Tíminn - 27.10.1938, Blaðsíða 2

230
mirv\. fimmtMdagiim 27. okt. 1938
58. blað
Horft iiiii ö\l

^gímirm
Fhmntudatiinn 27. oUt.
Héðins- og lýðræðis-
umhyggja Morgun-
blaðsíns
Það hefir vakið almenna eft-
irtekt, með hversu mikilli alúð
og athygli blöð Sjálfstæðis-
flokksins hafa fylgzt með við-
ureign Héðins Valdimarssonar
við Alþýðuflokkinn. Og það
hefir heldur ekki leikið á tveim
tungum hvoru megin samúð
þessara blaða hefir verið í
þeim átökum. Þegar talið var,
að Héðni vegnaði betur, ljóm-
aði Morgunblaðsásjónan af á-
nægju. En ef eitthvað bjátaði á
fyrir Héðni eða álitið var að
hann hefði lagt spil sín illa, var
eins og skugga drægi á þessa
sömu ásjónu. Nú síðan hið sam-
eiginlega flokksþing H. V. og
kommúnista hófst, hefir mikil
rækt verið við það lögð í Mbl.,
að gera sem mest úr því, sem þar
hefir fram farið, en hinsvegar
sem minnst úr Alþýðusam-
bandsþinginu og störfum þess.
Seinast skýrði það svo frá, að
„þing Stefáns Jóhanns væri að
lognast út af“ o. s. frv.
Enginn, sem þetta hefir lesið,
getur efazt um, að starfsemi
Héðins Valdimarssonar sl. ár
hefir verið Mbl. mjög svo kær-
komin. En hvers vegna? Svarið
er hægt að lesa 1 Mbl. í gær.
Þar birtist forystugrein með
yfirskriftinni: „Máttlaus minni-
hlutastjórn“. í þessari greln er
því haldið fram, að ríkisstjórn-
in eigi nú ekki lengur því fylgi
að fagna í landinu, sem hún
hafi haft um kosningar í fyrra.
Hún sé því ekki lengur lýðræðis-
stjórn, og þess vegna beri henni
að segja af sér og láta íhaldið
táka við stjórnartaumunum
að meira eða minna leyti. Um
þetta segir blaðið svo:
„Hitt liggur opinberlega fyrir,
að helmingur Alþýðuflokksins
hefir síðan um kosningar í fyrra
snúist öndverður gegn stjórn-
inni“.
Hér er átt við lið Héðins Valdi-
marssonar. En það er vitanlega
alveg út í bláinn mælt hjá Mbl.,
að um það liggi nokkuð fyrir,
að helmingurínn af kjósendum
Alþýðuflokksins fylgi Héðni út
úr flokknum. Um þetta liggur
ekkert fyrir. Það sem fyrir
liggur er, að einn af átta þing-
mönnum Alþýðuflokksins er far-
inn úr flokknum vegna þess, að
hann var rekinn þaðan.Það væri
þá meira vit í að reikna kjós-
endahlutfallið eins og þing-
mannahlutfallið og ganga út frá,
að fylgi Alþýðuflokksins hefði
minnkað um V8 eins og þing-
mannatalan. En um það liggur
einu sinni ekkert fyrir. Það er
vitað, að ýmsir þeirra, sem voru
því mótfallnir, a"ð H. V. væri rek-
inn, láta það þó ekki varða sam-
starfsslitum við flokk sinn. Og
þó að Héðinn hafi með hjálp
kommúnista og Sjálfstæðis-
manna fengið talsverða at-
kvæðatölu í sumum verklýðsfé-
lögum, þá sannar það vitanlega
ekki neitt.
Tíminn gæti með alveg sama
rétti haldið því fram, að helm-
ingurinn af fylgi Bændaflokks-
ins við síðustu kosningar væri nú
kominn yfir í Framsóknarflokk-
inn. Almennt er talið, að Bænda-
flokkurinn sé nú orðinn svo að
segja fylgislaus. Það er líka vit-
að, að Sjálfstæðisflokkurinn
hefir tapað fylgi á þessu ári, sér-
staklega í Reykjavík, vegna ó-
merkingsháttar og vanefnda í
hitaveitumálinu. Það fylgi hefir
auðvitað farið yfir til stjórn-
arflokkanna, Framsóknarflokks-
ins og Alþýðuflokksins. Og auð-
vitað mætti, eftir fordæmi Mbl.,
setja upp einhverja áætlun um,
hverju þessi fylgisaukning
stjórnarinnar muni nema.
