Tíminn - 26.08.1933, Blaðsíða 2

188
TÍMINN
Islenzkum landbúnaði hefir verið
rétt nokkur hjálparhönd með
kreppuhjálpinni, með því að fá
ódýrari og hagkvæmari lán. En
þetta er aðeins hjálp í bráð, það
þarf að greiða vexti og afborg-
anir einnig af þessum lánum. Til
þess að hjálpa landbúnaðinum í
lengd, er því ekki til nema eitt
einasta ráð, og það er að tryggja
hann sem arðvænlega atvinnu-
grein, þ. e. atvinnu, sem svarar
kostnaði, og nú má ekki nema
staðar, undirbúning undir þetta
starf verður þegar að hefja.
Þetta starf verður vitanlega ekki
unnið nema í samráði og undir
handleiðslu stofnana bændanna
sjálfra, Sambandsins, samvinnufé-
laganna og Búnaðaríélagsins, á-
samt aðstoð ríkisvaídsins, sem
bændur eiga og undir sjálfum sér
hvernig yrði af hendi látið. En
bændastéttin verður þó fyrst og
fremst að vera sjálf með lífi og
sál í þessu starfi. Án þess er
starfið dautt og vonlaust. En í
því liggur hættan nú, sem fyr,
hve bændumir eru einangi’aðir
og hve sjaldan þeim gefst kost-
ur á að fá þá heildar yfirsýn,
sem aðrir atvinnurekendur hafa
aðstöðu til, vun sína atvinnugrein.
Með þessu notast ver reynzla og
glöggskygni bóndans fyrir hans
eigin atvinnugrein en á sér stað
um atvinnurekendur í öðrum
greinum.
Islenzkir bændur, sem hafa
haft aðstöðu til að ferðast um
útlönd, hafa sýnt það, að þeir
hafa opin augun. Þær nýjungar,
sem þeir Hermann á Þingeyrum
og Torfi í Ólafsdal fluttu inn í
landið, eru ekki lítils virði.
Við skulum þessvegna hefja
nýja sókn í landbúnaðarmálum
með því að ríkið veiti 10—15
bændum tækifæri til að fá yfir-
sýn yfir landbúnað nágranna-
þjóðanna og reynzlan skal sanna,
að það mun svara kostnaði.
o ....
Valtýr til sjós.
Mogginn hefir fyllst mikilli bræði
yfir því, að Tíminn birti grein um
hina frækilegu togarabjörgun Einars
skipstjóra Einarssonar. Hyggst hano
að leiða athyggli manna frá afreki
þessu með því að ausa óhróðri á
E. E. og er það flest gamlar upp-
tuggur, dylgjur og ósannindi. Loþs
ber blaðið fram tvær spuroingar, og
þótt Tíminn telji sér óskylt og líka
tilgangslaUst að uppfræða blað, sem
er jafn gálaust um meðferð á sann-
leikanum, þykir þó rétt að reyna enn
til þrautar. Fyrri spumingin hljóð-
ar svo: „Hvaða varðskipsstjóri sigldi
á togara, sem hann var að taka'.
Svar: þetta óhapp henti Friðrik Ó-
lafsson, þá skipherra á þór, 17. marz
1929, er hann tók þýzka togarann
Otto Rudolph frá Wesermiinde.
Var skaðabótakrafa gerð til íslenzlcu
stjórnarinnar fyrir vikið, og varð
skipherra þórs að játa, að árekstur-
inn hefði ekki verið að kenna tog-
araskipstjóranum. þór skemmdist
líka talsvert. Eftir mælingu skip-
herra var togarinn 0,7 sjómilur íyrir
innan landhelgislinu, en eftir að á-
reksturinn varð, sýndist honum að
mœling þessi væri þó ekki nákvæm-
ari en svo, að eftir atvikum væri
rétt að láta togarann sleppa. — Síð-
ari spurningin er á þessa leið:
„Hvaða varðskip sigldi hér um tíma
jafnan með bilaðann botn, vegna
þess hve skipherrann var nærgöng-
ull við grynningar?" Svar: Tíman-
um er minnisstæðust sú beýglan, sem
varðskipið Óðinn varð fyrir 18. júlí
1931 fyrir Norðurlandi. Sú beygla
kostaði tveggja mánaða töf frá gæzlu-
starfinu og 60—70 þús. kr. aðgerð í
Kaupmannahöfn. Jóhann P. Jónsson,
færasti maður íhaldsins, til sjós a.
