Tíminn - 18.05.1918, Blaðsíða 4

T í MI N N
11<)
Sauðfjár- og hrossamark:
Hangfj. fr. hægra; biti fr. vinstra.
ión Guðmundsson,
Kvíslhöfða, Mýrasýslu.
i ári. Er þar efni í dýrtíðar-bjarg-
ráð^ráðstöfun. Samþykt var að
skora á þingið nú, að nema úr
gildi bjargráðasjóðslögin frá 1913,
sem illa eru þokkuð hjá lands-
inönnum.
Lögferja á Hvítá er nú fyrst um
sinn færð frá Hvítárbakka að
Þingnesi. Haldinn var sýslufund-
urinn á Hvitárvöllum hjá stór-
bónda Olaíi Davíðssyni. — Yfir-
leitt er fyrirmyndarbúskapur í
Andakílshreppi, að líkindum efn-
aðasta sveit á landinu. Kom eg
þar i heýhlöðu lijá 3 bændum og
reiknaðist mér til að einn fyrnti
20 kýrfóður, Olafur; annar 10 og
þriðji 8. Við matvörutalning í
marz kom það i Ijós, að llestir
höfðu ársbirgðir. Lýsir sér hvar-
velna fraintakssemi og dugnaður.
BorgarQarðarhérað er blómleg
sveit. Þangað á að færa alþingi
fslendinga, með því mælir svo
margt. Hefðu þingm. gott af því í
betra andrúmsioíti að sjá hvað út- j
hcimtist til að geta lifað og verða
að manni. Þar um bygðir var líka
minni dýrtíðarvæl nú en í þing-
mönnum 1915 o. fl., þegar gróði
landsmanna var sem mestur.
Þorsteinn á Grund.
JF'réttir.
Tíðin er enn hin bezta. Ein
frostnótt var í byrjun vikunnar og:
andaði þá af norðri, en ekkert
varð úr hreti hér syðra. Urkoma
er heldur lítil, en þurkar alls ekki
til tjóns.
Tóuyrðlinga
kaupir hæsta verði
Ólafur Jónsson,
Elliðaey
við Stykkishólm.
Formaður Þjóðvinafélagsins var
kosinn Benedikt Sveinsson alþm. i
stað Tryggva Gunnarssonar.
Embætti. Sira Magnús Andrés-
son á Gilsbakka hefir fengið lausn
frá prestsskap. Gilsbakki á að sam-
einast Reykholti. — Síra Jónmund-
ur Halldórsson tekur við prests-
þjónustu á Stað í Grunnavík. —
Síra Þorsteinn Kristjánsson í Mjóa-
firði hefir fengið yeiting fyrir
Breiðabólsslað á Skógarströnd.
Leikíélag Iteykjavíkur sýnir nú
leikritið »Landafræði og ást« eftir
Björnstjerne Björnsson. — Er liin
bezta skemtun á að hlýða.
í „Norðurlandi“ sem kom með
næslsíðasta pósli sungu þeir tví-
menning ritstjórinn og Gísli Sveins-
son. Nú er Árni frá Höfðahólum
tekinn við af Gísla og fer vel á.
Smjörlíkisverksmiðju er í ráði
að stofna hér í bænum. Er félag
slofnað í því skyni. Er Jón Krist-
jánsson prófessor formaður félags-
ins en Gísli Guðmundsson gerla-
I fræðingur er með í ráðum.
4
Skipaferðir. B i s p fór lil úl-
landa 13. þ. m. — S t e r 1 i n g kom
úr strandferð 14. þ. m. með fjölda
farþega og er ráðgert að fari aftur
í strandferð 20. þ. m.
Sveiiamenn! Takið eítir!
TorfiJ. Tómass., MaTörðnst.31
Rvík, útvegar yður prima
waterprooí-kápur
karla og kvenna í öllum litum.
Verð frá kr. 18.00—120.00.
Pantanir utan af landi verða af-
greiddar gegn póstkröfu
•fljótt og greiðlega.
