Fram - 11.01.1919, Page 2

/
6
FRAM
Nr. 2
lcemur út 52 sinnum á ári.
Verð 4 kr. Gjalddagi 1. júní.
Útgefandi: Hlutafélág.
Ritsijórar:
Friðb. Níe/sson
°g
Hannes Jónasson.
Afgreiðslu- og innheimtumað-
ur FriSb. Níelsson.
Siglufjarðarprentsmiðja 1919.
m
Bannið.
Á þriðjudagskvöldið síðastliðið
boðuðu nokkrir menn til borgara-
fundar, var hann haldinn í barna-
skólanum, og mætti þar fjöldi manna.
Tilefni þessa íundar var að komast
að niðurstöðu um hvernig skyldi
haga sér gagnvart skipi því frá Sví-
þjóð er þá hafði komið um daginn.
Voru menn á eitt sáttir um það,
að koma í veg fyrir að framlengt
yrði, skips þessa vegna, bann það
er Siglufjörður var settur í vegna
afgreiðslu skipa þeirra er hingað
komu um jólin. F*ótti mönnum sú
bannráðstöfun óréttlát og kendu
ýmsum um án þess þó að hægt
væri að fá að vita með vissu hverjar
orsakir voru til bannsins. Um það
hvað gera skyldi, og svo um það
hvað gert hefði verið í sambandi
við hin áður umgetnu skip, urðu
allmiklar og talsvert heitar umræður.
Að síðustu var svohljóðandi tillaga
frá Stefáni kennara Sveinssyni og
Hannesi Jónassyni, borin upp og
'samþykt í einuhljóði:
Fundurinn skorar á hreppstjóra
Hvanneyrarhrepps að sendaþegarí
stað fyrirspurn umþaðtil stjórnar-
ráðsins, hvernig Siglufjörður eigi
að haga sér gagnvart skipum þeim,
sem komahér að sækja síld, til þess
að verða eigi settur í sóttkví.
Jafnframt skorar fundurinn á
hreppstjóra Hvaaneyrarhrepps að
sjá um aö als engin mök eða
samgöngur verði við skip þau er
kunna að koma.
Hreppstjórinn sneri sér fyrst til
sýslumanns Eyjafjarðarsýslu og æskti
eftir að hann kæmi málinu áleiðis,
en þar eð hann viidi ekkert sinna
því, sendi hreppstjórinn fyrirspurn-
ina beina ieið tii stjórnarráðsins.
Barnaskemtun.
Kvenfélagið »Von« hélt skemtun
fyrir börn þann 6. og 7. þ. m. í
leikfimishúsinu. Félagið stofnaði til
skemtunarinnar og hafði alla umsjón
með henni, en frá meðlimum Kaup-
manna og verslunarmannafélagsins
voru því sendir peningar, er ganga
skyldu upp í kostnaðinn.
I skemtun þessari máttu öll börn
taka þátt að fimtán ára aldri. Mættu
þau yngri fyrrakvöldið en hin eldri
síðara, þó voru nokkur börn bæði
kvcldin. í húsinu var jólatré, döns-
uðu börnin og gengu í kringum það,
var leikið á orgel á meðan og stund-
um á harmoniku. Veitingar fengu
börnin, og einnig fjöldi af fullorðnu
fólki er ýmist kom til þess að hafa
eftirlit með börnunum og skemta
þeim, og til þess að horfa á þau
sér til skemtunar.
Og þar gaf á að líta. Pað var
sannarlega glaður og fallegur hóp-
ur. Ánægjan og gleðin kemur aldrei
eins skýrt fram eins og á barnsand-
litunum, þar koma tilfinningarnar
Ijóslega fram óduldar og yfirdreps-
lausar. Börnin voru sannarlega glöð,
það var unun að horfa á þau. Ó-
sjálfrátt hvariaði hugur manns til
framtíðarinnar, til þess hvað liggja
myndi fyrir þessum glaðværa barna-
hóp í lífinu, sem sjálfsagt verður
margbreytilegt, bæði gæfaogógæfa.
Kvenfélagið »Von« hafi þökk fyr-
ir að gleðja börnin. Mörg af -þeim
börnum sem hér eru eiga fáarjafn-
glaðar stundir og þau áttu þessi
kvöld. Kvenfélagið hefir áður í vet-
ur glatt marga, sem heldur eiga
þröngt í búi, með fatagjöfum. Fyr-
ir hönd þeirra er það hefir glatt og
rétt hjálparhönd bið eg því allra
heilla.
Ölver.
Yfirlýsing.
þar eð eg hefi orðið þess var, að
meðai margra annara iygasagna, sem
ganga hér staflaust meðal fólks bæði
á þá menn sem unnið hafa að af-
greiðslu skipanna og einnig á sjáifa
skipshöfnina, er sú, að um borð í
þessum tveim skipum »Rövær« og
»Tiro» hafi komið upp veiki á meðal
skipverja meðan skipiu lágu hér á
höfninni. Og að við sem höfum með
afgreiðslu skipannaað gera hefðum
haldið þessu leyndn, þá vil eg hér
með lýsa þessar sögur tilhæfulaus
ósannindi og því til sönnunar láta
birta eftirfarandi yfirlýsingar frá yf-
irmönnum beggja skipanna undir-
skrifuð á sömu kíukkustund og
þeir sigldu út af höfninni.
