Tíminn - 12.03.1952, Blaðsíða 5

59. blað.
srwa
•TIMINN, miðvikudaginn 12. marz 1952.

5,
Mi&vihud. 12. murz
Það er víða þörf á
stefnubreytingu
f forustugrein Alþbl. í gær
er hreyft mjög athyglis-
verðu umhugsunarefni. Þar er
m.a. rætt um orsakir þess,
hversvegna kommúnistaflokk
urinn er miklu sterkari hér á
landi en í nágrannalöndun-
um. Alþýðublaðið er ekki
lengi að finna skýringuna.
Fylgi kommúnista hér er af
leiðing af stefnu núv. ríkis-
stjórnar.
Þessi skýring Alþýðublaðs-
ins hrynur þó fljótt til
grunna, því að núv. stjórn
kom ekki til valda fyrr en á
Útmánuðum 1950 og þá voru
kommúnistar búnir að hafa
hér mikil ítök um alllangt
skeið. Það, sem síðan hefir
gerzt, bendir ekki til þess að
fylgi kommúnista sé að vaxa.
Kosningar þær, sem farið
hafa fram í verkalýðsfélög-
unum í vetur, benda fremur
tU þess að fylgi þeirra sé í
afturför en hið gagnstæða,
sbr. kosningarnar í Dagsbrún,
Hreyf li og Sj ómannaf élagi
Reykjavikur.
Ástæðurnar til þess, að
kommúnistar hafa náð hér
jafnmiklum ítökum og raun
ber vitni, eru því allt aðrar
en núv. stjórnarstefna.
Ef gerður er samanburður
á fylgi flokkanna hér og í ná-
grannalöndunum, verður sá
munur einna augljósastur, að
hér er Aiþýðuflokkurinn
miklu minni en hliðstæðir
flokkar þar, en kommúnist-
ar aftur á móti tiltölulega á-
lirifameiri. Af þessu er ekki
hægt að draga aðra ályktun
en þá, að hið óeðlilega fylgi
kommúnista hér stafi af því,
að Alþýðufiokknum hefir
gengið miklu verr að afla sér
fylgis en bræðarflokkum
hans í nágrannalöndunum.
Forusta hans og starfshættir
hafa ekki unnið sér slíka til-
trú og forusta og vinnubrögð
útlendu bræðraflokkanna. —
Þetta hefir svo meira en nokk
uð annað orðið vatn á myllu
kommúnista.
Hér er áreiðanlega að finna
aðalskýringuna á því furðu-
iega fyrirbrigði, að kommún-
istar eru hér öflugri en í ná-
grannalöndunum. Sá flokk-
urinn, sem keppir fyrst og
fremst um fylgið við þá, Al-
þýðuflokkurinn, hefir orðið
undir. Fyrir Alþýðublaðið er
það vissulega merkilegt og
nauðsyniegt rannsóknarefni,
hvað valda muni því, að Al-
þýðuflokknum hefir gengið
svona miklu verr í samkeppn-
inni við kommúnista en
bræðraflolckum hans í Bret-
landi og á Norðurlöndum.
Ef allt væri með feldu, ætti
Alþýðublaðið ekki að þurfa
að óttast, að kommúnistar
græddu á núv. stj órnarstefnu,
þótt hún reyndist eitthvaö
mis'heppnuið/ Alþýðuflokkur-
inn er líka í stjórnarand-
stöðu. Þeir, sem væru óánægð
ir með stjórnarstefnuna, ættu
því að leita th hans, ef þeir
treystu honum betur en
kommúnistum. Þannig hefir
þetta orðið í Bretlandi og á
Norðurlöndum. Þeir, sem
hafa snúið baki við íhaldinu
þar, hafa leitað til alþýðu-
ERLENT YFIRLIT:
Kínverskir sjóræningjar
Hafa sjjóræniiig'jariiii* við Bias Bay
eignast nýja drottningu?
