Tíminn - 23.05.1942, Blaðsíða 2

TlMlM, langardaglnn 23. mai 1943
51. MatS
198
‘gíminn
Laugardag 23. maí
Rökvillur og hótanir
Ólaís Thors & Co.
í útvarpsræðum sínum töluðu
þeir Ólafur Thors og Haraldur
Guðmundsson báðir í dimm-
rödduðum hótunartón um þann
möguleika, að Framsóknar-
flokkurinn fengi nægilegt þing-
fylgi í kosningunum í vor, til
að stöðva framgang stjórnar-
skrármálsins í því formi ó-
skapnaðar, sem það er nú í.
Þeir töluðu í ógnandi tón um
þær skelfilegu afleiðingar, sem
það gæti haft fyrir Framsókn,
ef slík ógæfa — „ég segi ógæfa“
(Ó. Th.) — ætti eftir að hénda
flokkinn að fá aðstöðu til að
stöðva „réttlætismálið."
Þeir rökstuddu þessa örlaga-
þrungnu aðvörun með því, að
Framsóknarflokkurinn hefði
ekki meiri hluta kjósenda í
landinu að baki sér og því væri
það brot á öllu lýðræði og sann-
girni, að flokkurinn gæti stöðv-
að mál, sem þeir Ólafur Thors
og Einar Olgeirsson, og allt þar
á milli, væru fylgjandi.
Meiri rökvilla hefir sjaldan
heyrzt á Alþingi. — Það ætti að
vera hverjum meðalgreindum
manni ljóst, að því aðeins getur
Framsóknarfl. fengið aðstöðu
og vald á Alþingi til að stöðva
framgang stjórnarskrármálsins
í sumar, — og þar með haust-
kosningarnar, — að nægilega
margir af kjósendum landsins
feli honum þetta vald í kosn-
ingunum í vor.
Framsóknarflokkurinn getur
þetta ekki með núverandi þing-
afli og ekki með þeirri kjós-
endatölu, sem hann hafði við
síðustu kosningar. Hann getur
það því að eins, að kjósendur,
sem að jafnaði hafa veitt öðr-
um flokkum brautargengi, en
eru á móti braskinu með stjórn-
arskrána, móti hinum pólitísku
sifjaspellum þeirra Ólafs Thors
og Einars Olgeirssonar, móti
tvennum kosningum slag í slag
og ófriðarbálinu, sem af þeim
mun standa, — að þeir feli
Framsóknarflokknum umboð til
að taka í taumana og kveða
þetta niður.
Og það er þetta, sem þeir fé-
lagar óttast undir niðri. Annars
gripu þeir ekki báðir til þess að
setja fram hinar gegnsæju
blekkingar sínar og falsrök, um
stöðvunarvald Framsóknar-
flokksins, í þessum dauðadjúpa
ógnartón.
Framsóknarflokkurinn er
eini flokkur þingsins, sem hefir
ákveðna andstöðu gegn þeirri
svívirðingu, sem breiðfylking í-
halds, krata og kommúnista
ætlar að fremja gegn viðkvæm-
ustu og dýrmætustu lögum
þjóðarinnar. Þeir ætla að sam-
þykkja stjórnarskrárfrumvarp,
þar sem því er í upphafi lýst
yfir, að ísland sé konungsríki
og arfgengt í ætt Danakonungs,
þvert ofan í fyrri yfirlýsingar
sínar um lýðveldi og þvert ofan
í einróma yfirlýsingar alls Al-
þingis fyrir ári síðan.
Að vísu segjast þeir ætla að
breyta þessu ákvæði — síðar. —
En hver trúir þessum mönnum
í raun og veru, mönnum, sem
hafa í verki beitt hinu japanska
sjónarmiði í stjórnmálum alveg
nýverið?
Enginn sjálfstætt hugsandi
maður treystir þeim.
Þeir vita þetta. Þeir vita um
andúð og fyrirlitningu í sínum
eigin flokkum, rétt utan við
þingveggina.
Þeir vita fyrir víst um marga
úr liði sínu, sem munu Ijá
Framsóknarflokknum brautar-
gengi í þeim átökum, sem nú
eiga sér stað. í orðum þeirra er
ekki hótun til Framsóknar-
manna, heldur hótun til eigin
flokksmanna, sem eru alls ó-
fúsir að fylgja þeim út í fá-
ræði það, sem þeir eru nú að
stofna til.
