Bjarki - 27.04.1899, Blaðsíða 2

6 2
Isafold, sem nií kom með Hólum,
og sýnist ritstj. henni að öllu sam-
þykkur. Um það eru og allir ú eitt
sáttir, að hvorki snerti það mál-
ið sjálft nje haggi að nokkru að-
stöðunni f stjórnarskrármáiinu þó
dr. Valtýr sje á annari skoðun um
stöðulögin en hinir flokksmenn hans.
I heild sinni er skoðun bæklíngs-
ins og Isafoldar á þeim atriðum
svipuð því sem látið var í ljósi í
síðasta blaði Bjarka.
Útlendar fre.ttir
—- » ;« —
Nú eru seglskipin farin að færa
útlendar frjettir, þrátt fyrir allar
gufuskipaferðiinar. Lyna færði
bliið til II. þ. m. 10 dögum ýngri
en síðustu frjettir,
Ðreyfusmál óbreytt, enda ekki
von á neinum umskiftum þar fyrri
en nú um þcssa daga að dómur fellur.
Finnar. Fundir haldnir um alt
Bretland til að reyna að koma af
stað svo kröfíugri og almennri
kröfu á hcndar Rússum um frelsi
Finnlands, að keisarinn verði áð
láta undan.
Óeirðir einlægar við háskól-
ann í Pjetursborg.
Klondyke. Konsúll Banda-
manna varar alla menn við að fara
þángað vestur, segir húngur og
bágindi þar og litla von um at-
vinnu.
Uppreistarmenn á Filipsey-
um hafa nú drcift liði sínu um
stund, segja Bandamenn, og Aqin-
aldó sje horfinn. Getur vel verið
b’g'-
Ekkert nýtt um Andrée.
Rudolf Smith, skáld og rit-
höfundur danskur, er nýdáinn.
Sagt að Franz Jósep keisari í
Austríki ætli nú að fara að biðja
sjer stúlku eftii alt saman og gifta
slg undir eins og »sorgarárið< er
cndað. Eins og menn muna var
drottuíng hans myrt snemma í vet-
ur. Ivonuefnið nýa er sagt að sje
ísabclla trá Orleans af konúngs-
ættinni frakknesku. Ilún er á'2i.
árinu Og aðeins 48 árum ýngri en
bóndaefnið.
Seyðisfirði.
V e ð u r afarkalt síðara hlut fyrri
viku, skárra það sem af er þessari.
Fid. 20. Apr. -7- 8 R. morg., 6 hd.
hríð allan dag á nau. og rok um nót.t-
ina. Föd. ~ 11 morg., 4- 2 lul. logn.
Ld. -j- 5; þvðvindi sv. Sd. -þ 5; drífa
morg. regn síðar; Iogn. Mád. -j- 5
regn, logn. Ld. -j- 1, snjóhreisíngur
nau. kyrt. Mid. — t/oj nau. kaldi.
í dag -j- 2; sólskin, logn.
Verslun O. \A athnas e;fingja
ætlar nú í sumar, að gera tilraun
Jijer með óbundna verslun, eihs og
sjest á auglýsíngu hjer aftar f blað-
inu.
þetta er vel stofnað, og eingin
vanþörf á því, að menn farí að
hugsa í þá átt að láta hönd selja
hendi hjer sem annars staðar.
Gamall vani c*g óforsjálni manna
valda þv', að verslunarviðskiftin
hjer á landi era nú víða hvar orð-
in jafnbundin eins og þau voru á
straungustu einokunartímum. Samn-
íngabandið nú, eða skuldabandið,
scm það er oftast kallað, er aungu
ótraustara en lagabandið forna og
sýnist ekki miklu þægilegra að
bera.
Hjer skal mí ekki deilt um það
hverjum þetta ástand er að kenna.
Kaupmenn og bændur kenna )>að
hvorir öðrum, og mun svo reynast
að hvorugur máispartur sje skuld-
laus. Peir voru báðir þekkíngar-
snauðir og sáu lítið út fyrir stund-
arhag sinn, óg svo cr enn.
Hjtt er meira vert, að báðir
málsaðilar kvarta nú sáran undan
ástandinu. Að það er full alvara
af bænda hendi, er ekki efamál.