Sú fregn var nýlega birt í
heimsblöðunum, að kínverskir
sjóræningjar hefðu hertekið far
þegaskip, er var í förum milli
Hong Kong og Yokohama og haft
á burt með sér allmarga far-
þega. Völdú þeir einkum úr þá,
sem voru vel efnum búnir eða
áttu ríka aðstandendur, enda
var leikurinn til þess gerður að
heimta ríflégt lausnargjald fyrir
þá. Þetta gjald hefir nú verið
greitt fyrir þá flesta. Meðal
þeirra, sem teknir voru til fanga,
var einn af starfsmönnum
bandarísku utanríkisþj ónustunn
ar og hefir Bandaríkjastjórn
orðið að kaupa hann úr haldi
fyrir allhátt gjald.
Atburður þessi rifjar það upp,
að sjórænihgjar eru ekki enn
úr sögunni, þótt á flestum höf-
um heyri þeir orðið fortíðinni
til fyrir lörigu. Við Kínastrend-
ur hafa þeir þó hafst við til
skamms tíma. Áðurnefndur at-
burður sýnir, að þeir eru ekki
útdauðir enn.
Það hefir annars vakið sér-
staka athygli á kínversku sjó-
ræningjunúm á síðari áratug-
in, er nokkuð kvað að, var
Li Min. Hún var komin af aðals-
ættum, hafði gengið ung í komm
únistaflokkinn og tók þátt í
baráttu hans gegn Chiang Kai
Shek. Hins vegar vildi hún ekki
fylgja kommúnistum til Norð-
ur-Kína, heldur kaus að setjast
að við Bias Bay, ásamt allmörg-
um fylgismönnum sínum. Brátt
varð hún sjálfkjörin leiðtogi sjó
ræningjanna þar. Floti hennar
taldi tugi skipa, sumra allstórra,
og gerðist hann brátt athafna-
samur. Sjóránum fjölgaði stöð-
ugt og fengu eftirlitsskip Breta
ekki rönd við reist.
Að lokum gerðist þó Li Min
of fífldjörf. Hún ákvað að her-
taka kanadiska stórskipið „Em-
press of Canada“, er var 36 þús.
smál. Skipið var í förum milli
Manila og Shanghai með við-
komu í Hong Kong. í Manila
réðust margir af liðsmönnum
Li Mins á skipið sem hásetar, en
aðrir komu með sem farþegar.
Ætlunin var, að þeir gerðu upp-
reisn um borð á tilsettum tíma
og um líkt leyti umkringdi sjó-
ræningjaflotinn skipið. Þetta

um, að þeím hefir yfirleitt ver- j átti að gerast nokkru eftir að
ið stjórnaff af konum. Margar skipið færi frá Hong Kong. Á
kínverskar sjóræningjadrottn-! íeiðinni milli Manila og Hong
ingar hafa hlotið mikla frægð ■ Kong komst brezka leýnilögregl
og fjöllesnar bækur verið skrif- 1 an að því, að ekki myndi allt
aðar um súmar þeirra. Það virð- 1 með felldu. Þegar skipið var að
ist ekki úr vegi að rifja upp leggja úr höfn, réðst stór flokk-
nokkur atriði úr sögu þeirra.' ur brezkra sjóliða til uppgöngu
‘ og tók að rannsaka vegabréf og
Ræningjamir í Bias Bay.
Sjóræningjar hafa jafnan
haldið til við strendur Kina,
en þó færðist það mjög í vöxt
á árunum milli heimsstyrjald-
anna. Aðallega héldu þeir þá
til í Bias Bay, sem er flói mikill
norður af Hong Kong. Sigling
er erfið um þetta svæði vegna
skerja og þar eru víða víkur og
vogar, sem mynda góða felu-
staði. Héruðin, sem liggja að fló
anum, eru afskekkt og ógreið
umferðar. Yfirvöldin létu því lít
ið til sín taka á þessum slóðum
og sjóræningjarnir gátu því far-
ið sínu fram að mestu leyti.