Þetta væri þó, eins og hver
maður getur séð, ágizkun ein.
Það, sem fyrir liggur, eru úrslit
síðustu kosninga og hinn þing-
ræðislegi meirihluti, sem stjórn-
arflokkarnir hafa nú á Alþingi,
þrátt fyrir brottför H. V. Mbl.
viðurkennir líka, að þessi þing-
ræðislegi meirihluti stjórnar-
innar sé fyrir hendi. En það er
helzt að skilj a á blaðinu, að ekki
NIÐURLAG
V.
En við það, sem nú hefir verið
sagt, má því bæta, að þrátt fyri”
kreppuna og hin mörgu og örð-
ugu viðfangsefni af hennar völd-
um, hefir á þessum árum einnig
verið unnið fyrir framtíðina, svo
að yfirleitt hefir ekki verið betur
gert á jafn skömmum tíma. Og
ýmsar þær framfarir, sem komizt
hafa í kring eftir síðustu stjórn-
arskipti, hafa kostað mikið fé.
Þetta fé hefir verið lagt fram,
þrátt fyrir hinar dýru kreppu-
ráðstafanir, án þess að skulda-
byrði ríkisins hafi verið aukin,
og þó hafa skattar og tollar ekki
verið nema 5% hærri á þessum
árum en á næsta 10 ára tímabili
á undan.
Á það mætti þá í fyrsta lagi
minna, að á árunum 1935—38
hefir verið varið úr ríkissjóði til
að byggja vegi og brýr í landinu
eigi minni upphæð en samtals
3.600.000 krónum. Þar að auki
hefir verið varið til viðhalds á
þjóðvegum landsins nærri þrjár
millj. kr., enda hefir þjóðvega-
kerfið verið stóraukið á þessum
árum, og fjöldi nýrra vega tek-
inn í þjóðvega tölu.
Til hafnarmannvirkja og lend-
ingarbóta hefir líka verið varið
mjög miklu fé á þessum árum
víðsvegar um landið. Má nefna
ýmsa staði, svo sem Akranes,
Skagaströnd, Húsavík, Sauðár-
krók, Hofsós, Þórshöfn, Horna-
fjörð og Vestmannaeyjar, þar
sem kappsamlega hefir verið
unnið að framkvæmdum á þess-
um árum, en þessir staðir eru þó
miklu fleiri en hér eru nefndir.
Það má minna á síldar-
bræðsluverksmiðjurnar, sem rík-
ið hefir ýmist látið byggja eða
auka eða forðað frá eyðileggingu
með því að kaupa þær af fyrri
eigendum. Það má minna á vís-
indastofnun atvinnuveganna,
sem komið hefir verið upp í Rvík
og á að geta haft ómetanlega
þýðingu á komandi tímum. Það
má minna á hina nýju sterku
útvarpsstöð og endurvarpsstöð-
ina á Eiðum.
Það má minna á það, að sett
hefir verið á stofn ný deild 'við
Búnaðarbankann, til að styðja
hina nýju atvinnugrein bænda,
loðdýraræktina. Og komið hefir
verið á fót vísi til lánsstofnunar
fyrir hinn uppvaxandi iðnað í
landinu, hinum svonefnda Iðn-
lánasj óði.
verði nú mark tekið á þingræð-
inu út af fyrir sig. Minnir þetta
óneitanlega nokkuð mikið á yf-
irlýsingar kommúnista í fyrra,
sem töldu sig fylgjandi „lýð-
ræði“, en vildu ekki viðurkenna
„þingræðið“.
Ólafur Sigurðsson fiskirækt-
arráðunautur og bóndi á
Hellulandi, ferðaðist á síðast-
iiðnu sumri um Austurland og
skoðaði þar flestar árnar og
athugaði fiskiræktarskilyrðin.
í eftirfarandi grein skýrir
hann frá þessu ferðalagi sínu
og niðurstöðum af athugunum
sínum.
