Tíminn - 14.10.1939, Qupperneq 1

RITSTJÓRAR:
GÍSLI GUÐMUNDSSON (ábm.)
ÞÓRARINN ÞÓRARINSSON.
FORMAÐUR BLAÐSTJÓRNAR ■
JÓNAS JÓNSSON.
ÚTQEFANDl:
PRAMSÓKN ARFLOKKURINN.
RITSTJ ÓRNARSKRIFSTOFVR:
EDDUHÚSI. Lindargötu 1 D.
SÍMAR: 4373 og 2353.
AFGREIÐSLA, INNHEIMTA
OG AUGLÝSINGASKRIFSTOFA:
EDDUHÚSI, IJndargötu 1 D.
Simi 2323.
PRENTSMIÐJAN EDDA h.f.
Simar 3948 og 3720.
23. ártf.
Rcykjavík, laugardagiim 14. okt. 1939
119. blað
Rannsókn á feitmetísþörf
þjóðarinnar
Árlegga par! um 2400 smálestír
feitmetis til viðbits
Náttúrufræðirannsókna-
nefnd ríkisins hefir unnið
að yfirgripsmiklum athug-
unum á feitmetisþörf þjóð-
arinnar og aðstöðu hennar
til að uppfylla hana, ef lang-
varandi stríð og stríðsað-
gerðir tálma feitmetisað-
dráttum frá útlöndum. —
Samhliða þessu hafa verið
gerðar ýmsar rannsóknir og
tilraunir, sem hníga að því
að nota íslenzka feiti úr
dýraríkinu til að viðhalda
innlendum iðnaði, sem áður
hefir byggzt á innfluttri
plöntufeiti og feitiefnum.
Talið er, að á íslandi noti hver
maður til jafnaðar um 20 kíló-
grömm af feitmeti til viðbits á
ári hverju. Alls þarf þjóðin því
um 2400 smálestir af viðbiti.
Hingað til hefir þessari feitmet-
isþörf verið fullnægt með inn-
flutningi feitar og feitiefna til
manneldis, er nemur 1100 smá-
lestum. Þessi feitarinnflutning-
ur er mestmegnis harðfeiti, kó-
kos-feiti og hert hvalfeiti, en
einnig hafa vexið fluttar inn um
200 smálestir af feitarolíu, sem
notuð hefir verið manneldis. Til
iðnaðar, einkum sápugerðar og
framleiðslu á málningarvörum,
Kosningar tíl stúd-
dentaráðs íara iram
í dag
Kosningar til stúdentaráðs
fara fram í alþingishúsinu í dag.
Verður að þessu sinni kosið um
þrjá lista, A-lista, er Félag
frjálslyndra stúdenta stendur
að, B-lista, sem settur er fram
af Félagi róttækra stúdenta, og
C-lista, er na2;istar og Sjálfstæð-
ismenn í háskólanum tefla fram
í sameiningu. Óvíst er, hver ,úr-
slitin verða. Eiga um 260 stúd-
entar atkvæðisrétt við þessar
kosningar, en sennilega munu
tæplega 200 neyta atkvæðisrétt-
ar síns.
Hinir fjórir efstu menn á A-
listanum, lista Félags frjáls-
lyndra stúdenta, eru Sigurður
Ólason stud. med., Eiríkur Páls-
son stud. jur., Benedikt S. Bjark
lind stud. jur. og Björgvin
Bjarnason stud. jur.
í hinu fráfarandi stúdentaráði
eru f jórir menn, sem kosnir voru
í fyrrahaust af lista róttækra
stúdenta, og fimm, er kosningu
náðu af lista Fél. lýðræðissinn-
aðra stúdenta, Vöku, er einnig
var studdur af félagi „þjóðernis-
sinna", samkvæmt opinberri yf
irlýsingu.
Félag frjálslyndra stúdenta
var stofnað síðastliðið vor og
þar með ráðin bót á óeðlilegu
ástandi í félagsmálum stúdenta.
