Tíminn - 02.03.1939, Blaðsíða 3

26. blað
TÍMIM, fimmtMdagiim 2. marz 1939
105
ÍÞRÓTTIR
Iþróttamót
Skarphéðlns.
Þ i n g héraðssambandsins
Skarphéðins var haldið skömmu
eftir áramótin, að Tryggvaskála.
Fulltrúar voru mættir frá 16
ungmennafélögum.
Á fundinum voru mörg merki-
leg mál tekin til umræðu og
kom fram mikill áhugi fyrir
aukinni starfsemi félaganna.
Gerði þingið ýmsar samþykktir,
sem gengu í þessa átt.
Einna mest mun hafa verið
rætt um íþróttamálin. Sam-
þykkt var m. a. að kjósa þriggja
manna nefnd til að vinna að
því að endurskipuleggja í-
þróttavöllinn að Þjórsártúni, m.
a. með tilliti til glímupalls,
knattleikja og annars þess, sem
nauðsynlegt þykir. Þá var sam-
þykkt að gangast fyrir skíða-
námskeiði á sambandssvæðinu
eins fljótt og auðið væri.
Þá var samþykkt reglugerð
fyrir íþróttamót Skarphéðins.
Til athugunar fyrir aðra þá, sem
gangast fyrir slíkum mótum
úti á landi, skulu hér birt á-
kvæði reglugerðarinnar um
verðlaun og lágmarksákvæði í
sambandi við þau:
„Þrenn verðlaun skulu veitt
fyrir afrek í hverri íþróttagrein,
sem keppt er í, 1., 2. og 3. verð-
laun. Þó skulu keppenda ekki
veitt nein verðlaun nema hann
nái tilskildu lágmarksákvæði,
sem héraðsþing setur.
Lágmarksákvæði til verðlauna
á íþróttamótum Skarphéðins
skulu fyrst um sinn verða sem
hér segir:
a) 100 m. hlaup: I. 12,5 sek.,
II. 13,0 sek., III. 13,5 sek.
b) 800 m. hlaup: I. 2 mín. 20
sek., II. 2 mín. 30 sek., III. 2
mín. 40 sek.
c) Þrístökk: I. 11,5 m„ II. 11,0
nn, III. 10,5 m.
d) Langstökk: I. 5,50 m„ II.
5,25 m„ III. 5,00 m.
e) Hástökk: I. 1,45 m„ II. 1,40
m„ III. 1,35 m.
f) Stangarstökk: I 2,80 m„ II.
2,40 m„ III. 2,20 m.
g) Kúluvarp: I. 10,5 m„ II.
10,0 m„ III. 9,5 m.
h) Spjótkast: I. 40,0 m„ II.
36,0 m„ III. 32,0 m.
i) Kringlukast: I. 32,0 m„ II.
28,0 m„ III. 25,0 m.
Fyrir fyrstu verðlaun skal
veita þrú stig, fyrir önnur verð-
laun tvö stig og fyrir þriðju
verðlaun eitt stig. Fyrir flesta
keppendur frá sama félagi veit-
ist þrjú stig, fyrir næst flesta
tvö stig og til félags, sem er
þriðja í röðinni, veitist eitt stig.“
Samþykkt var að gera allt,
B Æ K U R
Belgjurtír
Áburðarsala ríkisins hefir gef-
ið út rit eftir Ólaf Jónsson
framkvæmdastjóra Ræktunar-
félags Norðurlands og fjallar
það um belgjurtir og ýmsar til-
raunir, sem gerðar hafa verið
um ræktun þeirra.
Ræktun jurta af ertublóma-
ættinni er, að telja má, nýmæli
hér á landi, og það er fyrst á
hinum síðustu árum, að leitt
hefir verið í Ijós, svo að ekki
verður um villzt, að þær má
rækta hér með talsverðum á-
rangri. Þeim tilraunum, sem
gerðar hafa verið, er þó hvergi
nærri lokið, og má í framtíð-
inni vænta enn meiri árang-
urs heldur en nú er í ljós kom-
inn.