Borgarastyrjöldin milli Chi-
ang Kai Sheks og kommúnista
jók mjög verulega liðstyrk sjó-
ræningjanna. Margir kommún
istar, sem áttu lögreglu Chiang
Kai Sheks yfir höfði sér, leit-
uðu þangað, og einnig liðhlaup-
ar úr her hans.
Sjóræningjarnir í Bias Bay
höfðu umboðsmenn í öllum ná-
lægum höfnum og fylgdust því
vel með öllum skipaferðum á
hafinu út af Bias Bay. Þegar
vel þótti bera í veiði, héldu þeir
flota sínum, sem oft var mynd-
aður af tugum smáskipa, í veg
fyrir skipin og rændu þau. Upp-
lýsingaþjónusta þeirra lét þá
að sjálfsögðu vita, hvort herskip
myndu vera á þessum slóðum
um líkt leyti. Yfirleitt heppn-
uðust þessar ránsferðir því furðu
vel.
Li Min.
Fyrsta sjóræningjadrottning-
farangur farþega og skipverja.
Um líkt leyti gerðist það, að
kínversk kona, er var meðal far
þeganna, fleygði sér fyrir borð.
Það upplýstist seinna, að þetta
hafði verið Li Min, er kaus held-
ur að fremja sjálfsmorð en að
lenda í höndum Breta. Hún
hafði ætlað sér að stjórna her-
tökunni.
Þetta gerðist árið 1928. Li Min
er þannig lýst, að hún hafi verið
óvenjulega fríð, gáfuð vel og
hin stjórnsamasta.
Tang-Tchin-tshiao.
Nokkru eftir fráfall Li Mins
kom ný sjóræningjadrottning til
sögunnar í Bias Bay. Það var
Tang-Tchin-tshiao, er var ætt-
uð frá Shanghai og hafði feng-
ist þar við háskólanám. Hún var
aðeins 26 ára, er hún gerðist
fyrirliði sjóliðanna. Hún var
annáluð fyrir grimmd og kom
það ekki ósjaldan fyrir, að hún
skar höfuðin af föngum, er ekki
gátu greitt lausnargjald. Sumar
sögurnar af grimmd hennar eru
hinar ótrúlegustu. Hún neytti
ópíums í stórum stíl og var hin
mesta nautnamanneskja á flest-
um sviðum.
Eftir því, sem vegur^ hennar
óx, fór hún óvarlegar. Árið 1935
klófestu Bretar hana og var
hún dæmd tU að hálshöggvasfc.
Þótti sá dómur maklegur.
Lai Cho-San.
Nokkru áður en Tang-Tchin
féll frá, var ný sjóræningja-
drottning komin til sögunnar við
Tang Tchin-tshiao
Bias Bay. Það var Lai Cho-San.
Hún hefir oftast verið talin mik
ilhæfust þessara ævintýra-
kvenna. Liðsmönnum hennar
var mjög vel stjórnað og hún
hafði mjög góða upplýsinga-
þjónustu. Á árunum 1933—37
tókst henni að fremja hvert sjö-
ránio öðru meira. • Þrjár ríkis
stjórnir, þ. e. stjórnir Kína,
Japans og Bretlands, hétu þeim
stórum fjárhæðum, er gætu tek
ið hana tú fanga eða lagt hana
að velli. Bæði kínversk, brezk
og japönsk herskip leituðu oft að
flota hennar, en án árangurs.
Loks tókst japanskri flotadeild
að hafa uppi á honum á nýárs-
dag 1938. Bardaginn varð ójafn,
en Lai Cho-San barðist samt
til seinustu stundar. Þegar skip
hennar var að því komið að
sökkva, setti hún byssuhlaupið
við ennið og hleypti af. Alls
var hún þá búin að hertaka yfir
50 skip, svo að mál var til komið,
að hefta starfsemi hennar.