Framsóknarmenn höfðu for-
göngu um stofnun félagsins, en
félaginu var ætlað að vera sam-
eiginlegt starfssvið Framsóknar-
manna, jafnaðarmanna og frjáls
lyndra, lýðræðissinnaðra, ó-
flokksbundinna stúdenta, sem
áður voru tvískiptir, ýmist í fé-
lagi róttækxa stúdenta eða Vöku
Félag frjálslyndra stúdenta
hefir gefið út myndarlegt blað
fyrir stúdentaráðskosninguna,
þar sem gerð er grein fyrir stofn-
un félagsins og markmiði þess
og viðfangsefnum. Ritnefnd þess
skipa Benedikt S. Bjarklind stud.
jur., Kári Sigurðsson stud. jur.,
og Magnús M'ár stud. theol.
hafa auk þessa verið flutt inn
600 smálestir feitar eða feiti-
efna.
Af innlendu feitmeti hafa því
nálægt 1300 smálestir verið hag-
nýttax til viðbits innan lands.
Nefndarmenn telja þó, að með
meiri nýtni en tíðkazt hefir í
þessum efnum og aukningu feit-
metisframleiðslunnar megi afla
mun meira af innlendu feitmeti
til viðbits, ef svo mikil hindrun
verður á innflutningi nauðsyn-
legra hráefna til smjörlíkisgerð-
ar, að sú starfsgrein falli niður
eða rýrni stórlega. Áætla þeir,
að smjörframleiðslan geti
numið 1300 smálestum, miðað
við 26 þúsund fullmjólkandi kýr,
mör og tólg til viðbits, sem til
fellst af 500 þúsundum slátur-
fjár, um 350 smálestum og feiti
úr 3000 sláturhrossum um 75
smálestum. Frá landbúnaðinum
fást þannig 1725 smálestir við-
bits. En hér er svo ráð fyrir gert,
að smjörframleiðslan sé aukin
eins og unnt er, nýrmör tekinn
til viðbits úr öllum kjötkropp-
um, nema því er til Englands
fer, mör í slátur sparaðar og öll
hrossafeiti nýtt sem bezt. En
þætti ástæða til að gera víðtæk-
ari ráðstafanir til þess að forða
feitmetisskorti, mætti á næsta
sumri auka feitmetisframleiðsl-
una drjúgum með því að fyrir-
skipa fráfærur í vissum lands-
hlutum. Er talið, að um 150
smálestir fengist eftir 50 þúsund
kvíaær. Einnig væri hugsanlegt
að selja nokkurn hluta ný-
mjólkur með minna fitumagni
en nú er, og bæta þá fituskerð-
ingu upp með lýsisnotkun. Ef
fituskerðingin næmi einum
hundraðshluta og tæki til
helmings sölumjólkur, fengj-
ust um 36 smálestir smjörs.
Til viðbótar því feitmeti, er
fæst frá landbúnaðinum, væri
hægt að fá aðgengilega fljót-
andi eða hálfharða feiti, svo
(Framh. á 4. síðu)
Birgðir af
útgerðarvörum
Fyrír atbeina ríkis-
stjórnarínnar eru pær
með mesta móti
í októberhefti Ægis, blaði
Fiskifélags íslands, er yfirlit
um birgðir útgerðarvara um
miðjan fyrra mánuð og virðist
af því mega ráða, að birgðir
ýmsra þessa vara hafa verið
með mesta móti, þegar miðað er
við þennan tíma árs. Hafði rík-
isstjórn og gjaldeyrisnefnd líka
gert sitt bezta til að greiða fyrir
slíkum innflutningi og er þeim
ráðstöfunum vitanlega haldið
áfram.
Fer hér á eftir stuttur út-
dráttur úr yfirlitinu:
Olía. Birgðirnar af hráolíu
voru 3.550 smál., en meðalinn-
flutningur þriggja undanfar-
inna ára er 11.000 smál. Árs-
neyzlan er nokkru minni, því
alltaf hafa verið talsverðar
birgðir um áramót. Þegar miðað
er við þenna tíma árs voru birgð-
irnar með allra mesta móti.
Salt. Eftir þeim upplýsingum,
sem fyrir liggja, vantar 40—45
þús. smál. til að fullnægja þörf
ársins 1940. Fljótt á litið virðist
þetta nokkuð mikið, en þess er
að gæta, að á mörgum stöðum
(t.d. í Vestmannaeyjum, á Akra
nesi og sumum verstöðvum á
Reykjanesi) veldur geymsluleysi
því að flytja verður salt þangað
næstum jafnóðum. Eins og sakir
standa er líka allt í óvissu með
saltfiskmarkaðinn og þess vegna
varhugavert að draga að sér
mjög mikið af salti, þar sem
líka má telja fullvíst, að unnt
verði að ná því á sama hátt og
áður.
