Bjarki - 14.04.1900, Qupperneq 1

Eitt blað á viku minst. Árg. 3 kr.
borgist fyrir 1. Júlí, (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Auglýsíngar 8 aura. iínan; mikill af
sláttur et oft er auglýst. Uppsögn
skrifleg fyrir 1. Október.
V. ár. 15 ■' Seyðisfirði, Laugardaginn 14. April 1900
Póstar.
13. Apríi. Norðanpóstur kemur.
•s- — (eða 14.?) Vopnafj.póstur fer
16. — Sunnanpóstur kemur.
S. d. — Aukapóstar fara til Borgarfj. Loðm.fj. og Mjóafjarðar
i7- — Vesta kemur norðan fyrir land, fer suður um fjörðu og
utan.
19. — Mjölnir, kemur frá útlöndum um Suðurfjörðu, fer norður um til Sauðárkróks
20. — Hólar, á fyrstu hríngferð: frá Rvík austur og. norður um til Eyjafjarðar.
22. — Egill frá útlöndum, um Suð- urfjörðu, norður um hafnir ti! Eyjafjarðar.
27, — Mjölnir að norðan, suður um fjörðu og utan.
29. — Norðan- og Sunnanpóstar fara.
3°. — Egill kemur að norðan.
líppboð.
Eftir beiðni Guðmundar Ivlagn-
ússonar á Skálanesi verður íbúðar-
hús hans og rjettur ti! túnbletts í
kríngum það, ef viðunanlegt boð
fæst, seít hæstbjóðanda við opin-
bert uppboð, sem haldið verður
þar á staðnum Mánudaginn 23. Apr-
ílmánaðar næstkomandi Húsið er
10x8 ál. og 7 á! á hæð, úr timbri,
steypt í "bindíng, með kjallara og
eldavjel. Túnbletturinn er c. 21!^
dagslátta að stærð, umgirtur á 3
vegu með tvfhlöðnum 2 á!na grjót-
garði; hann er ekki fuilræktaður
enn og af honum feingust síðasta
sumar 20 hestar af töðu.
Söluskilmálar og grunnleigusamn-
íngur verða til sýnis hjer á skrif-
stofunni viku fyrir uppboðií. Borg-
unarskilmálar vægir.
Húsið verður laust til fbúðar á
krossmessu.
Skrifstofu N.-Múlasýslu 24/3, 1900.
Jóh. Jóhannesson.
Brjef til N. N.
frá
Guðmundi Friðjcmssyní.
(Niðurl.)
Prófasturinn sagði þetta, og fjekk
lófaklapp fyrir: »í’að er betra að
verða eftir rneð Vagni en flýja með
Sigvalda«. jeg gaf honum þau
svör á múti, að Sigvaldi hefði cig-
inlega ekki annað gert en það,
sem ræðumaðurinn sjálfur gerði,
þegar hann sneri heim aftur frá
Ameríku. Báðir hættu við áform
sitt, vegna þess að þeim lcist ekki
á blikuna; enda væri það lángt um
rjettara, að snúa aftur frá augljósri
ófæru, eins og Sigvaldi gerði, en að
lenda á flæðiskeri, verða bundinn
eins og þræll, horfa á dráp fjelaga
sinna og þiggja seinast líf og verða
miskunnarmaður eins og Vagn
henti — í fundarsamþyktinni var
skorað á þjóðina, að kjósa þá menn
eina á þíng, sem fylgdu fram »hinni
endurskoðuðu stjórnarskrá«, eða
eitthvað í þá átt fjellu orðin. Þessu
mótmælti jeg harðlega. jeg hjelt
því fram, að eins og jeg fyrir mitt
leyti vildi fá þá menn á þíng, sem
væru föðurlandsvinir, hæfileika og
áhugamcnn, hverja skoðun sem þeir
hafa á stjórnarskrármálinu, cins
ættu andstæðíngar mínir að sýna
jafnt frjáslyndi og slcppa þessu
skilyrði. Jcg benti á, að hagur
þjóðarinnar væri svo bágborinn, í
ýmsum greinum, sem liggja alvcg
utan við allar stjórnarskrárstefntir,
að nóg verkefni væri fyrir hendi
og það væri rángt að hafna góð-
um kröftum, þar sem svo margt
væri að gera, en hinsVegar líklegt,
að eingin stefna í stjórnarskrármál-
inu mundi sigra fyrst um sinn.
Einn merkasti maðurinn í mót-
stöðuflokknum hvísléði að mjer, að
þetta »ætti« svo að vera, en það
»d y g ð i 1 ekki að praktísera það.