Rit þetta fjallar að mestu um
þær tegundir belgjurta, sem
hægast er um vik og hagfelld-
ast að rækta með fóðuröflun
fyrir augum. En það, sem gerir
þessar jurtir sérstaklega eftir-
sóknarverðar til ræktunar, er
einkum það tvennt, að þær eru
auðugar af köfnunarefnissam-
böndum og því sérstaklega
verðmætar fóðurjurtir, og geta
þroskazt vel án verulegra köfn-
unarefnisáburðar, og auk þess
miðlað öðrum jurtum, sem með
þeim vaxa, köfnunarefni og
auðgað jarðveginn af þessari
jurtanæringu.
Almenn ræktun og hagnýting
þessara jurtategunda er þó
verulegum vandkvæðum bundin
hér á landi og margir, sem reynt
hafa, hafa orðið fyrir mistök-
um og vonbrigðum við ræktun-
ina. En með aukinni kunnáttu
um ræktunaraðferðirnar og þær
kröfur, sem jurtir þessar gera til
íslenzks jarðvegs, má vænta að
betur heppnist.
Ólafur Jónsson hefir um níu
ára skeið haft með höndum til-
raunir þær, er bókin fjallar um,
en auk þess höfðu áður verið
gerðar svipaðar tilraunir víðar.
Er byggt á nokkuð traustum
grunni.
sem hægt væri til að beina
ölvuðum mönnum frá íþrótta-
móti Skarphéðins.
Stjórn Skarphéðins skipa nú:
Sigurður Greipsson formaður,
Sigurjón Sigurðsson féhirðir og
Sigmundur Þorgilsson ritari.
A n n a s t
hagkvæm innkaup á bókum
fyrir lestrarfélög og aðra. Biðjið
um verðlista.
BÓKABÚÐ VESTURBÆJAR,
Vesturgötu 21.
matseðla og uppskriftir um
framandi rétti. Svo langt er
gengið, að í þessum bókum
stendur oft ekki eitt einasta
orð um hvernig íslenzkur matur
er búinn til, en eintómar er-
lendar kreddur.
Ég get ekki annað en sagt það
hreinskilnislega, að þeir sem
að þessum kokkabókum standa,
hljóta að hafa gert þetta í ein-
hverju hugsunarleysi og þekk-
ingarleysi á því, hvað sennilegt
má telja að hollt sé og óhollt.
Þetta matarhæfi, sem á hinn
grunnhyggnasta hátt hefir ver-
ið veitt inn í landið, er ekki ann-
að en illa danskur matur, fæði,
sem við hér í Danmörku erum
sannfærðir um að er óhollt, við-
urværi, sem Danir ætla nú að
fara að eyða miljónum króna
til að reyna að endurbæta. Þetta
hafa íslendingar fengið í stað-
inn fyrir gamla matinn.
Fyrir tveim árum síðan var
mér trúað fyrir stjórn vísinda-
leiðangurs til Færeyja. Er ég nú
að skrifa lokaskýrslurnar um
þær rannsóknir. Aðalárangur
þeirra miklu rannsókna er nú
ekkert launungarmál. Hann er
sá, að hið æfagamla matarhæfi
Færeyinga, grænmetis- og á-
vaxtalaust, er sennilega eitt hið
hollasta fæði, sem enn hefir
verið rannsakað til hlítar. Þjóð-
in er hraust og líkamlega á mjög
háu þroskastigi. Þetta á þó ekki
við fólk í fiskiþorpum, sem tek-
ið hefir upp erlendan sið í mat-
arhæfi.
Mér þykir ekki ósennilegt, að
matarhæfi íslendinga yfirleitt
nú á tímum sé stórum lakara
en verið hefir áður. Er ég þar
sammála stéttarbræðrum mín-
um, sem um það hafa ritað, þó
ekki sé ég þeim allskostar
sammála um allar ályktanir,
sem dregnar hafa verið af því.
Ég sé aðeins eina leið út úr
þessum vanda, en hún er sú, eins
og áður hefir verið drepið á, að
rannsaka manneldið á íslandi
til hlítar. Það er trúa mín, að
þegar því er lokið, verði það
miklu auðveldara en menn
halda, að bæta úr því sem ó-
hollt reynist, hvort sem það
verður hægast að gera það með
grænmeti og ávöxtum, eða með
íslenzkum matjurtum, eða þá
fiski og kjöti. Ég myndi ekki
vilja bera ábyrgð á, að breyta
matarhæfinu að nokkrum mun
að órannsökuðu máli, og ber
því allt að sama brunni heima
eins og allsstaðar annarsstaðar.
