Tíminn - 02.08.1940, Síða 3

76. blað
TÍMI\\\ föstiidagiim 2. ágúst 1940
303
tÞRÓTTIR
A N N A L L
íþróttamótið að
Loftsstöðuin.
Sunnudaginn 21. júlímánaðar
var haldið íþróttamót að Lofts-
stöðum í Gaulverjabæjarhreppi.
Að mótinu stóöu ungmennafé-
lögin „Samhygð" í Gaulverja-
bæjarhreppi og „Vaka“ í Vill-
ingaholtshreppi.
Aðstaða til að halda þarna
íþróttamót má teljast góð
rennisléttar sendnar flatir og
nóg landrými.
Það eitt má teljast ábóta-
vant, að engar brekkur eru fyr-
ir áhorfenúur, en þeir eru
jafnan gjarnir á aö þrengja
um of að keppendum, svo að
aðeins örfáir njóti þess að sjá
vel. En þarna var keppenda-
svæðið afgirt. Skemmtun þessi
fór hið bezta fram, enda var
veður hið ágætasta.
Árangur í einstökum íþrótta-
greinum varð sem hér segir:
100 metra hlaup.
1. Guðm. Ágústsson, (V) 12,7
sek., 2. Þórður Þorgeirsson, (V)
12,7 sek., 3. Elías Guðmundsson
(S) 13,4 sek.
Hástökk.
1. Guðmundur Ágústsson 155
sm. (V), 2. Guðm. Oddson 150
sm. (S), 3. Bjarni Ágústsson
150 (V).
Langstökk.
1. Guðm. Ágústsson (V) 5,59
m., 2. Steindór Gíslason (S), 5,37
m„ 3. Marel Jónsson (S), 5,33 m.
Kúluvarp.
1. Guðm. Ágústsson (V) 11,17
m„ 2. Jón Guðlaugsson (S),
10,25 m„ 3. ívar Gíslason, (S),
9.65 m.
Þrístökk.
1. Guðm. Ágústsson (V), 12,29
m„ 2. Steindór Gíslason (S),
11,61 m„ 3. Þórður Elíasson (S),
10,04 m.
Stangarstökk.
1. Guðm. Oddsson (S), 2,70 m.
2. Eiður Gíslason (S), 2,65 m„
. 2. Guðm. Ágústsson (V), 2,60 m.
800 metra hlaup.
1. Þórður Þorgeirsson (V),
2,19 mín„ 2. Stefán Jasonarson,
(S), 2,20 mín„ 3. Jóhannes
Árnason, (S), 2,31 mín.
Glíma (fullorðnir) þáttt. 6
1. Steindór Gíslason (S), með
4 vinninga, 2. Jón Guðlaugsson
(S), með 3 vinninga, 3. Guðm.
Ágústsson (V), með 3 vinninga.
4. í röðinni varð Reynir Þórar-
insson (V), með 3 vinninga eft-
ir fyrstu umferð, og urðu því
hinir þrír síðasttöldu að glíma
aftur um önnur og þriðju verð-
Gullbrúðkanp.
50 ára hjúskaparafmæli áttu
hjónin Helga Helgadóttir og
Gísli Sigurbjörnsson í Prests-
hvammi i AÖaldal 13. júli síð-
astliðinn. Börn þeirra og
tengdabörn minntust þessa af-
mælis með fjölmennri sam-
komu á heimili þeirra þennan
dag. Kom þar saman yfir hálft
annað hundrað manns. Er hlé
varð á veitingum, var setið
lengi í skjóli bæjarins undir
háum reynilundi við söng og
ræðuhöld. Síðan var dans stig-
inn inni í húsinu fram á nótt.
Ræðumenn voru margir og luku
allir upp einum munni um það,
að þessi hjón hefðu skilað miklu
dagsverki og afhent þjóðfélag-
inu stóran hóp af dugandi fólki.
Þau Helga og Gísli eru bæði
upprunnin úr Reykjadal og
byrjuöu þar búskap, algerlega
með tvær hendur tómar, um
1892, þegar erfið ár voru og
margt var í upplausn. Þau hafa
lengst af sinni tíð búið í Prest-
hvammi, sem var ein af kirkju-
jörðum Grenjaðarstaðar. Var
það mjög lítilsmetið jarðnæði
og hafði engum búnazt þar vel
um langan aldur.Þessu koti hafa
þau nú gerbreytt og synir
þeirra. Nú er þar fleiri hundruð
hesta tún véltækt. Prest-
hvammur er eina sveitaheimil-
ið, sem nýtur orku Laxárfossa,
en þeir eru virkjaðir fyrir
Presthvammslandi.
Þau hafa eignazt 10 börn og
náðu 9 af þeim fullorðinsaldri.
