Vísir - 16.03.1917, Síða 3

VISIR

Nýju gardínutauin
verða tekin fram í dag

UPPBOÐ
veröur haldiö á 15000 stykkjum af
Rjúpum
viö bæjarbryggjuna á morgun
kl. 1 eítir hád.
sem bæjarstj. keypti síðastl. ár.
að undanskyldu því, sem taka
þ&rf undir götu. Verð ákveðist
af matsnefnd. — Lóð þessa ætlaði
Th. J. að kaupa af fyrri eiganda
í fyrra, en bæjarstj. ákvað þá að
jaota fork&upsréttinn.
Hafuarlóðirnar
H. Benediktsson, Porsteinn Jóns-
3on og h.f. Bræðingur hafafengið
leigurétt á lóðum á hafnarupp-
fyllingunni.
Bráðabirgðalán.
að upphæð 40 þús. krónur til
tveggja mánaða þarf hærinn að
taka til að standast nauðsynleg
útgjöld til þess tíma er aukaút-
svör 'fara að greiðast. Lintaka
' þessl var samþykt á fundinum.
Vörubirgðirnar.
Þann 18. þ. m. hafði vorið út-
hlutað kolamiðum fyrir samtals
745‘/n smál. af bæjarkolunum og
hafa þá verið eftir af þeim um
800 smál. Auk þess hafði h.f.
Hol og Salt selt 74 smál. af kol-
um til iðnaðarfyrirtækja í bænum.
Sama dag höfðu verið afhentir
sykurseðlar fyrir 26V2 smál., en
k&upmenn höfðu að eins aolt 17
■málestir af sykri, síðan seðla út-
býtingin hófst.
Steinoliuseðlar höfðu verið af-
hentir fyrir 21214 lítrum af olíu
-«n kaupmenn selt 14900 lítra. —
Af oliubirgðum bæjarins hafa þá
verið eftir um 7000 Iítrar óávís-
að, en voa um viðbót.
Brauðverð.
Borgarstjóri las upp bréf frá
verðlagsnefndinni, um brauðverðið,
sem samþykt var að birta opin-
berlega (bréfið er birt á öðrum
■tað hér í blaðinu). — í sam-
bandi við þetta skýrði borgaritj.
frá því, að lögin um þyngd brauða
væru enn óstaðfest, en að leitað
mundi verða staðfestingar sím-
leiðis.
Ennfremur skýrði borgarstjóri
frá því, að sú ákvörðun bakara, '
að hætta að láta umbúðír um
brauð, væri ekki gerð í aamráði
við sig og heldur ekki lækkun á
sölulaunum útiölumanna branða.
Því hefði verið haldið fram af
bökurum, að nmbúðirnar hlytu að
hækka brauðverðið að mun, um-
búðir um hvert heilt brauð kost-
uðu þá 5 aura og aðrar umbúðir
þar eftir. Kvaðst borgarstjóri þá
hafa spurt, hvers vegna þeir
hættu ekki heldur að láta um-
búðir um brauðin. Siðau hefði
það verið athugað, að engin fyrir-
mæli væru til um umbúðir um
brauð, og hefði því verið samþykt
að bakarar þyrftu ekki að láta
umbúðir um brauðin.
Hverabökun brauða.
Samþykt var að verja alt að
1000 kr. til tilrauna með hvera-
bökun brauða hér í Iaugunum,
samkv. erindi Guttorms Jónsson-
ar þar að lútandi. Borgarstjóra
falið að sjá um framkvæmdir.
Bafmagnsiuálið.
Tillögur rafmagnsnefndar, sem
birtar voru hér í blaðinu.á dög-
unum, voru samþyktar eftir all-
langar umræður, að viðhöfðu
nafnakalli, fyrri tillagan með
öllum atkv. gegn 1 (Þorv.), Jör-
Br. greiddi ekki atkv. — Þorv.
vildi láta bæinn halla sér alger-
lega að Soginu. Eu nú verður
fyrst fengin kostnaðaráætlun mm
litla stöð við Elliðaárnar. Síðari
tillagan samþykt með öllum greidd-
um atkvæðum.
V
IstÍF og miliönÍF
eftir
gharles fj$arvice.
104 . Frh.
— Það veit trú mín, að eg held-
að þú ætlir að gera mig ærðan,
sagði hann og reyndi aðbælaniS-
nr reiði sin». — Þú segir beint
npp í opið geðið á mér og án
þess að fyrirverða þig, að þú hafir
fengið ást á syni míns gamla
íjandmanns, að þú viljir fá að
giftast honum — og þú biður mig
