Bjarki - 08.06.1901, Síða 1

Eitt b!aó á viku. Verð árg. 3 kr.
borgist fyrir 1. júlí, (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Uppsðgn skrifleg, ógilá nema komin
sje til útg. fyrir 1. okt. og kaupandi
sje þá skuldlaus við blaðið.
VI. ár. 22 Seyðisfirði, laugardaginn 8. júni 1901
Uppboðsauglýsing.
Eftir beiðni kaupmanns Fr. Wathnes fyrir
Ji'nd hlutaðeigandi ábyrgðarfjelags verður op-
inbert uppboð haldið á Búðareyri miðvikudag-
inn 12. þ. m. og þar selt frakkneska fiski-
skipið »Jeanite d’ Arc«, sem laskaðist í of-
viðrinu 2i. f. m. Ennfremur verður selt: c.
100 tunnur af fiski, 270 tn. salt, 200 tómar
tunnur, 4 tn. hrogn, 4 tn. lýsi, 20 tn. brauð,
8 tn kartöflur, 11 tn. öl, I tn. cognac, segl,
kaðlar, blakkir, fiskilínur, sökkur, aunglar o. fl.
Söluskilmálar verða birtir á undan uppboð-
Ínu, sem hefst kl. 10 f. h.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði 4. júní 1901.
Jóh. Jóhanr.esson.
Hjer með tilkynnist heiðruðum viðskifta-
tnönnum mínum á Islandi, áð jeg hefi afhent
til innheimtu útistandandi skuldir við verslun
mína á Seyðisfirði til herra kaupmanns St.
Th. Jónssonar á Seyðisfirði.
í’órshöfn á Færeyjum 8. maí 1901.
Magnús Einarsson.
Samkvæmt framanskrifuðu umboði er hjer
mcð skorað á alla þá sem skulda herra kaupm.
Magnúsi Einarssyni í í’órshöfn á Færeyjum
síðan hann rak verslun hjer á Seyðisfirði, að
borga skuldir sínar tafarlaust til mín í næst-
IvOmandi sumar- og haust-kauptíð. þeir sem
ekki verða búnir að borga þær fyrir þann tíma
eða seroja við mig um borgun, meiga búast
við að skuldirnar verði innheimtar með lög-
sókn á þcirra kosnað.
Seyðisfirði 2. júnt 1901.
S t. T h. J ó n s s o n.
Landbúnaðurinn.
E í t i r b ó n d a.
— :o: -
»Hvað eigum við að gcra landbúnaðinurn tii
viðreisnar?« er sptuníngin sem allir hafa nú á
vörunum, þeir sem landbúnað stur.da. Og
svarið er orðið ákveðið: »í’að þarf að rækta
landið*. Vinna mannsins gefur miklu meira
af sjer, ef Iiann vinnur á ræktuðu landi. Land-
búnaðurinn okkar borgar sig ekki af því, að
hann er að mestu leyti rekinn á óræktaðri jörð.
Ræktað land bjá okkur er : 1 túnin, 2 eingi,
sem vatni er veitt á eða frá af manna hönd-
um, 3 matjurtagarðar. Til annarar ræktunar
teljum við landið ekki hæft. í’essir ræktuðu
blettir liggja á strjálíngi til og frá um landið,
hvergi f samheingi meira en íáar dagsláttur,
og ailir til samans eru þeir aðeins örlítilf
hluti af þeirri jörð sem hæf er til ræktunar.
líugsum okkur nú t. d. að við settum okk-
ur það markmið, að tuttugfalda ræktað land á
50 árum. Hverja aðferð ættum við þá að
hafa til þess að koma því í verk með sem
minnstum kostnaði?
Fyrst og fremst verðum við þá að velja til
ræktunar þá jörð sem best er hæf til þess,
þá jörð sem fyrirhafnarminnst er að gera að
ræktuðu Iandi. Þetta er ekki gert nú sem
stendur. Það sem valinu ræður er bæjasetn-
íngin. Kríngum hvern bæ er ræktiður blett-
ur og þessa bletti reynum við að stækka án
tillils til þess, hvort sú jörð sje best hæf til
ræktunar -eða eklci. I kríngum marga at kaup-
stöðunum vaxa ræktuðu blettirnir óðum, svo sem
Rvík, Akureyri og Seyðisfjörð. Nú er það
augljóst, að minnsta kosti að því er Rvík og
Seyðisfjörð saertir, að margfalt dýrara er að
gera þá jörð, sem þar er valin, að ræktuðu
landi, en aðra bletti, sem eingin hönd hreifir
við.
Þetta útaf fyrir sig er athugavert.
Það er hægast sem stendur að fara svona
að. En þegar við hugsum til þess, að við
ætlum okkur fyrst að tuttugfalda, síðan hund-
raðfalda ræktaða landið o. s. frv., þ'á er ekki
skynsamlegt að láta bæjaskipunini og jarð-
eignaskiftínguna sem nú er eingaungu ráða því
hvað ræktað er. Við verðum að rækta landið
allir í einu fjelagi. Við verðum að setja okk-
ur fastar, ákveðnar reglur fyrir því, hvernig
við eigum að framkvæma þetta.
