Tíminn - 14.06.1958, Blaðsíða 4

.4
T í M I N N, laugardaginn 14. júní 1958,
Áburðardreifing á afréttarlönd er
mikilvæg fyrir sauðfjárræktina
??
u
TiJraunir með dreifingu
tilbúins áburðar úr flugvél
á óræktarlönd eru nú á döf-
inni á vegum Flugskólans
Pyts og Sandgræðslu ríkisins,
svo sem getið hefir verið
áður hér í blaðinu. Margir
munu bíða með eftirvænt-
ingu eftir því, hver árangur
fæst af þessari tilraun og
hvort hér muni um að ræða
áhrifarrka aðferð til land-
græðslu við hérlend skilyrði.
Undirritaður sneri sér því
til dr. Halldórs Pálssonar og
spurði hann um skoðun
hans á hagnýtu gildi þess-
arar nýjungar í sambandi við
sauðfjárræktina.
— Hvaða álit hefirðu á því, aS
íreifa tilbúnum áburði á afrétt-
rrliind úr flugvélum?
— Þetta er stármerk nýjung,
■en reynslan þarf að skera úr um
að, hvort hagkvæmt verður að
ota þessa aðferð, til þess að auka
>:it'ahagana á afréttum landsins.
Saiidgræðslustjóri og fleiri, hafa
ýnt fram á, að græða má örfoka
öiid með því einu, að dreifa á þau
osfatáburði og köfnunarefnisú-
urðí, án þess að verja löndih á-
gangi búfjár.
— Hefir ekki verið álitin liöfuð-
r.auðsyn að verja lönd, sem græða
, fyrir ágangi búfjár — einkum
- auðfjar?
Sandgræðslustjóri væri rétti að
inn til að svara þessari spurningu.
Rætt xifi dr. Halldór Pálss. sauftfjárræktarráfiunaut
Knútur Þorsteinsson, skólastjóri:
Gáfur megna lítils án áhuga
skyldurækni og starfslöngunar
Kafli úr ræftu viíS skólaslit á Höfn
í Hornafirði 11. maí síðastliðinn 1
Einkunnir þær, sem ykkur verðal Þið kunnið öll þjóðsöguna gömla
■afhentsr hér á eftir, eru ærið mis-1 um Gilitrntt, sögu húsfreyjunnaf
jafnar, -sumar með ágætum, aðrar ungu, sem ekki nennti að vinna
sæmilegar og enn aðrar lakafi. 10g sem krafðist þess að bóndi
Þannig igengur það ávallt til á hennar einn bæri ábyrgð á hag
prófum og anun setíð ganga.
Menn eru misjöfnum gáfum
og velferð heimilisins. Og þið mun-
ið hvernig sú saga fór, að hús-
■gæddir til náms, sem annars.; fvar nærri lent í trölla-
Sumum veitist auðvelt að tileinka hendur fyrir það, að hún sveikst
sér, með litilli fyrirhöfn, hvert undan merkjum. að inna af hendi
námsefni sem er. Öðrum gengur þau skvldustörf, sem heimili henn-
það miður. En svo er annað, sem I ar krafðist af henni. — Margar af
kannske á oftast stærsta þátlinn þióðsöaum okkar hafa mikla lifs-
■að því, hvernig frammistaðan verð-
ur á .prófum, stærri þátt en nokkr-
ar meðfæddar gáfur, en það er á-
huginn, ástundunin og samvizku-
semin, sem iögð er í námið. —
Hinn mikli- sannleikur lífsins er
það, að hvort heldur er, í glím-
uhni við námsefni skóla og mennta
Btofnanna eða við önnur viðfangs-
efni, sem fyrir okkur eru lögð á
sneki að sevma, lífssneki, sem bar-
■átta þióðarinnar um langar og erf-
iðar aidir kenndi henni. Ein hcirra
sagna er sagan af Gilitrutt. Hún er
sasa þeirra ævagömlu. en þó sí-
ungu sannínda, sem allir burfa að
kunna. á öllum tímum. að til besS
að verða siiffursælir í barátbu lífsins
til þess <að öðlast þá hamingiu, sem
allir heílbrigðir menn þrá. verðum
lifsleiðinni, er það siguraflið við eitthvað á okkur að legaia og
stærsta og öruggasta, að leggja sig inna af höndum öll okkar störf, I
Framsókn sandsins. Tekst a'6 hefta hana með áburðadreifingu úr flugvél-
um? Myndin er tekin á Kiii sumarið 1957. Ljósm: Ingvi Þorsteinsson.
fram af ölum kröftum og bregð
ast hvergi ur leik, þó annir og
erfiðleikar séu fyrir hendi.
