Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1787, Blaðsíða 199

G. S. Um eel(Wt>ur.
199
eör fíutntngi mntwala ntiöum fe(ö cg btear.
<þefi mcetti og þéc géta, nt þuí flpttrt fem
fiácleitin ec á f>e§unt ftcöum, minna fcOí
lebci ct;Dic fmalamaöc.
§. 6*’
<þac menn fjafa í feíium naíœgt ftaU^cg-
uin, fplgic opt fú ntjtfemö meö, at f«lfo(«t»
fetn tíöajt ct'tt 3 eöc 4 mannejFiuc, tefc noÆ'-
vac fiuttöic miUum mialfta, þá þpcfoiöct, uöt,
cöa öogg gengc, jafnocl og fcec uatuc, jem
fcœgö og náttfaU ec á, til at fafna ftattagroð*
unt , fiac þatt ent at fá í nálcegö, $»0t fctngc
macgftnntð ueröc til fiócca matacöcþgtnöa,
cn í>6 meö mifluiminna fofinaöi og ttmaMP'Ut,
cntt þá menn rneö eigi att»lítiUi fpcicpofn,
fólfi og befíunt, mega gioca lengci fecöic fra
beitntlutn fínttm til þoíttfra nauOfpnta ut*
sega; og þó ntcnn cnn þá þlióti þe^ar grafa*
feröir at gtera, cc þó cigi at fíöc þat, fetn
fetfólfit af þeitn abla fann, til fiocca matac''
örfyginöa og ^eUra nota.
§. 7*
Jjrér wiö öcetij og, at þar fent flcegiutanö
cc náicegt feli, og felfólfit óeUöc þar mö
frant á fíátt, gétc fat og ípáföónöanum gagn
unnit, meö þoí at flá og fntcfa foo mifit
§ep, fem oeri)a má, og fetia í flacfa, þang;
Oí 4,