Tíminn - 30.04.1940, Blaðsíða 3

47. blað
TfMEVN, þrigjjndaginn 30. aprfl 19401
187
ÍÞRÓTTIR
Meistarakeppni í badminton.
Meistarakeppni í badminton
stendur yfir þessa daga. Hófst
hún síðastliðinn föstudag í húsi
í. R. við Túngötu. Fór þann dag
fram meistarakeppni í I. og II.
flokki karla. Þetta er í fyrsta
skipti, sem meistarakeppni í
badminton er háð hér á landi.
Þátttöku í I. flokkskeppni til-
kynntu 7 af 9, sem rétt áttu til
þess, og mættu allir til leiks.
Fór fyrsti kappleikur mótsins
fram milli Kjartans Hjaltested
og Friðriks Sigurbjörnssonar og
var mjög harður, sjálfsagt harð-
asti leikur, sem hér hefir sést.
Stóð hríðin í nær 50 mjnútur.
Beittu keppendur aðallega stór-
um höggum. Var lengi leiks van-
séð hvor sigra myndi og skipt-
ust þeir mjög á í sókninni. Var
Kjartan tíðast í sókn í fyrstu
lotu, en Friðrik í annarri, en í
þriðju lotu lék á ýmsu um vígs-
gengi; bó var Friðrik oftar í
vörn. Leikslok urðu þau, að
Kjartan vann með 2:1. Næsta
leik háðu Jón Jóhannesson og
Ingólfur Ásmundsson. Var það
léttur og fjörugur leikur og hin
smærri högg áberandi í viður-
eign þeirra. Jón sigraði með 2:0.
Þriðja leik mótsins háðu Magn-
ús Davíðsson og Guðjón Einars-
son. Var sú viðureign stutt og
leikurinn ójafn og sigraði Magn-
ús með 2:0. Fjórða viðureignin
fór fram milli Magnúsar Davíðs-
sonar og Jóns Helgasonar,
óvæginn leikur. Bar Magnús
sigur úr býtum með 2:1.
Fimmta leikinn háðu Jón Jó-
hannesson og Kjartan Hjalte-
sted. Var það fremur rólegur
leikur, eftir því sem-við hefði
mátt búast, en skemmtilegur og
vel leikinn. Jón sigraði með 2:0.
Var þá eftir úrslitaleikurinn til
meistaratignar í I. fl. karla, er
Jón Jóhannsson og Magnús Da-
víðsson skyldu heyja. Þeim leik
var frestað og verður hann
væntanlega háður næstkomandi
sunnudag, ásamt úrslitaleikjum
í ýmsum öðrum badminton-
flokkum.
Dómarar við kappleiki þessa
voru Unnur Briem og Páll And-
résson.
Þátttöku í meistarakeppni II.
flokks karla tiikynntu aðeins
þrír: Guðmundur Ásgrímsson,
Bergþór Þorvaldsson og Skúli
Sigurz. Fyrsta leikinn áttu Guð-
mundur og Bergþór að heyja,
en Bergþór mætti eigi til leiks og
var Guðmundi dæmdur vinning
ur án viðureignar. Hinn eini
leikur, sem háður var í II.
flokks keppninni, var þvi úr-
slitaleikurinn milli Skúla og
Guðmundar. Sigraði Skúli með
2:0 og vann þar með meistara-
tign í II. flokki karla.
B Æ K U R
Dýravemdarinn.
Aprílhefti Dýraverndarans er
komið út. Fyrsta greinin. í því
eru nokkur heilræði til manna
í umgengni þeirra við dýr. Miða
þessar ráðleggingar einkum að
því að skýra fyrir fólki, hvernig
vekja á samúð og mannlund
barna og unglinga gagnvart
dýrum. Það er mála sannast, að
enn mun næsta víða vera pottur
brotinn hér 1 landi um sam-
skipti manna við dýr, þótt mikið
hafi áunnizt síðasta mannsald-
ur. Hugvekjur af þessu tagi eiga
þess vegna erindi til margra og
ærið brýnt til sumra.
