Tíminn - 07.09.1939, Side 1

RITSTJÓRAR:
GÍSLI GUÐMUNDSSON (ábm.)
ÞÓRARINN ÞÓRARINSSON.
FORMAÐUR BLAÐSTJÓRNAR:
JÓNAS JÓNSSON.
ÚTGEFANDI:
FR AMSÓKN ARFLOKKURINN.
RITSTJÓRNARSKRIFSTOFUR:
EDDUHÚSI, Lindargötu 1 D.
SÍMAR: 4373 og 2353.
AFGREIÐSLA, INNHEIMTA
OG AUGLÝSINGASKRIFSTOFA:
EDDUHÚSI, Lindargötu 1 D.
Sími 2323.
PRENTSMIÐJAN EDDA h.f.
Símar 3948 og 3720.
23. árg.
Reykjavík, fimmtudaginn 7. sept. 1939
103. blað
ÁTarp
iorsætisráðlierra
Styrjöld gegn ,ínnri vörnum‘
A víðavangi
Hluileysið er fjöregg pjóðarinnar
Hlutleysi okkar er sterkari
vörn en miklar hervarnir,
sagði Hermann Jónasson
forsætisráðherra í ávarpi til
þjóðarinnar, er hann flutti
í útvarpið síðastliðið þriðju-
dagskvöld.
í upphafi máls síns minntist
ráðherrann þeirra vonbrigða,
sem hin nýbyrjaða styrjöld hefði
orðið öllum heiminum. Þótt ís-
lendingar væru fjarri sjálfum
hildarleiknum, snertu afleið-
ingar hans þá ekki síður en aðra
og þessvegna væri það fullkom-
in nauðsyn að horfast strax í
augu við erfiðleikana og gera
sér ljósa_ aðstöðu þjóðarinnar.
„Við íslendingar erum vopn-
laus þjóð,“ sagði ráðherrann.
„Hið fyrsta og síðasta, sem við
verðum að hafa hugfast nú þeg-
ar og alla tíð í þessari styrjöld,
er það, að okkar eina vörn er
hlutleysið. Það kann sumum ís-
lendingum að þykja næsta und-
arlegt og jafnvel óþarft, að þjóð,
sem hefir engan her, lýsi yfir
hlutleysi i styrjöld. En þetta er
mikill misskilningur, því að
þess er ekki að dyljast, að ís-
lenzkt forráðasvæði, landið og
Hagnýtíng
fjallagrasa
Það er mjög lofsvert, hversu
áhugi manna fyrir ræktun ra-
barbara og berjatínslu hefir
aukizt á þessu ári, en hvort-
tveggja hefir orðið langtum
meira nú en undanfarin sumur.
Sá örðugleiki er við hagnýt-
ingu rabarbara og berja, að hún
krefst allmikillar sykurnotkun-
ar. Mun það m. a. standa i vegi
þess, að t. d. Reykvíkingar auki
berjatínsluna verulega úr þessu,
þar sem talsverð sykurekla er í
bænum.
í stað þess ættu menn því að
snúa sér að því að hagnýta ann-
a.n jarðarávöxt, sem hefir enn
meira næringargildi en berin og
ekki krefst neinnar sykureyðslu.
Það eru fjallagrösin. Þau má
nota að V3 hluta í blóðmör og
brauð, í grauta og ýmsa aðra
rétti. Geta þau því verið til
margvíslegra drýginda, jafn-
framt því, sem þau eru bæði
holl og mjög næringarmikil.
Fjallagrös vaxa víða hér á
Reykjanesskaganum og í hraun-
unum í kringum Skjaldbreið
vex mikið af þeim. Ættu kaup-
félagið eða hliðstæðir aðilar að
athuga, hvort það borgaði sig
ekki, að efna til ódýrra ferða
þangað og gefa fólki, sem lítið
hefir að gera hér í bænum, kost
á því að tína fjallagrös.
Fyrr á öldum notuðu íslend-
ingar mikið af fjallagrösum, en
notkun þeirra hefir orðið að
víkja fyrir ýmsum óhollum, er-
lendum krásum eins og margt
annað, sem verið hefir hollt og
gagnlegt. Þá afturför, sem orðið
hefir í þeim efnum, þarf að
vinna upp aftur, og það á ekki
að verða neitt neyðarúrræði á
styrjaldartímum, heldur varan-
legur þáttur í mataræði þjóðar-
innar.