Sjö af þeim eru nú á lífi og
voru þau þarna saman komin
með 29 barnabörn þeirra, 19
stúlkur og 10 pilta. Bæði eru
þau hjónin vel ern og taka enn
þátt í daglegum störfum. Er
Gísli póstur um Reykjahverfi,
Aðaldal og Reykjadal og hinn
duglegasti ferðamaður. Fylgir
honum æfinlega fjör og glað-
værð, hvar sem hann kemur.
Fagurt var í Presthvammi, er
gestirnir fóru um nóttina, heið-
ur himin og miðnætursól.
Höfðu þeir skilið eftir ýmsar
gjafir, svo sem vandað útvarps-
tæki, ýmiskonar raflampa og
ofna og fleira. Fannst þeim, að
svo sem þetta kvöld var fagurt,
mundi æfikvöld þeirra verða
hjá Birni syni sínum, á óðali
Áskels goða.
Útsvör - Dráttarvextir
Nú um mánaðarmótin falla DRÁTTARVEXTIR á
fyrsta hluta (1/5) útsvara þeirra gjaldenda sem
eiga að greiða bæjarsjóði Reykjavíkur útsvar skv.
aðalniðurjöfnun 1940, og sem ekki greiða útsvörin
með hluta af kaupi samkvæmt lögum nr. 23, 12.
febrúar 1940.
Eru sjálfstæðir ATVINNUREKENDUR sérstak-
lega aðvaraðir, svo og allir aðrir, sem hafa ekki
þegar greitt samkvæmt fyrnefndum lögum.
Bor gar ritarin n.
CJ tsöluverð
á KENDAL BROWN skornu nef ftóbaki
ntn eigi vera hærra cn liér segir:
t 1 Ibs. blikkdósum . . . dósin á ki*. 14.40
í 1/2 - — ... - - - 7.40
f 1/4 - — ... - - - 3.80
Ltuii Reykjavíkur og Ilafnarfjjarðar má
verðið vera 3% hærra vegna fliituiiigskostn-
aðar.
Tóbakseínkasaia ríkísíns.
laun, og varð röðin þá eins og
að framan getur.
Drengjaglíma (þátttakendur 7)
1. Guðm. Oddsson (S), 6 vinn-
ingar, 2. Andrés Sighvatsson (S)
5 vinningar,, 3. Sigfús Ingi-
mundsson (V), 4 vinningar.
(Framh. á 4. siðu)
Menn ^iTinir á
um gildi og tilverurétt einstakra greina hins innlenda
iðnaðar. Um eitt hljóta þó allir að vera á einu máli:
aff sú iffjustarfsemi, sem notar innlend hráefni til
framleiffslu sinnar, sé ÞJÓÐÞRIFA FYRIRTÆKI.
Verksmídjur vorar á Akureyri
Gefjun og Iðunn,
eru einna stærsta skrefið, sem stigið hefir verið í þá
átt, að gera framleiðsluvörur landsmanna nothæfar
fyrir almenning.
Geí j un
vinnur úr ull fjölmargar tegundir af bandi og dúkum
til fata á karla, konur og börn og starfrækir sauma-
stofu á Akureyri og í Reykjavík.
Iðunn
er skinnaverksmiðja. Hún framleiðir úr húðum, skinn-
um og gærum margskonar leðurvörur, s. s. leður til
skógerðar, fataskinn, hanskaskinn, töskuskinn, loð-
sútaðar gærur o. m. fl.
Starfrækir fjölbreytta skógerff og hanskagerff.
í Reykjavík hafa verksmiðjjurn-
ar verzlun og saumastofu við
Adalstræti.
Samband ísl. samvinnufélaga.
Iltsvör í Revkjavík
Atvinnurekendur og kaupgreiðendur í Reykjavík
og annarsstaðar á landinu, og sem hafa í þjón-
ustu sinni útsvarsgjaldendur til bæjarsjóðs
Reykjavíkur, eru beðnir að minnast þess, að skv.
lögum nr. 23, 12. febr. 1940, ber að halda eftir af
kaupi til greiðslu útsvara sem hér segir:
1. af kaupi FASTRA starfsmanna 1/7 HLUTA
AF ÚTSVARINU mánaðarlega frá júlí þ. á.
til febrúar 1941 (desember undanskilinn).
2. Af kaupi annara en fastra starfsmanna, 10%
AF KAUPINU.
Kaupgreiðendum ber þegar í stað að standa bæj-
argjaldkera skil á þeim útsvarsupphæðum, sem
þeir innheimta á þenna hátt.
Vanræki kaupgreiðandi að gera skil samkvæmt
ofanrituðu má taka þær fjárhæðir, sem honum
ber að sjá um greiðslu á, lögtaki hjá kaupgreið-
anda sjálfum.
