Bjarki - 13.12.1901, Qupperneq 1

Eitt biað á viku, Verð árg. 3
borgist fyrir r. júlí, (erlendis 4 kx
borgist íynrfram).
Uppsögn skrilieg, ógild nema komin
sje til útg. fyrir 1. okt. og kaupandi
sje pá skuidiaus við biaðið.
VI. ár. 46
Seyðisfirði, föstudaginn 13. desember
1901
Reikníngur
yfir
tekjur og gjöid kirkjugarðs Seyðisfjarðarkaupstaoar.
T e k j u r:
Gjafir frá ýmsum............... 579>5°
Frá tombólunefndinni........... 578,35
Erá kvennfjelaginu »Kvik* .... 140,00
Frá kaupm. Sig. Jóhansen fyrir graf-
reit............................... 5°>00
Skuid kirkjugarðsins...................54>47
Kr. 1402,32
G j ö 1 d '•
Skurðagröftur # o
Sljettun og vegir í garðmum . •
Vegur inn að garðinum með brum
1-ortið...................I06’56
Borgað jarðeigendum fyrir kirkju-
garðsstæðið
fl. . ,........ 557,4°
313 > i0
225,26
200,00
Krri4°2,32
Sundurliðaður reikníngur liggur til sýnis fijá undirrituðum.
Seyðisfirði 2. des. 1901.
Fyrir hönd nefndarinnar,
SIG..JOHANSEN.
Takið eftirl
Margír færeyskir bátar í góðu
standl eru til söiu með væguro kjörum hjá
Sig Johansen.
Sparisjóðurinn
á Seyðisfirðs
gefur 4 °/0 p. a. í vexti af innlögum. Hann
er opinn á hverjum miðvikudegi kl. 4—5 e. h.
f’cir, sem skukla sparisjóðnum, áminnast um
að borga vexti af skuldum sfnum fyrir nýár.
STJÓRNIN.
velli sambands þess við móðurlandið sje rask-
að, eða hinu fyrrverandi jafnrjetti Dana og Is-
lendínga, bæði á ísiandi og I Danmörku.*
Fyrirspurn um afskifti stjórnarinnar af mál-
þtáðarlagníngu híngað til lands frá Danmörku
svaraði ráðgjafinn svo, að um það mál vxri
stóra norræna frjettaþráðafjelagið að scmja við
ýms erlend rfki, og þeim samníngum væri enn
svo háttað, að ekki væri hægt að segja neitt
um málið að svo komnu.
Með
„Agli“
er nýkomið:
KARTÖFLUR,
NÆPUR (kaalrabi) og hin ágætu amerikönsku
HAFRAGRJÓN.
SIG. JOHANSEN.
Sira Jóhann s veinbjarnarson
Og
Frikirkjusöfnuðurinn i Reyðarfirði.
OOO Q O O O C- O D C c
OOOOOOO
Frá Khöfn.
Stjómarskráin. Málþráðurínn.
Me«n væntu stórra tíðinda nú me ð »Agli*,
sem sje þeirra, að síjórnin mundi buin að láta
tupi’ álit sitt á stjórnarskrármáii okkar. En
svo er ekki enn. f'egar »Egiil« fór frá Khöfn,
var málið cnn óútkljáð og stóð allt við það j okkur prestur okkar, síra
sama og áður. Konúnglega auglýsíngin, með
yfir’ýsíngu stjórnarinnar, er nú ekki sögð vænt-
anieg fyr en í jatiúar.