Aðrar greinar í ritinu skrifa
Jón Pálsson, Guðmundur Böð-
varsson, Páll Guðmundsson á
Hjálmsstöðum, Helga Þ. Smári
og Ólafur Friðriksson. Smá-
kvæði er eftir Pétur Beinteins-
son frá Grafardal.
Síra Jón Finnsson
(Framh. af 2. síðuj
Mikið af gæfu sinni og vin-
sældum átti séra Jón eflaust því
að þakka, að hann var góður
maður og réttsýnn, sem aldrei
vildi vísvitandi halla réttu máli
né gat séð að nokkurs manns
hlutur væri fyrir borð borinn,
hvort sem í hlut átti fátækur
eða ríkur, vesæll eða voldugur.
Séra Jón Finnsson var með-
almaður á hæð og í þreknara
lagi, svipaður á vöxt og þeir voru
séra Þórarinn gamli á Hofi og
séra Þorsteinn í Eydölum og
fleiri frændur þeirra í Hellis-
fjarðarætt. Hann var á yngri
árum hinn mesti gleðimaður og
hrókur alls fagnaðar í sam-
kvæmum og á mannamótum,
heimilisprúður friðsemdarmað-
ur og sættir manna, góður og
glaðvær heim að sækja, frjáls-
lyndur í skoðunum, bæði á
mönnum og málefnum.
Lýk ég svo þessum minningar-
orðum um minn gamla vin og
margra ára samverkamann með
orðum úr þeirri bók, sem séra
Jón mun hafa haft mestar mæt-
ur á allra veraldlegra bóka:
„Láti guð honum raun lofi
betri.“ Ó. Th.
Meistarakeppni í I. og II.
flokki kvenna var háð í gær-
kvöldi. Höfðu tilkynnt þátttöku
sína 7 af 8 konum, sem máttu
keppa í I. flokki, og 3, sem i II.
flokki eru. Verður síðar sagt frá
úrslitum þeirra kappleikja.
Á morgun fer væntanlega
fram tvímenningskeppni í bað-
minton, en óvíst enn um þátt-
tökuna. Verður sú keppni
þrenns konar, tvímennings-
keppni karla, tvímennings-
keppni kvenna og hjúakeppni.
vagna fyrst og fremst, en á þeirri
bifreiðaöld, sem nú ríkir, hefir
notkunin á þessu sviði einnig
þorrið að mun. Þá er næst að
athuga, hvort hægt sé að nota
íslenzka hestinn til þess að draga
j arðvinnsluverkf ærin. Erlendis
eru það eingöngu smábænd-
urnir, er nota smáa hesta, og
þeir vilja gjarnan nota íslenzku
hestana, því að þeir eru nægju-
samir og þrautseigir, en flestir
kvarta um að þeir séu of litlir,
og í öðru lagi of erfiðir í notkun,
sem einatt mun stafa af því, að
tamningin hefir verið lakari en
skyldi. Til þess að hægt sé að
búast við því, að í framtíðinni
verði markaður fyriT íslenzka
hesta erlendis, verður því að
kosta kapps um að skapa stærri
hesta, og einnig gera aðrar ráð-
stafanir til þess að bæta þá, og
það því fremur, að t. d. í Dan-
mörku, þar sem helzt mætti bú-
ast við, að markaður yrði fyrir
hestana okkar, er nú unnið af
kappi að því að rækta smá-
hesta við hæfi smábændanna,
hesta, sem eru um 150 cm. að
hæð. Hvort það muni svara
kostnaði að temja hrossin að
meira eða minna leyti, áður en
þau eru seld á erlendum mark-
aði, skal ég ósagt láta, en senni-
lega verður að prófa slíkt á
komandi árum.