íþróttasamband íslands hélt
aðalfund sinn 28. f. m. Hefir fé-
lagið nú starfað í rúm sex ár.
Stjórn var endurkosin að öðru
leyti en því að Jón Ásbjörnsson
fulltrúi lögreglustjóra baðst undan
endurkosningu og var Hallgrímur
Benediktsson stórkaupmaður kos-
inn í stað hans.
Stjórnin skýrði frá starfsemi fé-
lagsiris á liðnu ári og lagði fram
reikninga. Voru um 800 kr. í sjóði
og »Sjóður styrktarfélaga í. S. í.«
var kr. 455,83. í sambandinu eru
nú 62 félög víðsvegar af landinu.
Styrklarfélagar eru níu og mættu
þeir verða fleiri.
Öll íþróttafélög landsins ættu að
vera í íþróttasambandinu. En það
hin mesla nauðsyn, að meira kapp
verði lagt á iþróttaiðkanir og er
sambandsfélagið sjálfkjörið til for-
ystu í því efni. íþróttavinir úl um
land ætlu og að gera sér það að
reglu, að kaupa öll þau rit og blöð
er sambandið og einstök félög þess
gefa út. Áhugamennirnir hér í
Reykjavík sem gefa þau út, eiga
kröfu á hendur öllum ungum
mönnum í landinu um stuðning.
Blaðið »Þróttur« sem getið var um j
hér fyrir skömmu, og gefið er úl
af íþróttafélagi Reykjavikur — en
ekki í. S. í. eins og sagt var — á
að verða að slóru og voldugu i-
þróttablaði sem kemur út a. m. k.
vikulega. Það er hér með skorað
á unga menn um land alt, að
stuðla að því að svo verði, með j
því að lcaupa og útbreiða blaðið. j
Slys vildi til í sundlaugunum
njdega, druknaði þar unglingspilíur
sem var við sundnám.
Ensku samningarnir munu vera
að kalla fullgerðir, en eru ekki
opinberlega birtir enn.
Póstþjófnaðurinn á Stað. Hans
hefir áður verið getið hér í blað-
inu. Nú hefir Jón Elíesarson, vetr-
armaður á Stað, játað á sig þjófn-
aðinn. Fundust aftur 3170 krónur,
en nokkuð á sjötta þúsund var stolið.
Hafði maðurinn brent 20 hundrað-
krónuseðla og 16 ábyrgðarbréf.
Jóhannes Fatursson bóndi í
Kirkjubæ á Færeyjum hefir verið
kosinn landsþingsmaður fyrir eyj-
arnar.
Áfengi til lyfja. Mjög góðar
undirtektir munu vera hjá þing-
mönnum um að bæta úr mis-
notkun þess.
Landið er samt við sig um að
reyna að spilla fyrir samvinnu-
stefnunni. í síðast liðinni viku er
tekin lil meðferðar grein úr Tíma-
riti kaupfélaganna og reynt að
færa alt til verri vegar sem þar er
sagl. Verður þeirrar ritsmíðar nán-
ar getið.
Brnni. Aðfaranótl 16. þ. m.
brann hús á Laugalandi, sem er
rétt við þvottalaugarnar. Var húsið
hvorttveggja, íbúðarhús og hlaða.
Sagt er að eldurinn hafi komið
upp í hlöðunni, en vaíi leikur á
hvernig á honum hafi staðið. —
Húsið var vátrygt, en mjög lágt.
Ritstjóri:
Tryggvi Þórhallssou
Laufási. Sími 91.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Amaryllis.
um höfuð sér sem gerði það að.
verkum að allir drættir urðu
meir áberandi í andliti hennar,
og að augu liennar tindruðu enn
nieira seiðandi en venjulega.
»Eg gaf yður líf«, sagði hún
með drotningarlegri tign í rómn-
um, eins og hún væri hin upp-
risna sjálf.
Meðan á þessu slóð hafði eg
komið fil sjálfs mín, en þó var
mér enn ekki ljóst hvaðan öll
þessi birla var lcomin.
