Fram - 25.08.1920, Síða 4

I
134
FRAM
Nr. 34
Takið eftir.
Verslið við þá sem vilja selja
ódýrast, t. d. »Oma«-smjörið
(ósúrt) kostar nú 1,70 st. og
margt fleira ódýrast í verslun
Jónasar Jónassonar.
Omasmjörlíki
sem hefur lítið eitt súrnað verður
selt með miklum afslætti í verslun
Sig. Sigurðssonar.
Ú tsa 1 a.
Fimtud. 26. þ. m. byrjar útsala í verslun Stefáns Kristjánssonar á allsk.
Metravöru.
—mm 10—15 prc. afsláttur gefinn =^=—
ef að tekið er fyrir minst 10 kr. og borgað við móttöku. Athugið að
vörurnar eru bæði smekklegar og eftir atvikum ódýrar þar eð þær eru
keyptar inn fyrir meira enn ári, og ættu menn því að færa sér þessi
kostakjör í nyt á meðan útsalan varir. Þau standa til boða í aðeins eina
viku eða til 1. september.
Virðingarfylst
Kaffi
fæst mjög ódýrt í heilum sekkjum í
versl. „Bergen.“
Mótortvistur
hvítur og mislitur er bestur og ó-
dýrastur í verslun
Sig. Sigurðssonar.
Stefán Kristjánsson.
Gosdrykkjuverksmiðja
Akureyrar
hefur nú mikið af margskonar Limonaði, Sódavatni og Sætsaft.
Ýmsar öltegundir frá De Forenede Bryggerier, Kjöbenhavn, sem seldar
eru með afar lágu verði til kaupmanna og annara sem mikið taka í einu.
E. Einarsson.
Fiskibollur
fást í
versl. „Bergen.“
Olíuföt,
Tréskóstígvél, Klossar fóðraðir og
ófóðraðir best og ódýrast í
versl. Páls S. Dalmar.
Clement Johnsen A|s
Bergen Norge
Telegrafadresse: „Clement"
Aktiekapital & Fonds Kr, 750.000.
Mottar til forhandling fiskeprodukter:
Rogn, Tran, Sild, Fisk, Vildt etc.
Lager af Tönder, Salt, Bliktrantönder, Ekefat.
Munið eftir Hangikjötinu og Laxinum f Litlu búðinni.
Tetleys og Liptons
T E,
Cacao í dósum og lausri vigt, af-
bragðs tegundir, og brent Kaffi
lang ódýrast í verslun
Stefáns Kristjánssonar.
Hebemjólkin
fæst í
„Bergen.“
Munntóbak
(ágætt), RJÓL skorið og óskorið,
REYKTÓBAK ódýrast hjá
Stefáni.
Brúnir og hvítir
Silkikvensokkar
fást í
versl. Páls S. Dalmar.
Ritstj. og afgreiðslum. Sophus A. Blöndal.
Siglufjarðarprentsmiðja.
104
þessi héraðsdómari gæti haft nokkra hugmynd um, að Arthúr
væri staddur á Wighteyjunni og þá ekki heldur, að Roger Marske
hefði verið þar.
»Og hvar hætti hann að elta yður?« spurði hann enn fremur,
»Hvar var það, sem þessi áleitni fantur, er þér hafið lýst, iá í
leyni fyrir yður?«
»í Mylnuhúsinu við Chipping Wyvern. Rað stendur nú í
björtu báli eftir tilraun hans tii að brenna mig þar inni,« svar-
aði eg.
Loksins hafði mér tekist að hafa áhrif á gamla manninn. Hann
hálfstóð upp af stólnum með titrandi varir og kreptan æðaberan
hnefann, en eg skildi ekkert í þessu fáti, sem á hann kom. Var
það tóm ’gremja út af því, að þetta skildi hafa viljað til í lögsagn-
arumdæmi hans?
»Mylnuhúsið við Chipping Wyvern — en hvar er þá —?<
hrein hann upp yfir sig, en þagnaði svo alt í einu við það, að
barið var að dyrum. Var það þjónn einn snyrtilega búinn en þó
tilgerðarlaus og nam hann staðar á þröskuldinum hikandi og á
báðum áttuin er hann varð mín var.
»Nú-nú, Sanders, hvað er um að vera?« spurði húsbóndi
hans.
»Afsakið, Sir Gideon,« svaraði þjónninn, »Herra Roger er
kominn frá London og bað mig að gæta að, hvort þér væruð
hérna inni.« Mér varð svo herft við þetta, að mér hafði ekki
brugðið jafnmikið allan þennan óhappa dag, því að þarna hafði
eg í grandleysi gert að trúnaðarmanni mínum föður þess manns,
sem eg var komin til að ákæra. Petta var sem sé Sír Gidéon
Marske, hinn nafnkendi fjármálaráðherra, og eg þurfti ekki að
virða hann lengi fyrir mér til þess að vita vissu mína um, hvern
málspartinn hann mundi styðja.
»Segið þér herra Roger að eg sé hér og óski að hann komi
hingað inn,« sagði hann við þjóninn, er hneygði sig og gekk burt.
105
Framhald af frásögn Arthúrs
Rivingtons.
17. kapítuli.
Eiturhylkið.
Morguninn eftir að Janet fór, kom Herzog ekki út fyrir hússins
dyr, enda þótt veður væri hið fegursta, og friðaði hann forvitni frú
Krance með því að skrökva því að henni, að eg væri hálflasinn
og yrði að fara varlega með mig, ekki sízt vegna þess, að við
værum boðnir til Alphingtons lávarðar þá um kvöldið. En það
sem honum í raun réttri gekk til þess að fara ekkert út reyndist
brátt vera það, að hann átti von á og fékk líka allmörg símskeyti
er komu með stuttu millibili og þörfnuðust öll skjótra andsvara.
Hann var svo önnum kafinn við þetta, að hann skifti sér
lítið af mér, en misti þó aldrei sjónar á mér. Hann hafði að svo
komnu ekkert sagt mér um, hverra ráða hann ætlaðist til að eg
neytti til þess að stúta forstæðisráðherranuríi og eg var farinn
að gera mér von um, að eg mundi losast við að þrjóskast við
Herzog, þetta kvöldið að minsta kosti. Annars lá mjög illa á
mér yfirleitt. Eg hafði legið andvaka alla nóttina fram undir morg-
un, angurvær og áhyggjufullur um afdrif unnustu minnar, því að
mér þótti það ills viti, að Roger Marske skyldi fara með sania
skipinu og hún svona alt í einu og upp úr þurru að því er mér
virtist og þessi órósemi mín óx eftir því sem á daginn leið.
Eg heyrði hvað eftir annað að Chilmark ofursti var að skrafa
við húsfreyjuna í herberginu beint á móti okkur og fór eg að