Góðar gáfur eru vissulega dvr-
hverri stöðú eða st.étt, sem við er-
um með trúmennsku og samvizku-
semi. Við verðum öll að læra og
skilja það.. að á okkur hvíla skyld-
til þess að girða víðáttumikil sand-
fokssvæði og viðhalda þeim girð-
ingum og nota það fjármagn, sem
þannig sparast til áburðarkaupa og
dreifingar á þeim áburði, er mikið
unnið, ekki sízt vegn þess, að á-
burðurinn mun þegar að verulegu
lcyti fást endurgoldinn í aukinni
uppskeru landsins, sem búfé fær
óáreitt að hagnýta.
— Telur þú, að hverg'i þurfi að
setja upp girðingar vegna sand-
græðslu?
— Ég er enginn sérfræðingur í
sandgræðslu, en mér hefir skilzt á
sandgræðslustjóra, að nauðsýnlegt
sc að sétja upp girðingar til að
varna (búfé ágangi á land, þar sem
jörð er ört að blása upp. En allt
öðru máli gegnir, þár sem iandið
■er örfoka.
— Ertu kunnugur aðferðum Ný-
sjálendinga við að bera á fjalllendi
sín xir flugvélum?
— Já, ég er þeim málum noklc-
uð kunnugur. Nýsjálendingar hafa
með ágætum árangri dreift fosfat-
áburði á beitilönd sín og unnið
tvennt í senn, stöðvað uppblástur,
þar sem hann var að byrja, og auk-
ið gróður beitilandsins svo stór-
kostlega, að þeim hefir tekizt að
fjölga sauðfé sínu um helming, síð-
an þeir hófu þetta starf. En sá
er munurinn á áðstæðum á Nýja-
Sjálandi og hér, að loftslag í Nýja-
Sjálandi er svo Mýtt, að engin
nauðsyn er að bera köfnunarefni
á graslendi. En vegna þess hve
jarðvegur er hér kaldur, og smára-
gróður lítill, og víðast hvar eng-
inn, verðum við að bera á mikið af
köfnunarefni til þess að fá góða
uppskeru af graslendi. Af þessum
sökum er ekki víst, að okkur tak-
ist að ná jafn hagfelldum árangri,
íjárhagslega, af því að bera á af-
rétti okkar og örfoka lönd, eihs og
Nýsjálendingum hefir tekizt. Að-
eins tilraunir geta skorið úr inn
þetta .atriði, og er þvi fyllsta á-
stæða að fagna þeirri tilraun, sem
nú er hafin á vegum Sandgræðslu
rákisins.
— Telur þú líklegt, að þetta
kunni að liafa verulegt gildi fyrir
sauðfjáiTækt í landinu?
— Já. Með nútírna tækniþróun
á sviði jarðræktar og heyöflunar
verður íslenzkum bændum innan
fárra ára kleift að afla mun meiri
heyja en þarf handa því búfé, sem
hú er í landinu, þótt það
verði allt fóðrað til há-
marksafui'ða. Er því vissa fyrir
því, að sauðfé fjölgar mjög á næstu
árum, en nokkur hætta er á því,
að all viða verði skortur á bithaga
í .afréttum, ef lé fjölgár Jnjög mik-
ið frá því, sem nú er. Því er það
mjög mikiivægt fyrir íslenzka sauð
fjárrækt, ef takast má með við-
ráðanlegum kostnaði að auka upp-
'skeru afrétfanna til muna, meí
því að dreifa á þær tilbúnum á-
burði úr flugvélum, ekki sízt ef
samtímis tekst að liefta sandfok,
og græða upp örfoka landssvæði.
J. J. D.
mætar náðargjaíir, sem gott er að nr 02 ábvreðir, skvldur os ábyrgð-
verða aðnjótandi, þeim, sem kann j ir við siálfa okkur, bióðina og
mcð að fara. En án áhuga, skyldu- landið okkar og við lífið allt. Ef
rækni og starfslöngunar megna við revnum af fremsta mesni, aö
engar gáfur að lyfta mönnum á- uppfylla bær skyldur, öðlumst við
fram, hvorki við nám í skóla, né sisur, þrátt fyrir allt, sem ávallt
við önnur þau próf, er lífið og hlvtur í móti að blása, á lífsleið-
fullorðinsárin síðar leggja fyrir inni. En breeðumst við undan á-
okkur. j bvrgðinni. neitum að revna krafta
Þetta skuluð þið leggja ykkur oklkar, krefjuntst alls af öðrunt,
vel á minnið, hemendur góðir, i verður óvaotturinn á leíð okfeaí,
bæði nú og ávallt á ófarinni ævi- tröHið Gilitrutt, sem e.r tákn þeirra
leið. Og án þess, að ég vilji, að hættulesu skaðsemdarafia, sem
nokkru ylckar, sérstaklega drótta, þeir rnenn. svo brátt vcrða að bráð,
að þið hafið svrkizt undan merkj-,'sem lifa eftir lífsskoðun húsfreyj-
um við námið í vetur, vil ég þá unnar. sem neitaði og nennti ekki
segja það, að kannske hefir aldrei.að leggja á sig það erfiði og þær
verið meiri þörf en nú, að brýna skyldur, sem burfti til bess að
þennan mikla sannleika fyrir upp-
vaxandi æsku. — Ég held nefni-
lega, að flestum komi saman um
skaoa henni heill og hamingju.
