. árg.
1. Flammarion: Urania í kápu 1,00
2. Topelíus: Sögur her-
læknisins — 1,00
Báðar bækurnar með myndum,
fást einnig í bandi á °/3B °/75 og V50-
Kveðjuspjöld,
(gratulationskort) ljómandi falleg,
alskonar r i t f a u n g o. m. fl.
fæst í bókaverslan
L. S. Tómassonar.
Lambskinn
kaupir STEFÁN TH. JÓNSSON
á Seyðisfirði móti peníngum.
Eigandi: Prentfjel. Aust fi r ðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
horsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
6
3
»í’að gerir minst til hver orðin voru; hitt var þó meiníngin.«
Nú var farið að síga í skapið á kaupmar.ninum; af því hann
heyrði í sömu andránni, að einn sagði við sinn sessunaut:
aá hefði mátt reyna að bjóða honum föður mínum þetta.» —
Svo jókst það orð af orði. Utlitið fór að verða fremur iII—
viðrislegt.
Húsíreyan var ætíð vön að hafa annað eyrað hjá þeim karl-
monnunum. Hún þekti upp á sína tiu fíngur bráðlyndi bónda
síns, og svo var kún líka óðara í dyrunum, þegar málrómurinn
fór að hækka.
»Hvað er þetta? Hvað geingur áí«
»0 það er nú bara það, — að hann sonur yðar hljóp
svo lítið á sig.«
»Við hann föður sinn? herra Guð og himneski drottinn —
Hann hiýtur að vera drukkinn. Góðasti Hansen, reyni þjer að
fá hann út nieð yður.«
Kennarinn sem var meira góðmenni, en hann var kænn til,
hafoi aunnið sJer vináttu allra sinna lærisveina — og það er
þo miklu fatiðara en haldið er um gamla kennara — hann
gekk undir cins til stúdentsins og tók skilmálalaust { handlegg-
lnn á honum, ti. að leiða hann út með sjer: »Viltu ekki koma
sem snöggvast hjerna niður í garðinn?*
Stúdentinn sneri sjer snögglega við; en þcgar hann sá að
það var gamli kennarinn, og mætti um leið hinum biðjandi
augum móðurinnar; þá ijet hann góðfúslega undan.
En urn leið og hann fór út um dyrnar heyrði hann rnála-
færslu manninn segja eitthvað um eggið sem vildi kenna hæn-
unni að verpa, og að menn skellihlóu að findninni. Hann hafði
var kom'mn yfir ásteitíngarsteina inngángsorðanna, þá streymdu
þau líka fyrirhafnarlaust og viðstöðulaust.
Iiann mælti fyrir skál æskumannanna; dvaldi sjerstaklega við
ábyrgðina sem þeir eldri hefðu gagnvart æskunni, foreldrarnir
gagnvart börnunum; mintist á sorg og gleði þá sem börnin
Veittu Og varð stundum að bera nokkuð hratt á, svo hann yrði
ekki um of viðkvæmur, af því sem hann sagði.
Tegar hann svo mintist á hin vöxnu börn, þegar hann hugs-
aði sjer hinn ástfólgna frumgetníng sem sameiganda sinn í versl-
uninni og hugurinn hvarflaði að barnabörnunum og þar fram
eftir, þá varð hann sannarlega mælskur, orðin streymdu eins og
fossfall; tilheyrendurnir störðu' forviða á hann og Ijetu hjartans
ánægju sína í Ijósi, yfir síðari hluta ræðunnar.
»í>ví, herrar mínir! — í’að er einmitt í börnum vorum *m
vjer höldum áfram að lifa þótt vjer hrörnum sjálfir eða deyum,
Vjer skiljum þeim ekki cinúngis eftir nöfn vor, heldur einnig
vinnu vora og crviði; og vjer skiljum þcim það ekki eftir til
þess þau í iðjuleysi njóti uppskcrunnar, heldur til þess þau
haldi verkinu áfram og færi út starfsviðið, — að þau vinni meiri
og betri verk en vjer gátum unnið. Pví það er sannarlega von
vor að hin upprennandi kynsióð tileinki sjer ávextina af starfi
tímans, losni við marga þá hleypidóma sem hafa kastað geig-
vænum skugga á liðinn tíma og að nokkru á vorn tíma líka.
Tað er einlæg ósk vor — ura leið og vjer drekkum skál æsk-
unnar, að hún fealdi stöðugt áfram, verði feðrum sínum full-
komlega verðug, já, — látura oss taka svo st ’rt til! — vaxi
þeim yfir höfuð.
Og aðeins þegar vjer vitum, að vjer skiljum starf mannkyns-
ins ettir í styrkvari hi ndum, getum vjer með ró horft fram á