30. júní fór ég heiman að; var
svo um talað, að ég skyldi ferð-
ast um Austfirði. í leiðangri
þessum var ég á aðalfundi Sam-
bands íslenzkra samvinnufélaga
á Hallormsstað og hafði þar gott
tækifæri til að tala við ýmsa
menn víðsvegar að.
7. júlí fór ég með formanni
Búnaðarsambands Austurlands,
Hallgrími á Ketilstöðum og for-
manni fiskiræktar og veiðifélags
Fljótsdalshéraðs, Sveini á Egils.
stöðum, út að Lagarfossi, til að
athuga um fiskiveginn, hvort
hann þyrfti endurbóta við.
Hafði nokkur orðrómur um það
gengið, að hann mundi ekki í
lagi vera. Reyndist fiskvegurinn
í góðu lagi; þó mundi betra að
víkka útrennslisopin úr sumum
þrónum og setja járngrind fyrir
neðri hliðarrásina, en hlaða fyr_
ir þá efri með stórum steinum.
9. júlí fékk ég hesta og fylgd-
armann frá Djúpavogi suður í
Álftafjörð. Skoðaði á þeirri leið
Samþykkt er og komin til
framkvæmda nýbýlalöggjöf, sem
þegar hefir borið mikinn árang-
ur víðsvegar um landið, og rétt
að segja jafnhliða lög um styrk
til endurbyggingar á sveitabýl-
um. Að fráteknum jarðræktar-
lögunum, hefir sennilega aldrei
verið afgreidd frá Alþingi jafn
þýðingarmikil löggjöf fyrir
framtíð íslenzks landbúnaðar.
Garðræktin í landinu er í mik-
illi framför vegna löggjafar á
þessu sviði, sem gerð hefir verið
á þessum árum. Má þar nefna
lögin um grænmetisverzlun rík-
isins, kartöfluverðlaunin og síð-
ast en ekki sízt hinn íslenzka
garðyrkjuskóla, sem nú er að
taka til starfa á Reykjum í Öl-
fusi.
Byggingu kjötfrystihúsa hefir
miðað vel áfram á þessum tíma.
Og tekin hefir verið upp sú ný-
breytni, að koma fyrir í mörgum
þessara húsa útbúnaði til að
hraðfrysta fisk. Allar þessar
framkvæmdir hafa notið opin-
bers stuðnings. Til mjólkurbúa
hafa líka verið greiddar veruleg-
ar upphæðir á þessum tíma.
Sett hafa verið lög um erfða-
ábúð bænda á jörðum hins opin-
bera, mikilsverð framtíðarum-
bót, sem einnig kostar ríkið
nokkurt fé miðað við það, sem
áður var, en enginn mun eftir
telja. Þá hefir verið komið í
kring gagnlegum breytingum á
jarðræktarlögum og búnaðar-
þing endurskipulagt.
Af framtíðar- og framfara-
málum, sem kosta hið opinbera
fjárframlög, má nefna hina nýju
löggjöf um elli- og sjúkratrygg-
ingar. Við hliðina á nýbýla- og
endurbyggingarlöggjöfinni, eru
þessi lög e. t. v. stærsti áfanginn
í menningarbaráttu þjóðarinnar,
sem náðst hefir á þessum árum
og þótt lengri tími væri tekinn.
Sjúkratryggingar kaupstaðanna,
er í fyrstu var óvinsælt mál, og
sérstaklega dró úr fylgi Alþýðu-
flokksins í bili, eru nú farnar að
njóta almennrar hylli, a. m. k. í
höfuðstaðnum. Fjöldi fólks má
nú áreiðanlega ekki til þess
hugsa, að þessi löggjöf yrði úr
gildi felld. Um ellitryggingarnar
var í upphafi miklu minni á-
greiningur, en það á langt í land,
að þær beri fullan árangur og
því vafamál, hvort þær verði
jafn skjótt vinsælar sem sjúkra-
tryggingarnar.
