Tíminn - 07.09.1943, Blaðsíða 2

346
TÍMIM, þrigjndaginn 7. sept. 1943
87. blað
^tmtnn
Þriðjudayur 7. sept.
Iþróiiafréitir Tímans
Auknar námsferðir
til Bretlands
Kunnur íslendingur, sem
hafði víða farið, lét svo um mælt
eftir fyrstu dvöl sína í Bretlandi,
að sér hefði sárnað að bæði leið
sín og flestra annarra íslend-
inga", er farið hefðu utan, hefðu
oftast legið annað en þangað.
íslendingar hefðu áreiðanlega
tapað miklu á því, að göturnar
hefðu um of legið í aðrar áttir.
Það má vissulega teljast
furðulegt, hversu lítið íslending-
ar hafa gert sér far um að sækja
menntun og fræðslu til Bret-
lands. Þangað hefir þó verið
styzt að fara og þar hefir mátt
kynnast mörgu því bezta og full-
komnasta, er erlend menningar-
lönd hafa haft að bjóða.
Fyrir þá, sem hafa viljað
leggja stund á’ félagsleg efni,
hefði Bretland átt að vera hið
fyrirheitna land. Hvergi hefir
þingræðið náð fastari fótum eða
samvinnuhreyfingin og verka-
lýðssamtökin náð öruggari rót-
festu og í félagsmálalöggjöf hef-
ir Bretland verið fremst stór-
veldanna. Fyrir þá, sem hafa
viljað nema verklega mennt,
hefir heldur ekki verið í kot
visað, þar sem Bretland er.
Bretland er vagga vélamenning-
arinnar og brezkur iðnvarning-
ur hefir jafnan verið í fremstu
röð. Það má nefna sem tvö
dæmi, er sýna að Bretar halda
þar enri velli, að flugvélar þeirra
hafa sýnt mikla yfirburði í þess-
a.ri styrjöld og hið nýja furðu-
tæki, radar, er finnur skip og
flugvélar i órafjarlægð, hefir
hvergi náð eins mikilli full-
komnun og hjá þeim. Hæfni
brezkra verkfræðinga má og vel
marka á þvi, hversu fljótir þeir
voru að finna varnir gegn helzta
leynivopni Þjóðverja í þessari
styrjöld, segulmagnaða tundur-
duflinu.
Það ber þó ekki sízt að nefna
í þessum efnum, að Bretar eru
þjóð, sem er lærdómsríkt og
mikilsvert að kynnast. Ekkert
nema heilsteypt og haldgóð
skapgerð hefir getað gert Breta
að þeirri öndvegisþjóð, sem þeir
eru. Landið er ekki stórt og
fremur fátækt. Auðlegðin heima
fyrir hefir ekki gert Breta vold-
uga. En þeir hafa sótt burtu,
séð og sigrað. Meðlætið hefir
þó ekki gert þá að liðleskjum,
eins og oft áður hefir orðið hlut-
skipti sigursælla þjóða. Það
sýndu þeir bezt, er þeir stóðu
einsamlir gegn hinu nazistiska
ofurefli og tóku böli loftárás-
anna með hversdagslegri ró.
Hefðu Bretar ekki staðizt þá
raun, myndi ógnaröld Möndul-
veldanna nú ná um heiminn
mest allan.
Auk þessa, sem nú er nefnt,
eru tvær ástæður, sem gera það
mikilsvert, að við sækjum
fræðslu til Bretlands einmitt
nú.
Fyrri ástæðan er sú, að engin
þjóð reynir nú öllu meira að
gera sér ljóst, hvernig1 leysa
beri hin félagslegu og fjárhags-
legu vandamál eftirstríðsár-
anna, Ályktanir og tillögur sín-
ar um þá hluti byggja Bretar
þó ekki á neinni skýjaglópsku,
heldur þeirri raunsæi, sem þeir
eru frægir fyrir.