Tíminn skorar á lesendur sína
að hefjast handa í þessum efn-
um, og þótt hér hafi aðallega
verið rætt um aðstöðu Reykvík-
inga, á það ekki síður við ann-
arSstaðar, að menn afli sér
fjallagrasa, þar sem þess er kost-
ur.
landhelgin, mætti á ýmsan hátt
nota styrjaldaraðilum til gagns
eða ógagns, án þess áð nánar sé
út í það farið. Og þessvegna
verðum við íslendingar sjálfir,
og þeir útlendingar, sem hér
dvelja, að gæta þess fyrst og
fremst til hins ítrasta, að fylgja
þeim reglum um hlutleysið, sem
settar hafa verið, og bendi ég í
því sambandi á, að það er
stranglega bannað, að gera á ís-
lenzku forráðasvæði nokkrar at-
huganir í þvi skyni að veita
ófriðaraðilum upplýsingar um
þær.
Það er, sem betur fer, ennþá
til í veröldinni sterkt almenn-
ingsálit, sem miklu fær áorkað.
Við heyrum daglega í útvarpinu,
innlendu og erlendu, hve mikið
styrjaldarþjóðir gera til þess að
vinna þetta almenningsálit á
sína sveif, og hve mikil ógn þeim
stendur af því að það snúist
gegn þeim. Vörn okkar íslend-
inga byggist á því, að það myndi
verða talið níðingsverk að ráð-
ast á eina minnstu og vopn-
lausustu þjóð veraldarinnar, er
sýnt hefði drengilegt hlutleysi.
Af þessum ástæðum verður hver
íslendingur að hafa það í huga,
að hlutleysið er fjöregg þjóðar-
innar, sem skylt er að varðveita
og standa vörð um að aðrir
grandi því ekki. Með því að gera
það, er hlutleysi okkur sterkari
vörn en miklar hervarnir.“
Ráðherrann minntist síðan
þeirra yfirvofandi örðugleika,
sem okkur stafaði af styrjöld-
inni. Siglingateppa væri aðal-
hættan, en þess bæri að gæta,
að þótt siglingar stöðvuðust til
Evrópu, væri þjóðin betur stödd
um siglingar til Ameríku en í
seinustu heimsstyrjöld og und-
irbúningur undir verzlunarvið-
skipti þar meiri en þá. Fram-
leiðsla landbúnaðarafurða væri
líka langtum meiri nú en á styrj -
aldarárunum 1914—18 og nokk-
ur von væri til þess, þótt ekki
væri það vissa, að hægt yrði að
stunda sjóinn með svipuðum
tækjum og nú. Þetta tvennt,
fiskimiðin og moldin, væru mikl-
ir matgjafar. Frh. á 4. s.
Steindór Steindórsson menntaskóla-
kennari á Akureyri hefir í sumar ver-
ið við framhaldsrannsóknir á íslenzk-
um hálendisgróðri, að þessu sinni á
Kili. Þetta er fimmta sumarið, sem
hann sinnir slíkum gróðurfarsrann-
sóknum á hálendinu. Áður hefir hann
verið við gróðurrannsóknir á Möðru-
dals-, Brúar- og Fljótsdalsöræfum,
Landmannaafrétti, Síðumannaafrétti
og Sprengisandi og á hálendinu þar
norður af til Eyjafjarðar. Þessar rann-
sóknir Steindórs hafa að miklu leyti
beinzt að athugun á gróðurfélögum í
jurtaríki afrétta og öræfa og fyrst og
fremst verið framkvæmdar í þágu ís-
lenzkrar grasafræði. En jafnframt
hafa þær verið undirbúningur að hag-
nýtum athugunum á gróðrinum á af-
réttunum, sem meðal annars yrði stefnt
að því að komast að raun um, hve
mikla sumarbeit afréttirnar þola, án
þess að þeim sé ofboðið. Steindór er
um þessar mundir að ganga frá langri
og ítarlegri ritgerð um hálendisgróður
á íslandi. Jafnhliða starfi sínu á há-
lendinu hefir hann einnig rannsakað
gróðurfar í byggðum og hefir í hyggju
að gera ýmsar athuganir um gróður á
Flóaáveitusvæðinu á sumri komanda,
en þar gegndi hann gróöurrannsóknum
fyrir tíu árum.