Til viðbótar því, sem nú hefir
verið talið, má nefna mörg
menningar- og framfaramál, er
ekki hafa kostað bein útgjöld,
sem neinu nemi, úr ríkissjóði, en
sýna hinsvegar að þessi hlið
verkefna hefir sízt verið vanrækt
á þessum árum, enda þótt í mörg
horn væri að líta á öðrum svið-
Hamarsá, Geithellnaá og Hofsá.
Þetta eru allt talsvert stórar
bergvatnsár, en vantar því mið-
ur, að mjög miklu leyti, upp-
vaxtarskilyrðin. Þó eru nokkur
síki eða kílar, sem uppsprettur
streyma um, t. a. m. við Hofsá.
Við Hamarsá er góður lindarkíll
inn hjá Hamarsseli. Það er þessi
eini kíll, sem heldur við þeirri
silungsveiði, sem er í Hamarsá,
og sama er að segja um Geit-
hellnaá; þar er það einungis eitt
síki, sem silungur getur hrygnt
í og alizt upp. Ég gisti á Mel-
rakkanesi og fékk þar fylgd og
hesta, sem ég þurfti og flutning
til Djúpavogs.
Frá Djúpavogi lét Jón Sig-
urðsson, kaupfélagsstjóri, flytja
mig inn að Berufirði. Á þessari
leið eru Búlandsá, Hvítá, og
Fossá, allar mjög brattar og
lítils virði, þó að ofurlítill sil-
ungur slæðist þar upp. Fjarðará
er falleg og nógu vatnsmikil,
nægilegir hryggningarstaðir, en
uppvaxtarstaðina vantar svo að
segja alveg, einungis 2 eða 3
síki eða kílar, sem seiði geta
lifað í og dafnað í friði.
Frá Berufirði fékk ég fylgd og
hesta yfir Berufjarðarskarð í
Breiðdalinn. Árnar í Breiðdaln-
um, Suður- og Norðurdalsá, eru
lengstu og mestu árnar á Aust-
fjörðum. Suðurdalsáin hefir hin
beztu skilyrði inni í dalbotnin-
um. Það má minna á hina mik-
ilsverðu umbót, sem gerð hefir
verið á bændaskólunum, með því
að gera þá að þriggja missera
samfelldum skólum með verk-
legu námi. Fræðslulagakerfið
hefir verið endurskoðað og end-
urbætt. Sett hafa verið lög um
stuðning til lestrarfélaga í sveit-
um og smærri kauptúnum. Kom-
ið hefir verið á fót ríkisútgáfu
námsbóka handa börnum og ó-
keypis útbýtingu slíkra bóka,
gegn tiltölulega lágu gjaldi á
barnaheimili.
í réttarfars- og löggæzlumál-
um hafa verið gerðar stórfelldar
umbætur. Hin gamla og harðvít-
uga deila um hæstarétt hefir
verið til lykta leidd á tiltölulega
friðsamlegan hátt, en með full-
um sigri fyrir Framsóknarflokk-
inn. Sett hefir verið ný löggjöf
um meðferð einkamála í héraði
og ný lög um meðferð opinberra
mála í undirbúningi. Nýju og ó-
dýrara skipulagi en áður hefir
verið komið á landhelgisgæzl-
una. Þá hafa og nú hin umþrátt-
uðu lagaákvæði um varnir gegn
því að nota loftskeyti til hjálpar
Þegar maíferð Esju féll niður
síðastliðið vor af völdum verk-
fallsins, varð landið fyrir stór-
skaða og þó einkanlega land-
búnaðurinn. Þetta var af því að
áburður á tún, kornakra og í
sáðgarða komst ekki á jörðina
fyr en of seint. Slíkt má ekki
koma fyrir oftar.
Þær sveitir — Suðurlandið, —
sem höfðu vörubílasamband við
Reykjavik voru þó skár settar
pn önnur héruð, sem urðu að
treysta á strandferðirnar.
Nú er það kunnugt, að hey-
fengur og uppskera úr görðum
varð sæmileg á Suðurlandi, en
mjög rýr annarsstaðar og er ó-
mögulegt að vita, hve mikið af
skaðanum stafar af því, að til-
búni áburðurinn komst ekki fyr
en í ótíma út um landið.
