Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1950, Blaðsíða 3

vita allt, geta allt betur en abrir, en upp úr því vaxnir aS taka þátt í kjörum þeirra, seni
virkilega eru sjómenn, og þeirra, sem dagurinn er medal annars lielga'öur, þá vœri betra aö
leggja þennan dag niöur.
En er þetta einungis hiö algenga íslenzka tómlœti, sem svo mikiö er af og sézt á svo
mörgum sviöum m. a. í umgengni og klœöaburöi, svo aö nokkuö sé nefnt. Nei, það var ekki
þaö af hendi sjómannanna, þeir fengu ekki nema fáir dS vera heima þennan eina sameigin-
lega dag þeirra á árinu. Tómif sjóöir og samvizka útgeröarinnar leyföu þdö ekki. En þeir,
seiti eiu í landi og ekki taka þátt í þessari einu göngu sjómannasamtakanna á árinu, hafa
enga afsökun. Svo eru nokkrir háaldraSir skipstjórar og sjómenn, sem aldrei láta sig vanta,
hvernig sem viörar. Þaö kannast allir viS þá, þeir eru alltaf fremstir í göngunni og hafa
alltaf veriS frá byrjun. Þeir gefast ekki upp fyrr en þeir geta eigi lengur beinum valdiS eSa
lífi haldiS. Þetta eru menn, sannir menn — sjómenn, til fyrirmyndar, háaldraSir, veSurbarSir,
sannkallaSar hetjur, sem skilja og láta í Ijós skilning sinn á þýSingu og starfi sjómannastéttar-
innar. Ég vil fyrir hóiul allra þeirra, sem eru svipaSs sinnis og ég í sambandi viS þennan dag,
þakka þeim af heilum hug og láta í Ijós aSdáun mína og annarra á tryggS þeirra og sannri
sjómannslund. Aldrei aS víkja.
Ásg.
Stækkun landhelginnar
ÞaS voru gleSitíSindi fyrir alla þá, sem skilja þörfina á útfœrzlu landhelginnar til vei ndar
fiskstofnsins viS Island, er útfœrzla landhelginnar fyrir NorSurlandi var auglýst. ÞaS lýsir
skilningi þeirra, er aS því stóSu, og hinni brýnu þörf.
Nú heyrast raddir frá erlendum þjóSum urn aS virSa þessi ákvœSi aS vettugi og jafnvel
aS þœr hafi í höndum plögg frá stjórnum landanna um aS fiskimenn þeirra þurfi ekki aS taka
þessi ákvœSi mjög alvarlega.
ÞaS er í sjálfu sér einkamál þessara þjóSa, hvort þœr í bili treysta sér til þess aS virSa
þessa ákvörSun þjóSar okkar aS vettugi, nema því aSeins, aS þar séu á bak viS einliver laun-
mál frá ríkisstjórn íslands, sem viS ekki trúium aS óreyndu aS séu, vœri enda mjög óvitur-
legt og hrœSilegt.
ASalatriSiS er, aS Islendingar taki ákvörSun þessa mjög alvarlega og beiti engum vettl-
ingatökum viS verndun og vórzlu landhelginnar fyrir NoiSurlandi í sumar. SíSan verSur
útfœrzlan aS ná til alls landsins og umhverfis þess. Allir íslenzkir sjómenn verSa aS leggjast
á eitt aS verja þetta svœSi, aS aSstoSa varSskipin á alla lund dl þess aS halda hinum erlendu
fiskimönnum fyrir utan hiS afmarkaSa svœSi.
Sýni nú allir góSir Islendingar á sjó og landi aS þeim sé annt um heiSur og velferS
landsins og láti ekki bugast af stóryrSum eSa hótunum annarra í þessu máli.
Ef norrœn samvinna lýsir sér í því, aS rœna Islendinga rétti sínum til landhelginnar
og landgrunnsins, svo aS örfáir erlendir menn geti orSiS eitthvaS ríkari í bili, aS gjóra íslenzku
þjóSina smátt og smátt bjargarvana áSur en varir, þá geta þeir fariS meS sína norrœnu sam-
vinnu til Niflheims og Nástranda fyrir mér, enda væri slík aSstoS til háSungar fyrir þœr
þjóSir, er telja sig vilja hafa í heiSri rétt smáþjóSanna.
Mœtti slíkt teljast mjög einstœS frarnkvœmd samhjálpar og MarshallaSstoSar.
Ásg.
V I K I N □ U R
139