Fram - 05.10.1918, Blaðsíða 3

Nr. 39
FRAM
155
Blossar.
í augun legg eg alla mína sál
er á þig horfi, lít þú svo til mín.
Og látum þannig tendrast b.íl við bál
er bjartara en himinsunna skín.
Ei finnast bönd er blossar eytt ei fá
er brjótast fram í tign og mikilleik.
En svo má fara, að sjót er horfir á
til sviða finni og þoli ills reyk.
f*að bál við tendrum blossar máske
hratt
og brunarústir skyndilega sjást;
en hirðum ei ef höfum liíað glatt
og hlotið fyllingþess sem nefnt erást.
Nú kem eg brátt, mérfund þinn fiyti á,
ú fagra, Ijúfa himinborna mær.
á gleymum öllu er hindrar hjart-
ans þrá
svo hljómi strengur hver er ástin slær.
Ölver.
K*rtöflu verðið.
Þess var getið nýlega hér í blað-
inum, að hámarksverð hefði verið
sett á kartöflur frá 1. septemberog
væri það 42 kr. tunnan.
Til frekari skýringar skal það tek-
ið fram, að samkvæmt auglýsingu
lögreglustjórans í Rvík, gildir há-
marksverðið aðeins um innlendar
kartöflur, og er á þessa leið:
í Rvík og sunnanlands frá Hítará
að Skeiðará, ef keyft eru í einu 50
kgr. eða meira 38 aura kgr. og í
smærri sölu 44 aura kgr.
Annarstaðar á landinu, ef keyft
eru í einu 50 kgr. eða meira 42 aura
kgr. og í smærri sölu 48 aura kgr.
Hér á Siglufirði má því enginn
selja innlendar kartöflur fyrir meira
en 21 kr. 7t tn. sekk, og ekki fyrir
meira en 48 aura kgr. í smásölu.
Bæjarfré ttir.
—o—
Afmæli:
6. okt. Guðm. Fr. Guðni. verslm.
7. — Aðalbjörg Jónsd. húsfrú.
10. — Vilhelinína Norðfj. húsfrú.
12. — Sveinn Hjartarson verkam.
Kirkfan.
HádegismesSa á morgun.
Síidvclöin
er nú að fullu hætt á þessu sumri,
og hafa verið veiddar frá Siglufirði
aðeins tæpar 40 þús. tn. óápakkaðar.
Útbúiö
frá Landsbankanum er nú full-
yrt að koma muni hingað á næsta
vori.
Ullarverð erlendis.
(Eltir blaðinu »Vísir.«)
Ull er í geypiverði erlendis, þó
að íslensku bændurnir fái ekki nema
4 krónur fyrir tvípundið af bestu
ull. í vor keyfti danska stjórnin ull
fyrir um 8 krónur tvfpundið hér á
höfn, og var það um það leyti sem
íslenska stjórnin var að fullgera
samningana við bandamenn. Og nú
er verðið orðið miklu hærra.
Nýlega keyftu Svíar íslenska ull,
sem Austurríkismenn áttu í Khöfn,
en fengu ekki að flytja þaðan, og
urðu Svíar að borga 8 krónur fyrir
tvípundið og þar á ofan 5 krónur
til Breta, til þess að fá leyfi til að
flytja ullina til Svíþjóðar. En í Sví-
þjóð verða verksmiðjurnar að borga
yfir 20 kr. fyrir tvípundið af þar-
lendri ull, svo að þetta verð á ís-
lensku ullinni má heita gjafverð. í
Svíþjóð er þó hámarksverð á ull,
miklu lægra en þetta, en ekkert við-
lit að framfylgja því.
í þessu sambandi má geta þess,
að fróðir menn hafa reiknað það út,
að verðfall það á íslenskum afurð-
um, sem hin síðasla útgáfa »bresku
samninganna« hefir í för með sér,
muni nema að minsta kosti 25 milj-
ónum króna á ársframleiðslunni. Er
það alltilfinnanlegur herskattur, sem
með þessu hefir verið lagður á land-
ið, og því furða að íslenskir bænd-
ur styðji stjórn þá, sem lagt hefir
blessun sína á þessa samninga.
Sam tíningur.
Laugardaginn 31. ágúst brutust her-
sveitir Maximalista inn í sendiherra
bústaðinn breska í Petrógrað, rændu
þar og rupluðu og myrtu kapt.
Cromie, kunnan mann af afreksverk-
Um í þessum ófriði. Meðal annars
var hann foringi hins fyrsta kafbáts
er Bretar sendu inn í Eystrasalt, og
hafði gengið þar vel fram gegn
Þjóðyerjum.
Wilson forseti Bandaríkjanna hefir
gefið út skipun um það að koma
á 23 miljóna manna her í Banda-
ríkjunum.
Pegar tilkynning þessi var birt, var
fagnaður mikill um öll Bandaríkin.
Að þrem árum liðnum á þessi her
að vera tilbúinn.