Hin ástæðan er sú, að Bretar
hafa gerbreytt landbúnaði sín-
um seinustu fjögur árin. Þeir
hafa stóraukið framleiðslu hans,
ekki aðeins með því að auka
ummál ræktaða landsins, held-
ur oft og tíðum með því að tvö-
falda og þrefalda afrakstur
þess lands, er áður var í rækt-
un. Þessum aðferðum hafa Bret-
ar náð með nýjum ræktunarað-
ferðum, sem margar eru byggð-
ar á ítarlegum vísindalegum at-
hugunum. Jarðvegurinn hefir
verið rannsakaður, útrýmt úr
honum óhollum efnum, og bæt't
i hann þeim efnum, er hann
vantaði. Sennilega eru vísindin
hvergi meira notuð í þágu land-
búnaðarins en nú er gert í Bret-
landi. Er vafasamt, hvort ís-
lenzkur landbúnaður gæti sótt
annað hollari fyrirmyndir og
reynslu en til Bretlands, þar
Héraðsmót ungmenna-
félaganna
Tíminn hefir áður skýrt frá úrslitum í íþróttakeppni
á héraðsmótum ungmennafélaganna, nema þeim tveim-
ur, sem sagt er frá hér á eftir. Síðar mun verða sagt frá
minni íþróttamótum, sem haldin hafa verið úti á landi,
auk yfirlits um beztu árangra íþróttamanna í Reykja-
vík. En þar hafa verið haldin svo mörg íþróttamót, að
ekki er rúm til að segja frá þeim öllum.
Skarphéðinsmótið
var haldið að Brautarholti á
Skeiðum sunnudaginn 6. júní.
Átta ungmennafélög tóku þátt
í mótinu. Þátttakendur voru
40.
Þessi urðu úrslit í mótinu:
100 m. hlaup: Ólafur Jóns-
son, Umf. Skeiðamanna, 12,6
sek., Hjálmar Tómasson, Umf.
Biskupstungna, 13,1 sek,, Krist-
inn Auðunsson, Umf. Trausti,
13,2 sek.
800 m. hlaup: Þórður Þor-
geirsson, Umf. Vaka, 2 mín.
24,5 sek., Ögmundur Hannes-
son, Umf. Selfoss, 2 mín., 28,9
sek., Sigurður Þorsteinsson,
Umf. Biskupstungna, 2 mín, 30,2
sek.
Þrístökk: Ólafur Jónsson, Umf
.Skeiðamanna, 12,51 m., Stein-
dór Sighvatsson, Umf. Sam-
hygð, 11,73 m., Guðmundur
Benediktsson, Umf. Hvöt, 11,49
metra.
Langstökk: Ólafur Jónsson,
Umf. Skeiðamanna, 5,70 m.,
Marteinn Friðriksson, Umf. Sel-
foss, 5,47 m., Magnús Kristjáns-
son, Umf. Selfoss, 5,45 m.
Hástökk: Guðm'undur Odds-
son, Umf. Samhygð, 1,63 m.,
Gunnlaugur Ingason, Umf.
Hvöt, 1,58 m., Magnús Krist-
jánsson, Umf. Selfoss, 1,58 m.
Kringlukast: Guðm. Bene-
diktsson, Umf. Hvöt, 31,16 m.,
Sigfús Sigurðsson, Umf. Sel-
foss, 28,71 m. Marteinn Frið-
riksson, Umf. Selfoss, 28,22 m.
Kúluvarp: Guðmundur Bene-
diktsson, Umf. Hvöt, 11,05 m.,
Sigfús Sigurðsson, Umf. Selfoss,
10,36 m., Guðmundur Ágústs-
son, Umf. Vaka, 10,05 m.
Spjótkast: Magnús Kristjáns-
son, Umf. Selfoss, 39,70 m.,
Gunnlaugur Ingason, Umf.
Hvöt, 38,18 m., Sigfús Sigurðs-
son, Umf. Selfoss, 37,40 m.
Glíma: 7 þátttakendur. Sig-
urvegari varð Guðmundur Á-
gústsson, Umf. Vaka. Annar
Guðmúndur Guðmundsson,
Umf. Trausti og þriðji Loftur
Kristjánsson, Umf. Biskupst.
Umf. Selfoss vann mótið með
18 stigum, en næst urðu Umf.
Hvöt í Grímsnesi og Umf.
Skeiðamanna, hlutu 11 stig
hvort Flest stig af einstakling-
um fékk Ólafur Jónsson úr
Umf. Skeiðamanna, 9 stig, og
næstur Guðmundur Benedikts-
sem aðstaðan er líka á ýmsan
hátt svipuð hér og þar. Það er
a. m. k. fullkomlegt athugunar-
efni fyrir íslenzka búnaðarfröni-
uði að láta ekki ganga úr greip
sinni það, sem nú er hægt að
læra af Bretum.
Síðan leiðin til Norðurlanda
lokaðist, hefir straumur ís-
lenzkra námsmanna yfirleitt
hnigið til Ameríku. Um það
getur verið gott eitt að segja.
