Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 48

,,Ólöf ríka” Angólu-þjóðar
Þegar þær þjóðir Afríku, sem öldum
saman voru kúgaðar af nýlenduveldum
Evrópu, eru nú smásaman að öðlast
frelsi, brjóta hlekki sína, þá fara þær að
rifja upp fornar sögur úr frelsisbaráttu
sinni. Kemur þá ýmislegt í ljos, sem
minnir okkur á frásagnir frá fyrri öldum
hér. Eða hverjum dettur ekki í hug for-
usta hinnar aðsópsmiklu Ólafar ríku', er
hún forðum lét brytja niður Breta við
Breiðafjörð til að hefna manns síns, þeg-
ar eftirfarandi saga er sögð frá Angólu?
Á 17. öld var ríkið Ndanga eitt hið
voldugasta á Kongo-svæðinu. Kölluðu
Portúgalar það Angólu, af því Ngola-
ættin réði þar ríkjum. Portúgalar höfðu
lagt undir sig nokkurt landsvæði þar í
grennd og girntust meira.
Árið 1662 fóru fram samningar milli
jarls Portúgala í Luanda og sendinefndar
frá Ngola-ættinni um frið.
En fyrir sendinefnd Ngola-manna var
kona, Nzinga Mbandi Ngola, systir
,,konungsins” eða ættarhöfðingjans.
Kom hún með fríðu föruneyti og fullu
umboði.
Jarlinn lét að vísu skjóta heiðursskot-
um úr fallbyssum, er nefndin kom, en
hugðist auðmýkja kvenhöfðingjann með
því að setja allmargar sessur andspænis
sér, svo hún yrði að liggja þar eða sitja,
en sjálfur sat hann i tígulegum stól. En
Nzinga sá strax hver tilgangurinn var,
gaf all stórvaxinni fylgdarkonu sinni
merki með augunum og sú kraup niður á
sessunum og bauð Nzingu breitt bak sitt
sem sæti. Sat hún þá jafnhátt jarli.
Undruðust Portúgalar viðbrögð hennar
— og enn meir hæfileika hennar, er
samningar hófust. Knúði hún með samn-
ingssnilli sinni fram góða friðarsamninga.
Og það var mikilsvert fyrir Angolumenn,
sem höfðu aðeins boga og örvar að
vopni, voru aðþrengdir og þörfnuðust
a.m.k. stundarfriðar.
Nzinga var fædd 1582 og tók við
)
48