Þetta ættu kjósendur að
hugleiða: Þeir geta falið Fram-
sóknarflokknum vald á Alþingi
til að stöðva helgispjöllin á
grundvallarlögum þjóðarinnar.
Þeir geta haft í hendi sér að
stöðva síðari kosningarnar 1
Sextugur
Jakob Kristinsson
fræðslumálastjóri
Möðruvallaskólinn var ein-
kennileg uppeldisstöð. Fyrsta
aldarfjórðunginn, sem sá skóli
starfaði, varð hann aðalvakn-
ingastöð fjölmargra manna,
sem síðar úrðu brautryðjendur
í margháttuðum framförum.
Skólatíminn var stuttur. Húsa-
kynnin fátækleg og kennaralið-
ið fámennt. En þrátt fyrir þessa
svokölluðu ytri erfiðleika, safn-
aði skólinn einkennilegri auð-
legð í lærisveinum sínum. Mjög
margir af hinum fyrstu kaup-
félagsstjórum og nálega allir af
áhrifamestu forstöðumönnum
Sambandsins eru gamlir Möðr-
vellingar. Um eitt skeið voru
svo að segja allir ritstjórar
landsins nemendur úr þessum
skóla. Fjölmargir forustumenn
í búnaði, útvegi, héraðsstjórn og
landsmálastarfsemi höfðu feng-
ið svo að segja alla skólagöngu-
menntun sína hjá Jóni Hjalta-
lín á Möðruvöllum.
Einn af hinum mörgu þjóð-
kunnu nemendum Möðruvalla-
skólans er Jakob Kristinsson,
fræðslumálastjóri, sem átti
sextugsafmæli sitt 13. maímán-
aðar nú síðastliðinn. Þegar
hann kom í skólann laust eftir
aldamótin, var hann ekki að-
eins þroskaður og vel undirbú-
inn, heldur hafði hann þá feng-
ið mjög fullkomna umgengnis-
menningu, sem annars var
fremur sjaldgæft um hina blá-
fátæku skólasveina. Jakob
Kristinsson þótti því mest
glæsimenni í skólanum. Hann
var hár vexti, beinvaxinn og
vel limaður, fríður sínum, hárið
sumar og þar með stytt það
hundadagatímabil í íslenzkum
stjórnmálum, sem nú er að
renna upp, undir forustu Ólafs
Thors og Einars Olgeirssonar.
Framsóknarmenn vilja breyta
stjórnarskránni samkvæmt yf-
irlýstum vilja allra þingfull-
trúa, — en þeir vilja ganga svo
frá undirbúningi þess verks, að
þeir sjálfir, Alþingi og þjóðin
öll þurfi ekki að bera kinnroða
fyrir.
Þeir telja það höfuðmál þjóð-
arinnar að sigla þjóðfélaginu og
þjóðarheiðri íslendinga á rétt-
um kili út úr brimum og boðum
ófriðarins.
Framtíð okkar veltur meir á
því en margir virðast hyggja,
að við komumst með sæmd frá
þeirri siglingu, en ekki sem
fyrirlitin, vanþroska þjóð, sem
eigi ekki frelsi né sjálfstæði
skilið. +
hrafnsvart, augun dökk, skörp
og skýrleg. Hann var þá þegar
æfður og snjall ræðumaður og
vel ritfær. Hann var snyrti-
maður mikill um klæðaburð, ög
í einu djarfmannlegur og kur-
teis í framgöngu. Skólafélagar
Jakobs Kristinssonar þóttust
vissir um, að þessi félagi þeirra
myndi verða þjóðnýtur maður.
Að loknu námi í Möðruvalla-
skóla hélt Jakob áfram skóla-
göngu í menntaskólanum og síð-
ar í guðfræðideild. Að loknu
prófi gerðist hann um nokkur
ár prestur í kirkjudeild séra
Rögnvaldar Péturssonar í Wyn-
yard í Kanada. Það er fjölmenn
og blómleg íslendingabyggð.
Hafa þar að öllum jafnaði starf-
að skörulegir guðfræðingar.
Jakob Kristinsson fór líkt og
flestum löndum, sem koma
vestur á fullorðinsaldri, að hann
gat ekki fest yndi þar nema um
stutta stund. En dvölin þar
hafði verið þroskandi fyrir hinn
unga mann. Hann kynntist
vestan hafs straumum og stefn-
um, sem áttu þátt í að móta
til fullnustu skapgerð hans og
lífsskoðun.