Efni til vélsmíða og bátavið-
gerða. Vélsmiðjurnar í Reykja-
vík hafa tryggt sér hráefni, sem
talið er að endast munu til
venjulegra aðgerða á skipavél-
um og járnskipum fram yfir
næstu vertíð. Einnig er hér tals-
vert timbur til báta og skipa-
viðgerða og er ekki talið sérlega
erfitt að ná timbri til viðbótar
og hafa nokkrir gert ráðstafanir
til þess. Svipað mun mega segja
um flestar skipasmíða- og við-
(Framh. á 4. síöui
Lettland undirokað
Nokkrir pættir úr sögu Lettlcndínga
Samningur milli Rússlands og'
Lettlands um gagnkvæmt hern-
aðarbandalag hefir nýlega ver- .
ið undirritaður. Samkvæmt'
honum fá Rússar að hafa flota- !
og flughafnir í tveimur helztu
bæjum Lettlands, Libau og
Wendau, og allmikið setulið á
báðum stöðunum. Þeir mega
einnig reisa strandvirki á
ströndum Lettlands, þar sem
þeim þóknast.
Með þessum samningum má
segja, að sjálfstæði Lettlend-
inga sé raunverulega lokið.
Rússar hafa hér eftir nægilega
öflugt herlið í landinu til að
geta sagt stjórn Lettlands fyrir
verkum. Til að koma þessu á-
formi sínu í framkvæmd hafa
þeir beitt svipaðri aðferð og
Hitler, þegar hann innlimaði
Tékkóslóvakíu í þýzka ríkið.
Hitler lét kalla Hacha forseta
á fund sinn og neyddi hann
með hótun um vopnaða árás,
til að samþykkja afarkostina.
Stalin lét kalla utanríkisráð-
herra Lettlands á fund sinn og
neyddi hann með samskonar
hótunum til að fallast á samn-
inginn, sem Rússar höfðu tilbú-
inn fyrirfram. Meðan ráðherr-
ann var í Moskva, var ógrynni
rússnesks liðs við landamæri
Lettlands og þannig sýnt, að
fullkomin alvara væri á bak við
hótunina.
Lettar eru af hinum svo-
nefnda baltiska þætti indo-ev-
ropiska kynstofnsins, og eru
því annarrar ættar en Finnar
og Estlendingar. Hins vegar eru
Lettar skyldir Litháum og hin-
um gömlu Austur-Prússum.
Mál þeirra er talið eitt elzta
Evrópumálið og er mjög líkt
sanskrít. Lettar hafa alla tíð
verið mjög þjóðlegir og fast-
heldnir í háttum sínum og því
haft mikinn mótstöðuþrótt
gegn erlendri kúgun. Má gleggst
marka það á því, hversu vel þeir
hafa varðveitt mál sitt. Þegar
þeir komu til Lettlands, voru
þar fyrir kynbálkar af finnsk-
um ættum, Lífar og Kúrar, en
þeir hafa fyrir alllöngu blandað
blóði sínu við Letta, en fylkin,
sem voru þarna á miðöldum,
Karlis Ulmanis, einvaldi Lettlands.
Lífland og Kúrland, drógu nafn
sitt af þeim.
Fyrir 1200 árum byrjuðu
Þjóðverjar að leggja leiðir sín-
ar til Lettlands og náðu yfir-
ráðum landsins fljótlega í sín-
ar hendur. Réðu þeir þar mestu
í röskar þrjár aldir og komst
megnið af jarðeignunum í eigu
lýzkra aðalsmanna, sem beittu
Letta hinni mestu kúgun. Um
skeið réðu Svíar og Pólverjar
yfir landinu eða nokkrum hlut-
um þess. Eftir viðureignina við
Karl XII. náðu Rússar yfirráð-
um á landinu og héldu þeim
fram til 1917.
Eins og gefur að skilja, nutu
Lettar lítils frelsis á þessum
timum. Einkum voru þeir beitt
ir miklu ofríki af hálfu þýzku
jarðeigendanna, sem héldu
eignum sínum, þótt landið
kæmist undir yfirráð Rússa. Á
19. öldinni beittu rússnesku yf-
irvöldin Letta mikilli harðýðgi
og gerðu þrálátar tilraunir til
að útrýma lettneskri tungu.
