Vísir - 11.03.1917, Blaðsíða 3

V 7 S 1 R
Þessi viðbðt myndi því ónýta
eins til tveggja mánaða starf
þýsku kafbátanna, og meðan þeir
væra að vinna það upp aftar gætu
Bandaríkin og Bretar bygt ný
skip til að jafna tapið.
Og hvað endast kafbátarnir
lengi?
Utan af landi,
Símf'regnir.
Vestm.eyjum í dag.
Undanfarna tvo daga hefir verið
gott sjóveðar og fiskafli ágætur.
í dag var hve? fleyfca setfc ájflot,
stór og smá, og reru allir, sem
vetlingi gátu valdið og skiprúm
íengu, karlar og konur, börn og
gamalmenni. Smábátarnir þrí- og
fjórhlóða sig rétt við landateiuana.
Var veitt á hasdfæri á þeim og
beit fisknrinn á jafnótt og öngl-
innm var rent í sjóinn. Vélbát-
«rnir fóru með linn og „reru“
lengra, en veiddu einnig ágætlega.
Mislingavnir ern í rénun.
Koklítið rajög *er orðið hér og
sykurlaust með ölln, en von á
sykri frá landsstjórniuni. Ljós-
mefci er lítið, þ. e. olía á rafmagns-
mótorinn. Hefir Ijóstíminn því
verið styttnr og er nú slökt á
öllum lömpum á miðnætti, en áð-
ar iogsði alla nóttina.
Érlead mynt.
Kbh. % Bank. Pósth.
Starl. pd. 16,60 16.70 17,00
Fr«. 60,25 61,00 62,00
Doll. 3,50 3,60 3,75
j aBW«MC«cwawaB^ i ■■wiiiiiiingrriniiwBMi ■mwww|
,]j Bisjarfréttir. ||
MmjbIí á morgun:
Sigríður Rafnadóttir húsfrú,
Þórarinn Þórariusson prestur,
Kristin Guðmundsdóttir Msfrú.
Ættarnafnið
Aðils hefir Jón Jónsson docent
tekið npp og fengið staðfesting
stjórnarráðsins á því-
„Eiríkur“
línuveiða gufuskipið, sem kom
hingað ádögunum var upphaflega
bygt /yrir Thor Tulinius og hét þá
TSirikur, eins og nú. Tulinius
seldi skipið norskn félagi, sem
skírði það „Skolma". Þegar
„Skolma sökk á Eyjafirði keypfci
Otto Tnlinius skipið i sjónnm fyr-
ir 3000 kr. Björgansrskipið Geir
náði þvi npp. Var gerfc við það
á Akureyri og því gefið gamla
nafnið aftur. Siðan keypti Even-
sen útgerðarmaður skipið og hann
er nú eigandi þess.
Kappskák
var háð innan félags í Taflfé-
lagi Reykjavikur 13.—28. febr.
af 13 félagsmönnum, sem skiffcusfc
í 3 flokka og voru tvenn verð-
laun veitt hverjum flokki. 1. verð-
laun í 1. flokki hlaat Sfcefán Ólafs-
son, 1. verðl. í 2. flokki Erlendur
Guðmundsson og 1. verðl. i 3. fl.
Jón Arnórsson. Eggert Guðmunds-
son fékk 2. verðl. í 1. fl., Ágúsfc
Pálmason i öðrnm og Haraldur
Sigurðsson í þriðja. Verðlaunin
voru heiðurspeningur og átta
krónur.
Skákþingið hefst 24. þ. m.
Hverabrauð.
Þegar landsstjórnin er nú búin
að hækka biaaðverðið verða menn
að fara að reyna að hjálpa sér sjálf-
ir. Guttormnr Jónsion, smiðar,
hefir gert tilraun með að baka
brauð í gnfu og fallyrðir að með
litlum tilkostuaði sé hægt að baka
600 brauð á dag við hita úr minni
hvernum í „Laugunum“- Hvera-
bökuð brauð þekkja margir, en
sú bökunaraðferð er önmar en
Gnttorms. Ætlar hann að ieita
tíl bæjarstjórnar eða dýrtíðar-
nefndar, til að fá stnðning til
til framkvæmdanna.
Væntanlega athagar bæjar-
stjórnin málið grandgæfilega, áð-
ur en hún vísar því frá sér, því
ekki er það litils veit ef hægt
er að fá hitann til brauðabökun-
arinnar ókeypis.
Jón Jónsson
póstnr í Galtarholti kom til
bæjarins á Ingólfi síðast." Jón
var ð klnkkatíma á ferðinni frá
því að hann fór að heiman og þang-
að til hingáð var komið og hefir
sú leið líklega aldrei verið farin á
skemri tíma.
Aetiv
kom til Hafnarfjarðar í fyrrakvölð.
Meðal farþega frá ísafirði voru
Magnús Túorberg, stöðvarstjóri og
Signrjón Jónsson, frkv.stj.
Orustan við Somme
verðnr sýnd i Gamla Bíó i
kvöld og næstu kvöld. Mynd
þessi er ólík öllnm ófriðarmynd-
nm sam bér hafa verið sýndar,
því hún er tekin af ajálfum víg-
vellinum, þar sem allar hörmung-
ar og ógnir ófriðarins sjásfc í
sinni dægilegustu mynd. Ófriðar-
þjóðirnar vildu lengi vel ekki
leyfa að slíkar myndir væru tekn-
ar og á kvikmyndum sást þvíal-
drei neifct annað en heræfingar og
gamlar rústir fyrir aftan „eldlín-
nna“. En síðar h&fa þær látið
taka myndir af vígvellinum sjálf-
nm. Og sjóvíkingar Þjóðverja
taka nú myndir af skipnnum sem
þeir sökkva. Þjóðverjar koma
myndum sínum ekki frá sér, en
myndir bandamanna hafa flogið
um allan heim. Myndin sem ntt
er sýnd í Garnla Bíó er af ægi-
legustu ornstnnni sem ,háð heflr
verið, ef til vill að Verdun-orust-
nnum undanskildatn. Mynd þessi
var sýnd í Khöfn í sjö vikur
samfleytt, frá 26. nóv. a. L fcil 6.
jan. og 4 sinnum á dag.