það sýna kaupfelögin meðal annars,
þó menníng og fjelagstilfinníng
manna sje enn ekki konmin svo
langt, að þeir hafi gert sjer það
gagn að þeim, sem þeir áttu að
Iiafa og gátu haft.
Eingin ástæða er heldur til að
efast um, að kaupmönnum sje full ai-
vara þegar þcir eru að kvarta und-
an því fyrirkomuiagi, sem nú er á
versluninni. Hún er þeim afardýr,
krefur mikils veltufjár og verða því
margir að greiða útle,ndum auð-
mönnum og stofnunum stórfje í
vöxtu. Eins er hitt, að þó versl-
unararðurinn sje hjer svo afnrhár
sem hann er, þá nýtur kaupmað-
urinn hans ekki nærri að því skapi,
því drjúgur hluti hans er víðsveg-
ar hjá skuldunautum þeirra. Á-
vextirnir af öllu þessu verða þá
þeir, að landsmenn kaupa vöru
sína fjórðúngi til þriðjúngi dýrara
en vera ætti; þeir sem standa í
skilum verða þá að borga fyrir
hina, sem í skuldum eru; skuldugu
mcnnirnir særast í tjóðrinu undan
klafanum og kaupmönnum finst
sem þeir missi meira en hálfan
arð af verslun sinni. Þetta er nú
samt ckki svo, því þeir taka ein-
mitt tillit til skuldanna þegar þeir
leggja á vörurnar og setja undir
lekann.
En eftir kvörtunum beggja að
dæma, kaupmanna og_ bænda, má
ætla að hvorirtveggja farir sem
fyrst að gera alvarlegar tiiraunir
til að eyðá klafavcrsiuninni og láta
hönd selja hendi. I’að er fríðara
og frjálsmannlegra að hæna að sjer
skiítavini með góðum vörum og
hagvænum kaupum en að þurfa að
tjóðra þá hjá sjer eins og kýr eða
hefta þá cir.s og strckær.
Það er og væ.ilegra til menníng-
ar að ráða sjálfur kaupi sína en
að standa við búðarborðið eins og
ölmusumaður og láta skamfa sjer
eins og ófullveðja barni eða ráð-
leysíngja.
Umbótatilraun í þessa átt ætla
nú erfíngjar Wathne.s að gera hjer.
Kaupa ínnienda vöru fyrir penínga,
einkum fisk, og selja útlenda vöru
svo ódýrt að sýnn hagur sje að
skifta við þá.
þetta er að vísu lítil byrjun og
ekki von til að hún geri mikla
byltíngu, en hún stefnir ú -jetta
leið og því öll ástæða til að hlynna
að henni og óska henni als vel-
farnaðar bæði frá sjónarmiði bænda,
kaupmanna og kaupfjelaga.
Farþegar raeð Thyru síðast voru:
Ben. Sveinsson sýslum. fyrv. «g Páli
kaupmaður og Oddur Sigurðsson til
útlanda. Af Vopn.uirði Jón læknjr Jóns-
son, fór súður til Eskífjarðar. Jón Ein-
arsson verslunarmaður kom híngao.
Thyra fór hjeðan þ. 17. á Ieið utan.
Farþ. hjeðan: Stefán Th. Jónsson kanp-
maður til Uafnar og Skafti Jósepsson
suður til Eskifj.
H ó 1 a r fóru norður þ. 20. eins og
sagt var í síðasta blaði. Með þeim
var Pjetur Bjeríng erindreki Thom-
scns versiunar. Skipið hjelt hjeðan til
Borgarfjarðar með vörur, en gat ekki
affermt þar nema að nokkru sakir ó-
veðurs, sneri svo aftur híngað um
kvöldið og hjeit, svo norður afturnæsta
dag og er vonandi að þá hafi lánast
að koma vörunum á iand.
I ’ e 11 a e r e i n s o g þ a ð á a ð
vera: Skipstjóri gerir sjer far
um að vcrða skiftavinum sínum
sem best að liði þó það kosti
hann ómak og töf. Skipinu cr
ætlaður svo ríflegur tfmi að það
geti leikið dálftið lausu við ef með
þarf og Jacobsen skipstjóri notar
tækifærið til að greiða scm bcst
fyrir mönnum. Einginn vegur cr
betri 0g vísari en þessi til að
vinna sjcr og skipi sfnu hylli og
og hlýan hug allra rjetttsýnna
manna.