t t t
í sumar voru 25 ár liðin, síðan séra
Sigtryggur Guðlaugsson að Núpi við
Dýrafjörð hófst handa um myndun
skrúðgarðs að bæ sínum, þá í minningu
þess, að 150 ár voru liðin frá því, að
Akstur einkabíireiða
bannaður
Ný reglugerð frá rík-
isstjórniani
Ríkisstjórnin gaf út í gær
reglugerð um sölu og afhend-
ingu benzíns og takmörkun á
akstri bifreiða og kom hún í
stað bráðabirgðareglugerðar,
sem sett var síðastliðinn laugar-
dag.
Samkvæmt þessari reglugerð
er bannaður akstur allra einka-
bifreiða, sem ekki annast mann-
flutninga fyrir borgun. Undan-
þegnar eru þó bifreiðar lækna
og yfirsetukvenna, þegar um
sjúkravitjanir er að ræða, og
bifreiðar fulltrúa annarra ríkja.
Bifreiðum opinberra stofnana
má veita undanþágu frá banni
þessu.
Allur akstur er bannaður um
kaupstaði og kauptún frá mið-
nætti til kl. 6 árdegis öðrum
bifreiðum en langferðabifreið-
um, strætisvögnum, vöruflutn-
ingabifreiðum og bifreiðum
lækna og ljósmæðra. í Reykja-
vík skal þó vera opin ein bif-
reiðastöð á hverri nótu til
bráðnauðsynlegs aksturs og á-
kveður póst- og símamálastjóri,
hvernig stöðvar bæjarins skuli
skiptast á um það, og hversu
margar bifreiðar megi hafa í
notkun til þessa aksturs.
Bannaður er allur ónauðsyn-
legur akstur leigubifreiða og
verða bifreiðarstjórar og far-
þegar að gera lögreglunni grein
fyrir ferðum sínum, þegar þess
er krafizt.
Vörubifreiðar má ekki nota til
ónauðsynlegra ferða og ekki til
flutnings á vörum úr verzlunum
í bæjum, nema um þungavörur
sé að ræða.
Umráðamaður hverrar bif-
reiðar, sem heimilt er að fá
benzín samkvæmt reglugerðinni,
skal fá skírteini fyrir því hjá
hlutaðeigandi lögreglustjóra og
má ekki láta benzín á bifreið,
nema þessi akstursheimild
séra Björn í Sauðlauksdal hóf ræktun
jarðepla. Garður þessi er sem kunnugt
er nefndur Skrúður og er drjúgan spöl
innan við bæinn á Núpi, í dálitlum
hvammi. Hann er nær 700 ferfaðmar
að stærð og eru í honum á annað
hundrað trjáa, reyniviður, björk, fura,
greni og lævirkjatré. Auk þess hefir
þar verið ræktað talsvert af blómjurt-
um, bæði útlendum og innlendum, þar
á meðal jurtum, sem annars vaxa ekki
á Vestfjörðum, og nokkuð nytjajurtum.
Margt hefir að öðru leyti verið gert til
að prýða garðinn og er þar meðal ann-
ars hlið eitt fáséð úr kjálkum úr
stórum hvalfiski. Ræktunarskilyrð-
in voru upphaflega fremur örðug, þar
sem Skrúður er; jarðvegur mjög grýtt-
ur og hefir grjót það, sem rutt var úr
reitnum verið notað í mikla skjólgarða
um hann. Við umhirðu, viðhald og um.
bætur á Skrúði hefir séra Sigtryggur
notið lítilsháttar styrks frá Búnaðar-
sambandi Vestfjarða.
t t t
Samkvæmt upplýsingum frá skrif-
stofu kjötverðlagsnefndar, var um
mánaðamótin búið að slátra alls 10211
kindum í sumar á öllu landinu. Hefir
slátrunin verið mest í Reykjavík,
Borgarnesi, Siglufirði og á Akureyri.