Stærð og lögun landsins og
byggðin meðfram ströndum þess
bendir á að strandferðirnar
þurfi að vera góðar og hagfelld-
ar íbúunum. Ef þær eru það
ekki, verður afleiðingin lík fyrir
þjóðina og ef hindruð er blóð-
rásin í líkama einstaklingsins.
Þess vegna er það, að þurfi að
spara — og það er oft réttmætt
— þá verður sparnaðurinn að
koma fram á öðru fremur en
strandferðunum.
Um leið og hafðar eru fyrir
augum hinar brýnu þarfir
landsmanna yfirleitt á góðum
strandferðum, verður ekki kom-
um út fyrir Ásunnarstaði, en sá
ljóður er á, að fossinn Beljandi
hamlar öllum göngusilungi för-
ina upp ána. Að vísu er nokkur
urriða-veiði (vatnaurriði) í ánni
fyrir ofan fossinn, en heldur er
hún lítil.
Norðurdalsáin er mjög falleg
stangaveiði á, allt frá áramótum
við Suðurdalsá og upp undir
Gilsá. En hér kemur sami höf-
uðgallinn og á mörgum Aust-
fjarðaánum, að uppvaxtarskil-
yrðin eru mjög takmörkuð. Þó
eru nokkur síki og kílar, sem
myndu fóstra seiði dável, ef þau
væru í þau látin. Má í því efni
benda á tvö síki milli Gilsár og
Gilsárstekks, Neskíl hjá Hlíðar-
enda og Skarðslækinn, er kemur
úr Jórvíkurskarði, Tóarselskíl og
Forvaðakíl. Er Skarðslækurinn
þó langbeztur. Hér þyrfti að gera
tilraun með laxaseiði, t. d. 50—
100 þúsund, sem skipt væri i
báðar árnar. í Suðurdalsá fram í
dalbotni, en í Norðurdalsá í sík-
in, sér í lagi i Skarðslækinn.
Þegar svo færi að verða vart við
lax 5—6 árum síðar, yrði að
vinda bug að því að gera Belj-
anda fiskgengan, en það er til-
tölulega létt verk.
Frá Gilsárstekk lá leiðin yfir
Breiðdalsheiði. Uppi á heiðar-
brúninni er dálítið vatn, sem áð-
ur var veiðilaust. En fyrir ná-
lægt 20 árum fluttu feðgarnir
Jón og Erlingur á Þorgrímsstöð-
um nokkra urriða úr ánni, upp i
vatnið. Er þar nú komin dágóð
veiði af vænum og feitum urriða.
í Skriðuvatni í Skriðdalnum
er töluverð urriðaveiði. Veiðir
Eyjólfur bóndi á Haugum urrið-
veiðiþjófum, loksins gengið í
gegn á Alþingi.
Komið hefir verið á fót lögboð-
inni vátryggingu fyrir allan vél-
bátaflota landsmanna, þar á
meðal opna vélbáta.
Á skattalögunum voru þegar á
þingi 1934 gerðar verulegar
breytingar í réttlætisátt. Og í
framhaldi af þeirri breytingu
votu síðar sett sérstök ákvæði
um hátekjuskatt. Með þessum
ráðstöfunum hefir mikið áunnizt
í þá átt að lækka laun hátekju-
mannanna og láta það koma til
góða atvinnuvegunum í landinu.
Þá má heldur ekki gleyma
vinnulöggjöfinni, sem samþykkt
var á síðasta þingi og nú er ný-
lega gengin í gildi. Þar er um
mikilsvert réttarfarsmál að ræða
og öfluga viðleitni til tryggingar
vinnufriðnum í landinu.
Hver, sem á þessar staðreynd-
ir lítur, verður að viðurkenna,
a. m. k. með sjálfum sér, að árin,
sem liðin eru síðan um kosning-
arnar 1934, hafa, jafnframt því
að vera tímabil óvenjulegra
kreppuráðstafana, einnig verið
tímabil mikilla framfara í land-
inu og menningarlegra umbóta
í löggjöf þjóðarinnar.
izt hjá að líta á þarfir einstakra
hafna, þar á meðal Hafnar í
Hornafirði.
Er vissulega nauðsynlegt,
að þeir, sem eiga að ráða fram
úr þessu vandamáli í heild, geti
líka þekkt, hvernig hér hagar til
og því fremur tekið rétta af-
stöðu til þess.