En hitt er jafn víst, að það væri
ekki síður nauðsynlegt, að all-
margt íslenzkra námsmanna
færi til Bretlands og flyttu það-
an félagslega og verklega þekk-
ingu. Sú leið ætti heldur ekki
að lokast aftur, þótt telja megi
^víst, að eftir styrjöldina verði
fjölförnust námsleiðin til Norð-
urlanda, því að óvíða er betur
til kennslu vandað en þar og
frændsemin hefir líka sína
miklu þýðingu.
Bretar eru svo mikil menning^
arþjóð, hafa svo margt að bjóða
og munu vonandi eiga við okkur
svo mikil viðskipti í framtíðinni,
að menningar- og námstengslin
við þá eru okkur nauðsynleg.
Þess vegna væri viturlegt að ýta
undir nárrisferðir þangað og
leita eftir samkomulagi við
ensk stjórnarvöld og menning-
arstofnanir um sæmilega áð-
stöðu fyrir íslenzka námsmenn
þar. Þ. Þ.
son úr Umf. Hvöt Grímsnesi
með 7 stig.
Að íþróttunum loknum flutti
Sigurður Greipsson, skólastjóri,
ræðu. Mótið var fjölsótt.
Héraðsmót U.M.I.A.
var haldið að Eiðum 1. ágúst.
Skúli Þorsteinsson, skólastjóri á
Eskifirði, forseti U. í. A. setti
mótið með ræðu, því næst flutti
Þorsteinn Einarsson íþróttafull-
trúi ræðu, en að því loknu var
gengið til leikja.
Úrslit á mótinu urðu þessi:
100 m. hlaup: Guttormur V.
Þormar, Umf. Fljótsdæla, 11,8
sek., Björn Jónsson, íþróttafél.
Huginn, Seyðisfirði 12,1 sek.,
Ólafur Ólafsson, í. H., 12,3 sek.,
Jóhann Jónsson, í. H. 12,5 sek.
(Austurlandsmet: Guttormur V.
Þormar, 11,3 sek.).
200 m. hlaup: Guttormur V.
Þormar, Umf. Fljótsdæla, 23,6
sek., Björn Jónsson, í. H. 24,4
sek., Jóhann Jónsson, í. H., 26,8
sek., Snæþór Sigurbjörnsson,
Samvirkjafél. Eiðaþinghár 26,9
sek. (Austurlandsmet: Gutt-
ormur V. Þormar, 29,6 sek.).
800 m. hlaup: Magnús
Björnsson, Einherjum Vopna-
firði, 2 mín., 20,7 sek., Sveinn
Davíðsson, Umf. Egill rauði,
Norðfirði, 2 mín. 25,7 sek., Páll
Halldórsson, Umf. Austri Eski-
fírði, 2 mín., 27 sek., Gunnar
Davíðsson, Umf. Egill Rauði, 2
mín., 27 sek. Austurlandsmet:
(Rögnvaldur Erlingsson, Umf.
Fljótsd., 2 mín, 8,3 sek.).
3000 m. hlaup: Sigurður
Björnsson, Einherjum Vopnaf.,
10 mín. 56,2 sek., Magnús
Björnsson, Einherjum Vopnaf.,
10 mín. 58,6 sek., Sveinn Da-
víðsson, Umf. Egill rauðí, 11
mín. 5,0 sek., Gunnar Davíðsson,
Umf. Egill rauði, 11 mín. 20,0
sek. (Austurlandsmet: Einar
Halldórsson, Umf. Fljótsd., 10
min. 5,7 sek.).
Langstökk: Björn Jónsson, I.
H„ 6.11 m„ Björn Hólm, Umf.
Hróar, Hróarstungu, 6.05 m„
Björn Magnússon, Umf. Hróar,
6.01 m„ Guðmundur Björgvins-
son, 5,75 m„ (Austurlandsmet:
Björn Jónsson, í. H. 6.40 m.).
Hástökk: Jón Ólafsson, Umf.
Stígandi, Álftafirði, 1,65 m„
Björn Magnússon, Umf. Hr. 1.60
m„ Borgþór. Þórhallsson, Sam-
virkjafél. Eiðaþ., 1.60 m„ Tómas
Árnason, í. H„ 1,48 m.