Dráttarpróf. Þegar um það er
að Tæða, bæði hjá okkur heima
fyrir, og hinum, sem ef til vill
kaupa íslenzka hesta, að not-
kunin er aðallega í þágu jarð-
vinnslunnar eða heyvinnu, er
eðlilegt að um það sé spurt,
hverjum hæfileikum hesturinn
sé búinn til þessara starfa.
Á undanförnum árum hefir
íslenzkri hrossarækt verið
stefnt allt aðrar götur, og eftir
mínum dómi villigötur, svo að
varla er við að búast, að hægt
sé að gera sér grein fyrir eins
og sakir standa, hvar eigi að
be'ra niður, ef farið verður að
dæmi Finna, — og annarra er í
fótspor þeirra feta — sú leið, að
velja undaneldisdýrin eftir því,
hverju þau afkasta við svo-
nefnd dráttarpróf. Finnar hafa
fremstir allra beitt sér fyrir
prófum þessum, og hafa senn
lokið við að prófa allar hrossa-
ættir um landið þvert og endi-
langt. Fyrst í stað að minnsta
kosti láta þeir sig útlitið litlu
skipta, en það er atriði, sem
flestir aðrir leggja mesta rækt
við.
Kynbótastarfsemi. Starf það
og fjármagn, sem á liðnum ár-
um hefir gengið til hrossarækt-
arinnar, hefir mest hnigið í þá
átt að kynbæta stofninn. Kyn-
bótastarfseminni er hægt að
haga margvíslega, og að sjálf-
sögöu má um það deila hver leið
er bezt, til þess að sýnilegur á-
rangur náist sem fyrst. Fyrst af
öllu verður þó aö gera sér grein
fyrir hvar mark það liggur, sem
stefnt er að. Þetta atriði hefir
án efa verið glöggt, og aldrei
verið þoku hulið, þeim sem að
hrossaræktinni hafa unnið. En
að í framtiðinni verður tekin
önnur stefna í hrossarækt en
verið hefir, það er víst, enda er
þess full þörf. Þó er ekki svo að
skilja, að rífa beri niður það sem
gert hefir verið. Öðru nær! Of-
Nmáiolnyerð
á eftirtöldum tegundum af vindlum má eigi vera hærra en hér
segir:
Manikin ..... 50 stk. kassi Kr. 24.00
E1 Roi Tan Panetelas ... 50 — — — 34.80
„ — — Cremo . 50 — — — 29.20
„ — — Golfers . 50 — — — 15.00
Utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar má verðið veTa 3%
hærra vegna flutningskostnaðar.
Tóbakseínkasala ríkisins.

Húðir og skinn.
Ef bændur nota ekki til eigin þarfa allar HÚÐIR
og SKINN, sem falla til á heimilum þeirra, ættu þeir
að biðja KAUPFÉLAG sitt að koma þessum vörum
í verð. — SAMBAND ÍSL. SAMVINNUFÉLAGA selur
NAUTGRIPAHÚÐIR, IIROSSHÚÐIR, KÁLFSKINN,
LAMBSKINN og SELSKINN tfl útlanda OG KAUPIR
ÞESSAR VÖRUR TIL SÚTUNAR. — NAUTGRIPA-
HÚÐIR, HROSSHÚÐIR og KÁLFSKINN er bezt að
salta, en gera verður það strax að lokinni slátrun.
Fláningu verður að vanda sem bezt og þvo óhreinindi
og blóð af skinnunum, bæði úr holdrosa og hári, áður
en saltað er. Góð og hreinleg meðferð, á þessum vörum
, sem öðrum, borgar sig. —
»»»»»»»»»»»»»»»»iiiiii»»»»»»»»»»»S
lltborguD
tekjuafgangs
frá árinu 1939 er byrjun. Útborgunar-
tími
alla vírka daga ncma laugardaga
1 Reykjavík á skrifstofunni . . kl. 4—5
I Hafnarfirði Strandg. 38... . kl. 3—3
I Eeflavík oj* Sandgerði allan daginn.