Þessar tilraunir Rússa áttu
ekki sízt þátt í því, að ýta und-
ir þjóðernisvakningu Letta og
fór hún stöðugt vaxandi á 19.
(Framh. á 4. síðu)
Aðrar fréttir.
A.
Smásöluverð í Reykjavík. — Verðlagning gripa samkvæmt verðlagsskrám. —
Síldarolía til fernisframleiðslu. — Fyrsta starfsár niðursuðuverksmiðju S. í. F.
í nýkomnum hagtíðindum er greinar-
gerð um smásöluverð á nokkrum helztu
matvörutegundum, eldsneyti og ljós-
meti í Reykjavík í byrjun ágústmán-
aðar og byrjun septembermánaðar i
sumar. Það magn af matvörum þessum,
sem árið 1914 kostaði kr. 846.34, kostaði
1. ágúst í kr. 1766.62, en lækkaði til
muna í ágústmánuði og kostaði íbyrjun
septembermánaðar kr. 1670.92. í fyrra,
í byrjun septembermánaðar, kostuðu
þessar vörur kr. 1676.26, og sýnir þetta
að verðlækkun á matvörum hefir átt
sér stað í Reykjavík frá því 1 fyrra,
miðað við byrjun septembermánaðar
bæði árin. Eldsneyti og ljósmeti, sem
1914 kostaði kr. 97.40, kostaði í fyrra
kr. 181.90, en kr. 183.10 í september-
byrjun í ár. Matvörutegundir þær, sem
voru í hærra verði í septemberbyrjun
í ár heldur en í fyrra, svo að verulegu
næmi, voru sykur, kjöt og slátur. Mun
lægri nú en þá voru hins vegar brauð
og garðávextir. Svipað verð var á korn.
vörum, kaffi, smjöri og feiti, mjólk,
osti og eggjum og fiski.
t t t
Verðlagsskrár fyrir 1939—1940 eru
prentaðar í síðustu hagtíðindum. Sam-
kvæmt þeim hefir verðlag á fríðum
peningi verið skráð mjög svipað og
síðastliðið ár, ofurlítið hærra á kúm
og hestum, en örlítið lægra á sauðfén-
aði og nemur breytingin broti úr krónu.
Hæst eru kýrnar verðlagðar í Eyja-
fjarðarsýslu á kr. 273.21, í Vestmanna-
eyjum á kr. 265.00 og kr. 261.25 í Árnes-
sýslu, en 250 krónur og þar yfir í ísa-
fjarðarsýslu, Gullbringu- og Kjósar-
sýslu, Borgarfjarðarsýslu og Stranda-
sýslu. Lægst eru kýrnar virtar í Austur-
Skaftafellssýslu, á 197 krónur. í Vestur-
Skaftafellssýslu eru þær virtar á 200
krónur, í Dalasýslu á kr. 202.22, í Suð-
ur-Múlasýslu kr. 205.33 og í Snæfells-
nessýslu á kr. 207.50. Ær eru hæstar
verðlagðar í Þingeyjarsýslu á kr. 35.50,
en á kr. 35.29 í Eyjafjarðarsýslu, 34.17
í Norður-Múlasýslu og 34.00 í Stranda-
sýslu. Lægst eru ær verðsettar í Rang-
árvallasýslu, á kr. 19.45, en 21.43 í Vest-
ur-Skaftafellssýslu, 21.50 í Austur-
Skaftafellssýslu, 23 krónur í Vest-
mannaeyjum og 25.13 í Árnessýslu. Á-
burðarhestar eru hæst verðsettir í
EyjafjarðarsýSlu, á kr. 241.43. í Þing
eyjarsýslu eru þeir verðlagðir á kr.
228.88, í Strandasýslu á 192.86 og í
Húnavatnssýslu á 190.71. Lægst eru þeir
verðlagðir í Dalasýslu, kr. 137.78, en í
Rangárvallasýslu á kr. 145.91 og í Snæ-
fellsnessýslu á kr. 146.67. Meðalalin
allra landaura hefir síðan 1914 orðið
hæst árið 1920—21, kr. 1.95. Nú er hún
kr. 1.03 og hefir hún eigi verið hærri
síðustu átta árin, að undanskildu í
fyrra, að hún var kr. 1.12. Árið 1914—15
var hún kr. 0.60, en á tveim síðustu
áratugunum hefir hún orðið lægst 1933
—34, kr. 0.81.