(Framhald á 6. síðu.)
Raddir nábúanna
flokkanna, en ekki til komm
únista.
Skrif Alþýðublaðsins lýsa
þeim ótta, að þetta muni fara
á annan veg hér á landi.
í sama blaði og umrædd
grein birtist, segir Alþýðu-
blaðið frá fundi, þar sem Ste-
fán Jóhann hafi lýst yfir því,
að þörf væri nýrrar stjórnar-
stefnu. Hér skal ekki deilt
um það atriði við Stefán. En
óttaskrif Alþýðublaðsins við
kommúnista benda vissulega
til þess, að það séu fleiri en
ríkisstjórnin, er þurfi að
breyta um stefnu. Af þeim
má vissulega marka, að Al-
þýðuflokkurinn þarf ekki síð-
ur að breyta um stefnu og
starfshætti, ef hann ætlar
ekki að verða undir í sam-
keppninni við kommúnista.
Leiðin til þess að sigrast á
kommúnistum er áreiðanlega
sú, að hinar vinnandi stéttir
landsins taki höndum saman
um framkvæmd raunhæfrar
og þróttmikillar umbóta-
stefnu. Slíku samstarfi hefir
Alþýðuflokkurinn munað eft-
ir að hafna. Vinnandi stétt-
irnar er því ósamstæðar og
sundurlyndar. Á þessu græða
bæði íhaldið og kommúnist-
ar. Eigi þetta að breytast,
þarf Alþýðuflokkurinn vissu-
lega að breyta um stefnu og
starfshætti frá því, sem verið
hefir um skeið.
Mbl. ræddi í forustugrein á
laugardaginn um togarasamn
ingana nýju og sagði m.a.:
„Nú hafa nýir samningar ver
iö gerðir. Deilan um hvildartím
ann er úr sögunni. Nú ætti því
að vera tækifæri til að stað-
reyna, hver hinn raunverulegi
útgerðarkostnaður togaranna
sé. Ætla má, að sjómenn kunni
að vera tortryggnir gagnvart
útreikningum útgerðarmanna
á reksturskostnaði skipanna.
Trúlega munu þeir ekki held-
ur taka fyllilega gilda rekstrar
reikninga bæjarútgerðanna.
Þess vegna væri æskilegt að
t. d. einhver bæjarútgerðin
leigði sjómönnum á einhverju
skipa sinna, hásetum og yfir-
mönnum, eitt eða tvö skip.
Sjómennirnir geröu skipið eða
skipin síðan út og legðu fram
reikninga um rekstur þeirra.
Slíkt reikningshald gætu a. m.
k. sjómennirnir ekki tortryggt.
Það er mjög nauðsynlegt að
þessi tilraun verði gerð. Hinar
eilífu deilur um útgerðarkostn
að togaranna eru í senn hvim
leiðar og háskalegar. 1 kjöl-
far þeirra sigla stöðugar kaup
deilur og verkföll. Þjóðin hefir
ekki efni á þessum deilum. Hún
verður að finna leiðir til þess
að koma í veg fyrir þær. Skyn-
samlegasta og öruggasta leið-
in til þess hljóta að vera á-
byggilegar upplýsingar um
það, hvað rekstur togaranna
raunverulega kostar. Ef sjó-
mennirnir gera eitt eða fleiri
skip út sjálfir, hljóta þeir að
geta komizt að niðurstöðu um
þetta ágreiningsefni. Og það
skiptir mestu máli að einmitt
þeir viti allan sannleikann um
það“.
Það, sem Mbl. minnist hér
á, er vissulega spor í rétta átt.
Hins vegar er ekki hægt að
ætlast til þess, að sjómenn
taki að sér reksturinn í til-
raunaskyni eingöngu, heldur
verði þeim tryggt, að hann
geti orðið varanlegur í hönd-
um þeirra, ef þeir óska þess.