Pjóðverjar hafa gert samning við
verksmiðjur í Hollandi um smíði á
500 eimreiðum og 25 þúsund járn-
Nýkomnar
vörur frá Englandi til verslun
Sig. Sigurðsson-
Hárgreiður, heklugarn, keflatvinni
hv. og sv., silkitv. í dokkum og á
keflum, flibbahnappar og flibbar,
manchettskyrtur, manchetthnappar
fingurbjargir, tóbakspípur, vasahníf-
ar, rúmteppi, borðteppi, borðdúkar,
servíettur, silkihálsklútar, vasaklútar,
hv. og misl., milliskyrtur, náttkjólar,
millibolir, kvenbuxur, kvensokkar,
barnasokkar, karlmannssokkar, kven-
sjöl, sjalklútar, vatt, lagendowlas
karlmannstreyjur o. fl, o. fl.
Von á miklu af álnavðru næstu
daga. Áreiðanlega hvergi ódýrara
í bænum en í verslun
Sig’. Sig'urðssonar.
AUir þcir er hafa óborg-
aða vinnuseðla frá h.f.
„Sjösíjarnan“ eru beðnir
að framvísa þeim fyrir 10.
þ. m. til
Sophusar Árnasonar.
brautarvögnum. Verður byrjað á
smíðinni þegar í stað, en ekkert
verður afhent fyr en að stríðinu loknu.
Samkvæmt opinberri skýrslu stjórn-
arinnar í Washington voru als kom-
nir 1.600,000 amerískir hermenn til
vígvallanna í Frakklandi í ágústlok.
176
Eins og lesandanum er kunnugt voru þau á leið til
óberstans til þess að eiga kaup um líf Kate Ferring, þau
höfðu því klæðst sínum bestu fötum til þess að líta sem
best út í augum óberstans.
»Pau vita ekki hvar óberstinn býr,« sagði Mr. Pember-
ton. »Við skulum ganga framhjá þeim í hægðum okkar, það
getur vel skeð að við getum heyrt eitthvað af samtali þeirra.«
Peir gengu nú framhjá Neck og Nancy og töluðu sam-
an. Pegar þeir voru komnir stuttan spöl, var kallað að baki
þeim, og sneru þeir þá við, var það Neck-Krigger er kallaði.
»Fyrirgefið herrar mínir,« mælti hann. »Getið þér gert
svo vel og sagt mér hvar í Willesden baron von Sahlman
býr?«
»Baron von Sahlman?« tók Mr. Pembérton upp eftir
honum, og leit spyrjandi á Dickson, sem hristi höfuðið.
»Pér skjátlast Neck,« sagði Nancy sem hafði komið nær
»Hann heitir ekki baron von Sahlman, heldur óberst Sanham.«
Neck-Krigger hristi höfuðið ergilegur. »Pað er rétt sem
kærastan mín segir, hann heitir óberst Sanham sá sem eg
er að leita að.«
»Pað breytir miklu,« sagði Mr. Pemberton, sem skalf
af geðshræringu. »Óberstinn býr í hvíta lystigarðinum þarna
með flata þakinu.«
Um leið benti Mr. Pemberton á lystigarðinn. Neck þakk-
aði fyrir, lypti húfunni og hélt siðan leiðar sinnar ásamt
Nancy, sem hneigði sig fyrir þeim Pemberton.
»Nú er best að flýta sér í)ickson áður en þau ganga
úr greipum okkar,« sagði Mr. Pemberton, og skundaði á-
leiðis til gistihússins. Dickson fylgdi honum eftir án þess
að«kilja hvaða erindi þeir gætu átt þangað.
173
»Það er ekki vafi á, að það er að undirlagi baronsins
að Kate er numin brott úr húsinu í Irtonstræti,« sagði hann
við sjálfan sig. »Og að baroninn ekki hefir verið sjálfur við
gerir mig órólegan. En ef þessi svokallaði óberst Sanham
hefir haft leigða þjóna til ódáðaverksins, þá hljóta þeir að
færa honum fregnir um hvernig því hafi reitt af.« Hið síð-
asta sagði hann til gamla Dicksons.
»Pað er því ekki ómögulegt að við í dag fáum að sjá
þennan Jones, sem eitt sinn heimsótti baron von Sahlman,
því mér þykir líklegt að baroninn hafi haft hann til hjálpar,
eða hann verið milligöngumaður. Og mér skjátlast mikið
ef ekki leynir sér einn af glæpamönnum Lundúna undir
þessu Jones nafni ef til vill ein þeirra sem við höfum kynst
ður, Dikson, það er ekki gott að vita,«
Mr. Pemberton hringdi á frammistöðuþjón og lét skrifa
sig sem gest á gistihúsinu undir nafninu doktor Fritsvald,
og bað síðan um morgunverð.
»Hvenær kemur lestin frá Paddington?« spurði hann
þjóninn meðan hann var að dúka borðið.
»Eftir hálftíma,« var svarið.
»Pað er rétt tími til að kingja matnum,* sagði Mr. Pem-
berton um leið og hann ásamt Dickson settist að borðinu,
tóku þeir síðan til að matast.
Ef þjónninn hefði gægst inn um skráargatið, hefði hann
orðið undrandi við að sjá að hárið á nýkomna doktornum
sem hafði verið grátt, var orðið kolsvart, en skeggið hélt
sínum lit.
Mr. Pemberton hafði sem sé tekið af sér hárkolluna
meðan hann mataðist.
Nokkru fyr en lestin átti að koma frá Paddington, fóru