t t t
Eins og frá var skýrt í T^manum
fyrir nokkru síðan hafa að undan-
förnu verið gerðar ýmsar tilraunir með
að nota síldarolíu við málningar-
vinnslu. Tíðindamaður Tímans hefir
spurt Gisla Þorkelsson, efnafræðing í
málningarverksmiðjunni Hörpu, um
þessar tilraunir og árangur þeirra
Skýrði hann blaðinu svo frá: — Hér í
verksmiðjunni hafa undanfarin ár ver-
ið gerðar tilraunir um að nota síldar-
olíu í ýmsar málningarvörur. Nú hinar
síðustu vikur hefir þannig fernis ein-
göngu verið framleiddur úr síldarolíu
að uppistöðuefni og hefir sú framleiðsla
verið seld allt frá stríðsbyrjun. Jafn-
framt því, sem þetta sparar innkaup á
erlendum hráefnum, kemur síldarolía
í stað efna, sem ill fáanleg eru eins og
sakir standa. Ekki verður annað séð
en að hin nýja framieiðsla líki ágæt-
lega og engar kvartanir hafa verk-
smiðjunni borizt. Er þegar orðið all
mikið sem notað er af síldarolíu til
þessara hluta. Að undanförnu hefir það
æ færzt í vöxt erlendis, að fiskiolíur
séu notaðar til málningariðju. Hafa
Ameríkumenn og Þjóðverjar að mörgu
leyti verið forystumenn 1 þeim efnum.
t r r
Niðursuðuverksmiðja Sölusambands
íslenzkra fiskframleiðenda tók sem
kunnugt er til starfa í byrjun október-
mánaðar í fyrra. Hefir hún því starfað
í eitt ár. í verksmiðjunni eru nú
framleiddar um 40 tegundir af niður-
suðuvörum, og eru 5 þeirra úr græn-
meti. Þar eru tilreiddar tvær tegundir
af niðursuðuvörum, sem hvergi er að
fá annars staðar, sem sé karfi í hlaupi
og niðursoðin murta. Útflutningur á
niðursuðuvörunum hefir enn sem kom-
(Framh. á 4. síðu)
Samningar Finna og Rússa
standa enn yfir og hefir ekkert
verið gert uppskátt um við
ræðuefnið. í tilkynningir, sem
finnska stjórnin sendi út í gær,
er sagt að ástandið sé mjög
alvarlegt, en látin í ljós sú von,
að Rússar skilji afstöðu Finna.
— Um 300 þús. manna finnsk
ur her hefir verið sendur til
landamæranna, og búið er að
flytja um þriðjung íbúanna frá
Helsingfors. — Sendiherrar
Svía, Dana og Norðmanna í
Moskva hafa farið á fund Molo
toffs og borið fram þær óskir
ríkisstjórna sinna, að sjálfstæði
Finna verði ekki skert.
Gustaf Svíakonungur hefir
boðið Danakonungi, Noregskon-
ungi og Finnlandsforseta, á-
samt utanríkisráðherrum þess
ara landa, til fundar í Stokk-
hólmi á miðvikudaginn. —
Roosevelt forseti hefir sent
Kalinin, forseta Sovét-Rúss-
lands, persónulega orðsendingu
um þessi mál. — Samúð með
Finnum fer mjög vaxandi um
allan heim og eru þeir sérstak
lega ánægðir yfir stuðningi
hinna Norðurlandaþjóðanna.
Chamberlain og Daladier hafa
nú báðir flutt ræður til að svara
hinum svonefndu „friðar“-til-
lögum Hitlers og hafa þeir hafn
að þeim afdráttarlaust. Segja
þeir, að Bretar og Frakkar gangi
ekki til friðarsamninga, . sem
hvíli á þeim grundvelli að und-
irokun Pólverja og Tékka sé við-
urkennd, og engin trygging sé
fyrir varanlegum friði, en það
verði ekki meðan Hitler fari með
völd í Þýzkalandi, því að reynsl-
an hafi sýnt að hann haldi ekki
neina samninga. Tilgangur
Frakka og Breta með styrjöld-
inni sé að koma á varanlegum
friði, og þess vegna verði henni
(Framh. á 4. síðu)
Á víðavangi
Mjög kunnur sunnlenzkur
bóndi, Ágúst Helgason í Birt-
ingaholti, hefir vakið athygli
Tímans á því, hve kornyrkja sé
góður undirbúningur að gras-
rækt. Hann hefir bent á, hve
frjóvgandi og bætandi áhrif það
hefir á jarðveginn og fyrir gras-
ræktina síðar meir, ef korn er
ræktað í nýbrotnu landi í tvö
eða þrjú ár, áður en grasfræi er
sáð í það og það gert að túni.