R ó s a (seglskip) vöruskip Gránu-
fjelagsins, kom á Sunnudaginn.
L y n a (seglskip) vöruskip ti! Jóhan-
sensversiunar kom í ga:r F’jekk á-
gæta ferð; færði hlöð til 10. Apríl.
Vopnafjarðarpóstur kom í
ga-r og sagði dauða og djöful ais-
staðar að.
Björn aug n aiækn r r ætiar að
koma híngað tii Seyðisfjarðar r6.
Júní, eins og sást á auglýsíngu hans
í síðasta bl. Muni mer.n það:
16. Júni.
BRJEF O G BLÖÐ :«: —
——
Rvík að sökkva. Ilelgi Pjet-
ursson náttúrúfræðíngur getur þess
í greinarkorni í Isiandi að giögg
merki sje til að Rvík standi á
gömlum sjávarbotni og hafi land-
íð síðan risið 140 fet úr sjó. Nú
sje það að sökkva þar aftur og
segir hann að sarmað sje að sama
fari fram á vesturströnd Grænlatrds.
Hann hefur fundið rrrerki til að
flóðið sje altaf að smáhækka í
Rvfk; færir hann það trl, að flóð-
mörkin taki nú upp fyrir þau
j. rðlög se n blómlegur birkiskógur
stóð ,á í fyrndinni. Það sýna fausk-
avnir í marbakkanum sem sjórinn
er nú að brjóta hjá Hlíðarhússtíg.
Austfirðir eru fremur ískyggi-
lega staddir nú sem stendur bæði
til lands og sjávar. Fiskur cr
hvergi, enda gæftalaust. Þar við
bætist að menn eru víða að verða
heylausir fyrir skepnur sínar. Ur
Mjóafirði korn hfngað bátur á
Sunnud., Jón Guðjónsson frá Met-
um,-Óo., sa^ði liann , menn , mjög-
fiéýfæpá par í' firðmun) og þó .yerst
að einginn vaeri þar sem miðlað
gæti að ncinu ráði og' kornvara
lítil líka, en nú væri hetinar
von méð Víkíngi í verslun Konráðs
kaupmans.
I Norðfirði kvað hann skár á-
statt, að því leiti, að þar vært
sumir menn svo birgir að þeir gæti
hjátpað hinum.
Svo er og að sjá á brjefum af
Reyðarfirði og Eskifirði, sem ,á-
standið sja svipað þar.
R e y k i r, gufubátur Konráðs
kaúpmans í Mjóafirði kom frá
Vestmaneyum núna nýverið að sögn
tneð 4000 af fiski.
Harmatölur.
Jeg Aafði hálfgaman af því um dag-
inn þegar afgreiðslumaður Bjaika í 50
tbl. f. á., er að telja harmatölur sínar og
fárast um vanskilin á blaðinu, — hálf-
gaman hafði jeg af þvf segi jeg — ekki
af því jeg fagni yfir óförum Bjarka
heldur híó það hug minn að sj.i, bve
vel þetta kom heim við réynslu míná
á skilum póstsendínga — eigi fremur
Bjarka en blöðum og brjefum yfirleitt.
Jeg hefi um fleiri ár tekið á móti tals-
verðu af blöðum, og feingið þánnig
færi á að kynnast nokkuð hve vel og
greiðlega póststjórninni geingur að
standa skil á því, sem henrri er trúað
fyrir og launað fyrir að flytja. Ilvert.
einstakt dæmi yrði ógjörníngur upp
að telja, en eigi jeg t. d, von á 4
blaðasendíngum mcð einhverjum pósti
þykir mjer gott ef jeg fæ 3 mcð skif-
um. — Vanskil á blöðum eru aðminni
meiníngu aðallega að kenna póstum og
póstþjónum. Lað liggur í augum uppi
að útgíjfendur blaða gcra sjer alt far
urn að útbúa sendíngarnar þannig að
þær farist eigi þess vegna. Lað, er ó-
hugsandi, að þeir geri leik til að (æla
frá sjer kaupendur með sjálfsköpuðum
vanskilum cða kæri sig um að borga
oft póstgjald undir sömu blöðin. Aft-
ur stendur póstafgreiðslumönnum það
á litlu hvort þessi eða hinn kaupandj
fær blöðin sín með góðum skilum eða