Um vænleika fjárins er ekki hægt að
fá beinan samanburð við það, er var
í fyrra, þar eð slátrun hófst ekki fyrr
en í lok ágústmánaðar þá, en nú allt að
fimm vikum fyrr. Þyngd dilka, sem
slátrað er í þessari viku, er hins vegar
hliðstæð og sambærileg við það, sem
Hvað eiga þessir ómerkilegu
bréfmiðar, sem enskar flugvélar
hafa kastað yfir Þýzkaland, að
þýða? Hversvegna byrja Frakkar
og Bretar ekki strax loftárásir á
Þýzkaland? Hversvegna flytja
Bretar ekki tafarlaust herlið til
Frakklands? Hversvegna hefja
Frakkar og Bretar ekki öfluga
sókn á vesturvígstöðvunum?
Ætla þeir að bíða þangað til
Þjóðverjar hafa gersigrað Pól
verja?
Þannig hefir verið spurt víða
um heim seinustu dagana.
Skýringu við þessum spurn-
ingum má finna í ýmsum ritum
enskra hernaðarfræðinga, er
skrifuð hafa verið síðustu árin.
Þeir telja það flestir hreint óráð,
ef hafin yrði strax mikil sókn á
hendur Þjóðverjum, bæði á
landi og í lofti. Þeir telja að
varnartækin séu orðin svo öfl-
ug, að það séu litlar líkur til að
skyndisókn nái verulegum á-
rangri. Jafnvel þótt það tækist
að rjúfa fremstu varnarlínur ó-
vinanna á einhverjum stað væri
líklegt að þeim tækist að stöðva
sóknina mjög fljótt. Miklar loft-
árásir telja þeir heldur ekki
heppilegar í byrjun styrjaldar,
meðan þjóðin sé ekki farin að
finna á annan hátt til styrjald-
arinnar og samhugurinn er
einna mestur. Slíkt gæti aðeins
þjappað henni saman og skapað
aukna andúð gegn árásarþjóð-
unum.
Þeir benda einnig á það, að
sókn murý einnig undir öllum
kringumstæðum hafa mikið
mannfall í för með sér og ef
hún yrði árangurslaus myndi
það skapa óhug meðal almenn-
ings í heimalandinu.
Skoðun þeirra er því sú, að
ekki eigi að byrja á því, að reyna
að eyðileggja hinar „ytri varnir“
andstæðinganna, en svo nefna
þeir víggirðingarnar og herinn.
Höfuðáherzluna eigi að leggja á
það, að brjóta niður hinar „innri
varnir“,en það er úthald og mót-
stöðuþróttur þjóðarinnar eða
þess meginhluta hennar, sem
ekki tekur nema óbeinan þátt í
styrjöldinni. Bezta ráðið til þess
telja þeir siglingabannið, sem
muni hafa í för með sér marg-
víslegan skort, og svo margvís-
var í byrjun sláturtíðar í fyrrasumar.
Vlrðlst að mjög muni áþekkt um kjöt-
þungann nú og þá. En í fyrra reyndust
dilkar viðast um venju fram til frálags.
t t r
Ýms haustmerki eru að byrja að
koma í ljós. Mýrgresi fer að falla hvað
líður, ber eru orðin mjög kröm, enda
snemma fullþroskuð, og lyng og skóg-
arlauf tekið að roðna meira en venja
er til svo snemma, aðeins röskri viku
eftir höfuðdag. Mun allur gróður sölna
snemma í þetta skipti og er það mjög
að líkum, svo árvaxinn sem hann var.
r r r
Að Starmýri í Álftafirði eystra náðist
lifandi dúfa, hvít að lit með brúnleitum
röndum á vængjum og hálsi, hinn 19.
júlí síðastliðinn. Hún var með alumin-
iumhringi á báðum fótum og rauður
gúmmíhringur utan yfir aluminium-
hringnum á hægra fæti. Hringirnir
voru merktir sem hér segir: Á hægra
fæti: CWM1418NURP38; á vinstra
fæti: CWM121NUHW38. Fyrir sex ár-
um kom önnur ókunnug dúfa að Star-
mýri, settist þar að og er ennþá lifandi.
Hefir nú með þeim tekizt vinátta. Tím-
inn hefir grennslazt eftir því hjá Nátt-
úrufræðifélaginu, hvað bókstafamerkin
á nýkomnu dúfunni muni tákna, en þar
sem slíkar merkingar dúfna eru fram-
kvæmdar af bréfdúfnafélögum, oftast
með keppni fyrir augum, en líkindi til
að hér sé um bréfdúfu að ræða, og
þessi starfsemi er ekki rekin í sambandi
við merkingu villifugla, hefir það ekki
getað leyst úr þessari spurningu.