Er þess þá fyrst að geta, að
Hornafjörður er eina nýtilega
höfnin frá Djúpavogi til Vest-
mannaeyja, eða öllu heldur til
Rvíkur. Frá Höfn eru fullar 2
dagleiðir á landi til Djúpavogs
og af þeirri leið ekki nema V3—
V2 bílfær og þessi hluti leiðar-
innar oft ófær af vötnum og
snjó (Jökulsá, Lónsheiði). Til
Reykjavíkur eru 7—8 dagleiðir
á landi, þar af um yz bílfær og
þessi y2 oft bráðófær af sönd-
um og stórvötnum.
Auðsætt er því, að mikla
nauðsyn ber til fyrir íbúa þess-
ara sveita, að sjósamgöngur séu
i viðunandi lagi við þessa einu
höfn á hinni óralöngu leið.
Hinsvegar þarf ekki að vera
mikil töf að sigla inn á höfnina
fyrir meðalstór skip, því bæði
er krókurinn af siglingaleið ekki
langur — eins og menn geta séð
ef litið er á uppdráttinn og svo
geta slík skip siglt inn á innri
legu; hún er sjálfgerð af náttúr-
unni og örugg í skjóli hinna
fögru eyja. Innrilegan er fylli-
lega hálfu nær landi en hin og
ann mest á stöng. Hann hefir
komið upp hjá sér góðri urriða-
veiði í smátjörnum rétt við tún-
ið, fheð því að flytja þangað
smáurriða og urriðaseiði, er
hann tók úr lækjum og lænum
við vatnsósinn. Fleiri tilraunir
hefir Eyjólfur gert til að koma
upp veiði í fisklausum vötnum
lengra frá, en árangurinn er þar
ekki enn kominn í ljós.
Ég vil geta þess hér, að ég varð
var við þann hugsunarhátt sum_
staðar á Austfjörðum, sem mað-
ur á yfirleitt ekki að venjast
annarstaðar á landinu, að sparci
haustveiðina. Þar voru nokkrir
veiðieigendur, sem voru þess
vitandi, að það væri sama og að
lóga ánum um sumarmálaleytið,
að drepa væna göngusilunginn
á fáum og litlum hrygningar-
stöðum, sem áin hafði að bjóða.
13. júlí sat ég fund að Ketils-
stöðum, með stjórnarnefnd Bún-
aðarsambands Austurlands. Var
þar rætt um framtíðarstarfsemi
á sviði fiskiræktarinnar austan-
lands. Þar var ákveðið, að ég
færi, ásamt formanni Búnaðar-
sambandsins, til Reyðarfjarðar
að athuga seiði, er koma áttu
með Súðinni að sunnan. Aö
þeirri athugun lokinni, skyldi ég
svo gera tillögur til Búnaðar-
sambandsstjórnar um fram-
tiðarframkvæmdir í fiskirækt-
inni á Austurlandi. Við Hall-
grímur á Ketilsstöðum og Sveinn
á Egilsstöðum vorum staddir á
Reyðarfirði, er Súðin kom þang-
að að sunnan. Var nú ekið með
seiðin upp á Fagradal. Reyndist
þá röskur helmingur þeirra
dauður og hin stórlömuð. Enda
tekur því afgreiðslan miklu
skemmri tíma þar, ef fara má út
og inn um ósinn á sama fallinu.
Austfjarðabáturinn og fiski-
bátar á vertíðinni hafa farið
um ósinn hvernig sem staðið
hefir á sjó, nema í verstu veðr-
um, og stundum fór Esjan inn á
innri legu, þrátt fyrir stærðina.
Þá er að líta á flutningsþörf-
ina. Hún er þegar mikil og fer
stöðugt vaxandi.
Um langan tíma hefir verið
rekin mikil útgerð frá Horna-
firði með 20—30 vélbátum.
Stutt er á fiskimið, svo olíu-
eyðsla er lítil.
Mikil loðna veiðist oft í firð-
inum, stundum miklu meira en
þarf til beitu og verður hún þá
verðlítil.
Á sumrin veiðist oft mikið af
„lúru“ (smálúðu) inni í álun-
um, sem liggja inn fjörðinn.