Stangarstökk: Björn Magnús-
son, Umf. Hróar, 2.98 m„ Tómas
(Framh. á 4. síSu)
Gcorge Kent;
Oknr oj» launsala
i Bandarik|nnnm
Grein þessi fjallar um klækjabrögff, sem amerískir stríðsgróffa-
menn og fjárplógsmenn beita til aff okra á kjöti og fara í kring-
um verölagseftirlit. Slík okursala á laun, sem víffa á sér stað nú
á tímum þar, sem matur er af skornum skammti, er almennt
kölluff „svarti markaffurinn.“ Greinarhöfundur sýnir fram á, hve
erfitt er aff koma viff verðlagseftirliti, þegar eftirspurn eftir vör-
um — effa vinnu — eykst úr hófi fram. Má í því efni segja, aff
„víffa sé pottur brotinn“. — Grein þessi birtist upphaflega f tíma-
ritinu American Hercury.
Kj ötskorturinn hefir blásið
nýju lífi 1 launsalana, þetta
gráðuga illþýði, sem almenning-
ur kannast við frá brennivíns-
öldinni eftin siðustu styrjöld.
Ástandið er hið ákjósanlegasta
fyrir starfsemi þeirra. Fjöldi
verkamanna 1 hergagnaiðnað-
inum veður í peningum, en vör-
ur eru af skornum skammti.
Kjöt er mjög eftirsótt, en hörg-
ull á því. Kjötkaupmenn álíta,
að þeir gætu selt 10 billjónir kg.
eða langt fram yfir það, sem
fáanlegt er og tvöfalt móts við
mestu neyzlu áður. Eftirlits-
menn með verðlagi eru fáir og
vegna stríðsins og skorts á
mannafla eru litlar líkur til að
úr því verði bætt.
Með haustinu mun verða
ennþá meiri hörgull á kjöti.
Þarfir hersins aukast og kröfur
um kjöt með „láns- og leigu-
kjörum“ fara vaxandi. Fóður-
birgðir eru takmarkaðar, fénaði
hefir fækkað og verkafólksekla
við landbúnaðarstörf er tilfinn-
anleg. Okkur mun verða fyrir-
skipað að herða mittisólina
meira en nokkru sinni fyrr. En
við erum góðu vanir, og sumir
vilja ekki vera án steikarinnar,
hvað sem hún kostar.
Blaðamaður einn í Chicagó
kvað upp úr með það, að hús-
freyjurnar í borginni mundu
greiða 1000000 dollara á mánuði
fyrir smyglað kjöt.Verðlagsstjóri
borgarinnar, Raymond Mc-
Keough sagði, að þetta væri allt
of lágt áætlað.
Wiskard landbúnaðarráðherra
áætlar, að 20% af kjötfram-
leiðslunni sé selt á laun gegn
okurverði. Kemur þetta heim
við álit það, er kjötkaupmaður
einn hefir kveðið upp úr með, að
13000000 nautgripa sé slátrað á
laun og kjötið selt með okur-
verði.
Slátrun 1 löggiltum sláturhús-
um hefir minnkað stórkostlega,
t. d. hefir kálfum fækkað um
26%, uxum um 28% og öðrum
nautgripum um 12%. Þetta
verður aðeins skýrt á einn veg:
Skepnunum er slátrað á laun,
og kjötið selt á „svarta markað-
inum.“
Afleiðingin er sú, að margir
kjötkaupmenn standa uppi
ráðalausir. Eitt slíkt fyrirtæki,
sem áður verzlaði með 1500—
2000 kálfa á viku, fær nú aðeins
150—200. Sláturhús, sem vana-
lega slátraði 700 nautgripum á
viku fær nú innan við 200 til
slátrunar.
Af þessu leiðir það, að fjöldi
kaupmanna getur ekki séð við-
skiptamönnum sinum fyrir
kjöti. Þeir eiga aðeins um tvennt
að velja: að loka búðinni eða
kaupa á svarta markaðinum.
Flestir fara á markaðinn!
Þrír aðilar eru þarna að verki:
kjötsalar, bændur og okrarar.
Eitthvert mesta okurfyrirtæk-
ið var nýlega afhjúpað. Slæp-
ingur einn, að nafni Peter Golas,
sem eitt sinn hafði fengizt við
sláturfjárkaup, var látinn sæta
hegningu. Með fjármagni, sem
hann fékk hjá fjárglæframönn-
um, náði hann undir sig isjö
sláturfélögum í Vestur-ríkjun-
um og græddi milljónir dollara á
fáum mánuðum. í desember-
máriuði einum saman gengu um
5000000 kg. af nauta- og kálfa-
kjöti í gegnum greipar hans. Af
Sundlaugín í Neskaupstað
Glæsilcgt í|>róttamaimvirki komið í íiotkun.