— Hann hefur víst viljað »varpa
vígroða« á b a r d a g a v e 11 i n a og
gera afsláttarhugann og hálfieikann
útlægan og óalandi, ófeijandi.
l'!ú bregður mjer um skoðana-
skifti, segist »hata Dani« og læt-
ur mig vita, að Stefnir sje að skop-
ast að mjer.
Jú, jeg les Stefni. En hvort
sem þú trúir því eða ekki, þá býst
jeg ekki við, að hlaða fallbyssu
á randafiugu, þótt hún flögri að
mjer og sýni mjer brodd sinn. —
Um hatur þitt á danskinum er það
að segja, að það er í alía staði
ógnarlega ópraktískt, eins og flest
annað, sem loðir við okkui lslend-
ínga, og rnun það aldrei tii enda-
lausustu eilífðar þoka ökkur hærai-
fcti áleiðis til fyrirheitna . landsins,-
iar sem menningin ríkir -og sælan.
Gcturðu bent injer á nokkurn
mann, sem er altaf á einni og s 'unu
skoðun á öllum stigum þroska síns
og aldurs ? — Jafnvel B. Sveinsson
hjelt fram stjórnarbótarhugmynd
sinni í ýmsum myndum: Og þótt
jeg hafi einhverntíma bitið mig í
sporðstyrtlu flónskunnar, tel jeg
mjer óskylt að halda því takí um
aldur og æfi.
Umræðurnar stóðu 4 — 5 klt. —
f*eir sem töluðu móti Valtýskunni
voru þessir: Pjetur á Gautl., sýslu-
maðurinn, prófasturinn á Skútustöð-
um, Björn í Ærlækjarseli og Bene-
dikt Björnsson realstd. í Garði í
Kelduhverfi. Honum svaraði jeg al-
drei fyrir þá sök, að áður en hann
tók til máls, var jeg búinn að geta
þess, að jeg mundi ekki standa upp
aftur; því að nýar röksemdir myndu
varla koma fram á hvoruga hlið.
þetta reyndist satt. Benedikt tal-
aði áheyriiegast þeirra allra og
lángt erindi, en öll sú ræða var
aðeins endurteknig þess, er hinir
voru búnir að segja. En .líklega
hefir þú heyrt, að jeg hafi eigi treyst
mjer til við ræðumanninn og þess-
vegna þagað!
Jeg skal nu ekki þreyta þig á
leingra brjefi. Þú mátt fella verð
á mjer ef þú vilt fyrir framkomuna.
Jeg kæri mig kollóttan, þótt jeg
sje eða verði talinn minni maður
fyrir vikið. Jeg fylgdi bara sann-
færíngu minni. Hún segir mjer, að
þessi stefna í málinu muni verða
vesalíngs þjóðinni okkar til gagns,
ef hún nær fram að gánga. Jeg
vissi fyrir fram, að jeg mundi verða
í minnihluta. En þ a ð Iiggur mjer
í Ijettu rúmi. Jeg hef fyrri verið
fáliðaður — og býst við, að svo
muni verða framvegis.
Þetta segi jeg að endíngu: Ham-
íngjan góða hjálpi veslíngs þjóðinni
okkar. Einginn maður má liggja
á liði sínu, sem nokkurs er megn-
ugur, Þjóðin verður að vaka og
starfa heima á bæjum á þjóðgatna-
mótum. Og eitt er víst: að hætt-
an, sem vofir yfir þjóðinni, er
heimalin; hún er ekki innflutn-
íngsvara, hcldur er hún sprottin
upp í hugskoti þjóðarinnar. Hún
heitir ekki Valtýska — heldur
þjóðfylgja.
Guðmundur Fríðjónsson.
Ti! Jóns í
Jeg get ekkí súngið nein sólatijóð,
því svalt ct utr> þessar mundir
og stormurinn brýnir sín hásu hljóð
og hrannirnar taka undir,
en fjúkviðris-bóistra fliikkuþjóð
er fylkt yfir hæðir og .grundir.
f’eír koma að norðaustan lánga leið
og ieggjast á skammsýni mína,
og vestur á himininn skopa skeið
svo skinið og yiurinn dvína;
því geislarnir fara á ríngulreið
og rakleiddri skrúðgaungu týna.
Er suðræni andinn um foldina fer
á fjúkinu unninn er bugur.
l’á kemur á daginn, að ylríkur er
hinn eilífi vortíðar-dugur.
En jafnvel í hríðinni sólgeisla sjer
þinn sjónhvassi, arnfleygi hugur.
Jeg veit að þjer tíndrar oft bálför um brár,
þau brenna þar, sorg þín og kvíði,
i) Kvæði þctta var flutt í samsæti, er þeim hjónura var haldið að Sylti*
fjalli Aður en þau fluttu úr Aðaldal austur í Seyðisfjörð.