Bor^ar rltar in n.
Róndi Kaupir þá bánaðarblaðið FREY?
ýmsir kostir. Skólinn á Hólum
varð fjölsóttur. Skólastjórinn
var vekjandi og hTessandi.
Hann hafði trú á stórkostlegum
framtíðarmöguleikum í ræktun.
Hann brýndi fyrir nemendum
hin miklu skilyrði, sem hér
væru til túnræktar, garðræktar,
skógrækta r og sandgræðslu.
Sigurður gerðist heitur og ein-
lægur trúboði í ræktunatmál-
um. Samkennarar hans og
nemendur uröu ósjálfrátt
snortnir af trú hans á gróöur-
magn íslenzkrar moldar. Frá
Hólum og síðar. frá Hvanneyri
komu búfræðingar, sem höfðu
orðið fyrir mikilli vakningu frá
tveim þróttmiklum áhúga-
mönnum í búnaði. Þeir höfðu
ennfremur allmikinn bókfræði-
forða um búskap. en sárlitla
vexklega æfingu frá skólunum,
um þau verk, sem bóndinn
þarf daglega að sinna við fram-
leiðslustörfin.
í Ræktunarfélaginu fékk Sig-
urður Sigurðsson tækifæri að
sýna trú sína í verkunum. Hann
hafði áður en hér var komið
sögu plantað þroskavænlegasta
trjáreit, sem til er á íslandi,
sunnan undir Akureyratkirkju.
En í gróðrarstöð Ræktunarfé-
lags Norðurlands var verkefnið
miklu stærra. Þar braut Sig-
urður hina gróðui'litlu mela og
þýfðar dældir, sem bærinn á-
nafnaði félaginu. Og í höndum
hins trúaða og sigursæla rækt-
unarmanns, vaTð þessi staður
að íslenzkum undragarði.
Bjarkir, í'eyniviður og barrvið-
ur úr fjarlægum löndum fylktu
þar liði meðfram breiðum
gangbrautum og til skjóls og
hlíföar blettum, sem ætlaðir
voru til fræðilegra tilrauna um
íslenzka túngræðslu. Þannig
liðu nokkur ár. Sigurður Sig-
urðsson bjó i gróðrarstöð Rækt-
unarfélagsins á sumrin, en
stýrði Hólaskóla á vetrum.
Byggingar voru þar litlar og
lítt varanlegar, þegar hann
kom að Hólum, nema hin mikla
kirkja. Sigurður skipulagði
staðinn, og hafði forustu um að
reisa þar nokkrar myndarlegar
og varanlegar stórbyggingar.
Forlögin hafa hagað því svo, að
á ókomnum árum munu jafnan
sjást lítil merki eftir hina
mörgu skólameistara og bisk-
upa, sem stýrt hafa Hólastað.
En Sigurður frá Draflastöðum
hefir sett varanleg merki um
stórhug sinn á hinn fræga sögu-
stað.
Páll Briem andaðist, tæplega
fimmtugur að aldri, fáum miss-
irum eftir að hann hafði, svo
að segja, falið Sigurði Sigurðs-
syni forustuna í ræktunar og
búnaðarmálum norðan lands.
Þetta var óbætanlegt tjón fyrir
Sigurð. Hann fékk aldrei slíkan
vin og ráðgjafa. Vafalaust hef-
ir Sigurði Sigurðssyni oftsinnis
komið í hug,„ hvílíkur styrkur
honum hefði verið að því, að
mega lengur njóta trausts og
vináttu þess manns, sem hafði
hrifið hann úr ró og friði
Fnjóskadals og leitt hann út á
hinn hála en glæsilega leikvöll
almennra búnaðarframkvæmda.
IV.
Nú liðu allmöTg ár. Sigurður
Sigurðsson hélt nokkurnveginn
nægilegri aðsókn að Hólaskóla
og trén héldu áfram að stækka
í gróðrarstöð Ræktunarfélags-
ins. En Sigurður var um þessar
mundir nokkuð einmana í starfi
sínu og bætti ekki við nýjum
verkefnum. Þá vildi honum það
lán til að kynnast áhrifa-
manni, sem var honum að
mörgu leyti skaplikur, en það
var Tryggvi Þói'hallsson, bisk-
upssonur úr Laufási.
Framsóknarmenn höfðu efnt
til flokksmyndunar og stofnað
Timann á útmánuðum 1917.
En tæpu ári síðar tók Tryggvi
Þórhallsson við ritstjórn á blað.
inu af vini sinum Guðbrandi
Magnússyni. Blaðið varð skjótt
víölesið og vinsælt í byggðum
landsins. Ritstjórinn setti mál-
efni sveitanna efst á dagskrá.