Þegar Jakob Kristinsson
kom heim, tók hann að starfa
með guðspekifélaginu í Reykja-
vík. Það var áhugasamur en
ekki fjölmennur söfnuður.
Kaaber bankastjóri var einn af
helztu forgöngumönnum þess
félagsskapar, og hann miðlaði
af auðlegð sinni frá stórkaup-
mannsdögum sínum með miklu
örlæti til að kaupa og búa sem
bezt samkomuhús félagsins í
Reykjavík. En söfnuðurinn
þurfti ekki að eyða miklu fé til
að launa sínum andlega leið-
toga. Hann bjó einn og fátæk-
ur námsmaður í dálitlu her-
bergi í samkomuhúsinu og hafði
ekki meiri þörf fyrir laun,
heldur en trúboðar hinnar
fyrstu kristni.
Það er venjulega erfitt að
gera grein fyrir trúarskoðunum
annarra manna, allra sízt
þeirra, sem ekki binda lífsstefnu
sína við niðurstöður kirkju-
þinga. En ég held, að þá sé
farið með rétt mál, ef sagt er,
að Jakob Kristinsson unni
kjarna kristindómsins og hinni
göfugu siðfræði Krists, en þótti
minna koma til kennisetning-
anna, sem guðfræðingar átján
alda hafa hlaðið utan um innsta
neista hinna kristnu trúar-
bragða. Smátt og smátt hafði
hann og ýmsir frændur hans
hneigst að indverskri speki, sem
er á margan hátt náskyld anda
kristindómsins. Um mörg ár
bjó Jakob Kristinsson eins og
einsetumaður í herberginu við
guðspekikirkjuna og skýrði
efni o$ anda hinnar huldu sið-
fræði með mikilli mælsku og
miklum einfaldleika fyrir fé-
lagsmönnum guðspekireglunn-
ar.
Margir frændur Jakobs Krist-
inssonar, þar á meðal Hall-
grímur bróðir hans, hafa í einu
haft hneigð til dulspeki og þrá
til athafna. Eftir margra ára
starf fyrir guðspekifélagið, svo
að segja innan klausturmúr-
anna, fann Jakob Kristinsson
sterka löngun til að ganga út
á græna velli lífsbaráttunnar.
Honum var þá boðin forstaða
Eiðaskólans. Hann tók vel
þeirri málaleitun og var um tíu
ára skeið forstöðumaður þessa
heimvistarskóla. Síðari árin á
Eiðum kenndi hann nokkurrar
heyrnarbilunar og taldi sig ekki
fullfæran til kennslustarfa. Þá
var sótt eftir að hann tæki að
sér forustu fræðslumálanna í
landinu. Hann gerði það, nokk-
uð hikandi samt, vegna heilsu
sinnar, en sem betur fer nýtur
hans nú vel í því starfi. Þeir,
sem þekkja hann bezt, treysta
því, að hann geri þar enga
ráðabreytni fyr en aldursmörk-
in byrja að gera vart við sig.
Jakob Kristinsson nýtur í
einu mikilla vinsælda og mikils
trausts, bæði sem skólastjóri og
forustumaður skólamálanna.
Allir, sem þekkja hann, verða
hrifnir af drenglund hans, gáf-
um hans og djúptækri og víð-
feðmri menntun. f skólastjórn
sinni á Eiðum voru þessir eig-
inleikar að öllum jafnaði nægir
við stjórn í þessum stóra heima-
vistarskóla. En ef meira þurfti
með, þá skorti ekki einbeittni
eða festu viljans. Þar sem leið-
togi ungra manna er gæddur
öllum þessum eiginleikum, þarf
ekki að óttast um hag skólans.
Þar ríkif góður friður og heilsu-
samlegur æskubragur. Aust-
firðingar söknuðu mjög Jakobs
Kristinssonar, er hann lét af
stjórn Eiðaskóla. En þeir skildu
Ameríska tímariíið „Fortime^:
Skipulag Þjóðverja
í Norðurálfu
Aðgerðir Þjóðverja í hinum hernumdu lönðum er að-
eins sýnishorn af skipulagi því, sem þeir hafa í hyggju að
koma þar á að stríðinu loknu, — ef þeir hera hærra hlut.
