Bjarki - 15.01.1903, Blaðsíða 3

BJARKI.
3
— njá, elskaði, við höfura aldrei verið neinir
heimskingjar í Lundkvistsættinni."
Jeg hef alltaf verið hálft í hvoru trúaður og jeg
minntist orða okkar mikla trúarhöfundar: „Tak kross
þinn og fylg rajer." Og svo tók jeg Klöru og gekk
til prestsins.
En yfir glasaglamrið, skálaræðurnar og skellina í
fölsku tönnunum í munni teingdamóður minnarfannst
mjer í veislunni minni jeg stöðugt heyra óminn af
þessum orðum: „ Við höfum aldrei verið neinir heimsk-
fngjar í Lundkvistsættinni."
— „Og hvemig líður yður nú síðan, úngi maður?"
dirfðist jeg að spyrja.
— „Ojæja, ef Klara ætti ekki 37 gamlar frænkur,
sem sitja heima hjá mjer og drekka kaffi, og svo 11
óuppkomna bræður, sem heimta af mjer peninga til
að halda áfram námi sínu, og ef móðurbróðir henn-
ar gamli drykki ekki upp allt konjakkið mitt og móðir
hennar - auðvitað er hún flutt til okkar til þess að
„gera það sem í hennar valdi stendur fyrir sína elsk-
uðu einlcadóttur" — hryti ekki leingi eftir hverja mið-
dagsmáltíð - þá get jeg ekki annað sagt, en að mjer
tíði þolanlega."
„Má jeg vægðarlaust fletta ofan af þessari svívirð-
ingu í Smálandspóstinum?"
„Já, það er yður velkomið; en nú verð jeg að
flýta mjer heim, því jeg er hræddur um að konu
niinni þyki jeg hafa verið fullleingi í þessum smá-
erindum" sagði hann. Og svo tíndi hann allt ofan í
Vasa sína aftur: tvö tvinnakefli, tíu egg, eitt sikti-
brauð, hveitibrauð fyrir 25 aura, níu aðgángsmiða
að leikhúsinu, eina saumavjelarskyttu, eina kjötkvörn,
tuttugu og fjögur sýnishorn af heklugarni og tvö
pund af möluðu kaffi.
Hann gleymdi eingu. Annars hefði víst frjettst að
þakið hefði rifnað af einu húsi hjer í bænum.
Úr Tunaru
er skrifað 8. þ. m. : . . . .Tíðin fór að íharðna
með jólunum, svo að nú er skarpt um jörðj og
fremur byljasamt; allir eru búnir að taka hesta
inn. Okkur bregður við góðu tíðina í vetur; við
vorum þá að sljetta sumir, aðrir að hlaða garða,
sumir að byggja beitarhús. Síra Einar bygði hús
fyrir 120 fjár og formaði fyrir hlöðu. Húsið var
reist i6. des. eg er sh'kt mjög fátítt hjer um það
leyti. Húseyjarbændur byggðu sína beitarhústóftina
hver. Fljótið var seinast ferjað á Þorláksdag og
Jökulsá á jóladag, og er mjög sjaldgæft að þau sjeu
auð svo leingi frameftir vetri. í hittifyrra leysti þó
Fljótið á Þorra, svo að það var ferjað.«
Mannalát.
Nýdáin er stúlka á Skeggjastöðum í Fellum, Guðný
Hallsdóttir, um tvítugt. Hún dó úr tæríngu og
hafði Iegið veik meir en ár.
Nýlega er og dáin á Birnufelli gömul kona, Anna
Magnúsdóttir, sem þar hefur leingi verið.
Kosnínsr í bæjarstiórn
fór hjer fram 3, þ. m. Endurkosnir voru þeir
E. Th. Hallgrímsson verslunarstjóri og Eyólfur Jóns-
son skraddari.
Hlákuveður
hefur verið hjer síðan á þriðjudag með hvössum
sunnanstormi og miklu regni.
Kona varð úti
frá Miðhúsum í Eiðaþinghá, Anna Pjetursdóttir.