21. f. m. gerði þíngmaður einu í danska
þtnginu, C. Krabbe, fyrirspurn til íslandsráð-
gjafans um það, hvernig hin nýja stjórn liti á
stjórnarskrármál okkar. Ráðgjafinn svaraði:
»Stjúrnin er að íhuga þctta mái, og það er
lángt frá því, áð það sje útkljáð enn. Samt
veit jeg, að jeg segi ckki of mikið, þótt jeg
lýsi \4ir því, að hinu núvcrandi ráðaneyti sje
Ijúft að veita íslandi svo fulikomna sjálfstjórn
»em. íramast er auðið áa þess að rjettargrund-
»Aflið vður ekki þeirrar j
fæðu, sem eyðist, heldur s
þeirrar fæðu, sem varirtil j
eilífs Hfs «
Jóh. 6, 27. j
þaö cr ekki að sjá að Hólmaprcsturinn hafi j
þessi orð frelsarans í heiðri, því þá hefði hann j
varia sent íögrcgluna á okkur ft itíirkjumenn, til
að taka af okkur lögtök þau sem nú er verið
að hamast á að taka, og það lögtök, sem ólík- j
lc»t er að nokkur rjettlátur dómstóll viður- i
kenni sem rjettmæt. —
Svoleiðis er lagað, að árið 1899 flutti frá j
Lárus Halldórsson,
sem þjónað hafði söínuði okkar í 15 ár; sett-
ist hann að í Rcykjavík, hvar hann hefur stofn-
sett fjölroennan fríkirkjusöfnuð ; gáfum við hon-
um þá þegar umboð til að ntvega okkur prest,
ef völ væri á góðum manni, cn það var þar
engan að fá sem vildi takast þenna starfa á
handur. í miilitíð — mánuði eftir að síra Lárus fór
—rjeðum við tii okkar fríkirkjuprest Vallna-
manna, síra Þorvarð
á land sem restur. Þessi þjónusta ætti að
gilda þar til við gætum feingið okkur geð-
felldan prest eða íorstöðumann, samkvæmt
lögum um utanþjóðkirkjumenn frá 1886, eða
með öðru orðum til bráðabirgða, en það, sem
mest tafði fyrir framkvæmdum okkar í þá átt,
var, að við höfðum vilyrði fyrir einum afþjón-
andi prestum þjóðkirkjunnar, ef við uppfylltum
skilyrði þau cr hann setti. Þetta tók allt tíma,
sv<> það drógst allt að því ár, þar til hann
loks ljet okkur vita, að það gæti ckkert orðið
af því að hann færr tii okkar. En þá strax
fórurn_við að semja við mann, sem okkur var
að góðu kunnur, og við ætluðum okkur, að
hinum frágeingnum, ef hann gæfi kost á sjer.
Þetta tók líka t/ma, því nú þurfti að haida
fund á ný; svo, þegar þcssi maður er feing-
inn, þá^ kemur til að sækja til stjórnarinnar,
en vegna lftils formgaiia eða athugaleysis
okkar er þessi «msókn okkar nú búin að vera
á leiðinni síðan i mars s. !. og staðfestíngin
ókornin enn, en góða von höfum við um, að
hún fáist,
En nú kemur rúsínan! Fyrir þá sök, að
við fríkirkjumenn erura dálítið vandiátir með
forstöðumann, og virðum ckki þann fyrsta
þann besta —- okkur sem sje bauðst stiax
cftir burtför sfra Lárusar prestur, sem útskúf-
í aður var úr þjóðkirkjunni að jcg heid fyrir
í órcgiu, en hann vildum við ekki — þá finnur
1 síra Jóbann Hóimaprestur upp á að álíía okkur
i löggilda sauði í sinni hjörð og heímtar því af
S okkur gjuld til rests og kirkju sinn'ar, og þá
við ekki sinnum þessu, setur hann á okkut
sem nú er verið að framkvæma.
Iögtak,
3orvarðsson; átti hann að
Við skiljum lög ufanþjóðkirkjumanna trá
1886 svo, að meðan söfnuðurinn er að leita
sjer að hæfilegum forstöðumanni, heldur uppi
guðsþjónustu og fuilnægir skilyrðum borgara-
legra laga hvað prestsverk snertir — og það
: þykjumst við haia gert eins og að framan cr
! skýrt — þá sje ekki hægt fyrir j>iest eða
kirkjustjórn að bianda sjer í okkar sakir, þó
það dragist icngur en ár og dag að maður
geti fei-igið prestinn, hví vist er það ekki
rneining laga þcirra, að söfnuðurinn hafi vara-
mann, srmþykktan af konungi, ef hinn skyldi
dej’ja, en það þurfi.m við að hafa cftir þessu.
Jeg get ekki betur sjeð enn presturinn hafi
hjermeð gjört rángt, því þetta vekur sundur-
lyndi og flokka-drátt, og hefnr í iör tíieð sjer
málaþras og íliindi, sem honum seirf kenni-
manni guösorðs og góðra siða tetti að vera
á móti skapi, og ekki vinnur söfnuður hans
við þetta þó máske einhverjar Jitilsigldar sál-
ir gangi pg gcfi síg á hans náðir. — Jeg get
ekki látið ve.ra að skýra þetta opinberiega þar
gegna öllum prestsstörfum, nær scm þörf
gerðist, og me.ssa hjá okkur einu sinni í mán- j sem jeg gat búist við að fríkirkjumönnum verði
uði hverjum, og það gerði hann frá 1. seft. það ' borin sagan öðruvísi cnn vera ber, eða, svo
ár og þar tii í suniar, ao hann flutti vcstu • hefur það reynst fyrri. Vii jeg þvi hjer-