Síðastliðið sumar komst
verkamálaleiðtogi nazista, Ro-
bert Ley, svo að orði: „Þriðja
ríkið er að umsteypa Norður-
álfuna á þá leið, að öll ríki á
meginlandinu munu verða far-
in að framleiða af fullum krafti'
eftir 1—2 ár, og þau munu
framleiða handa Þýzkalandi."
— Nú þegar hafa nazistar um-
turnað hagkerfi Norðurálfu svo
greipilega, að þótt þeir bíði ó-
sigur, mun það taka heilan
mannsaldur að koma því í samt
lag.
Viðskiptalögmál mótast af
hugmyndum borgaranna um
ætlunarverk þjóðfélagsins. í
lýðfrjálsum löndum er sú skoð-
un ríkjandi, að auðæfi ráði úr-
slitum í ófriði, en nazistar
ganga hins vegar út frá, að ó-
friður afli auðæfa. Landvinn-
ingar eru því undirstöðuatriði
í viðskiptalögmáli nazista.
Undirokaðar þjóðir eiga að
svara sköttum og skyldum til
sigurvegaranna. Þýzkaland á
að vera sem voldugt miðalda-
virki, er hefir lyklavöld að öll-
um iðnaði og auðæfum í léns-
löndum um alla álfuna.
Þegar á árinu 1935 tóku Þjóð-
verjar að undirbúa yfirráð sín í
sérhverju ríki í Norðurálfu og
æfa fylkisstjóra til að stjórna
verzlun og viðskiptum í undir-
okuðum löndum. Jafnskjótt og
nýtt ríki hefir verið undirokað,
eru sendir þangað hertogar,
sem þekkja landið út og inn
og hafa áður dvalizt þar sem
ræðismenn eða sendisveitarfull-
trúar. Þessir menn taka þegar
að draga björg í búið eins og
maurar væru að verki. Þeir
heimta matvæli og iðnvarning
í sínar hendur og senda hvern
farminn eftir annan af slíku
herfangi heim í ríki sitt. Þeir
loka sumum verksmiðjum, um-
steypa öðrum og taka fyrirtæki
í sínar hendur. í stuttu máli:
Þjóðverjar hafa gert rán að
viðskiptalögmáli.
Þessi skipulögðu rán fá kyn-
legan blæ á sig, vegna hinnar
skringilegu tilhneigingar, sem
Þjóðverjar hafa til að gefa
þeim löglegt yfirskin. Við
hvert rán, eignarnám eða nauð-
ungarsölu, gefa þeir út lög eða
úrskurð, er veitir þeim rétt til
að framkvæma þetta. Þetta
stafar af einkennilegri veilu í
þýzku lundarfari, — fótum
troðinni löngun til að vera heið-
virðir.
Auðveldasta aðferðin til að
ræna, er að leggja á þunga
hernámsskatta, sem ekki eru
reiknaðir eftir raunverulegum
kostnaði, heldur hemaðarút-
gjöldum viðkomandi þjóðar fyr-
ir hernámið. Frakkar greiða
400.000.000 — fjögur hundruð
milljónir franka — á dag, sem
svarar til allra útgjalda þeirra
til vígbúnaðar áður en landið
var sigrað. Bæheimur og Mæri
verða að greiða 114% af fyrri
hernaðarútgjöldum fyrir land-
varnir Þjóðverja. Rúmenía
verður að gjalda 84% að sínu
leyti. Á þennan hátt sýgur
Þýzkaland árlega um 4.200.000.
000 — eða yfir fjóra miljarða
dollara — út úr hinum herteknu
löndum.
Hvað gerir Þýzkaland við allt
þetta fé? f Frakklandi kosta
þeir t. d. ekki til nema 125.000.
000 franka til hers og starfs-
manna. Afganginn, 275.000.000
franka, nota þeir til að kaupa
franskar iðnvörur eða hluta-
bréf í frönskum fyrirtækjum.
Á þennan hátt leggja þeir inn-
lend fyrirtæki undir slg í her-
teknu löndunum fyrir peninga,
sem þeir draga sér þar. Fyrir
mjólkina, sem þeir áskilja sér,
kaupa þeir sjálfa kúna að lok-
um.
Á árum Versalafriðarins
greiddu Þjóðverjar allt um 10
Numarbeimili
preníara
Frentarafélagið ætlar að koma npp sumar-
dvalarstað fyrlr prentara að Miðdál
í Laugardal.