í Neskaupstað var þann 8. þ.
m. vígð ein hin myndarlegasta
útisundlaug á landinu. Allmörg
ár voru þá liðin síðan fyrst var
farið að ræða um byggingu laug-
arinnar. Á þeim tíma hafa ýmis
félög og einstaklingar í bænum
unnið ötullega að- framgangi
málsins. Fé hefir verið safnað á
ýmsan hátt meðal almennings.
Tveir næstliggjandi hreppar
hafa lagt fram smáupphæðir.
En langmestur hluti kostnaðar
er þó lagður fram úr bæjarsjóði
og íþróttasjóði ríkisins. Talið er,
að laugin ásamt tilheyrandi
mannvirkjum og fyrirhuguðum
lagfæringum á umhverfi muni
kosta allt að 200 þús. króna.
Sundlaugin stendur í dálitlu.
gili eða kvos nærri miðju bæjar-
ins. Hæðirnar umhverfis er ráð-
gert að taka í stalla og gróður-,
setja þar tré og fleira. Með hlið-
um laugarinnar, utan gangstétt-
anna, er steyptur lágur skjól-
veggur, en fyrir norðurendan-
um, í botni gilsins, eru búnings-
og baðklefarnir ásamt herbergi
: kennara. Eru þeir hinir vönduð-
ustu, hlýir og rúmgóðir. Þar er
og gert ráð fyrir gufubaði síðar.
Ekki verður komizt að lauginni
nema í gegnum klefana, og er
það til mikils þrifnaðar.
Laugin sjálf er 25 m. löng.
í hana er leitt kælivatn frá vél-
um rafstöðvarinnar og er hiti
þess aukinn með reyk-„pústi“
vélanna. Lítur út fyrir að þetta
ætti að reynast ágætlega.
Eins og áður segir, var laugin
vígð síðastliðinn sunnudag, þ. 8.
þ. m. Ræður fluttu þeir Oddur
Sigurjónsson, skólastjóri, Stefán
Þorleifsson, fimleikakennari og
Lúðvík Jósefsson, alþm. Lítill
drengur, Axel Óskarsson, lagð-
ist fyrstur til sunds og vígði
hina nýju laug. Síðan syntu
hópar karla og kvenna, og loks
var svo almenningi boðið að
stinga sér. Urðu margir til að
þiggja það góða boð.
Kennsla byrjaði þegar á
mánudag. Er þess að vænta, að
hlutaðeigendur noti til hins ýtr-
asta þau ágætu skilyrði til sund-
náms, sem nú hafa verið sköpuð
á þessum stað.
Austfirðingar hafa til skamms
tíma verið án heitra sundlauga.
Laugarnar að Eiðum og í Nes-
kaupstað eru stór spor í rétta
átt. En fleiri slík þarf að stíga
í náinni framtíð. Þessi mann-
virki kosta mikið fé, ekki sist
þar, sem jarðhiti er ekki fyrlr
hendi. En þess ber að minnast,
að því fé, sem þannig eyðist, er
ekki á glæ kastaff.
Allir unnendur líkamsræktar
og íþrótta austur hér, sam-
gleðjast hjartanlega forvígis-
mönnum Nes-laugar, er sáu
hugsjón sína rætast á sunnu-
daginn var.
Ég þakka þeim gott og mikið
star,f og óska fyrirtækinu alls
hins bezta.
11. ágúst 1943.
Vilhjálmur Hjálmarsson.
Sundlaug Hafn-
fírðingfa
Sunnudaginn 29. ágúst var
vígð í Hafnarfirði sundlaug,
að viðstöddu miklu fjölmenni.
Voru margar ræður fluttar, en
en karlakórinn Þrestir söng og
lúðrasveitin Svanur lék.
Sundlaugin er sjólaug, óyfir-
byggð, hituð upp með kolum og
rafmagni. Sjónum er dælt í
laugina með rafmagnsdælu og
hreinsaður með fullkomnum
hreinsunartækjum. Laugarþró-
in er 25X8.5 m. að stærð. Dýpt
90 cm. við grynnri endann og 3
m. við dýpri endann. Húsameist-
ari ríkisins teiknaði laugina og
hafði yfirumsjón með verkinu, í
samráði við íþróttanefnd ríkis-
ins og íþróttafulltrúa.