Hún bjó ein í bænum, flutti þángað í vor. Þetta var
á nýársdag, eða nóttina fyrir. Maður kom til hennar
á gamlársdag og var hún þá heima. En á nýárs-
dag var hún horfin og hefur ekkert til hennar
spurst síðan. Hefur hún að líkindum farið að
he'man um nóttina og ætlað tii einhvers af næstu
bæum, en orðið þá úti, því veður versnaði seinni
hluta nætur.
Maður varð úti
á þriðju í jólum á Húsavíkurheiði, milli Borgar-
fjarðar og Loðmundarfjarðar. Hann hjet Jón
Teitsson, var hjá Andrjesi kaupmanni Rasmussen
í sumar sem leið í Gunnólfsvík, en ætlaði í vetur
að vera á Gilsárvöllum í Borgarfirði og var á leið
þángað. Líkið er enn ekki fundið.
KVITTANIR. Undir þessari fyrirsögn standa í
byrjun hvers mánaðar nöfn þeirra, sem borgað hafa
Bjarka. (-=-) merkir vangoldið, (+) merkir ofborgað.
VI. ár. Ben. Jónsson Auðnum, M. Sigurðsson
Auðnum, Páll Stefánsson Reykjavík, Sigfús jónsson
Halldórsstöðum.
VI. og VII. ár. Kr. Sigurðsson Grímsstöðum, sr.
Jón Porláksson Tjörn (ú- 3 kr.), Jón Sigurðsson
Vestdalseyri, Ól. Briem Alfgeirsvöllum, Árni Steinsson
Borgarfirði.
VII. ár. Guðm. Kjerulf, Sauðhaga, Jón Bergsson
Egilsstöðum, Jónas Eiríksson Eiðum, Gutt. Pálsson
Ásgeirsstöðum, Sigbj. Bjömsson Litlabakka, Kr.
Kristjánsson Ekkjufeili, Vilhj. Árnason Hánefsstöðum,
Jóh. Sigvaldason Sf., Hannes Pórðarson Steinsvaði,
Vigfús Eiríksson, Sf., Marteinn Bjamason Sf., Kr.
Hallgrímsson Sf., Kr. Guðnason Refsstað, Jón Jónsson
Múla, Finnb. Jóhannsson Bílldudal, F. Einarsson
Sævarenda.
VII. og VIII ár. Sig. Jónsson Þórarinsstöðum.
Örðin Eyólfsstaðir Í Vallahreppi í
Suðurmúlasýslu fæst til ábúðar í næstu
fardögum. Þeir, er viija fá þessa jörð
til ábúðar, snúi sjer hið allra fyrsta tii undir-
ritaðs eiganda jarðarinnar.
Hjaltastað 8. jan. 1903.
VIGFÚS ÞÓRÐARSON.
J-iskigjel/ur
fást með góðu verði í verslun
Sig. Johansens.
Við verslun Sig. Johansens
á Seyðisfirði
eru nægar byrgðir af allri matvöru, kaffi, brennt og óbrennt, sykrí, tóbaki og fiest-
um öðrum vörum. Sjerstaklega eru miklar byrgðir af kolum Og steinoliu.
Allt með ÍO °/0 afslætti gegn peníngum út f hönd og jafnvel meiri afsláttur gefinn
á sumum vörutegundum.
Seyðisfirði 14. jan. 1903.
SIQ JÓNSSON
6
veikishósta, sem oft heyrist i gömlu, trúu vinnufólki.
Þegar Merlier gamla var ráðið til að setja heldur
nýtt hjól á mylluna, hristi hann höfuðið og sagði,
að nýtt hjól mundi verða latara og stirðara í snún-
ingunum. Hann lappaði upp á gamla hjólið með
öllu sem hönd varð á fest, gömlum tunnustöfum,
riðguðum járnplötum, sínki og blýi. Útlit hjólsins
var orðið mjög undarlegt; sumstaðar var það skrýtt
grasi og mosa. Það var skrítið að sjá þegar frískur
og tær vatnsstraumurinn fossaði niður á þetta hrör-
lega, bæklaða hró, og það þaut á stað innan í glitr-
andi perluúða, sem allir regnbogans Iitir ijeku sjer í.