Vist er það athugandi fyrir
margan bónda, hvort það sé ekki
skynsamleg aðferð að plægja
einhvern móablett, eða jafnvel
lúfnakraga í túninu sjálfu, og
sá í hann korni, breyta síðan
akurstæðinu í tún eftir hæfilega
langan tíma og efna sér siðan
til nýs akurs. Nú á stríðstímun-
um, þegar hörgull verður á korni
og kornvaran áreiðanlega rán-
dýr, væri líka hyggilegt að geta
stuðzt við heimaræktað korn til
hænsnafóðurs og fleira.
* * *
Á sama hátt og gömul akur-
stæði þykja mjög grasgefin, þeg-
ar í þau hefir verið sáð grasfræi
og þeim breytt í túnjörð, eru
garðstæði mjög ákjósanleg til
túnræktar. Þegar útþensla er í
garðræktinni, eins og verða
hlýtur hér á landi á næstu árum,
iá er líklegt, að oft sé hentugt
að nota garðræktina eins og
nokkurs konar millistig, breyta
óræktarlandi eða túnþýfi í kart-
öflugarða, kartöflugörðunum
síðan í tún eftir fá ár. Brjóta
svo nýtt land handa kartöflun-
um til að mylda og frjóvga og
búa í haginn fyrir túnjurtirnar.
* * *
Gildur bóndi á Suðurlandi,
Magnús Finnbogason í Reynis-
dal í Mýrdal, hefri skrifað Tím-
anum bréf, þar sem hann skýrir
m. a. frá því, að margt fólk sé
um þessar mundir að fara
úr sveit sinni og nágranna-
sveitunum til vetrarvistar í
Reykjavík, bæði fólk, sem
búsett sé þar eystra, og aðrir,
sem verið hafi þar í kaupavinnu
yfir sumartímann. Þó myndi á
sveitabæj um þar um slóðir vants
vinnufólks, ef kostur væri að fá
það; ekki sízt væri hægt að koma
unglingum þar í vetrarvistir.
Þessi tíðindi eru síður en svo
einstæð. Svipað á sér stað í því
nær hverri sveit landsins. En
engu að síður er það allrar at-
hygli vert, að það er ekki hægt
að fá fólk til vistar, þar sem nóg
starf býðst og meira er til að
gera heldur en séð verður fram
úr, jafnhliða því, sem hundruð
og jafnvel þúsundir manna
flykkjast í atvinnuleit á staði
eins og til dæmis Reykjavík, þar
sem atvinnuleysið er að ríða
bæjarfélaginu að fullu og fyrir-
sjáanlegt, að þúsundir af því
fólki, sem þar er, geta ekki feng-
ið þar neitt að gera á næstunni.
Þó augljóst hafi verið, hvílíkt
öfugstreymi slíkir fólksflutning-
ar hafa verið á undanförnum ár-
um, keyrir þó um þverbak nú.
Til viðbótar atvinnuleysi undan-
genginna ára bætast nú í þann
hóp mikill fjöldi manna, sem
sinnt hafa verzlunarstörfum, en
hafa þar ekkert að gera, þegar
vöruviðskiptin þverra, fjöldi
fólks, sem unnið hafa í verk-
smiðjum, sem ekki geta lengur
viðað að sér efnivörum til iðju
sinnar, fjöldi manna, sem unnið
hefir við ýmsar framkvæmdir, er
nú stöðvast vegna viðskipta- og
siglingateppunnar og verðbólg-
unnar, fjöldi bifreiðastjóra, sem
ekki er hægt að láta hafa ben-
zín til aksturs o. s. frv. Það er
því greinilegt, að í stað þess að
fólk kemur nú hópum saman til
Reykjavíkur og annarra kaup-
staða, þegar vetur heldur í garð,
verður knýjandi nauðsyn á að
sjá fjölda fólks, sem hingað til
hefir haft atvinnu sína í kaup-
stöðum, fyrir vistum úti í sveit-
um landsins, þar sem nóg er
svigrúm til starfa og mögulegt
að afla flestra höfuðlífsnauð-
synja.