m. k., var þá með skipið er þetta
vildi tii og gjörðist þetta í blíðskap-
arveðri að morgni dags. Svipað, og
þó minna óhapp kom fyrir þór, skip-
herra F. Ó., 29. apríl 1927, er hann
festist á kletti út af Eyrarbakka og
hékk þar nærri klukkutíma og slapp
þaðan naumlega. — Valtýr ætti að
leiða hjá sér björgunarmál og strand-
varnir. Mogginn er ekki sjófær. Ætli
það sé ekki eitthvað að botninum.
K.
Eiðaskóli.
Á Eiðum austur hefir nú um 50
ára skeið verið menntasetur. Fyrst
lengi búnaðarskóli, síðar alþýðuskóli.
Austfirðingar afhentu ríkinu Eiða-
skóla til eignar í sama mund og
skólanum var breytt í alþýðuskóla.
A Eiðum eru hinir ágætustu
kennslukraftar. Að því leyti stend-
ur skólinn fyllilega jafnfætis öðrum
alþýðuskólum hér &• landi. þrátt fyr-
ir þetta hefir skólinn eigi verið vel
sóttur síðustu árin. Er enginn vafi
á því, að það á rót sína að rekja
til þess, að Eiðaskóli er að ýmsu
leiti ver útbúinn en hinir yngri
keppinautar hans, Laugaskóli, Laug-
arvatnsskóli og Reykholtsskóli. Mis-
munur sá, sem óneitanlega er á
þessum skólum og Eiðaskóla og öðr-
um eldri skólum, er fram kominn
sökum þess, að þeir eru yngri og
nútímatœkni beitt til þess að gera
þá sem vistlegasta, og eigi síður af
því, að skólar þeir, er ég nefndi
áðan, eru allir á „heitum stöðum",
en þvi fylgir sérstaklega góð að-
staða til sundiðkunar, sem unga
fólkið hefir nú réttilega lært að meta
mikils. Auk þess hefir um alla þessa
skóia staðið styr mikill og þeir orð-
ið fyrir árásum frá andófsmönnum
alþýðufræðslu í landinu, og hefir það
einnig haft áhrif i þá átt, að draga
athyglina frá þeim menntastofnunum,
sem fyrir voru og höfðu fengið
„eldskírn“ kyrstöðumannanna áður.
það sem nú hefir verið drepið á,
liefir orðið til þess, að ýmsir þeir
unglingar af Austurlandi, sem ella
hefðu farið á Eiðaskóla, hafa farið
á aðra skóla og stundað nám þar.
Er slíkt eðlilegt. Sé ég síður en svo
ofsjónum yfir því, þótt skóiar þeir,
sem ég hefi nefnt, hljóti mikla og
góða aðsókn. En það, sem ég vil
leggja áherzlu á í línum þessum er
það, að Austurland gatur alls ekki
verið og á ekki að vera héraðsskóla-
laust.
Ýmsir miður víðsýnir menn hafa
látið sér það um munn fara, að það
væri eigi sýnt að mikil þörf væri
fyrir alþýðuskóla á Austurlandi, það
sannaði aðsóknin að Eiðum. þessum
mönnum til athugunar má nefna
það til dæmis um sókn Austfirð-
inga á héraðsskóla, að eitt árið voru
um 20 Múl-sýslungar á Laugarvatns-
skólanuiíi. Ástæðumar til þess að
þeir sækja ekki Eiðaskólann betur
en reynzlan sýnir, hefi ég drepið á.
það liggur fyrir að gera Eiðaskóla
jafn vel úr garði og hina skólana
og nota tæknina til þess að vega
upp þann mismun, sgm er á aðstöð-
unni þar og á þeim stöðum, sem ég
hefi nefnt, að svo miklu leyti, sem
slíkt er unnt.
þegar Austfirðingar afhentu rík-
inu Eiðaskóla, stóð hann að öllum
búnaði jafnfætis öðrum skólum í
sinni röð. það er því aðeins sann-
gjörn krafa til ríkisins, að það sjái
um að svo verði á hverjum tima.
Hitt má öllum Austfirðingum ijóst
vera, að þótt krafan sé sanngjörn,
þá verður erfitt að fá henni fullnægt
til hlítar og vel verður að fylgja á
eftir.
