Bjarki - 28.04.1900, Side 4

68
Með s/s »EGIL« 's/s »ARGO«
kom til verslunar
L. Imslands:
Rúgmjel, Bánkabygg, Hrísgrjón,
Baunir, Hveiti Nr. x og Nr. 2,
Hafragrjón (muliu), Export (Ludvig
Davids), Hvftasykur, Steinsykur,
Púðursykuí, Brjóstsykur, Fíkjur,
Súkkulaði, Rúsínur, Sveskjur, Kór-
cnnur, Sagógrjón, Hrísgrjónamjöl,
Kartöfflumjöl, Makarónur, Brúnar
ertur, Ostur, Margarínsmjör, ýms-
ar tcgundir, Kirsiberjasaft, Smjör-
salt, Munntóbak, Enskt flagg, Nef-
tóbak.
Járnvörur svo sem: Borar,
I ásar, Lamir, Skrúfur, Sporjárn,
Hamrar, Naglbítar, Vasahnífar, o. fl.
Glervörur, mikið úr að velja.
Álnavörur svo scm: Ljereft
Strángasirs o. m. fl.
Túngfskinslampar og alt sem að
lömpum lítur, svo sem Olíuílát,
Brennarar o. m. fl.
Steinotíumaskínur, ýmsar teg-
undir.
Ematjeraðarvörur, Leirtau, Postu-
iinstau og margt og margt fleira.
Besta verð og afsláttur mót borg
un út f hönd cftir því, hve mikið
er keyft.
Lítið inn til mín áður en þið
kaupið annarsstaðar.
T. L lmsland.
Munið eftir að ullarvinnuhusið í
„HILLEVAAG FABRIKKEFT
við Stafángur í Nöregi vinnur besta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið,
sem hægt er að fá úr íslenskri ull, einnig sjöl, gólf- og rúmtcppi; því
ættu allir sem ætia að senda ull til tóskapar, að koma henni sem ailra
fyrst til einhvers af umboðsmönnum verksmiðjunnar.
Umboðsmennirnir eru:
í Reykjavík herra bókhaldari Olafur Runólfsson.
- StjTkishóImi — vcrslunarstjóri Ármann Bjarnarson.
- Eyjafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri,
- Vopnafirði — kaupmaður Pjetur Guðjohnsen.
- Breiðdal — verslunarstj. Bjarni Siggeirsson.
Aðalumboðsmaður Sig kaupm. Johansen, á Seyðisfirði.
AUGLÝSÍNG.
18. Nóvember næstl. var seidur
veturgamail sauður, hvítur, í Skútu-
staðahreppi, með þessu marki.
Stúfrifað, helst biti fr. hægra, mið-
hlutað í stúf vinsta (illa gcrt).
Litluströnd 20. Des. 1899.
Jón Stefánsson.
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapitai
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, versiunar-
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákvcðoa litla borgun (premie),
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjaid.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSONAR.
Til verslunar
O. Wathaes Arvinger
komu nú mcð »Egil«:
Mjög miklar byrgðir af bolla-
pörum, Diskum, Könr.um. Amál-
aðir diskar, nýasta og fínasta
veggjayrýði. Mjólkurkönnur með
glösum og margt fleira.
Þess utan öll Nauðsynjavara —-
Karmvara —- Áinavara :— Sjaikiút-
ar, al’.ar mögulegar tegundir.
Ekta franskt Cognac pt. kr. 1,20
Ekta Rom — --- 1,10
Brennivín, Sherry, Portvín,
Whisky, hið besta austanlands.
Kaffi 0,65. Meiis 0,27. Export
°)45 ýmislegt fleira.
Seyðisfirði 21. Apríl 1900.
Jóh. Vigfússon.
Mínni Daiir í Mjóafirði fást
til ábúðar frá fardögum 1900.
Iíreppsnefnd Seyðisfarðarhrepps.
Mjólkurskilvindan
„Alexandra*4
er ómissandi
á hverju búi.
50 skilvindur
stórar ogsmá-
ar komu með
Vestu. feir,
sem þegar
hafa pantað
skilvindur hjá
mjer eru því
beðnir að vitja
þeirra, og hinum, sem æ t 1 a að
kaupa, er best að koma sem fyrst.
St Th Jónsson,
Seyðisfirði.
V e i t i n g a m e n n!
Þurrabúðarmenn!
S j ó m e n n,
og allir góðir menn
Gleymið ekki ágæta ameríska
uxakjötinu niðursoðna, sem
er beinlaust, ódýrast og ljúffeing-
ast af ö!lu kjöti, bæði í súpu og
kalt.
Góðar reyktar pilsur fást
einnig hjá
St. Th. Jónsson
Eigandi: Prentfje! Aus tfi rðínga.