Vi underíegnede erklærer herved paa
tro og love at der under skibets henligg-
en her ekki har forekommet noget tilfælde
av sygdom, deribiandt »spanske syke« og
at den heller ekki har forekommet tidlig-
ere blandt mandskapet her om bord.
Siglefjord den 8. jan. 1919
Jens Nilssen Otto Paust
lte styrmand. förer af s.s. »Tiro«
Sandefjord.
Undirskriftina staðfestir
Siglufirði 8. jan. 1919
Guðm. Hafliðason
hreppstjóri.
Bekræfter herved paa tro og love, at
nu naar jeg idag forlater Siglcfjord havn
om bord i mit skib ikke findes en eneste
syk mand, og ei har der forekommet nog-
et sykdoinstiífælde under opholdet her,
ligesom der tidligere heller ingen sygdom
her været om bord
Siglefjord den 8. jan. 1919
Chr. Fagerland Chr. Hansen
lste styrmand förer af s.s. Rövær«
Haugesund.
Undirskriftina staðfestir .
Siglufirði 8. jan. 1919
Guðm. Hafliðason
hreppstjóri.
Viðvikjandi þeim sem í seinni tíð
hafa haft svo annríkt með þá svo-
nefndu spönsku veiki og við að út-
breiða ósannindi og lýsa vantrausti
á sýna meðbræður. Til þeirra vildi
eg beina þeirri spurningu hvort
þeir gætu ekki fengið virðingar-
verðari atvinnu, sem gæti orðið þeim
til meira gagns og heiðurs bæði nú
og í framtíðinni, þar eð þá vantar
bæði rétt og þekkingu til að setja
sig sem dómara yfir annaragjörðir.
Siglufirði 10. jan. 1919.
Ole Tynes.
244
ton. Síðan kvaddi hann umboðsmanninrt, óg skundaði nið-
ur stigann.
»Sjáurn til,« sagði hann við sjálfan sig. »Nú er eg viss
í minni sök. Það verður árangurslaust fyrir herra Schnell að
bíða eftir Perlot, en í þess stað mun hann fá heimsókn af
lögreglunni, sem rannsakar dálítið starf hans. Mig grunar
að baróninn hafi farið til þessa lagasnáps til þess að breyta
skjölum eða búa til ný, og trúað gæti eg að þau skjöl
snertu Kate Ferring.
Mr. Pemberton hraðaði sér til gistihússins oggekk inn
til Kate Ferring.
»Sjáið þér nú til, ungfrú Ferring. nú hefi eg dregið net-
ið svo fast utan um vin okkar baróninn, að hann getur ekki
losað sig hvernig sem hann spriklar.«
»Og get eg fljótlega fariðaftur til Lundúna?* sagði Kate.
»þér verðið að hafa þolinmæði ungfrú,« sagði Mr. Pem-
berton; og klappaði henni á kinnina. »Ef við ekki nú eyði-
lcggjum baróninn með svo sterkum sönnunargögnum, að
hann getur ekki komist út úr gildrunrtt, þá hafið þér hann
og drós þá er fylgir honum, yfir höfði yðar alla yðar æfi,
og líf yðar verður í sífeldri hættu. En enn þá einusinni vil
eg áminna yður um að viðhafa alia varasemi, því ef hann
fær minstu hugmynd urn að þér séuð á lífi, þá mun hann
ekki skoða huga sinn um að brjótast inn til yðar einhverja
nóttina og myrða yður.«
í þessu var barið að dyrum og þjónn kom inn.
»Eg liefi hér símskeyti til herra Smith frá Lundúnum,«
sagði hann. »Pakka yður fyrir, það er til mín,« sagði Mr.
Pemberton, »en eru engin bréf til mín?«
»Nei engin,« svaraði þjónninn og ætlaði að fara,
249
Og ef svo var, að hann vissi þetta, myndi hann þá ekki
tilkynna þeim að ekki væri alt með feldu.
Pessar hugsanir brutust um í heila Mr. Pembertons,
meðan hann hélt leiðar sinnar til stöðvarinnar í Lawn Road»
Fjórðung stundar eftir að hann kom þangað var öllum síma-
stöðvum og pósthúsum í Lundúnum tilkynt, að hver sá, er
sendi bréf eða skeyti til barónshjónanna í Berlín skyldi tek-
inn fastur.
Jafnsnemma fékk Mr. Pemberton fulla vissu fyrir því,
að hina síðustu daga hefði hvorki verið sent bréf né skeyti
til barónsins eða frúar hans.
Hann gat því verið nokkurn veginn viss um, að bar-
óninn vissi ekkert um það, að Mikkel Fox hefði verið sett-
ur í fangelsi, og flúið.
:>Kjallari lífsins.«
Nóttina eftir að Mr. Pemberton kom til Lundúna, slang-
raði maður eftir Elnes Lane, langri götu, seni lá eftir suð-
urbakka Temsár. Klukkan var tólf og salla rigning.
Maður þessi var klæddur lélegum fötum og tilheyrði
auðsjáanlega götulýð borgarinnar. Hann hafði ljóst, slétt-
strokið hár, sem stóð út undan gömlum, götóttum hatti.
Hann gekk með hendurnar í buxavösunum og blístr-
aði fjörugt lag.
Pegar hann kom á hornið á Elnes Lane, beygði harm
til vinstri handar inn í þröngt stræti. Voru flest hús þar
/