Tíðindamaður Tímans hefir
snúið sér til fasteignanefndar
félagsins og fengið hjá henni
þessa frásögn viðvíkjandi
starfrækslu Prentarafélagsins
eystra:
— Eins og kunnugt er keypti
Prentarafélagið jörðina Miðdal í
Laugardal síðastl. haust. Stóð
til að keypt yrði bæði jörðin og
búið, en þó réðust mál svo að
lokum, að horfið var frá að
kaupá búið, en jörðin nieð hús-
um og öðrum hlunnindum var
keypt. Kaupverðið voru rösk 30
þúsund krónur. •
— Hver eru aðalhlunnindi
jarðarinnar?
— Þau eru meðal annars, að
stækka má túnið mjög mikið,
sérstaklega með skurðgrefti og
uppþurrkun. Þó yrði mikið
land afgangs til engjaheyskap-
ar. Þá er skóglendi mikið á
landeigninni, sem að vísu er nú
mjög óhrjálegt sums staðar
vegna rányrkju, sérstaklega
beitar. En vafalaust má bæta
það mjög með því að friðá ein-
hvern hluta þess. Enda hefir
nefndin ákveðið að gera því
til góða, svo fljótt sem tök
eru á. Það var ekki hvað sízt
vegna þessarra miklu skógar-
leifa, að ráðizt var í að kaupa
einmitt þessa jörð. — Auk
þessa falla ár um landeignina.
Hefir vatnsaflið þegar verið
notað til að knýja^rafstöð til
lýsingar á bænum. Stöð þessa
má mikið stækka og auka til
muna orkumagnið. Ennfremur
er veiðiréttur í Laugarvatni
fyrir landi jarðarinnar. Hvers
ástæður hans og beygðu sig fyr-
ir því.
Jakob Kristinsson hefir alla
æfi lagt stund á andlegt erfiði.
Hann hefir jafnvel fremur
flestum löndum sínum sýnt í
verki, að það er hægt að kom-
ast leiðar sinnar án þess a$ ein-
beita huganum alla leiðina
milli vöggu og grafar að leit
eftir efnalegum gæðum. Þrátt
fyrir sextíu ára afmælið, er
hann enn gæddur fullri starfs-
orku. Enginn af samlöndum
hans standa honum framar um
mælsku og ræðusnilld, og fáir
jafnfætis.
Honum hefir verið mikið lán-
að, og hann hefir ávaxtað sitt
pund með mikilli trúmennsku.
J. J.
virði hann er, verður framtíð-
in að skera úr. Einnig er ó-
rannsakað hvort hægt verður
að gera ár þær, er um landið
falla, að nytsömum veiðiám.
— Hyggst félagið að taka við
búrekstri á jörðinni í náinni
framtíð?
— Nei. Jörðin hefir verið leigð
seljandanum um 20 ára skeið.
Þó getur farið svo, að félagið
taki fyr búrekstur í sínar hend-
ur. Samkomulag getur t- d. orð-
ið um það. Þá getur og farið
svo, að núverandi ábúandi segi
jörðinni lausri fyr en ábúðar-
tími er útrunninn. — Við leigu
jarðarinnar tók félagið þó und-
an til sinnar starfrækslu nokk-
urt land til bygginga og frið-
unar.
— Hverjar eru framtíðará-
ætlanir félagsins með það land?
— Þær eru meðal annars að
koma upp dvalar- og samkomu-
heimili fyrir félagsmenn og
skyldulið þeirra, um sumar-
tímann. Þá er fram líða stundir
getur starfsemin orðið víðtæk-
ari og fjölþættari, eftir því sem
aðstæður þá skipast og leyfa,
en um það er enn of fljótt að
gera áætlanir. Ennfremur að
gefa einstökum félagsmönnum
og starfsmannasamtökum kost
á að koma sér þar upp sumar-
bústöðum og leggja þeim til
varanlegan samastað.
— Hvaða landsvæði hefir fé-
lagið tekið til sinna nota?
— Það eru tungurnar fyrir
vestan bæinn, allt vestur að
Skillandsá. Félagið sjálft mun
taka fyrir eigin framkvæmdir
svæðið vestur að vestri Ljósá,
en tungan á milli vestri Ljósár
og Skillandsár er ætluð undir
sumarbústaði einstaklinga.
— Hvenær hefjast byggingar-
framkvæmdir á landsvæðinu?
