Fram - 05.10.1918, Síða 4

156
Dansk-íslensk
FRAM
Nr. 30
sambandslög
eru nú samþykkt af alþingi íslendinga. En samkvæmt stjórn-
arskrá vorri ber að leggja þau undir atkvæðl milra þeirra
I landinu, karla og kvenna, sem kosningarrjett hafa til al-
þingis samkvæmt gildandi kjörskrá. Atkvæðagreiðslan er
leynileg, og fer fram líkt og alþinglskosningar síðustu ára.
Byrjar hún á hádegl laugardaginn 19. þessa mánaðar I barna-
skólahúsinu.
Menn með atkvæðisrjetti, sem eru staddir hjerþann dag,
en eiga hjer ekki heima, geta greitt hjer atkvæði samkvæmt
lögum nr. 47. frá 30. nóv. 1914. Peir atkvæðisbærir menn
og konur, sem geta ekki komist að heiman þann dag, mega
kjósa á heimili sínu samkvæmt nýnefnduní lögum; skal þá
vottorð fylgja hversvegna kjósand/ sje eigi heimanfær. En
þannig löguð atkvæði verða að vera komin á kjörstað áður
en atkvœðagreiðslu er lokið.
Sama dag heldur hreppsnefndin fund með hreppsbúutn
á sama stað viðvíkjandi sauðfjárböðunum og ásetnlngi bú-
penings o. fl.
Oddviti Hvanneyrarhrepps.
Siglfirðingar
eru vinsamlega beðnir að muna eftirað greiða
undirrituðum brunabótagjöld sín til
Brunabótafélags Islands
fyrir 15. október í haust.
Þormóður Eyólfsson.
á Akureyri hefir nú sem stendur tniklar birgðir af
Gosdrykkjum og öli.
Þeir háttvirtir viðskiftavinir sem hafa umbúð-
ir frá sumrinu, eru beðnir að skila þeim með
fyrstu ferðum.
Eggert Einarsson.
Ein góð stofa
*
eða 2 lítii samliggjandi lierbergi,
óskast til leigu nú þegar.
Afgr. v. á.
Frumbækur
og alskonar eyðublöð prentar
Prentsmiðjan.
174
þeir út á skemtigöngu vinirnir: doktor Fritsvald, og prof-
essor Turnham.
Skemtigangan varð ekki löng, því þegar lestin brunaði
inn á stöðina, staðnæmdust þeir augnablik og gengu svo
þangað,
Nokkrir ferðamenn stigu út, og Mr. Pemberton virti
þá nákvæmlega fyrir sér, ef skeð gæti að einhver þeirra
væri þessi Jones, er hann brann af löngun eftir að sjá, en
enginn þeirra gekk til lystigarðs óberstans syo engar líkur
voru til að Jones væri meðal þeirra.
»Petta ætlar að fara að verða grunsamt og óskiljanlegt,«
sagði Mr. Pemberton víð Dickson. Ef óberstinn hefir nokk-
urn þátt átt í því er skeði í nótt, hlýtur hann að vænta að
fá fregnir um það í dag.
Ef þá ekki einhverjir aðrir, sem hafa haft ástæðu til að
ná Kate Ferring á sitt vafd, hafa orðið á undan hinurn,*
bætti hann við hugsandi. »Eða þá að óberstinn fer sjálfur
til Lundúna í dag.«
Mr. Pemberton var í þann veginn að ganga burtu með
gamla Dickson, þegar hann sá tvær persónur, karlmann og
kvenmann, koma frá vagnstöðvarpallinum, og ganga inn í
biðsalinn.
Honum lá við að reka upp gleðióp.
»Hver skrambinn, Dickson, ágiskanir mínar hafaþáver-
ið réttar!«
»Sem ætíð!« skaut Dickson inn i.
»Parna koma persónurnar sem eiga að færa óberstan-
um fregnir um að Kate Ferring sé ekki lengur í tölu hinna
iifandi,* hélt Mr. Pemberton áfram án þess að taka eftir því
sem Dickson sagði.
175
»Lítið á þau! Sjáið til gamli vinur, það eru gamlir kunn-
ingjar sem þarna koma. Nú fer eg að skilja úr hvaða átt
vindurinn stendur.«
Karlmaðurinn og kvenmaðurinn voru nú komin ut úr
biðsalnum, stóðu þau kyr, og leit út fyrir að þau væru að
ráða ráðum sínum um eitthvað.
»Petta er Neck-Krigger!« sagði gamli Dickson forviða.
>Aldeilis rétt, Neck-Krigger og rauða Nancy kærasta
hans,« sagði Mr. Pemberton, »alþekt glæpahjú. Pú færð að
að sjá að þau eru í þjónustu óberstans, og koma nú til
þess að láta hann vita að Kate sé dauð, og að hann geti
hættulaust sótt þessar þrjár miljónir sem hin myrta móðir
Kate Ferring arfleiddi hana að. En það hefir gleymst að eg
er til, og þó eg, vegna ógætni þjóna minna, hafi ekki get-
að hindrað að Kate væri nnyrt, þá skal eg þó koma í veg-
inn^fyrir að óberstinn fái miljónirnar. Já, Dickson minn, alt
þetta mál er bardagi um miljónirnar, og vinni eg sigur, skal
eg verja þeim til þess að byggja sjúkrahús, sem eg svo
gef nafn Kate.«
»Fa!leg hugsun,* sagði Dickson. »En hvernig álítið þér
að óberstinn hafi komist í kynni við þessa þorpara?«
»Til þess hefir þessi Jones auðvitað hjálpað honum.
Eg er viss um að hann hefir einhverntíma komist í kynni
við lögregluna. Pað er hann sem hefir tekið að sér að ryðja
Kate Ferring úr vegi, og nú sendir hann þessi hjú til óberst-
ans. Pú munt fá að sjá að e^g hefi rétt fyrir mér, eg hefi
einnig hugboð um, að þessi dagur hafi margt markvert að
færa okkur.«
Neck-Krigger og rauða Nancy stóðu enn kyr, voru þau
í vafa um hvar í Willesden þau ættu að leita óberstans.