Sá öfugstreymis hugsunarháttur,
sem svo áberandi hefir færzt í
Halldór Pálsson.
— Þegar Sandrgræðsla íslands
hóf starfsemi sína, var talið, að
:yrsta skilyrðið 'til þess, að von
væri um að græða lönd upp og
thefta sandfok, væri algjör friðun
Eahdsins. Var sú skoðun ríkjandi,
jþar tii nú fyrir fáum árum, að
! andgræðslan tók að nota tilbúinn
"btirð við uppgræðslustarfið. Til-
raunir þeirra bræðra, Runólfs
Sveinssonar, fyrrverandi sand-
græðslustjóra Páls Sveinssonar,
rúverandi sandgræðslustjóra, með
œótkun áburðar, við uppgræðslu-
st'áííið, hafa leitt í ljós, að
.-korlur á fosfórsýru og köfnunar-
t’fni í örfoka jarðvegi, er aðal-
ástæðan fyrir því, að tandið grær
seiht eða ekki upp af sjálfsdáðum.
Nú um árabil hefir miklum fén-
aði verið beitt á nýgrædd lönd í
Gunnarsholti, án nokkurs sýnilegs
, kaða fyrir gróðurinn. Þetta er að
mínum dómi merkasti árangurinn,
. em hingað til hefir náðst í sand-
.. ræðslustarfinu. Ef spara má allt
ti>að fjármagn og vinnu, sem þarf
Sala á Biblíum og Nýja testamentum
mikil undanfarna mánuði
Frá aðalfundi Biblíufélagsins
Aðalfundur Hins íslenak-a þibiiu-
félag var haldinn í Háskólakapell-
uri'ni fimmtudaginn 29. öiáí síðast-
liðinn. Forseti félagsins, herra Ás-
mundur Guðmitndsson, biskup.
setti fundinn með lestri Guðs orð
og bæn. Að því loknu flulti hann
skýrslu um störf félagsstjórnarinn-
ar, sem að þessu sinni náði úih
stuttan tíma, þar eð síðasti aðal-
fundtir félagsins var haldinn í nóv-
ember síðastliðnum. í skýrslunni
kom þó gtöggt í liós áframhaldandi
aukning félag.atöta svo og, að sala
á Biblíum og Nýja tesitamehtum
hefir verið mikil' undanfarna mán-
uði. Þettia, ásarnt auknum gjöfum
til féiagsihs, liefir haft mjög góð
áhrif á fjárhag félagsins, sem sjá
má af þvi, að slkuld þess við Leift-
oir fyrir útgáfu Nýja testamentis-
ins í Stóra brotinu, er að fullu
.greidd, og skuld við Prestakalla-
■sjóð, vegna prentunar Biblíunnar,
lækkuð úr kr! 170.000.00 'hiður 1
kr. 70.000.00. Myndir þær, sem
j H'al'idór Pétursson, iistmálari,
1 gerði á hlifðarkápu Biblíuútgáfu
; þessarar, voru gullbókaðar á spjöld
og íkjöl n'ok'kurs hlu’ta UiPplagsinB,
svo að eintök værti til, sem væru
| sem allra fegurst fermingargjöf.
Nýr heiðursfélagi hafði verið
'kosinn frá því á sáðasfba aðalfundi.'
Viar það síra Friðrik Friðriksson,
sem 'kosinn var heiðursfélagi í tll-
efni níræðis'aifmælis hanis á hvita-
sunnudaig. :
Biskup þakkaði í lok skýrslu
sinnar meðinefndarmönnum sínum
salmistarf og þó einkum fehirði,
síra Ósikari J. Þorlákssyni og fram-
íkvæmdastjóra, Ólafi B. Erlingssyni
sem mákið starf hefir hvilt á.