Víða uppi um sveiíir og dali cru stórir
landfiákar, sem msð lítilli fyrirhöfn, að því er
umrót á jörðinni snertir, mætíi gera að sam-
anhangandi túnum. A öðrum stöðum eru hol-
urðir og gróðurlausir melar og holt gert að
túni nieð afarmikilli fyrirhöfn. I’ar sem hægt cr
með lítilli jarðvinnu a"S- búa til tún scm fóðrað
geti síðarmeir nautgripi svo hundruðum skiftir,
þar á að rækta upp tún. í’ar sem stór, sam-
anhángandi svæði eru vel fallin til matjurta-
ræktar, þar ciga að vera niatjurtagarðar. í’ar
sem stór svæði verða með minnstri fyrirhöfn
gerð að eingi, þar eigum við að gera eingi.
Auðvitað vcrður líka að taka tiilit til þess,
að afurðum landbúnaðarins verði grciðlega
komið á markað.
í’að ætti að byrja á því, að búfræðíngar og
verkfræðírigar færu um landið til þess að skoða
hvar hægast væri að koma úpp kúabúum í
stórum stfl, hvar hægast væri að koma upp
matjurtagörðum í svo stórum stíl, að aturð-
irnar þaðan yrðu verslunarvara annarstaðar um
landið. í’eir ættu að dæma um, hvar landið
er best fallið til fjárræktar og hvar það er
bcst fallið til nautgriparæktar. í’cir ættu að
gera áætlanir um, hve rniklu af kvikfjenaði
mætti framfleyta á hvcrju svæði fyrir sig, hvar
vetrarfóður ætti að taka handa sauðfjenu með
eingjarækt, hvar afrjettir ættu að vera handa
því fjc á sumrin, o. s. frv.
Til núverandi hrcppaskiftínga og jarðeigna-
skiftínga á ekkert tillit að taka í þcssu efni.
því á þeim grundvelli sem ktgð>ur er með jarð-
eignaskiftíngunni sem nú er eigum við ekki að
rækta landið. Afleiðíngin af því sem'*'sagt er
lijer á undan verður sú, að við yfirgefum kot-
in smátt og smátt og færum bygðina saman,
í þorp, sem myndast smátt og smátt eftir því
sem lífsskilyrðin breytast.
Þingmálaf undur N orðurmúlasýsíu.
—o —
Arið 1901, 29. dag maímánaðar var haldinn
þfngmálafundur fyrir Norðurmúlasýslu á Foss-
völlum, samkvæmt fundarboði frá þíngmönnum
sýslunnar, er auglýst hafði verið í blöðunum á
Seyðisfirði. Báðir þíngmenn sýslunnar voru
mættir, og 50 kjósendur.
Þessi mál komu. til umræðu :
1. Stjórnarskrármálið; um það voru satn-
þyktar svohljóðandi ályktanir:
a. Fundurinn lýsir yfir því, að hann vill að
stjórnarskrárfrumvarp verði samþykkt á alþíngi
því er f hönd fer, er byggt sje á þeim grund-
vclli sem lagður var 1897, þó því aðeins að
breytt sje 28. gr. stjórnarskrárinnar, á þá leið
að fundur í þíngdeildum sje lögmætur, er um
fjárlög er að ræða, ef helmíngur þíngmanna
mætir, og í sameinuðu þíngi ef helmíngur
mætir úr hvorri deild; samþ. með öilum atkv.
b. Fundurinn lýsir yfir að hann vill að al-
þíngi reyni af fremsta megni að fá því fram-
geingt að kosníngarrjettur til alþíngis verði
rýmkaður einkum að því cr snertir kaupstað-
arborgara og þurrabúðarmenn; samþ. með öll-
um atkv.
c. Fundurinn iýsir yfir því, að’hann' vill að
61. gr. stjórnarskrárinnar haldist óbreytt, og
skorar á þfngmenn sýslunnar að leggja alvar-
lega áherslu á það; samþ. með öllum atkv.
d. Fundurinn lýsir að öðru leyti yfir, að hann
vill einskis láta ófreistað um frekari umbætur
á stjórnarskránni, þar á meðal leingíng þíng-
tímans. Sanrþ. með öllum atkv.
2. Um fjármál samþ. fundurinn að óska
þess að aiþíngi veiti ríflega fje til samgaungu-
máianna og auki fje til alþýðumenntunar og
aðaiatvinnuvega þjóðarinnar.
3. Fundurinn skorar á aiþíngi að fylgja
því sem best fram að landstjórnin framkvæmi
sem tryggiiegast og fijótast ályktun síðasta al-
þíngis um ransókn á því, hvernig best og var-
anlegast yrði komið fram samgaungubótum milli
Fljótsdalshjeraðs og Fjarðanna, og skorar á
þíngið að veita fje til slíkra samgaungubóta
svo fljótt sem það sjer fært. Verði Iögð ak-
braut milli Hjeraðs og Fjarða, þá álítur fund-
urinn nauðsynlegt að hún verði lögð frá Seyð-
isfirði yfir Fjarðarhciði til þess að hún komi
Hjeraðinu að notum, og skorar á þingmennina
að fyigja því fram. Samþ. með öllum atkv.
4. Fundurinn skorar á alþíngi að veita á
næsta fjárbagstímabili allt að 10,000 kr. úr
landssjóði til vegagerðar og brúargcrðar á
sýsluveginum frá Fossvöllum um Hellisheiði og
Sandvíkurheiði að r.orðurtakmörkum sýsiunnar,
með sem aðgcingi'egustum kjörum fyrir sýslu-
fjelagið. Samþ. með öllum atkv.
5. Fundurinn skorar á þíngmenn sýslunnar
að gera sitt ýtrasta til að fá fjárveitíng úr
landssjóði til brúargerðar á Rángá og Sauðá
(á Jökuidal). Sarnþ. mcð öllum atkv.