»Eg þakka yður göfuglyndi vð-
ar«, sagði eg og hneigði mig í
liinni mestu auðmýkt.
Þá hoppaði hún niður og gat
ekki stilt sig lengur.
»Nú skuiuð þér viðurkenna
það í hreinskilni að eg hefi levst
mitt hlutverk vel af hendi; og
að þér urðuð yfir yður óttasleg-
inn þegar eg steig upp á klettinn
og birtan féll inn«.
»Eg get ekki neitað að svo hafi
verið«.
»Hélduð þér í alvöru að tröll-
konan 11001 risið upp?«
»Eg held það enn«. — Og við
horfðumst i augu.
— — — »Nú skulum við fara
til pabba; ætli honum sé ekki
farið að leiðast eflir okkur?«
Þegar við komum aftur út, var
Anastasios að reykja sér vindling
í meslu makindum. Hann hló
ánægjulega þegar dóttir hans var
að lýsa því fyrir honum hversu
henni hefði lekist að hræða mig,
og gaf mér þá skýringu að inst i
hellinum væri op, sem hægt væri
að loka með sieini sem nákvæm-
lega fylti út í það. Hjarðmenn
mundu hafa gjört op þetla þegar
þeir leituðu hælis i heliinum, en
nú væri þetta notað sem eins-
konar gluggi.
VIII.
Játning sem ekkerl varð aj.
Eg hafði nú verið meir en
mánuð í sveitinni og var ekki
farinn að hugsa lil heimferðar.
Hafði fest mig við einsetulífið
likt og ostran við klettinn. Offr-
aði ekki svo mikið sem minstu
hugsun upp á veröldina utan
takmarka jarðeigna frænda míns
og hr. Anastasiosar. Frænda min-
um féll það vel í geð hversu eg
undi mér í sveitinni og skrifaði
mér það að eg skyldi verða þar
úl sumarið, þar til uppskeru allri
yrði lokið, og eg verð að jála
það að eg fann enga hvöt hjá
mér til þess að andmæla því.
Hversu unaðslegt var það líka
ekki, að eins að það hefði ekki
orðið að liða hjá eins og draum-
ur!
Uppskeran var byrjuð og lcotin
máttu heita að vera lögð í eyði;
þegar uppskeran hefst loka hænd-
urnir híbýlum sínum og taka
ekki að eins búslóðina með sér
heldur hka búpeninginn. Það er
ánægjuleg og einkennileg sjón að
sjá stúlkurnar vinna að uppsker-
unni, og allar eru þær með livit-
ar skjdur til þess að verja sig
sólbruna. Þú ættir að vita rneð
hve mikilli leikni þær fást við
þessi störf. /
Við höfðum daglega ánægju-
stundir af uppskeruvinnunni,
gengum milli hópanna ýmist á
landareign frænda míns eða ná-
granna, og bændurnir voru auð-
sjáanlega lirifnir af htillæti okkar.
Kotbændur frænda míns föru
þess á leit við mig, auðsjáanlega
í þakklætisskyni fyrir það hve
alþýðlegur eg var, að eg léti
skrifa mig lil heimilis þarna í
sveitinni svo þeir á sinum líma
gætu sent mig á þing. Amaryllis
lét sér ekki nægja að horfa á
fólkið vinna heldur lijálpaði liún
sjálf til oft og einatt. Einn dag-
inn þegar hún hafði hjálpað
hvað mest, hafði hún orð á þvi
við mig að sér kæmi elcki til
hugar að vinna svona fyrir ekki
neitt, hún væri þó a. m. k. maf-
vinnungur, og í sömu andránni
lagðist hún hjá fólkinu og tók
að snæða með hinni beztu mat-
arlyst — livað heldurðu — rúg-
brauð og glænýjan ost.1)
1) Hvorttveggja óæti fyrir alla aðra
en sveitafólk í Grikklandi, brauðið
hart eins og steinn, og osturinn með
megnu óbragði.