Mestan þunga fengi krafa þessi
við það, að Austfirðingar stæðu fast
saman um að sækja vel Eiðaskóla,
en láta þó jafnframt óhikað uppi
hvað ábótavant þykir um aðstöðu
alla við skólann. Með þessu sýndu
Austfirðingar það, að þeir vildu
sækja- nám við nokkru verri aðstöðu
um skeið, til þess að sýna þörfina
fyrir skóla eystra óumdeilanlega, og
hversu mikils virði þeim sé að
hafa alþýðumenntasetur í fjórðungn-
um.
þegar ástæður eru athugaðar og
því sérstakur gaumur gefinn, að Eiða-
skóli hefir ágæta kennslukrafta, þá
má telja víst, að upp rísi austanlands
sterk alda til styrktar Eiðaskóla og
um leið þeim umbótakröfum, sem
fram verða bornar i þessu máli.
17. ágúst 1933.
Eysteinn Jónsson.
-----o-----
Frá Reykholtsskóla. Allt bendir til
þess, að hvert rúm verði fullskipað
í Reykholtsskóla næsta vetur. Um-
sóknir um skólann eru nú fleiri en
á sama tíma í fyrra. Ættu því þeir,
sem hafa í hyggju að sækja þar um
skólavist, að senda umsóknir fyr en
seinna.
Ankaþing.
Með bréfi forsætisráðherra, Ásgeirs
Ásgeirssonar 21. þ. m., er hann sendi
miðstjórn Sjálfstæðisflokksins, er
botn sleginn í hið óskemmtilega
þvarg íhaldsblaðanna um aukaþing
og kosningar á veturnóttum. Mun það
nú ráðið, að aukaþing komi sam-
an í byrjun nóvembermánaðar n.k.
og samkomulag fengið um það, að
nýjar kosningar fari ekki fram fyrri
en í júni næsta ár. þótt íhaldið hafi
beðið fullkominn ósigur í þessu máli,
þar sem veturnóttaksningarnar
voru aðalkrafa þeirra, látast blöð í-
lialdsins sem þau hafi fengið sigur
mikinn og er það ekki í fyrsta sinn
sem þessi lítilþægu og ómerkilegu
málgögn hafa flokksmenn sína að
ginningarfíflum til þess að breiða
yfir flan forsprakkanna og sinn eig-
inn amlóðaskap. Bréf forsætisráð-
herra, stílað til miðstjórnar ihalds-
flokksins, er á þessa leið:
„Hérmeð tilkynnist þingmönnum
Sjálfstæðisflokksins, að ríkisstjórnin
hefir orðið sammála um að leggja til
við konung, að kvatt verði til auka-
þings 1. nóvember næstkomandi til
samþykktar á frumvarpi því til
samþykktar á frumvarpi því til breyt-
ingar á stjórn'skipunarlögunum, sem
samþykkt var á síðasta Alþingi,
nýrra kosningalaga og annara breyt-
inga, sem leiða af stjórnlagabreyt-
ingunni, að því tilskildu, að sam-
komulag náist um, að lagaákvæði
verði sett um, að heimilt sé að
kveðja til reglulegs þings (fjárlaga-
þings) síðar en 15. febrúar á næsta
ári að afstöðnum kosningum, sem
sýnt er að geta ekki farið fram fyr
en í júnímánuði.
Ásg. Ásgeirsson."
A víðavaní'i.
Kjötsalan innanlands
er nú í hinu mesta öngþveiti. Sam-
vinnufélögin reyna að skipuleggja
markaðinn og halda verðinu hæfi-
legu á hverjum tíma, en það reynist
ókleift vegna ihlutunar kaupmanna,
spekulanta og ekki sizt bænda, sem
flytja kjötið skipulagslaust á mark-
aðinn og bjóða það hver niður fyrir
öðrum. Afleiðing af þessu er sú, að
hér í Reykjavík er söluverð sam-
vinnufélaganna nú — 25. ágúst —
komið niður í verð sem svarar til 1
lcr. kgr. í innkaupi hér á staðnum,
og þó bjóða aðrir það fyrir lægra
verð. Til dæmis um óheilbrigðina í
verzlun þ essari gengur sú saga, og
mun því miður vera sönn, að kaup-
maður austur í Rangárvallasýslu
hafi á s. 1. vori og sumri keypt mik-
ið af vörum af heildsala í Reykjavík
og samið svo um, að borga þær með-
al annars með kjöti í sumar, er
reiknast skyldi heildsalanum 15 aur-
um undir almennu gangverði (þ. e.
