Bjarki - 06.01.1900, Síða 4

4
furkustokkar frá 20—50 au.
Hleðsluverkfæri 1 kr. og dýrari.
Te.ngur til að ná úr hvellhett-
unni 2—3 kr. o. fl. þess háttar
verkfæri.
Byssurcimar á 0,90 til 1,50 kr.
Patrónutöskur 3,50 kr. og dýrari.
— belti 1.35 og dýrari.
Byssuhólkar ur striga með leðri
i 4—6 kr.
Knallpfpur 0,23, gúmmf til að
fægja ryð at byssum 20 au.
Auk þess sem hjer er talið,
hef jeg marga aðra hluti byssum
tilheyrandi og svo má panta hjá
mjer allar aðrar byssutegundir.
Gerið svo vel að skrifa mjer ef
ykkur vanhagar um eitthvað af
þessu tægi, og það skal verða af-
greitt með fyrstu ferð.
St. Th. Jónsson
Cóðir hueraðsbændurl
Hættið þjer nú eins og allir aðr-
ir siðaðir menn að rýa ullina af
kindunum. Eins og öJIom er kunn-
ugt, finnur kindin talsvert til þeg-
ar hún er rúin, og oft og cinatt
hleypur blóðið fram. Gerið þjer
nú kindunom þann grciða, að
hætta þessnm ósið, og fáið ykk-
nr sanðaskæri; það er nóg til af
þeim í norsku búðinni og kosta
kr. 1,60 og 1,35.
Stg Johansen.
Tog er best borgað hjá:
1. M. Hansen.
m
&<& »STAR
c 3
R e n t u r. §3 >STAR
^,°*»STAR
Eins og jeg hef áður auglýst !< »STAR
meiga allir sem skulda við verslun 8.1
mfna, búast við að greiða rentur p r+ _p>' »STAR
af skuldinni.
Seyðisf. 29. Des. 1899. (0 — sS »STAR
St. Th. Jónsson. 3T
Púður ágætt á 1,30 pund. P1 1
LIFSÁBYRGÐARFJELAGIÐ >STAR.
» gefur ábyrgðareigendum sínum kost á að hætta við
ábyrgðirnar eftir 3 ár, þeim að skaðlausu.
« borgar ábyrgðareigendum 90 prósent af ágóðanum.
« borgar ábyrgðina þó ábyrgðareigandi fyrirfari sjer.
« tekur ekki hærra iðgjald þó menn ferðist eða flytji
búferlum í aðrar heimsálfur.
« hefur hankvæmari lífsábyrgðir fyrir börn, en nokkuð
annað lífsábyrgðafjelag.
« er útbreiddasta lífsábyrgðafjefag á Norðurlöndum,
Umboðsmaðui á Seyðisfirði er verslunarmaður
Rolf Johansen.
01
P-
cr
XQ*
c -1
■» 01
3 C'
?•
1 P
®
' tS'
3
0»
œ
3
-r- 10°/0 móti peníngum fæst hjá
St. Th. Jónssyni.
Gufuskipa-
fjelagið.
Til að fyrirbyggja misskilníng,
sem getur orðið út úr grein um
hið sameinaða gufuskipafjelag í
síðasta blaði Bjarka, skal þess hjer
gctið: að hvorki hefur fjelagið sjálft
nje agentar þess gefið hina minstu
von um, að aukaskipið er fór til
Reykjavíkur í þessum mánuði ætti
að koma hfngað til austurlandsins
um leið. — Í>ví eru allar sögurum
þetta fjeiaginu óviðkomandi.
Seyðisfirði 28, Des. 1899.
St. Th. Jónsson.
(afgreiðstumaður.)
Miklar birgötr af alskonar
skófatn: ði á verkstofu skósmíðalje-
lagsins. Komið og kaupið.
Munið eftir að ullarvinnuhúsið
„HILLEVAAG FABRIKKER“
við Stafángur í Noregi virinur besta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið,
sem hægt er að fá úr íslenskri ull, einnig sjöl, gólf- og rúmteppi; því
ættu allir sem ætla að senda ull til tóskapar, að koma hcnni sem alira
fyrst til einhvers af umboðsmönnum verksmiðjunnar.
Umboðsinennirnir eru:
í Reykjavík herra bókhaldari Olafur Runólfsson.
- Stykkishólmi — verslunarstjóri Ármann Bjarnarson.
- Eyjafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri,
- Vopnafirði — kaupmaður Pjetur Guðjohnsen.
- Breiðdal — •verslunarstj. Bjarni Siggeirsson.