Féhirðár, síra Ósikar J. Þorláks-
son, ias reikninga félagsins. Eru I
þeir orðnir allumfangsmiklir síðan
íélagið tók að sér sölu á Biblíunni
•og ekki sizt sáðan tetkið var að gefa I
N.T. og B-ibUitna út hér á lahdl I
það, sem vilja horfast í augu við vöxt hiá þjóðinni, á síðustu tím-
staðreyndir og þora að játa þær, um velgengni oa þæginda, að ham-
að þrótt fyrir svo rnargt, sem á- ingja lífsins sé fólsin í því að þurfa
frant hefir miðað í þjóðlífi okkar sern minst á sig að revna, að geta
hina síðari áratugi, þrátt fyrir átt það, sem sumir kalla ,.náðuga
aukna mennlun og allan ytri glans, daga“, er hugsunarháttur húsfreyj-
hafi sú öfugþróun sorglega vaxið unnar, sem um setur í þjóðsög-
meðal hins yngra fólks að vilja unni, hugsunarhátturinn, sem
sem minnst þurfa á sig að leggja, riærri hafi steypt heftni í glötun.
sent minnst fyrir Mfinu að bafa, Og sá hugsunarháttur leiðir fil
sem minnsta ábyrgð og skyldu- glötunar enn í dag. Athafna og
rækni sýna í orðurn og athöfnum ábyrgðarlaust líf, 'gerir hvern
og finna enga gleði í því að reyna mann að minni og ver.ri manni fil
þrek sálar og líkama í hollum og sálar og líkama. En ároynslan, bar-
göfgandi viðfangsefnum vinnunn- áttan við holl viðfangsefni vinn-
ar. — Þetta er alvarlegt mein, ef unnar, ásamt þeirri ábvrgð og
til 'vill' 'stærsta nteinið, sem nú skvldu, sem því fylgir þroskar og
grefur um sig í þjóðlífintt og sem stækkar hvern mann. Og engin
því veldur öðru fremtir, að svo gleði er hreinni og varanlegri, öllu
mörg dökk ský grúfa yfir framtið heilbrigðu fólki en gleðin, sem
okkar og frelsisvonum. því fylgir að inna störf sín, sem
■■ .bezt.af höndunt og sigrast á þeim
I viðfangsefnum, sem að kalla.
Gaf fóhirðir einnig nokkrar upp- j,ess Vegna, góðir nemendur, ef
'lýsingar um reikniniga félagsins þjg viljið verða nvtir borgarar í
þacS siem af er þessu ári. Reikning- þjóðfélagi ykkar, viljið skapa sjálf-
arnir voru samþykktir samhljóða. um ykkur, vinum ykkar og að-
Milcil og góð þát'ttaka var í unt- standendum hamingju og farsæld,
ræðtim utn önniur mál félagsins, og og það er ég viss um að þið viljið
vat' þar marg.s getið svo sem 150 öll, þá varizt að tileinka ykkur
ára afmælts félagsilns, nauðsynjar hugsunarhált húsfreyjunnar í þjóð-
á endurslkoSun á þýðingu Nýja sögunni, varizt að láta þá lífssýn
'tesit’amentisins; útgáfu á leiðbein- blinda ykkur, að það sé böl, sem
ingum við l'estur ritningarininar og þurfi að konta sér hjá, að verða
þó fvrst og fremist, að Biblían yrði að reyna á sig í áhyggjum og
þjóðiitni í sannleik'a opin Biblía starfi. Greymið ekki þeim miklu
með ailri þeirri blessun, sem því ( sannindum, að án vinnu, erfiðis
fylgdi fyrir þjóðlífið. j og áreynslu getur lífið aldrei fært
Éndurskoðendur félagsreiknin/ga : s^Sur-
voru cndurkjöi-nir þeir síra Bjarni Minnist orða þjóðskáldsins Dav-
Jónsso-n, vígslubiskttp, og Þorvarð- íðs Stefánsonar, að:
tir J. JúMussmi, fi'aimkvæmdastjóri „í dagsverki og þökk hins
Verzliunarráðs. þreytta manns, '
Er raunvei'ulegum aðalftmdar- býr þjóðarinnar heill og ævi-
störfum. var io'kið, fluitlti dr. Árni | saga.“
Árnasoín,, fyrrv. hénaðslæknir, er- Og ef þið aldrei gleymið því, Og
indi um ástand og horfur í kristni innið öll ykkar störf, hver sem þau
og þjóðlífi og minntisit á margt at- verða, af höndum í trúmennsku,
hyglisvei't, bæði það sem neikvætt skyldurækni og heilbrigðri kröfti-
er og jákvætt. hörku við sjálf ykkur, hefi ég rök-
Biskup þakkaði snjallt erindi og studda von um að ykkur muni öll-
þakkaði einnig fundarmönnum um vel farnast og þið ffiegið öll
áhuga þeirra o'g fundarsókn og vérða góðif liðsmenn í því starfi
I að byggja up framtíðafhöll þjóð-
(Framhald á 10. síðu). 'arinnar. —