— Þær eru nú þegar hafnar
af einstaklingum með byggingu
nokkurra sumarbústaða í sum-
ar. Hæpið er þó, að félagið
sjálft leggi í nokkrar verulegar
framkvæmdir á þessu ári, því
eins og ástandið er nú, eru
margir örðugleikar í vegi fyrir
skjótum athöfnun. Friðunar-
staðir skógarleifa hafa enn ekki
verið athugaðir til hlítar.
— Hvernig geðjast félags-
mönnum að staðnum?
— Þeim fáu mönnum, sem
austur hafa farið, lízt prýðilega
á staðinn. í sumar má búast
(Framh. á 4. síðu)
billjónir marka frá 1924—1931.
Á einu ári hafa þeir endur-
heimt allt þetta fé með skött-
um og skyldum á herteknu
löndin.
Fyrsta verk þeirra í herteknu
landi, er að banna alla eigna-
sölu nema með sínu samþykki.
Á þennan hátt fá þeir svigrúm
til að kynna sér alla eignaskipt-
ingu og eigendur. Það, sem þeir
girnast, gera þeir svo upptækt
eða setja undir „eftirlit“ eða í
„samvinnu“ við Þýzkaland.
Samkvæmt yfirliti sem gert
hefir verið um setuliðsskatta,
eignarnám og bein rán á gulli
og öðrum verðmætum, hafa
Þjóðverjar þegar sölsað undir
sig um 36 billjónir dollara, og
svarar það til allra útgjalda til
vígbúnaðar Þýzkalands fyrir
stríðið.
En loktakmarkið er að ná
í sína þjónustu öllu iðnkerfi
Norðurálfu. Sú „nýskipun" er
þegar hafin. í löndum, sem eiga
að leggja til landbúnaðarvör-
ur og hráefni, loka þeir verk-
smiðjum, t. d. í Póllandi. Alls
staðar loka þeir verzlunarfyrir-
tækjum, sem keppa við Þýzka-
land. Iðjuver, sem halda áfram,
verða nauðug viljug að fram-,
leiða fyrir Þýzkaland eingöngu.
Frá Frakklandi hafa verið
flutt firnin öll af dýrmætustu
iðnaðarvélum til Þýzkalands.
Franskar og hollenzkar efna-
gerðir hafa fengið skipun um
að hætta. Til að losna við sam-
keppnisfyrirtæki, hefir reynzt
prýðilega að setja þau í sam-
band við þýzkar verksmiðjur til
að koma á „haganlegri verka-
skiptingu." Annað úrræði er,
að synja þeim um kol eða önn-
ur hráefni. Þannig hefir gler-
iðnaði Tékka og ullarverksmiðj -
um verið útrýmt.
Niðurstaðan af öllu er strangt
þýzkt eftirlit með framleiðslu,
framboði og verðlagi.
Undirokuðum verksmiðjum
hefir verið breytt eftir hernað-
arþörfum. Frá Citroen-verk-
smiðjunum í París fá Þjóðverj-
ar bifhjól. Renaultssmiðjurn-
ar smíða skriðdreka. Silkiverk-
smiðjurnar í Lyon vefa þýzkar
fallhlífar.
Þýzk viðskiptaskrifstofa í
París annast vörupantanir frá
frönskum firmum. Greiðsla fer
fram eftir venjulegum verzlun-
arreglum — í frönskum gjald-
eyri úr hinum digra sjóði setu-
liðsgj aldsins. Um það bil helm-
ingur allrar iðnframleiðslu
Frakka rennur á þennan hátt
til Þjóðverja.
Þjóðverjar „kaupa“ hreint og
beint banka og önnur fyrir-
tæki í herteknu löndunum. Með
þvingun og öðrum bellibrögðum
hafa þeir náð meirihluta í 18
stórbönkum utan Þýzkalands
fyrir lítið verð. Mest hefir kveð-
ið að þessu í Tékkóslóvakíu,
Hollandi, Belgíu og Rúmeníu. í
Frakklandi eíga Þjóðverjar nú
um 49% af hlutafé banka,
tryggingastofiiana og iðnaðar-
og verzlunarfyrirtækja.
Allt flutningakerfi í herteknu
löndunum er í höndum „ríkis-
ins“, beint eða óbeint. Járn og
stál, almin, efnagerðarvörur og
trjákvoða er allt í sömu greip-
um. „Kolaverzlun ríkisins" sér