Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1783, Blaðsíða 9

XII
famaftattör; otj pá »m t?ina (Hcœn!cn$íu
fcoönmpuct'un, einnig um matxeiötncju af
fela;fi0ti, ijmfum trúceföum og reynö*
um m0nnum, fem lengi þafa verit á <5ram«
Ianöi, án fe£ at nefna fleiri. ^Decðs
vegnamenn uonanília, at átnfanir fe(iar/
l;nat pær til ná ($t» at margfaUöir þlutic
eru enn pá eptír í pefju DtÖt=tafanöa efni),
muní fitnna3 nocfurninn þœjíligar til peírr*
ar brúfunar, fem tneö £etm er ámiöat.
málnerfít, er fylgir (lycfí pejju, auöfpnir
eina öorgunöartjólme=lóölínu, Itfatnenjí
tonar atfcrö, at fánga lajr meö, er brúfí
«$ niö tTíanöal.
v. Utti Meteora, cör SSeörattufar,
£optftónir og aöra náttárítga ttlöttröi á
ftó og lanöi, íTrífat af SJíagnúft ^tepben*
fen (122*192 bl.). -^ejir ritgiórö fejji
fumpart bic fama tillít at almennu, fem
tútieggtngin af 55r. S3iífcbingé Síáttúrus
Jjifforiu, en fumpart eitt ferligra, at fot
Ieiti bún útniálar pat jtyÆi náttúrmfpeC«
innar, er tyún rceöir um, miElu greinú
Iigar; og er par at auC nieö oilic jíipuc
til at upplpfa piö 0U tœftfceri oerEun pegí
ara náttúrligu tilburöa í mannligu biarg#
rceöi