Aðalumboðsmaður Sig- kaupm. Johansen, á Seyðisfirði.
Brunaábyrgðarfjeiagið
»Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab«
Stormgadc 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST TH. JÓNSSONAR.
Eigandi: Prentfjel. Austfirðínga.
. horsteinn Erlíngsson,
Ritstj.: ,
Porsteinn Gislason.
Ábyrgðarm. Þorsteinn Erlíngsson.
Prcntsmiðja Bjarka.
. 280
!>að er pá víntir Tschubíkof, nú ætlar mjer ekkert að verðal*
Að svo mæltu stökk hann ofan af hyllunni og faðmáði dómar-
ann aö sjer.
»En bvernig í skrambannm stendur annars á ykkur hjer?«
sagðí hann?; »því skil jeg ekkert í. En úr þvi að þið eruð nú
komnir þá skulum við einu sinni fá okkur æilega í 3taupinu.
Tra-Ia-tra-la! tra-la-Ia-Ia-Ia! Og hvernig hafið þið snnðrað uppí,
að jeg væri hjer kominn? — Jæja mjer á sama stendur. Ntí
skutum við bara fá okkur í staupinu.« Kljausof kvcikti á lamp-
anum og helti á stanpin.
»Nei, nú skil jeg ckki! sagðí dómarijm og sló samanhöiwJ-
nnum. »Ert það þú, eða ert það ekki þú!«
»Víst er það jeg. En hvað gcingur að þjer Buhofskíj?
þú dreypir ekki í staupið. — Skál! Eigum við ekkí að bragða
á því?«
»En jeg skíl ckkcrt í þesstj samt*, sagðí dómarísjn og
tæmdi staupið án þess að vita af því, »©g hvað crtu að gera
hjcr?«
»Hvað jeg er að gera? Jeg bý hjer hjá Olgu Petrovnu,
og rojer líður bærilega, eíns og þið sjáið. Heyrðu, fáðu þjer í
staupið aftur«, sagði hann ©g tæmdi sitt. *Sero sagt lifi jeg
hjer eíns og blóm í eggi og fæ bæði gott að jeta og drekka;
en jeg er samt að hugsa um að fara hjeðan í næstu viku, því
mjer er farin að háífleiðast fángavis-tira.
»Það er óskiljanlegt* sagði Dukofskij
»Hvað er óskiljanlegt?«
»Þetta um skóinn. Hverníg komst annar ifcórínra út í
garð?«
»Hvaða skór?«
281
fAnnar skórinn lá í svcfnherberginu, en hinn fanst undir
funna í garðinum. Hvernig getur því vikið við?«
»Það er hlutur, sem ykkur kemur eiginlega ekkert við. —
En bragðið þið nú á því! Ur .því þ1ð hafið vakið mig, þá
verðið þið líka að bera afleiðíngarnar. Það er nú annars nógu
góð saga um þennan skó. Jeg vildi ekki fara heim til Olgu.—
Jeg nenti því ekki. Og svo kom hún á gluggann til mín og
fór að skamma mig. Þá fauk í mig, svo jeg þeytti í hana
skónum. En hún þagnaðí ekki fyrir það, heldur komr nú inn
um gluggann til mín, kveikti á lampanum og tór að skjalla
mig. Og af því að jeg var fullur, tókst henni svo að ginna
mig híngað. En hvað er að þjer Tschubikof? það er eins og
þú ætlir að jeta mig með augunum!«
Dómarinn ansaði honum ckki, en flýtti sjer út úr stofunni
og Dukofskij labbaði lúpulegur á eftir, eins og hundur dreginn
af sundi. Þeir settust svo báðir í vagn sinn steinþegjandi og
hjeldu áfram. Aldrei hafði þeim þótt leiðin jafnlaung og leið-
inleg sem nú, þó Tschubikof vildi ekki láta á því bera, skalf
hann af reiði, og Dukofskij bretti loðskinnskraganum á yfirh'fn
sinni upp fyrir eyrun eins og til þess að verjast reiði hús-
bónda síns á þennan hátt. Dómarinn gat samt ekki stflt sig
leingur, þegar þeir voru komnir tveir einir inn í forstofuna.
Þá steytti hann hnefann framan í Dukofskij og sagði skjálf-
an 'i af reiði:
»Tarna er laglega sagan! — Hjer komstu mjer laglega á
stað; þetta skal jeg muna þjer!*
»Þetta er alt að kenna bölvaðri cldspýtunni! Hvernig gat
jeg vitað ? . . .«
»Farðu bara til helvítís með allar þínar eldspýtur. Snáf-