Þetta verður að rannsaka.
Hvernig verður nú manneld-
ið rannsakað?
Heima á íslandi eru stað-
hættir og gamalt matarhæfi
allt öðruvísi en víðast hvar ann-
arsstaðar. T. d. má nefna súr-
metið, sem er því nær óþekkt
annarsstaðar en á íslandi. Því
miður er þá lítið hægt að styðj-
ast við erlendar rannsóknir,
bæði eru þær enn ófullkomnar
og maturinn allur annar. Rann-
saka verður því málið frá rótum
meðal íslendinga sjálfra.
Fyrst er að rannsaka heilsu-
far og þroska landsmanna. Síð-
an er að rannsaka lifnaðar-
hætti fólksins, húsakynni, klæði
o. s. frv. Þar næst að rannsaka
hvaða fæðutegundir eru notað-
Karlakór Reykfavíkur
Söngstjórí: SIGURÐUR ÞÓRÐARSON.
ftaiiittöiigiii*
í Gamla Bíó íimmtudaginn 2 marz 1939 kl. 7 e. h
Eínsöngvari: GUNNAR PÁLSSON.
Víð hljóðlærið: GUÐRÍÐUR GUÐMUNDSDOTTIR
Aðgöngumiðar fást í Bókaverzlun Sigfúsar Ey-
mundssonar og Hljóðfæraverzlun Sigríðar Helga-
dóttur (áður Hljóðfæraverzlun Katrínar Viðar).
Síðasta sinn.
Irmilegt þakklæti fyrir auðsýnda hjálp og samúð í lang-
varandi veikindum — og við andlát og jarðarför móður okk-
ar, tengdamóður og ömmu, Jóhönnu Jóhannesardóttur frá
Geitavík.
Sveina Helgadóttir.
Guðmundur Bjamason. Sigurrós Rósinkarsdóttir.
Aðalheiður L. Guðmundsdóttir. Erna J. Guðmundsdóttir.
Hátíðasundmót K. R.
fer fram fimmtudaginn 2. marz og hefst kl. 8,30 síðd
í Sundhöllinni.
Margir þátttakendur. — Spennandi keppni.
Aðgöngumiðar seldir í Sundhöllinni
Stjórn K. R.
Jafnvel ungt fólk
cykur vcllíftjiii sína rncft því aft iiotn
harvotn og ílmvotn
Við framleiðum:
EAU DE PORTUGAL
EAU DE OEININE
EAU IIE COLOGNE
BAYRHUM
ÍSVATN
Verðið í smásölu er frá kr. 1,10 til kr. 14,00, eftir
stærð. —
Þá höfum við hafið framleiðslu á
ILMVÖTNUM
úr hinum beztu erlendu efnum, og eru nokkur
merki þegar komin á markaðinn.-
Auk þess höfum við einkainnflutning á erlendum ilmvötn-
um og hárvötnum, og snúa verzlanir sér því til okkar, þeg-
ar þær þrcrfa á þessum vörum að halda.-
Loks viljuan vér minna húsmæðurnar á bökunardropa þá,
sem vér seljum. Þeir eru búnir til með réttum hætti úr
r é 11 u m efnum. — Fást allsstaðar.--
Áfengisverzl.
Vegna óvenjumikils út-
ilutnings á ísvörðum íiski tíl
Bretlands, það sem aí er ár-
inu, verður irá og með 1.
marz þ. á. ekkí leyíður þang-
að írekari útílutningur á ís-
vörðum þorski íyrst um sinn
Fiskímálanelnd.
ÞÉR ættuð að reyna kolin og
koksið frá
Kolaverzlun
Sigurðar Ólafssonar.
Símar 1360 og 1933.
c Á^stovslr. í> simi 5h52.0olð kl.11-t2oq1_sJ
Annast kaup og sölu verðbréfa.
Viimið ötullega fyrir
Títnann.
ar, meðferð þeirra, matreiðslu
og hvað landsmenn hver og einn
borða. Rannsaka verður svo
matinn sjálfan, meltanleika,
næringærgildi, vitamin o. fl.