verði samvinnufélaganna) á hverjum
tíma. Síðan semur heildsalinn við
ýmsar verzlanir hér í bænum, um að
selja þeim kjöt yfir sumarið, en á-
valt 10 aurum undir heiidsöluverði
samvinnufélaganna hvert kgr. —
Hvernig lízt Rangæingum og öðrum
á að fela þessum mönnum afurða-
sölu sína? Mættu þó Rangæingar
minnast þess, er þeir í fyrra haust
lánuðu kaupahéðni einum fjölda slát-
urfjár, og standa enn þúsundir kr.
ógreiddar af andvirði þess.
íhaldið og æskan.
íhaldsblöðin segja, að Framsóknar-
menn treysti ekki á það, að æskan
vilji veita þeim fylgi. þetta er eins
og gerist bein íhaldsósannindi,
og gert í þeim vændum, að draga
athyglina frá eigin vesaldóm. Fram-
sóknarstefnan er ekki aðeins að dómi
fylgjenda hennar, sú stefna sem á
mestan byr hjá æskunni, heldur líka
að áliti andstæðinganna. Fara hér á
eftir ummæli úr ræðu Jakobs Möll-
ers, sem hann hélt á Alþingi 1927,
þegar um það var rætt að lækka ald-
urstakmarkið við landkjörskosningar:
„Hitt finn ég ekki ástæðu til að fara
í launkofa með, að ef kosningar-
rétturinn miðast við 35 ára aldur, þá
er það fyrst og fremst til uppbótar
fyrir ihaldsflokkinn, og það af þeirri
einföldu ástæðu, sem vitanlegt er, að
í hinum flokkunum eiga hinir yngri
fremur heima".
Siðabót.
Ráll frá þverá, sem var einn af
aðalforingjum Nazistanna í vor, hefir
nýlega verið „endurreistur" og er
nú kominn í sátt og samlyndi við i-
haldið aftur. Til að gera sættina sem
öruggasta hefir Páll verið látinn
skrifa löng eftirmæli um íslands-
banka sáluga í Morgunblaðið, en það
sýnir aðeins vitsmuni Páls, að hann
kennir grein sína við innflutnings-
höftin. Falli íslandsbanka líkir Páll
við aftöku Jóns Arasonar, en með
því er talið að siðbót hafi til fulls
komizt á í þessu landi. Samlíkingin
er reyndar frumlegri en hvað hún
er smekkleg, og er torvelt að sjá
hvers Jón Arason á að gjalda hjá
Páli. þessar hugleiðingar Páls eru
þrungnar mjög af ósannindum og
dylgjum og má furðu gegna, ef það er
ekki sumt visvitandi, sem kallað er.
Hér sést samt, að Páll hefir þá gáfu,
að geta sagt satt, án þess kannske að
hafa ætlað sér það, enda er hann i
rauninni gáfaðasti og ritfærasti mað-
ur, sem í Moggann skrifar, en um
þá spekinga er það kunnugt, að þeir
eiga mjög bágt með að segja satt,
jafnvel þó þeir ætli sér það. Páil
lætur sem sé á sér skilja, að með falli
íslandsbanka hefst ný siðabót í ís-
lenzkum fjármálum. það er hætt að
lána vanskila- og óreiðumönnum
liundruð þús. kr., án nokkurra trygg-
inga, að það fáist greitt. það er hætt
aö trúa Eggert Claessen, Sigurði Egg-
erz, Eyjólfi á Seyðisfirði og öðrum
slíkum mönnum til að liafa yfirráð
yfir iánsstofnunum þjóðarinnar. það
er lagður grundvöllur aö því að
| skapa sterkt og heilbrigt fjármálalíí
með þjóðinni. Og þó enn sé ekki
langur tími síðan, er þegar fenginn
glæsilegur árangur, sem ekki sést
sízt á því, að sá maður, sem á sínum
tíma sýndi þessari breytingu einna
mestan fjandskap, telur hana nú svo
merka, að hann líkir henni við siða-
^ót- Styrbjörn.