Skipsfcrand.
Danskfc seglskip, þrímasfcrað,
sem kom í fyrrinótt, rak upp í
klettana austanvert við battaríis-
garðinn i morgun. Liggur skip-
ið fáa faðma frá landi og bagg-
ast ekki, enda er kvifca lítii þar.
Skipíð heitir „Aliiance" og er
skrokkurinn úr járni. Það var á
istir og miliönir
eftir
$|harles ^arvice.
99 Frh.
kyrt og hljótt, þá settust þau við
kirkjurúsfcirnar gömlu og töluðu
liðna tímann, sem þeim fanst
ekkert vera, um líðandi stund,
«em þeim fanst eins og einhver
töfraheimur, og um framt[ðina,«em
©kki átti að verða þeim annað en
Sfisludraumur.
Áatin náði æ fastari töknm á
við þðssa samfandi, svo að
bau gleymdu himni og jörð og
ðllu umhverfia sig. Stafford fauBt
'^Ver sú stund fánýt og einskis
^drði, sem hanu ekki dvaldi hjá
'onusta sinni.
Eu hvað fanst ída? Nú—jæja!
^Ver vill dirfaifc að leggja fyrsfca
^tarþrá kvenmannsius á vogar-
fkálör? Húu lifði að eius í von-
að fá aS sjá hann — að f-i að
V0ra hjá honuin og fiuna ástarat-
lot hans — og að minnast hans
og hugm um hánn, þegar hann
var fjarverandi. — Því að Iífið
sjálffc fanst henni ekki vera annað
en þessi maöar, sem komið hafði
til hennar. þreif hjartað úr barmi
hennar og lét sitt í staðiun.
Þau sögðu hvort öðru alla skap-
áða hluti. Stafford vissi um alla
undanfarna æfi heunar áður en
þan sáust, um hvert atvik og
hvert atvik og hvcrja dagvenju í
húsi hennar og hvernig hún stjórn-
aði heimilinu og hinsvegar frétti
húa alfc af honum, sem við bar í
þessari dýrðlegu hö!l, sam Sir
Sfcefán var svo hæverskurað nefna
sum&rbústað sinn. Þeim varbáð-
um mikið yndi að þessu og ída
v.rtist loks orðin jafn kunnug öll-
um gestunum á þessum sumarbú-
stað og allri þeirri hátfcsemi eins
og hún hafði kynst þeim öllum
persónulega.
— ÍM ættir ekki að yfirgefa
gesti jþína svona oft, sagði hún
einu sinni í spaugi kvöld eitt, sem
þau sátn í hvamminum hjá ánni.
— Heldurðu »ð þeir taki ekki effcir
fjarveru þinni og furði sig á, hvert
þú sért alí af áð fars?
— Og ekki held feg það, svar-
aði hann, — enda stæði mér á
sama íþótt svo væri. Mér þykir
það eitfc verst, að eg gæti ekki
fundið þig oftar, þvi að í hvert
ekifti, sem eg fer frá þér, þá fcel
eg tímana þangað til að eg fái að
ejá þig aftur. Eu eg vona fast-
lega að fiestir eða ef ekki all-
ir gestirnir, fari nú bráðnm að
hafa sig í bnrtu. Þeir eru nú
flestir búnir að dvelja þessar vana-
lega tvær vikur, en margir þeirra
eru á ferðinni fram og affcur og
eru það einknm kaupsýslunar-
mennirnir. F&ðir minn situr átali
við þá tímum samau á hverjum
degi og [virðist svo sem þefcta
nýjasta fyrirtæbi haDs sé komið
vel á veg. Það er járnbrautar-
lagning einhverastaðar í Afríku
ög eiga þeir hlut i henni allir
þeasir stórgróðamenn — GríTen-
berg, Beltonarnir, Wir6ch, feíti
baróninn þýski og fleiri. Eg veit
ekki hvers vegna faðir minn ©r
nð amsfcrast í þcssu, en eg heyrði
einn þeirra segja, að hann byggisit
við að græða hálfa aðra miljón á
því. Eins og hann sé ekki nógu
ríknr samt!
— Hálfa aðramiljón! sagði hún.
— Sbárri eru það nú peningarmr
Eu hvað það væri hægt að gera
margt fyrir helminginn af því,
eða fjórða eöa jafnvel tianda
partinn!
— Og hvað heldurðu, að þú,
mundir þá helst vilja gera? spurði
hann.
Hún hló við.
— Fyrst held eg að eg víldí
kaupa eitthvað fallegt handa þér
sagði hún, og svo skyldi eg láta
mála húsið okkar upp aftur. Nel,
eg skyldi láta gera við glrðinguna
og bogagöngin, en kanske það væri
þð ennþá nanðsynlegra að mála
húsið innan og dyfcta að þvL
Þarna sérðo, að það er svo margí
sem eg gæti gerfc við þesaa pen*
inga, að eg veifc ekki hvað eg á
helst til að taka.
— Og þú skalt geta komið því
öllu í framkvæmd, sagði hann og
lagði handlegginn um mifctið á
henni. — Sjáðu til, ída! Eg hefi
verið að hugsa um okkur sjálf —
— [Hugearðu þá nokkurntíma
um .annað? sparði hún næatam
ósjálfráfct.