. Þo rsteinn Erlingsson,
Ritsti.: , ^
Porsteínn Gislason.
Abyrgðarm. Þorsteinn Erlíngsson,
Prentsmiðja Bjarka.
14
himinblámann og buðu hana velkomna, sýngjandí fegurstu Jögin
sem þeir kunnu. Þar sem hún stje fæti sínum spruttu rauðar
rósir. Og, ailan þann tíma sem hún dvaldi þar niðri hcyrðist
ekki kvein nje kvörtun, þektist ekki böl nje bágindi; binn sjúki
var læknaður, hinn sorgmæddi huggaður.
Allir beygðu knje sín fyrir henni með djúpri lotníngu; a!í-
ar kirkjuklukkur ómuðu. Sá eini sem ekki vildi lúta henni var
risinn j Rondafellinu. Hann huldi andlitið, því hann þoldi ekisi
Ijómann, sem af henni stóð, en bæn hennar viidi hann ekki
sinna. »Eigl það að gcrast,« sagði hann, »þá verður það að
borgast. Og hvað viljið þið gefa fyrir að fá að spreingja sund-
ur klettinn.?«
»Hvað heimtið þjer?« spurði hún. Og þá beímtaði hann,
að hvcrt ár vxri lifandi manni hrundið ofan í gjána, scm
sprcingd yrði í bjargið. Í’ví vildi guðsmóðir ekki Jofa. En svo
leit hún yfir dalinn og sá eyðilegginguna, sem stafaði af vatna-
vextinum. Hún hugsaði þá með sjer, að sálum hinna dauðu
skyldi hún líkna, og svo var þursinum Jofað því sem hann
bað um.
Þá hló hann svo bátt að drundi við í dal og felii, en of-
an frá himnum korn eLgiaskari, sem fylgdi guðsmóður upp
gegn uin loftið og klukknaómurimi fylgdi þeim lángt upp fyrir
hæstu ský.
Svona stcndur á tíjf.pu kleifinni í miðju Rondafellinu. Vatn-
ið leitaði að henni, fann hana og steypti sjer með öldugángi
og fossaföil •m niðr.r af brúninr.i, flóðið lækkaði í dalnum og
valmúal lómia iiíu n| pyfir vatnsflötínn, ’iristu dropana af blöð-
unum, dipi .ðu augunum hvcrt tii annars og vöktu blómin og strá-
ín um alkr grur.dii na:. Og eingin og víngarðarnir risu upp
'5
úr baðinu fegurri og frískari en nokkrn sinni áður. Menn fluttu
•tib dalsins úr öllum áttum, þvi sögurnar um Ronda flugu um alt
land, hvert húsið var bygt á fætur öðru og framan í fljóts-
bökkunum reistu menn mylnur. Kornið spratt þar betur en al-
staðar annarstaðar og í aidingörðunum og vínreitunum þroskuð-
ust ávextirnir svo vci að trjep gátu naumast borið þúngann;
uppskeran var miki). Því hönd guðsmóður hvildi yfir Ronda.
En þursinn sat á hamratindinnm, brosti í kampinn og beið
eftir því sem honum hafði verið lofað. Og á hverju ári barst
sú fregn út, að cinn eða annar hefði hrapað ofan í gilið.
Einusinni vildi það til að flóð kom í fljótið alt í einu; það
æddi yfir bakkana, skemdi akrana, velti húsum og eyðilagði
aldingarða. í’á var kirkjuklukkunum hríngt og kveykt á stór-
um kertum fyrir , altarinu. F.n það var ti! einskis, fl'óðið stje —
bænir og sálmasaungar dugðu ekki hcldur. Þá datt gamla prcst-
inum, sem var bæði guðhra'ddur maður og hygginn, í hug
að spyrja, hver hefði dottið í gilið í ár.
Allir stóðu þegjandi. En nú skildti menn strax, hvernig á
fióðinu stæði. Þetta ár hafði einginn dottið í gilið Og nú
var hegníngin komin; allir gátu þreifað á því. Menn sneru sjer
þá ti! prestsins og báðu hann að ráða fram úr vandræðunnm.
Orsökin var eingin önnur en þessi og nú varð að afstýra frek-
ari óhöppum.
Þeim var h'ka afstýrt. Þvt' upp frá.þessu segja menn að
það hafi verið venja, að fórna einum manni þar í gilinu á hverju
ári, ef einginn hafði beðið þar bana af slysum. Athöfnin fór
mjög hátíðlega fram. Ef ekki var þá fyrir hendi glæpamaður,
scm var dauðanum ofurscldur hvort sem var, þá var varpað
hlutkesti um, hvcr tkyldi dcyja, annaðiivert ár átti það að vera