Allir þjófarl
þegar Gísli Bjamason var að herja
fyrir íslenzku Nazistahreyfinguna
vestur í Dölum í vor, lét hann svo
um mælt á fundi, að mennirnir, sem
þá áttu setu á Alþingi, væru allir
þjófar, nema Jóhann úr Eyjum og
Jón Auðunnl Ekki aðeins fyrir af-
spumina eina saman, munu Dala-
menn hafa talið nokkurn vafa á um
þá sérstöku matsmanns-hæfileika
Gísla, sem hér komu fram. Hann
liafði sem sé á sínum tíma haft með
höndum innheimtu á gömlum verzl-
unaiskuldum í Dölum, og kom þá
ýmsuni betur að vera geymnir á
kvittanirnar sem Gísli hafði orðið að
gefa, því ekki var það ótítt að hann
marg-krefði um sömu fjárhæðirnar.
þá munu og Dalamenn hafa frétt hin
frægu ummæli þessa rúsínu-manns,
er hann hafði á fundi í vor, að í
stjórnarráðinu væru tómir glæpa-
menn. En þar liefir Gísli starfað
nokkur ár, og þar veitti hann í lög-
ieysu — og sennilega ölæði, Gísia
Johnsen liið fræga rúsínuleyfi sitt og
cr . sú frammistaða all-fræg orðin.
Annars mun Dalamönnum hafa þótt
það einkennileg meðmæli með „hreyf-
inguimi“, að Gísla Bjarnasyni skyldi
iázt að undanþiggja alþingismann-
inn Guðrúnu Lárusdóttur, móður að-
alforingjans, úr því hann á annað
borð fór að undanskilja menn eins og
Jón Auðunn og Jóhann.
Á nálum.
Vísir virðist vera órór í skapi
þessa dagana. Hann kvartar yfir því,
að greinin Hinir ofsóttu, er fyrir
skömmu birtist hér í blaðinu, sé ill-
kvittnisleg ritsmíð, en í grein þess-
ari er skýrt frá staðreyndum um
nokkra ílialdsmenn. þá kvartar hann
yfir því, að því sé haldið fram, að
Einar Arnórsson hafi þegið utanfar-
arstyrk af Magnúsi Guðmundssyni
og sé það mútur. þessu mun þó
hvergi hafa verið haldið fram, held-
ur er það hugarburður Visis sjálfs,
sem sýnilega óttast — af hvaða á-
stæðum sem það er — að þetta sé
orðið almenn skoðun. Að vonum get-
ur það ekki dulizt fyrir ritstj. Vísis
fremur en öðrum, að sambandið
milli M. G. og Einars Arnórssonar
er orðið nokkuð kynlegt. Einar ger-
ir Magnús að dómsmálaráðherra.
Rétt á eftir segir hann af sér þing-
mennsku. M. G. lætur þá Ólaf Lár-
usson fara úr Hæstarétti, en skipar
Einar hæstaréttardómara, skömmuáð-
ur en mál hans og Behrens kemur
fyrir Hæstarétt. Einar hraðsýknar
svo Magnús. En nú er Ólafpr aftur
settur inn í réttinn og Magnús veitir
I Einari frí með fullum launum í %
I ár og þar á ofan ferðastyrk til þess
að hlusta á danska dómara. Vísir
ætti þó ekki að láta bera svona mikið
á því, hvað honum finnst þetta líta
illa út. Eins og nöfn Magnúsar Guð-
mundssonar og Einars Arnórssonar
séu ekki næg trygging fyrir því, að
hér sé allt með feldu? P.
Ráðaycrðir íhaldsins.
íhaldsmenn eru all gunnreifir um
þessar mundir og hlakkandi yfir, að
bráðum komi nú aftur hinir gömlu,
góðu dagar með Reykjavíkurvald i
algleymingi og eru nú miklar ráða-
gerðir um ýmsar fyrstu stjórnarfram-
kvæmdir tilkomandi ílraldsstjórnar.