En hraðfrystihús vantar til-
finnanlega. Byrjað er þó á að
koma því upp, en sagt að efni
vanti til að gera það úr garði.
Hvergi er á landinu eins mik-
il kartöflurækt eins og í Nesja-
hreppi (en hann liggur næst-
ur höfninni). Hún er stöðugt
vaxandi, en brást þó í sumar
vegna óvenju snemmra nætur-
frosta um 20. ágúst, en fleiri
lágu þó orsakir til. Enn er þess
að geta, að hér eru málmar í
jörðu, þótt ekki séu unnir, en í
silfurbergsnámunni í Hoffelli
var þó talsvert unnið í sumar.
Hoffell er innsti bærinn í sveit-
inni og því örðugt og kostnað-
arsamt að koma silfurberginu til
útflutnings.
Sjálfsagt gæti verið hér leir-
brennsla, því ógrynni eru það
af jökulleir, sem vötnin bera
fram og hlaða niður á undir-
lendinu.
Mjólkurbú gæti verið hér, því
sumarhagar fyrir kýr eru víðast
góðir, en nærri óþrjótandi tún-
efni.
Loks er þess að minnast, sem
fáir munu vita enn, að í Aust-
ur-Skaptafellssýslu er mikil
náttúrufegurð, bæði stórfelld og
fíngerð, svo að óvíða mun slík
á þessu landi. Ástæða er því til
að ætla, að ferðamönnum þætti
mikill fengur í að geta skoðað
sig um hér.
En ekkert getur ræzt af þess-
um framtíðardraumum,nema að
sjósamgöngurnar við höfnina
verði svo góðar sem kostur er.
Vegna þess, hve strandferða-
skipin hafa farið hér oft fram-
hjá, einkum í skammdeginu,
hefir einatt verið teflt á mjög
mikla hættu með að flytja fólk
og farangur út í þau á bátum
út fyrir ósinn og fá afgreiðslu
úti á rúmsjónum. Er mesta
mildi, að ekki hafa hlotizt stór-
slys af slíkum svaðilförum, sem
einatt hafa verið farnar í
myrkri að næturlagi í meira og
minna vondum sjó. En það er
(Framh. á 4. síðu.)
hafði ekkert verið fyrir þau gert
annað en láta ís í vatnið. Stórt
atriði í þessu flutningamáli er
hvað seiðin eru flutt seint. Það
var mánaðartími eða meir liðinn
frá því þau voru búin með kvið-
pokann (nestispokann) og því
orðin horuð og þróttlítil.
Er sýnilegt, að hér verður að
breyta til. Flytja seiðin miklu
fyrr, eða í þann mund, sem kvið-
pokinn er að hverfa og dæla lofti
i vatnið með hægð meðan á
flutningnum stendur.
Þá er sjálfsagt að treysta ekki
eingöngu á flutning seiða, held-
ur reyna lika flutning frjógaðra
hrogna, til framhaldandi klaks
á viðtökustaðnum. Þá ætti
einnig að reyna flutning augna-
hrogna.
Ég fór aftur ofan á Reyðar-
fjörð til áframhaldandi athug-
ana á fjörðunum. í Reyðar-
fjarðará var áður nokkur
göngusilungsveiði, væn bleikja.
En nú hefir hún gengið mjög
til þurðar, hin síðari ár, aðal-
lega vegna of mikillar haust-
veiði. Áin hefir nokkur skilyrði
til uppvaxtar seiðum, eins og
silungsveiði áður bendir til. Ég
teldi, að ýmsu leyti æskilegt að
gera tilraun með að setja í hana
laxaseiði og þá helzt uppi í
Fagradal, Reyðarfjarðarmegin
við vatnaskilin.
Eskifj arðaráin er fremur lítil
og uppvaxtarstöðvar sáralitlar;
þó er þar ein læna, svonefnd-
ur Borgarkíll, sem aðallega
mun halda við þeirri litlu veiði,
sem verið hefir í ánni.
Norðfjarðaráin er ein hin
allra beztu af Austfjarðaánum.
Ólafur Sigurðsson á Hellulandii
Fiskírækt á Austurlandi
Strandferðírnar
ogf Hornafjörður