Bjarki - 06.01.1900, Qupperneq 3

3
verkstofum, sem voru l.ver um sig
einsog sjerstakt heimili. Eftir að
gufuvjelin kom á gáng stóðust þær
ekki samkeppnina.
Verkamennirnir geta ekki sjálf-
ir eignast áhöldin, sem þeir vinna
með; auðmennirnir einir hafa efni
á að eignast vinnuvjelarnar og
verkamennirnir eru neyddir til að
selja þeiié krafta sína og vinnu til
þess að gcta haft ofan af fyrir sjer.
Vinnan ein skapar verðmæti hlut-
anna, sagði Marx. Samt sem áð-
ur fá þeir sem leysa vinnuna af
hendi ekki nema Htinn hluta af á-
góðanum, ekki meir en þeir nauð-
synlega þurfa til að fleyta fram
lífiiiu. Þótt verks.niðjueigandinn
noti krafta þeirra 12 tfma á degi
hverjum, fá þeir ekki ágóðann ncma
af 8 tíma vinnu. Hitt notar auð-
maðurinn eða vinnuveitandinn handa
sjálfum sjer og ver því sumpart
til þess að lifa í fögnuði og bý-
ífi, sumpart til þess að auka höf-
uðstól sinn og með honum vinnuna
og framleiðsluna.
þessu auðmagni, sem stöðugt
eykst af óborgaðrt vinnu og af
því, að verkamönnucn fer altaf fjölg-
andi, er svo varið til betri og
fullkomnari vinnuvjela, sem gera
mansaflið rneir ogmeiróþarft við iðn-
aðinn. Af þessu ieiðir, að eftirspum
eftir vinnunni eykst, fleiri og fleiri
verða atvinnulausir og launin iækka.
Með vexti auðmagnsins hlýtur eymd-
in að fara vaxandi.
Stóriðnaðurinn cyðirsmátt ogsmátt
allri handvinnu og handverksmanna-
meisturunum; auðvaldið útrymir
borgarastjettinni, sem í fyrstu skap-
aði það og gerir mannfjelajjið að
leigðum verkmannalýð, sem stjórn-
ast af fáum auðkýfíngum.
Frh.
Seyðisfirði.
Veðurlag vikuna:
Sd. -f- 3; blær nv. síðan fjúk; o kvöld,
kyrt. Md. -þ i; kyrt, slydda kvöld.
Þd. -j- i; kyrt, fjúk kvöld. Mid. -f- 5;
logn, bjart. Fid. 1 morg; -j- 4 kl.
5 síðd., logn, bjart. Föd. -j- 2; Iogn,
bjart; regn kvöld. Ld. -j- 5; kyrt, bjart.
Úr Hjeraðinu er sagt að á Úthjeraði
sje lítið farið að gefa fullorðnu fje enn,
og na-t autt uppí í dölunum.
Gaeftir hafa verið hjer mjög bágar
undanfarið, efj nokkur fiskur þegar gef-
ur á sjó, og hann mjög vænn.
f*essa vikn hefur ekkert skip kom-
ið híngað og má nærri telja nýlundu.
Víkings er nú von að norðan á hverri
stundu.
Póstar hafa komið, en fátt til tíð-
índa með þeim, sem í frásögur sje
færandi.
Eyjólfur ljósmyndasmiður Jónsson
eins og lagt hafði verið til hjer í
blaðinu. Kjörfundur' mátti heita
vel sóttur, því áí 94 kosníngar-
bærum mönnum greiddu 65 atkvæði
Einar fjekk 62 átkv. og Eyjólfur
53 og hlaut því hvor um sig eins
og menn sjá töluvert meira en
helmíng allra atkvæða sem til gátu
verið. Naéstur þessum kom Andr.
kaupm. Rasmusen með 6 atkv. 4
aðrir feingu 2 hver og einn fjekk I.
30. Des, f. á. borgaði Skandia 1000
kr. dánarbúi Stefáns Jónssonar frá
Stafafelli í Lóni.
Fundarboð.
Aðalfundur í íshúsfjelaginu á Brim-
nesi verður haldinn þ. 11. þ. m. að
Brimnesi. Byrjar kl. 12 á hádcgt.
2. Janúar 1900.
þorsteinn Jónsson.
Takið eftir.
í verslun Sig. Johansens er
talsvert af Ijereftum, tauum, höfuð-
fótum og skótaui, sem selst með
20 — 40 proccnt afslætti frá I. jan.
1900.
Komið og skoðið-
Hjer með bið jeg alla kunníngja
mína þess, og vonast svo góðs af
þeim, að þeir bjóði mjer ekki vín
frá 1. Jan. næstkomandi, með þvf
jeg hef fastráðið að bragða ekki
vín frá þeim degi.
Þórarinsstaðaeyrum 5. Nóv. 1899.
Jón Benediktsson.