Tekjisafgangiurinn nemur 7 % eins og í fyrra
og skiptist samkvæmt fyrirmælum félagslag-
anna og samþykkt síðasta aðalfundar á sama
bátt.
Til brúðargjafa:
Kristall, handunninn.
Keramik Schramberger,
heimsfrægur kunst Keramik.
K. Eínarsson & Björnsson.
Leígugarðar bæjarins.
Þeir, sem í fyrra fengu matjurtagarða á leigu hjá bænum
og enn hafa ekki látið vita hvort þeir óska eftir að nota þá í
sumar, eru hérmeð áminntir um að gera það fyrir 8. maí n. k.,
annars verða garðarnir leigðir öðrum.
Skrifstofan er opin daglega kl. iy2—3.
Bæjarverkfræðingur.
an á það sem búið er að hlaða,
verður að byggja, en þegar nýr
ráðunautur tekur við störfum,
mega menn búast við nýjum
starfsaðferðum. Ég þykist þess
fullviss, að ekki sýnist öllum á
sama veg um nýjar starfsað-
ferðir, og ég veit að andstöðu
mun að mæta á ýmsum stöðum,
en ég heiti á alla þá, sem unna
íslenzkri hrossarækt, að aðstoða
mann þann, sem tekur við ráðu-
nautsstörfum, því einn maður
megnar allt of lítið í sliku þjóð-
þrifamáli. Hrossasýningarnar,
sem aðrar búfjársýningar, eiga
að sýna mönnum hver er mun-
ur á því bezta og hinu, sem lak-
ara er. Á sýningunum er jafnan
að mestu dæmt eftir útliti, en
því miður er gagnsemi og gott
útlit, samrýmt sjaldnar en
skyldi. Hingað til hafa bæði
stóðhestar og hryssur hlotið
verðlaun á sýningunum. Verið
getur að í framtíðinni verði að-
eins hryssum veitt verðlaun, en
stóðhestarnir verði eign kyn-
bótabúa, og síðan leigðir eða
seldir hrossaræktarfélögunum,
og sé kynbótabúið (eða búin)
eign ríkisins. Er engin ástæða
til að verðlauna stóðhestana,
en í stað þess má náttúrlega
finna annan mælikvarða til
þess að mæla þá við, en þetta
verður til dæmis gert með af-
kvæmarannsóknum, og dómum,
sem á þeim verða byggðir.
Kynbótabú eða kynbótastöðv-
ar eru ekki nauðsynlegar, en
þær reynast öðrum gagnlegar,
og því þá ekki íslendingum
einnig? Vér höfum löngum haft
(Framh. á 4. siðu.J
Hreinar
léreftstusknr
kaupir
Prentsmiðjan Edda
Lindargötu 1 D.
Orðsending
Srá skömmtunarskrifstofu ríkisins.
Skömmtunarskrifstofu ríkisins hafa, frá stjóm Félags mat-
vörukaupmanna hér í bænum borizt kvartanir um það, að verzl-
anir verði fyrri óþægindum vegna þess, að nokkuð beri á, að fólk
sækist eftir að fá afgreiddar skömmtunarvörur, einkum kaffi
og sykur, án þess að þurfa samtímis að skila reitum af skömmt-
unarseðlum.
Skömmtunarskrifstofan væntir þess, að almenningur, sem
yfirleitt hefir brugðizt mjög vel við matvælaskömmtuninni, sem
öðrum styrjaldarráðstöfunum, skilji það, að verzlanir geta ekki
orðið við fyrnefndum beiðnum, þar sem slíkar afgreiðslur eru
með öllu bannaðar, samkvæmt reglugerð 9. sept. s. 1. um sölu og
úthlutun á nokkrum matvörutegundum, og varða brot á fyrir-
mælum reglugerðarinnar sektum allt að 10 þúsund krónum.