Þetta miðar allt að þvi, að afla
sér öruggrar þekkingar á öllum
þessum atriðum, eins og þau eru
í raun og veru. Kemur svo að
aðalatriðinu, stærsta vandamál-
inu, að finna hverju heilsa og
þroski manna er mest háður,
finna orsakirnar að vanheilsu
og tregum þroska. Er þá komið
upp á hinn efsta tind og er það-
an létt ganga í allar áttir. Það-
an falla öll vötn til sjávar. Þó
ekki verði komizt alla leið upp
á þennan þekkingartlind, þá má
þó komast í miðjar b.líðar og er
þaðan mjög miklu betra útsýni
en á flatlendi þejkkingarleysis-
ins, sem við nú stöndum á um
viðurværi íslendinga nú á tím-
um..
Slíkar rannsóknir sem þessar
kosta of fjár, ef greiða ætti
fullu verði og rá/5a til þeirra
nýtt fólk. Mér þykir óvíst hvort
takast mætti að afla slíks fjár-
magns í fljótu bragði. En til er
önnur leið og held ég að hún
geti verið fær. Er það, að nota
þá vinnukrafta., sem þegar eru
fyrir og fulllau.naðir áður, til
(Framh. & 4. síöu)
272 Andreas Poltzer:
er Violet og Patricia voru boðnar á, ekki
nema bakherbergi á veitingastað, sem
jafnvel með bezta vilja ekki var hægt að
telja til hinna fremri í London. Og
maðurinn, sem hafði boðið, var hvorki
lávarður né kvikmyndaleikari. Hann hét
nefnilega Penelop Meager, frændi Violet
og eigandi „Indversku fjárhirzlunnar“.
Þetta boð var í nánu sambandi við sögu
verzlunar Penelop Meagers, því sam-
kvæmt því, sem hann staðhæfði, var
„Indverska fjárhirzlan“ stofnuð af ein-
um frægum forföður hans fyrir réttum
þrjú hundruð árum. Og í sannleika var
þetta nægilegt tilefni til að gera sér
dagamun.
Að lokum réttu örlögin hlut frænku
hins núverandi eiganda indversku fjár-
hirzlunnar. Sendill, sem hafði seinkað af
einhverjum ástæðum, kom og afhenti
hinn nýhreinsaða og nýpressaða bleik-
rauða kjól.
Og af því að Violet þurfti ekki lengri
tíma til að hafa kjólaskipti en til þess að
lesa svo sem hundrað blaðsíður í sögu
eftir Galsworthy, komu ungu stúlkurn-
ar ekki nema tveimur tímum of seint i
bakherbergið á veitingahúsinu, sem áður
var nefnt.
Eitthvað nálægt tuttugu manns mun
hafa verið statt þar fyrir, þar á meðal i
ungfrú Helen afgreiðslustúlka, Bill^
Patricia
269
ekki lengi að hugsa sig um, en fór að
dæmi bifreiðarstjórans. Það var blátt
áfram lygilegt, hve hart hún gat hlaupið.
Maðurinn í litla bílnum hafði lika
stigið út. Hann horfði á eftir flóttafólk-
inu, án þess að gera nokkrar ráðstaf-
anir til að því væri veitt eftirför. Svo
gekk hann að stóra vagninum.
Patricia var farin að jafna sig aftur,
því að loftið hafði batnað í bifreiðinni
við það, að digra frúin hafði skilið hurð-
ina eftir opna. En hún var hálfrugluð
ennþá og hlýddi unga manninum ósjálf-
rátt, er hann sagði henni, að hún skyldi
koma út úr bifreiðinni.
— Ef þér þorið að trúa mér fyrir yður,
þá skal ég koma yður heim til yðar aftur,
ungfrú Holm, sagði ókunni maðurinn.
Patricia hafði þegar í stað fengið
traust á unga manninum, sem hafði
bjargað henni.
Hún settist við hliðina á honum inn
í litla vagninn og svo héldu þau af stað.
Þau fóru á fleygiferð og innan skamms
staðnæmdust þau við húsið, sem Patri-
cia átti heima i.
Ókunm maðurinn fylgdi henni alveg
að dyrunum.
— Verið þér sælar og liði yður vel,
ungfrú Holm, sagði hann og kinkaði
kolli til Patriciu, sem ekki hafði náð sér