Byssur
og öll skotáhöld eru nú komin
í verslan-
SL Th, Jónssonar,
á Seyðisfirði.
Kúluriflar á 60 kr. Haglabyssur
tvíhleyftar, bakhlaðnar, stálofið
hlaup, ágætar á 40 til 65 kr. Sal-
ónriflar 6 mjm á 15 til 18 kr.
Skammbyssur marghleyftar frá
4—11 kr. Patrónur úr pappa af
mörgum tegundum, ccntral og með
pinna, nr. 12 og 16, handraðið i
2,40 til 3.25
Patrónur úr látúni, þunnar og
þykkar á 7 til 15 au.
Hvellheftur í patrónur stórar og
smáar á 30 og 35 au. hndr.
Hvellhettúr fyrir framhlaðnínga
á 14 au. hundr.
Hög! stór og smá, góá tegund,
á 28 au. pd.
Forhlöð úr flóka 500 í pakka á
1,20 til 1,40; forhlöð úr pappa
500 í pakka á 30 til 35 au. og
enn fleiri tegundir.
Smábyssuskot og salónbyssuskot
kúlu og hagla, frá 80 au. til 2 kr. Jwd-
Kosníng i bæjarstjórn
fór fram 3. þ. m. eins og til stóð
og voru þeir báðir endurkosnir
Einar verslunarstj. Hallgrímsson og
Rjúpur verða keyftar með hæsta
verði hjer við verslunina, gegn
peníngum og vörum.
j Búðareyri 18. Nóv. 18 ,9
Jóhann Vigfásson.
282
aðu burtu! Egndu mig ekki svo að jeg leggi hendur á þig.
Skeinstu burtu strax!*
Dukofskij stuudi við, tók húfu sina og reykaði út á gilda-
skála til að drekkja sorg sinni í brennivíni.
Lögreglustjóri kom heim skömmu eftir að þeir voru farnir,
Tschubikof og Dukofskij.
»Jeg heyri að dómarinú hafi komið híngað* sagði hann. »Hvað
var hann að viljaí*
»Hann ætlaði bara að segja okkur að Kljausof væri fund-
inn. Hann er svo sem ekki dauður; hann er bráðlifandi og al-
heill. Og svo fundu þeir hann hjá konu annais mans — hef-
urðu heyrt annað eins.G
»Æ, jæja, Mark Ivanovitch*, sagði lögreglustjórinn og
horfði upp í loftið; »jcg hef leingi sagt þjer það, að það færi
illa (yrir þjer á endauum. En því iniður hefur þú aldrei vilj-
að fara að mínum ráðum«.
279
Olga Petrovna lauk upp lásnum og hleypti þeim inn.
Dukofskij kveykfi. þá á kerti sínu og sást þá, að ekkert var an«-
að í stofunni en c-itt borð, erá var telegili og hálffull súpuskáL
»Nú, áfram!< sagði dómarinn í embættisróm.
1 næstu stofu var heldur ekkert nýstárlegt að sjá. f’ar
stóð á miðju gólfi borð og á því reykt svínslæri heldur forsa-
soðið á stóru fati, brennivínsflaska og nokkur staup, og þetta
var alt og sumt sem ( stofunni var.
»En hvar er . , . . hann sjálfur, líkíð á jeg við?«
»Hann er þarna uppi á efstu hyllunni,*1) sagði Olga Pebr-
ovna lágt og læddist út fyrir dyrnar.
Dokofskij skreiddist upp þángað með Ijósið í Iiendiíini; si
hana þá hvar maður iá í stórri fjaðra sæng hreyfíngarlaus. Hana
laut að maruiinim og heyrði þá að hann hraut.
»Húo er að gera gabb að okkur,» sagði DukoCskij. »f>etta
er ekki Kljaus<>f. Hann er teáðlifandi. Geti’rðu sagt tiJ þín
laxcnaður!* æpti haon í eyra sofandi mannsins, en hann hraut
við hátt og baðaði út handleggjununi og lyfri höfðiou Htiðeitt.
Dukofskij ly’sti fracnan í bano. En þegar hann sá svartan,
ógreiddan hárlubbanca og yfÉrskeggið, þjett <pg snúið upp á við
og svo nefið eldrauða, þá rak banm upp hjjóð; það var áreiðan-
lega Kljausof, sc-m lá á hyllunni.
•Hvað, — eruð það þjer, iMafk Ivanovitsch?-« sagði hann
nærri því með grátstaf í bálskuitn. Nei það getur ekki skeð.-»
»Jú; víst er það jegH svaraöi Kijausof mcð dimnaurn bren.ni-
vínsbassa. »Ea Iwem fjandann eruð bjer að gera hjer, Dukof-
skij? Og fevcr er það sem gónir á okkuc þama á gólfinu? —
SJ í rússn-cs'kum baðhúsum eru hyllur mcúfram veggjum qg í
þcim liggja þeir, ur Jxaðið nota,, vafðir inn í teppi.