Uppdrátturinn sýnir m. a. hin sam-
eiginlegu landamœri Frakklands og
Þýzkalands og hinar miklu víggirðing-
ar, sem reistar hafa verið beggja megin
landamœranna. Þýzka borgin, Saar-
briicken, sem Frakkar sœkja til, er rétt
við landamaerin nœr miðja vegu milli
Luxemburg og Rínar.
legan áróður með útvarpi, flug-
miðum o. s. frv. Það muni taka
sinn tíma að ná þessum árangri,
en þegar úthaldsleysi þjóðarinn-
ar sé byrjað að gera vart við sig,
muni það neyða valdhafa henn-
ar til sóknar. Þeir verði að reyna
að sýna einhverja sigra til upp-
örvunar fyrir þjóðina. Þeir muni
því hefja sókn, en sá aðilinn, sem
það geri, standi alltaf ver að vígi,
og beri sóknin ekki tilætlaðan
árangur hjálpi það aðeins til að
veikja úthald þjóðarinnar. Því
eigi síðan að fylgja eftir, með
voldugri gagnsókn á landi, sjó og
í lofti og þá eigi Bretar og Frakk-
ar að vera orðnir langtum sterk-
ari, einkum í loftinu, þar sem
tíminn hefir vitanlega verið
notaður til hins ítrasta undir-
búnings í þeim efnum, og Þjóð-
verjar hafi ekki skilyrði til að
standast þá samkeppni yið Breta
og Frakka, þar sem þeir hafi
miklu minna af hinum nauðsyn-
legu hráefnum. Þessi gagnsókn
á að brjóta niður til fullnustu
hinar „innri varnir“ Þjóðverja
og fullkomna sigur Banda-
manna.
Það er m. ö. o. taugastríðið,
sem þessir menn gera ráð fyrir,
að ráði úrslitum styrjaldarinnar,
enda hefir einn þeirra látið svo
ummælt, að þótt menn tali um
„taugastríð“ fyrir styrjöldina,
myndi það sannast að „tauga-
stríðið" byrjaði fyrst eftir að
styrjöldin væri hafin.
Um það verður að vísu ekki
sagt, hvort herstjórnir Breta og
Frakka muni fylgja þessari
stefnu, en margt bendir til þess
eins og t. d. flugmiðarnir, sem
ensku flugvélarnar dreifa yfir
Þýzkaland. Þær eru liður í bar-
áttunni gegn „innri vörnunum“.
Má því alveg eins gera ráð fyrir
því, að fyrst um sinn gerist ekki
mikil tíðindi á vesturvígstöðv-
unum.
Frá styrjöldlniii.
í Póllandi miðar þýzka hern-
um vel áfram. Nyrzt á vígstöðv-
unum hefir þeim tekizt að loka
pólsku göngunum og sækir her
þeirra þaðan í áttina til Varsjá.
Sömuleiðis miðar þeim vel á-
fram í áttina til Lods og virðist
ætlun þeirra að sækja einnig
þaðan til Varsjá. Þá tilkynna
þeir, að þeim hafi tekizt að ná
allri Efri-Schlesíu á vald sitt og
sóknin frá Slovakíu hafi gengið
það greitt, að þeir séu búnir að
taka Krakau, sem um eitt skeið
var höfuðborg Pólverja. Pólska
stjórnin hefir flutt aðsetur sitt
frá Varsjá til Lublin, sem er 200
km. suðaustur af höfuðborg-
inni. Talið er að þýzki herinn
eigi ekki nema 50 km. ófarna
til Varsjá. Tilkynnt er að pólsk-
ar hersveitir verjist enn í neð-
anverðum pólska ganginum.
Franski herinn hóf sókn á
vesturvígstöðvunum í gær og er
talið, að hann hafi komizt yfir
(Framh. á 4. síöu)
Á öðrum stað hér í blaðinu
birtist reglugerð, sem ríkis-
stjórnin gaf út i gær, um sölu
og afhendingu benzíns og tak-
mörkun á akstri bifreiða. Sam-
kvæmt henni er akstux einka-
bifreiða bannaður og reynt að
draga eftir megni úr óþörfum
akstri annarra bifreiða. Að vísu
eru ekki reistar fullnægjandi
skorður við hinum algera óþarfa
akstri, sem virðist vera orðin
ein eftirsóknarverðasta skemmt-
un allmargra unglinga hér í
bænum. Verður að treysta því, að
foreldrar og aðrir umráðamenn
reirra reyni að gera sitt ítrasta
til að kveða þennan ósóma nið-
ur og sem hverfa ætti úr sög-
unni, þótt engri benzíneklu væri
til að dreifa.