Kaupmenn og braskarar vilja afnám
innflutnings- og gjaldeyrishaftanna
og samvinnulaganna, Tóbakseinka-
söiunnar, Áfengisverzlunarinnar,
Landsmiðjunnar og Violækjaverzl-
unarinnar, svo að þessar tekju-
lindir hætti að streyma í ríkissjóð-
inn, en fari til að skapa auðsöfnun
tveggja eða þriggja fépúka, þá vilja
ilialdsbroddarnir leggja niður tvo eða
þi'já alþýðuskóla, svo auðveldara sé
að halda æskunni í viðjum menning-
arleysisins og kyrstöðunnar, því þá
er frekar von um, að hún sjái síður
ágalla íhaldsins. Ýmsir uppáhalds-
ónytjungar íhaldsins liugsa Uka gott
til glóðarinnar um að mata krókinn.
Hefir kvisast, að Einar Barðstrend-
ingayfirvald fyrverandi vilji nú laun
fyrir dyggilega fylgd og geri kröfu
um að verða lögreglustjóri í Reykja-
vilc. Lúðvík C. Magnússon vill held-
ur ekki láta sér nægja 3500 kr. fyrir
„endurskoðunina", og mun hann ekki
vera ófús til að verða útvarpsstjóri.
Árni frá Múla, sem hefir drepið af
sér nokkur ihaldsblöð og fallið oft
við alþingiskosningar hugsar lika til
hreyfings og vonast liklega að
fá laun fyrir að semja kennslubók
í landafræði. Pétur Zophóníasson
þykist líka góðra launa verður, og
æskilegur umboðsmaður vínkaup-
enda og skipa forystu í baráttu
þeirra gegn ofhárri álagningu. Er það
góð atvinna fyrir fyrv. stórtemplar.
Styrbjörn.
" u ,<»..
Fréttir
Jónas Jónsson alþm. og frú fóru til
útlanda nú í vikunni og verða ytra
um nokkurn tíma. Mun Jónas m. a.
vera á fundi dansk-íslenzku ráð-
gjafarnefndarinnar, sem haldinn
verður í Kaupmannahöfn nú um
mánaðarmótin.
Dánardægur. Nýlega er látin Ragn-
hildur, dóttir Benedikts Sveinssonar
fyrv. alþm., hin efnilegasta stúlka,
rétt tvítug að aldri.
Yíir Sprengisand var farið í bíl ný-
lega og er það í fyrsta sinn, sem
hann er farinn á slíku farartæki.
Stóð ferðin nokkuð lengi og var það
aðallega af því, að leita varð að vegi
eftii' hvern spöl, sem farinn var og
stundum að snúa aftur og fara nýja
leið. Mun þetta vera met í því að
fara með bíl yfir vegleysur. Verður
ef til vill nánara sagt frá þessu í
Tímanum innan skamms.
Lindberg, ameríski flugmaðurinn,
sem sagt var frá í seinasta blaði, er
nú farinn héðan. Flaug hann fyrst
til Eskifjarðar og var þar kyrt um
eina nótt. Fór hann víða yfir á leið-
inni þangað, og sást til ferða hans í
Borgarfirði, Eyjafirði og Skaftafells-
sýslu. Frá Eskifirði fór hann til Fær-
eyja, en þaðan til Skotlands. Ókunn-
ugt er um ferðaáætlanir hans, en í
útlendum blöðum er margt rætt um
þessa mestu flughetju heimsins.
Ferþrautarmótið. Um nokkurt skeið
hefir verið keppt hér árlega i þeirri
iþróttaraun, sem hefir það umfram
aðrar, að reyna meira á fjölbreytta
íþróttahæfileika. það er ferþrautin
Er keppt' í einni lotu í 1000 m hlaup-
um, 1000 m hjólreiðum, 1000 m kapp-
róðri og 1000 m sundi. Keppnin í ár
fór fram síðastl. sunnudag. Sá, sem
bar sigur úr býtum heitir Haukur
Einarsson, og hefir hann unnið tvisv-
ar áður. Var hann 39 mín. 10,5 sek.
að fara 4000 m á þennan hátt.
það er fleira en hvaladrápið í Ól-
afsfirði, sem veldur erfiðieikum lijá
fréttariturum Morgunblaðsins. Föstu-
daginn 18. þ. m. segist þeim svo frá:
„Ferþrautarmótið fer fram á sunnu-
daginn kemur .... Islendingasundið
verður þreytt í dag og hefst að af-
stöðnu ferþrautarmótinu ...“. 23. þ.
m. segja þeir um Olaf fyrverandi frí-
kirkjuprest í Hafnarfirði: „Hann hef-