Skömmtunarskriístoia ríkisins.
Dvöl
Reynið einn árgang af
þessu vinsæla tímariti,
t. d. 3. árg. í honum
eru 29 hefti með 59 stuttum skáldsög-
um auk annars lesmáls. Sendið 5 kr.,
þá fáið þið burðargjaldsfrtt þennan
árg. til baka. Líka sendur gegn póst-
kröfu um allt land. Adr.: Dvöl Reykja-
vík.
Eopar,
aluminium og fleiri málmar
keyptir í LANDSSMIÐJUNNI.
Kaupendur Tímans
Tilkynnið afgr. blaðsins tafar-
laust ef vanskil verða á blaðinu.
Mun hún gera allt, sem í hennar
valdi stendur til þess að bæta
úr því. Blöð, sem skilvísa kaup-
endur vantar, munu verða send
tafarlaust, séu þau ekki upp-
gengin.
260
Margaret PecUer:
Laun þess liðna
257
alsmerki alstaðar með sér, ef maður
mætti svo segja, talaði fágað mál eins
og menntamaður, og hefði átt að fá
Viktoríu-krossinn fremur tvisvar en
einu sinni, ef mönnum væri yfirleitt
launað að verðleikum í þessum heimi.
Hann virtist ekki hafa hugmynd um
hvað ótti var, en ef svo hefir verið, þá
var honum áreiðanlega innilega sama
hvort hann varð fyrir kúlu eða ekki.“
„Hvað lá svo að baki þessu?“ spurði
Candy. „Ég gæti bezt trúað, að mann-
garmurinn hefði tapað öllum eigum
sínum í veðmálum, orðið ástfanginn
af eiginkonu bezta vinar síns, eða eitt-
hvað svoleiðis?“
Sutherland hristi höfuðið.
„Hvorugu þessu var til að dreifa. Samt
bar hann fremur þungan hug til
kvenna, svo ég geri ráð fyrir, að hann
hafi átt þeim eitthvað grátt að gjalda.
Flestir hermannanna urðu bráðskotnir
í laglegustu hjúkrunarkonunni minni,
en hún hafði engin áhrif á hann.“
„Hver var þá orsökin?“
„Fangelsi," sagði Sutherland lágt.
„Hann hafði verið í tugthúsinu."
Candy varð sýnilega undrandi.
„Fyrir hvað? Fyrir fölsun? Það er al-
gengast um slika menn.“
„Nei. Það vaT einhver hversdagslegur
þjófnaður. Ég komst að þessu öllu þeg-
hann sýndi engin merki þess, að hann
ætlaði að taka í hana. Hún kippti að
sér hendinni, kafrjóð í andliti. „Þú vilt
ekki einu sinni taka í hendina á mér?“
Hann hristi höfuðið.
„Ég tek í hönd þína opinberlega, —
þegar venjur kurteisinnar krefjast þess,
— en ekki endranær."
Meðan hann sagði þetta tók hann
upp loðkápuna, sem hún hafði hent á
stól, og bjóst til að hjálpa henni í hana.
„Ég held, að við höfum ekkert meira
að ræða hvort við annað,“ hélt hann á-
fram. „Nú vitum við hvar við stöndum,
hvort gagnvart öðru.“
Fjóla fór í kápuna ósjálfrátt.
„Þú ert ákaflega ófús að fyrirgefa,"
sagði hún lágt.
„Jæja, er það,“ svaraði hann áherzlu-
laust. „Sennilega harðnar maður á því
að vera fótum troðinn um tíma.“
Hann var jafn ískaldur og ósnortinn
meðan hann fylgdi Fjólu til dyranna og
opnaði hurðina fyrir hana. Hún hvarf
hljóðlega út í myrkur vetrarnætur-
innar.
XIX. KAFLI.
Eftir matinn.
Verið þið nú ekki of lengi að segja
hvor öðrum misjafnar sögur,“ sagði