* * *
Það, sem nú þarf að gera, er
að fylgja þessari reglugerð fram
á þann hátt, að auka notkun
hesta frá því, sem verið hefir
seinustu árin, bæði til áburðar
og skemmtiferða. Margir bænd-
ur gætu sparað sér góðan skild-
ing með aukinni notkun hest-
anna, og ýmsar stofnanir í bæj-
um geta hæglega notað hesta til
flulninga í stað bifreiða. Þeir,
sem hafa haft efni á því, að
eiga bifreiðar til skemmtiferða,
ættu ekki síður að hafa efni á
því að nota hesta. Slík ferða-
lög eru hinsvegar miklu
skemmtilegri. Það væri vel, ef
styrjöldin kenndi okkur að nota
hestana meira en gert hefir ver-
ið síðari árin og aö þær venjur,
sem sköpuðust i þeim efnum,
gætu orðið varanlegar.
* * *
Norðlenzkur ferðamaður, sem
staddur er hér í bænum, hefir
sent Tímanum eftirfarandi smá-
grein: „Ríkisstjórnin hefir fyrir
nokkrum dögum gefið út bráða-
birgðareglugerð um sölu og af-
hendingu á benzíni. Er það sjálf-
sögð ráðstöfun, að koma í veg
fyrir, að einstaklingar geti safn-
að birgðum af þessari vöru eins
og öðrum, og einnig að tak-
marka óþarfa eyðslu á benzíni
eftir því, sem mögulegt er. Til
viðbótar framangreindri ráð-
stöfun ætti ríkisstjórnin nú þeg-
ar að gera breytingar á sérleyf-
um til fólksflutninga með bif-
reiðum milli Akureyrar og
Reykjavíkur. Nú er þessum
flutningum þannig fyrir komið,
að B. S. A. hefix ferðir 6 daga í
viku hverri milli Akureyrar og
Akraness eða Borgarness, en Bif-
reiðastöð Steindórs 4 ferðir í
viku milli Akureyrar og Akra-
ness. Fara því bílar frá báðum
þessum bifreiðastöðvum flesta
daga milli Akureyrar og Faxa-
flóa, en afleiðing þess er sú, að
venjulega fer 1—2 bílum fleira
bæði suður og norður á þessari
leið heldur en nauðsynlegt er
til að fullnægja flutningaþörf-
inni. Með því að fækka ferðun-
um, mætti draga mjög úr þeirri
óþörfu benzíneyðslu, sem hér á
sér stað. í stað 10 ferða á viku,
sem nú eru á þessari leið, væri
nóg að hafa ferðir frá einni
stöð aðeins 5—6 daga vikunnar.
Þeim ferðum ætti að skipta á
milli þessara tveggja bifreiða-
stöðva, þannig, að aldrei .yrði
ferð frá þeim báðum sama
daginn. Með því móti væri
komið í veg fyrir þann kapp-
akstur með hálftóma vagna,
sem nú á sér stað milli þessara
bifreiðastöðva á Norðurlands-
veginum, og þá miklu óþörfu
eyðslu, sem af því stafar.“
* * *
Síðan þetta var skrifað hefir
ríkisstjórnin gefið út reglugerö
þá, sem birt er hér á öðrum stað.
í meðfylgjandi greinargerð segir,
að bráðlega verði sett ákvæði um
nokkra takmörkun sérleyfis-
ferða. Þá ráðstöfun, sem rætt er
um hér að ofan, mætti gera strax
og má líka vafalaust treysta því,
að það verði gert. Virðist þá eðli-
legt, að ferðirnar féllu aðallega
til þess sérleyfishafans, sem
(Framh. á 4. síöu)
(Framh. á 4. síöu)
A ICI?,OSSa-ÖTTJ3SÆ
Gróðurfarsrannsóknir á hálendinu. — Skrúðgarðurinn að Núpi. — Slátrun-
in í sumar. — Gróður farinn að sölna. — Bréfdúfur.