Fjárframlög voru einkum úr
bæjarsjóði og ríkissjóði, en
einnig mikið samskotafé frá fé-
lögum og einstaklingum. Fjár-
söfnun og umsjón með
sundlaugarbyggingunni hafði
sundlaugarnefnd á hendi
og skipuðu hana: Guð-
mundur Gissurarson formaður,
Hallsteinn Hinriksson, Loftur
Bjarnason, Grímur Kr. Andrés-
son, Jóngeir Davíðsson og Her-
mann Guðmundsson. Byggingin
hófst árið 1940, en seinkaði
vegna efnisskorts og ónógs
vinnuafls. í sambandi við laug-
ina er gufubaðstofa. Útlit allt
er hið glæsilegasta og Hafnfirð-
ingum og öðrum, sem að fram-
kvæmdinni hafa unnið, til mik-
ils sóma. Hafnarfjarðarbær
rekur sundlaugina og er hún
(Framh. á 4. slSu)
því tók hann 2000000 dollara í
sinn vasa fram yfir löglegt há-
marksverð. Haft er eftir einum
af trúnaðarmönnum Golas:
„Það mætti sekta mig um 1000
dollara á hverjum einasta degi,
og samt mundi ég græða.“
Golas notaði þá aðferð að afla
sér fyrst ítaka í sláturhúsum.
Því næst tók hann að yfirbjóða
aðra löggilta kjötkaupmenn og
kaupa allan þann fénað, sem
hann gat með nokkru móti
komizt yfir. Kjötið sendi hann
síðan til .New-York og Fila-
delfíu. Þar var það selt til milli-
liða við hámarksverði, svo að
allt virtist löglegt, ef eftir var
grennslazt. En enginn kjötsali
gat fengið kjöt frá Golas án þess
að greiða hátt aukagjald. Og
vitanlega urðu neytendurnir að
lokum að greiða kjötsalanum,
er þeir verzluðu við, okurverðið,
sem Golas og félagar hans
stungu í sinn vasa.
Eftir því sem launsalan breið-
ist út, nálgast hún meira og
meira það takmark að verða
ráðandi verzlunaraðferð. Slátr-
arar í smábæjum, ' sem áður
fengust lítils háttar við slátr-
un, slátra nú í stórum stíl og
græða á tá og fingri. í héraði
einu í Pennsylvaníu, þar sem
áður voru 40 slátrarar, eru nú
105. Allmargir bændur hafa líka
fergið reynslu fyrir því, að þeir
fá miklu meira fyrir kjötið með
þvl að slátra heima, í stað þess
að selja á fæti.
í einni borg, þar sem ég þekki
til, voru þrir kjötkaupmenn,
sem fengu allar kjötbirgðir sín-
ar frá sama sláturhúsi. Slátur-
húsið hætti störfum og kaup-
mennirnir gátu hvergi útvegað
sér kjöt, hvernig sem þeir
reyndu. Loks lagði einn þeirra
af stað út í sveit og kom heim
með kjötskrokk. Hann hagnaðist
á sölunni og sók upp reglu-
bundnar ferðir til kjötkaupa
nokkrum sinnum á viku. Brátt
kom að því, að hann hafði á
hendi alla kjötsöslu í borginni í
staðinn fyrir þriðjunginn. Þegar
ég vissi síðast var hapn að því
kominn að fara að verzla með
kjöt í annarri borg í nágrenn-
inu. Þessi saga er gott dæmi um
upphaf og þróun launsölunnar.
Stórsmyglararnir fara bæ frá
bæ og kaupa gegn beinhörðum
peningum hverja skepnu, sem
fáanleg er. Engar hömlur eru
gegn því, að bændur selji fénað
sinn á þennan hátt. Afhending-
in fer fram á næturþeli og laun-
salarnir, sem láta sér hreinlætið
í léttu rúmi liggja, slátra hvar
sem vera skal á víðavangi, úti í
skógi og í óhreinum hlöðum og
kofum.
í sláturhúsi einu við Kyrra-
hafið, bar svo við einn dag, að
enginn starfsmaður mætti til
vinnu. Er þeir sýndu sig daginn
eftir og yfirmaður þeirra.spurði,
hvar þeir hefðu verið, svöruðu
þeir: „Við vorum a-ð vinna“. Þeir
höf'ðu unnið að sláturstörfum
fyrir launsala og fengið 25 doll-
ara fyrir dagsverkið.
Dæmi eru til að kjötsalarnir
hafi farið á bifreið út í sveit,
vopnaðir hríðskotabyssum. Þeir
stöðva vagninn þar, sem skepn-
ur eru á beit, skjóta í hópinn,
/