Eitt af heitustu áhugamálum
hans var að efla Búnaðarfélag
íslands og afla því meira fjár-
magns. Kom hann svo sínum
fortölum í blaðinu og með á-
hrifum Framsóknarmanna á
þingi, að styrkur úr ríkissjóði
til Búnaðarfélags íslands var
ferfaldaður á nokkrum missir-
um. Tryggvi Þórhallssyni var
ljóst, að mikinn athafnamann
þurfti til að stjórna félaginu,
þegar það fengi stórlega aukið
verksvið, og eins og hin auknu
fjárráð félagsins voru> verk
Tryggva ÞóThallssonar, þannig
var það einnig hans verk, að
Búnaðarfélagið fékk Sigurð
Sigurðsson til að gerast fram-
kvæmdastjóra þess.
Tryggvi Þórhallsson og Sig-
(Framh. á 4. siðu)
Dvöl
Af hverju halda menn
að aðallega mjög vand-
látt fólk á lestrarefnl
kaupl Dvöl? Af þvl að hún er þekkt
fyrir að flytja aðeins gott efni, sem
greint og menntað fólk hefir ánœgju
af að lesa.
Smíffa trúlofunarhringa
o. fl. Jón Dalmannsson
Grettisgötu 6, Rvík.
Hreinar
léreftstnskur
kaupir
Prentsmiðjan Edda
Lindargötu 1 D.
MUNIÐ að taka meff yður
VASASÖNGBÓKINA
aff öllum mannfagnaði. Hún
vekur hvarvetna gleffi.
Betamon
er bezta rotvarnarefniff.
Betamon tryggir rabar-
bara- og berjageymsluna í
sykurleysinu.
fHEHIHX
Kirkjustræti 8B. Sími 1977
Auglýsið í Tlmanum!
372
Margaret Pedler:
Laun þess liðna
369
ofurlitilli sjávarlykt, og Colin andaði
því að sér með velþóknun. Heimurinn
var í raun og veru góður! Innan fárra
daga átti hann að kvænast yndisleg-
ustu konunni, sem hann hafði ^ugum
litið, og honum hlaut þess vegna að
finnast heimurinn góður á svo fögru
sumarkvöldi. Hann gat ekki annað en
dást i sífellu að þeirri hamingju, sem
hann hafði öðlazt, hann, vesalingurinn,
sem hafði gert ráð fyrir að vera fyrir
fullt og allt útskúfað frá öllum sönnum
gæðum. Nú átti hann að fá að eiga hina
fegurstu, beztu og yndislegustu konu.
Hann skyldi alla æfi stuðla að aukinni
hamingju henni til handa, alla æfi
reyna að koma i veg fyrir, að hún þyrfti
að sjá eftir þeirri dýrmætu gjöf, sem
hún gaf honum og því mikla trausti,
sem hún sýndi honum.
Núna var hann að hugsa um allt það,
sem hann ætlaði að gera, til þess ajð
gera hana hamingjusama og hjálpa
henni að gleyma hinum liðna tíma.
Hann var svo niðursokkinn í hugsanir
sínar, að hann hrökk við, er Sara birt-
ist állt í einu og talaði til hans með
sinni hrjúfu rödd:
„Frú, sem vill tala við yður, herra, —
frú Maitland.“
Hann horfði framhjá hinni öldruðu
og viðkunnanlegu ráðskonu, á hina*
var hrunið í rústir og vitundin var kaf-
in í þeim rústum.
„Þú ert alveg gegndrepa,“ sagði hún
annarlega, um leið og hún þuklaði á
enni hans. Svo bætti hún við, eðlilega
og innilega: „Segðu mér hvar þú hefir
verið.“
Maitland reis með erfiðismunum upp
af stólnum. Það sem hann varð að segja
hlaut hann að segja standandi, því að
uppréttur skal maður erfiðleikunum
mæta.
„Ég fór til Abbey, til þess að biðja
Elizabetu að hverfa á brott með mér,“
sagði hann skýrt og ákveðið. „Og hún
hefir neitað því.“
Poppy ætlaði að reka upp óp, en tókst
að kæfa það til hálfs í fæðingunni. Það
var allt og sumt. Annars stóð hún og
starði galopnum skelfingaraugum á
manninn, sem hún elskaði. Blóðið seitl-
aði smátt og smátt úr kinnum hennar
unz þær urðu öskugráar, titrandi sárs-
aukadrættir mynduðust út frá nefinu og
kring um munninn og námu á brott
æskuna af hinu barnslega andliti.
Blair hallaði sér upp að múrpípunni
og hélt urn bi'únir hennar svo fast, að
hnúarnir hvítnuðu.
„Reyndu að fyrirgefa mér, Poppy og
skilja þetta,‘ sagði hann. „Gagnvart
þér hefi ég hagað mér eins og hund-