Fálkinn - 02.03.1964, Blaðsíða 16

Sr. Gísli Brynjólfsson skrifar utn
BieElinn, sem eldklerkurinn
sr. Jón Steingrimsson hafðist við í
fyrsta veturinn sinn á Suðurlandi
REIKAÐ
Klemenz í Görðum við Hellismunnann.
IIM REYIMISHVERFI
Vegurinn hlykkjast upp snarbratta brekkuna — og þegar
upp er komið, erum við stödd á Gatnabrún. Þaðan sést yfir
Mýrdalinn, sem ber nafn með rentum. Fyrsta fölva haustsins
er að slá yfir breiða mýrarflákana,, en túnin og nýræktarlönd-
in bera enn sterkan, grænan lit gróskunnar. En við stöldr-
um ekki við á Gatnabrún að þessu sinni, þótt freistandi sé.
Við megum ekki vera að því. Á þessari hraðans öld hefur
vélin — bíllinn — okkur á valdi sínu og vei þeim, sem ekki
lýtur því valdi. Hann er illa staddur. Hann verður stranda-
glópur í miðri sveit og verður að leggja land undir fót, ,— vaga
eftir rykugum, grýttum þjóðveginum, óhreinn og umkomulaus
eins og blankur Breti, sem ferðast á puttanum. Þess vegna
er okkur ekki til setunnar boðið á Gatnabrún. Áfram — áfram,
en ekki eftir þjóðveginum. Við tökum afleggjarann til hægri. —
Reynishverfi stendur á vegvísinum. Þangað er lika ferðinni heit-
ið. Við förum fram hjá Fossbæjunum — Norður-Fossi og Suður-
Fossi. ,„Þeir heyra ekki hverfinu til,” segja Hverfingar. Og
ekki skulum við efa það„ að þeir séu vel að sér í sögu og landa-
fræði sfns pláss. En þegar komið er framfyrir Foss tekur við
Hverfið sjálft. Og þar búa tveir kunnir Hverfisbúar sitt hvoru
megin við veginn. Gísli á Lækjarbakka fyrir neðan, Sveinn á
Reyni fyrir ofan. Þeir eru sjálfsagt önnum kafnir þennan
bjarta haustmorgun, svo að við stönsum þar ekki, enda þótt
það sé freistandi að skrafa við þá um landsins gagn og nauð-
synjar. En við neitum okkur um það í þetta sinn og ökum áfram
fyrir ofan kirkjugarðinn gamla, þar sem standa nokkrir gráir
bautasteinar upp úr grasinu. Einn þeirra er af gabbró úr Eystra-:
Homi, reistur 87 árum eftir dauða þess, sem þar hvílir undir.
Hann stendur á gröf eins mætasta sonar þessa lands — Sveins
Pálssonar læknis. Hann var jarðsettur á Reyni 13. maí 1840
sunnan megin við ganginn fram af Reyniskirkju. Nokkru fyrir
síðustu aldamót var þessi grafreitur aflagaður, og var þá læknis-
leiðið löngu týnt. En árið 1927 gerði Gísli Sveinsson gangskör
að því að finna leiði lang-afa síns og lét reisa varðann. Fáir
þeirra sem í Skaftafellssýslu hafa dvalið eiga skilið jafn veglegan
bautastein eins og „læknirinn í Vík„