Annars er ekki eðlilegt, að
þeir ráðist í slíkt.
Sök Alþýðu-
flokksins
Furðulegur útúrsnúningur
er það hjá Alþýðublaðinu, að
Tíminn kenni það fyrst og
fremst Sjálfstæðisflokknum,
að ekki hafi verið fylgt svip-
aðri stefnu hér á landi hin
síðari ár og einkenndi stjórn-
arstörf þeirra Per Albins og
Roosevelts.
Tíminn hefir haldið og held
ur því fram, að þetta sé fyrst
og fremst sök Alþýöuflokksins.
í fyrsta lagi hafnaði hann
samvínnu við Framsóknar-
flokkinp um slíka stefnu I
stjórn Stefáns Jóhanns og
kaus heldur að hafa samvinnu
við Sjálfstæðisflokkinn um
gagnstæða stefnu. í öðru lagi
hafnaði hann eftir seinustu
kosningar að ganga til sam-
starfs við Framsóknarflokkinn
um slíka stefnuogneyddihann
þannig til samstarfs við Sjálf
stæðlsflokkinn, því að ekki
var um annað en það að velja
eða algert stjórnleysi.
Hinsvegar dettur Tímanum
ekki í hug að ásaka Sjálfstæð
isflokkinn fyrir það,þótthann
hafi ekki fallist á þessa
stefnu, því að svo fjarri er
hún stefnu hans. Samvinnan
við Sjálfstæðisflokkinn hefir
því eðlilega og óhjákvæmi-
lega í för með sér meira og
minna frávik frá stefnu þeirra
Per Albins og Roosevelts.
Með því að hafna samstarfi
við Framsóknarflokkinn, eins
og greint er frá hér að fram-
an, bera forustumenn Alþýðu
flokksins meginábyrgðina á
því, að þessari stefnu hefir
ekki verið fylgt. Þeir verða
ekki hreinsaðir af því með
fölsunum og rangfærslum í
A.-B.
Með slíkum hætti fá for-
ingjar Alþýðuflokksins aldrei
bætt fyrir umræddar yfrisjón
ir sínar. Eina yfirbótin, sem
þeir geta gert, er að breyta
um stefnu og hætta að standa
í vegi þess, að hér geti skap-
ast umbótasamtök, er starfa
í anda þeirra Per Albins og
Roosevelts.
Fyrirspurnir til Mbl.
Flerii látast nú fylgjandi
stefnu Per Albins og Roose-
velts en Alþýðublaðið. Morg-
unblaðið er nú einnig komið
á stúfana. Það segir, að núv.
stjórn fylgi fram stefnu þess-
ara látnu heiðursmanna og
verður ekki annað séð en að
Mbl. þakki það Sjálfstæðis-
flokknum!
í sambandi við þetta, kast-
ar Mbl. svo hnútum að Tím-
anum fyrir að hafa viður-
kennt, að stefna stjórnarinn-
ar sé að ýmsu Ieyti frábrugð-
in stefnu þeirra Per Albriis
og Roosevelts vegna hiut-
deildar Sjálfstæðisflokksins.
Tíminn sér ekki ástæðu til
þess að svara miklu þessum
broslegu skrifum Mbl. En þau
gefa hms vegar tilefni til að
beina nokkrum fyrirspurnum
til Mbl.: Er Sjálfstæðisflokk-
urinn genginn af trúnni? Hef
ir hann horfið frá stefnu ó-
hefts einkaframtaks og sam-
keppni og snúið til fylgis við
stefnu þeirra Per Albins og
Roosevelts, er m.a. einkennd-
ist af auknum opinberum af-
skiptum og íhlutun? Hvenær
gerðist þessi stefnubreyting
og er von til þess að hún verði
varanleg?
Þegar Mbl. hefir svarað
þessu, er hægt að ræða þetta
mál við það betur.