Sá hluti myllunnar sem stóð niðri í ánni leit út
eins og örk sem strandað hefði þarna á dögum Nóa.
Mestur hluti hússins var reistur á steingrunni og áin
rann undir gólfinu. Milli steinanna voru stórar hol-
ur, sem voru vel þekktar í sveitinni vegna þess, að
inni í þeim tóku menn oft ála og krabba með hönd-
unum. Neðan við mylluna var hylurinn spegiltær
og þegar úðanum frá hjólinu rigndi ekki niður yfir
vatnsflötinn sáust stórir fiskar synda þar fram ogaft-
ur, hægt og hátíðlega eins og herskip. Gamall og
hrörlegur stigi lá niður á árbakkann og þar var hæll
7
rekinn uiður, sem bátur var bundinn við. Yfir hjól-
inu var trjepallur. Gluggarnir voru óregiulegir og á
húsinu var fjöldi af hornum vegna þess, að smátt og
smátt höfðu verið gerðar ýmsar útbyggingar frá því.
Það leit helst út eins og leyfar af gömlum her-
mannaskála. En utan um það uxu allskonar slaungvi-
jurtir, sem huldu rifurnar og klæddu gamla húsið í
græna sumarkápu. Ungar stúlkur sem ferðuðust
þarna um drógu upp margar myndir af myllu Merliers
gamla í vasabækur sínar.
Hliðin sem sneri að veginum leit betur út. Inn í
garðinn var geingið um steinhlið og beggja megin
við það voru geymsluhús og gripahús. Fast við
brunninn stóð stórt álmtrje og kastaði skugga yfir
helmínginn af garðinum. Andspænis því voru fjórir
gluggar á fyrsta lofti í húsinu. Eina eyðsla Merliers
gamla í skraut var að láta mála þessa hlið hússins
tíunda hvert ár. Nú var hún nýmáluð hvít og brosti
móti þorpinu þegar sólin skein á hana um miðdegis-
bilið.
Gamli Merlier hafði í tuttugu ár verið hreppstjóri
í Rocreuse. Hann var almennt virtir vegna auð-
legðar sinnar, og hana hafði hann dregið saman sjálf-
8
ur, Menn álitu að hann mundi eiga um 40,000 fránka.
Þegar hann giftist átti hann ekkert, enfjekk mylluna
meðkonu sinni, Madeleine Guillard. EnMadeleine iðrað-
ist aldrei giftíngarinnar. Nú var hún dáin og hann
ekkjumaður og bjó með Francoisedóttursinni. Hann
hefði nú haft efni á því að hvíla bæði sjálfan sig og
mylluhjólið. En þá hefði honum leiðst og fundist
húsið eins og dautt. Hann vann alltaf sjer til skemmt-
unar. Nú var hann orðinn háaldraður piaður með
fasta og stirðnaða andlitsdrætti; hann hló aldrei, en
þó gat stundum legið mjög vel á honum. Hann
hafði verið valinn hreppstjóri vegna efnahagsins og
líka af því að hann gat komið mjög hátíðlega fram,
en það kom sjer vel þegar hann þurfti að gefa hjón
saman í borgaralegt hjónaband.
Francoise var nýlega 18. ára. Hún hafði ekki ver-
ið talin með fallegu stúlkunum í sveitinni af því að
hún þótti of grannvaxin og veikbygð. Framyfir
fermíngaraldur hafði hún jafnvel verið ófríð. í Roc-
reuse gátu menn ekki skilið í að dóttir þeirra, hjón-
anna í myllunni, skyldi þrífast svo illa og vera jafn-
veikluleg, því þau voru bæði vel vaxin. En þegar
hún var fimmtán ára, fór hún að breytast og frikka