»ð hjálpa þér til þess að — að
'sleppa réttlátri hefnd minni, — að
bota yfirburði mína til þess að
ferækja í hann, að neyða hann —
Hamingjan góða! Gerirðu þá
®bgan greinarmun á réttu og röngu
^ða ertu gersneydd allri hævesku
^lri sjálfsvirðingu ?
Hann hvesti á hana augun
“^öskuvondur, en hún brá sér
’^vergi 0g horfði róleg framan í
íiaiuj
— Fyrir svo sem hálfam mán-
uði hefði eg sjálfsagt lagt sömu
spurningu fyrir sjálfa mig og með
eins miklum ákafa eins og þú gerir
nú, en nú get eg það ekki. Þetta
er orðið of alvarlegt til þeis.
— Of alvarlegt? Attu við
að — —
— Eg á við, að eg sé búin að
fá svo sterka ást á honum og
unni honum svo heitt, að lifið án
hans--------
— Það varðar mig ekkert um
— það veit sáj sem alt veit. Og
hvað sem því líður, þá verðurðu
að sætta þig við að lifa án hans,
því að ekbi dettur mér í hug að
hjálpa þér til að krækja i hann,
sagði hann grimdarlega. — Hann
Stafford Orme, — sonur Stefáns
Orme! Ekki nema það þó! Nei,
fyrir 'alla muni, láttu þér ekki
koma slíkt til hugar, Maude! —
Sjáðu nú til! Eg skal reyna að
stilla mig og [tek aftur alt, aem
eg var að segja — en þú geng-
ur alveg fram af mér og gerðir
mér i meira lagi hverft við, það
skal eg játa. En þú ert undar-
leg stúlka og talar oft þvert um
huga þinn og það svo alvarlega,
að og missi alla stjórn á mér.
Minstu nú ekki á þetta framar
og láttu þér ekki detta aðra eins
fjarstæðu í hug.
Hún stóð upp hlæjandi, gekb
til hans og lagði höndina á hand-
legg hans.
— Kæri faðir minn, sagði hún
lágt, en röddin titraði eins og
hún ætti erfítt með að hafa stjórn
á tilfinningum sinum. — Þú veist
ekki, hvers þú krefst af mér. Þú
veist ekki hvað ástin er og þú
veist ekki hvernig eg er, enda
hefi eg ekki vitað það sjálf fyr
en núna seinustu dagana, Nþegar
sannleikurinn birtist mérsmáttog
smátt og sýndi mér hjarta mitt
eins og það er, þetta hjarta, sem
eg hélt einu sinni, að aldrei gæti
orðið snortið af ylgeislum ástar-
innar. Ea sú fásinna! Eg var
að leika mér að eldinum og hann
hefir læat aig um mig. Húu studdi
annari hendinni á barminn og tók
fastara með hinni um handlegg*
inn á föður sínum, en brjóstið gekk
upp og niðar af geðshræringu. —
Eg hefi nú leitað þín, faðir minn.
Flestar stúlkur leitá athvarfe hjá
móður sinni, en eg áeagamóður-
ina. Eg flý til þin vegna þess
að ef hefi ekki önnur úrræði, og
svo segir þú mér að bætta alger-
lega að hagsa um þessa fjarstæða
Heldurðu kannske, að eg hafi
ekki reynt að herða hugann og
brynja hjartað gegn þessari til-
finningn, sem gripið hefir mig ó-
vara og læðst að mér eins og
þokuslæðingnr, sem alt í éinu um-
lykur mig svo að hvergi sér út
úr? Eg hefi baristj á móti henni
fremur en nokkur annar kvenmað-
ur hefir strítt við ást sína. Fyrsta
daginn — daginn, aem hann reii
mig út á vatnið — ja, þ ú manst
sjálfsagt ekki eftir þeim degi, en
e g — eg get víst gleymt honum
— fyrsta deginum sem hjarta mitt
hneygðiat að houum, eg reyndi
að hæðast að vanmætti minum
og kallaði sjálfa mig einfeldning.
Og eg hélt líka, að mér hefði tek-
ist að buga þassa tilfinnings, eu
mér, skjöplaðist. Hún hafði þegar
gagntekið sálu mína og magnaðist
dag frá degi, svo að í hvert skifti
sem eg sá hann álengdar eða
heyrði hann tala, þó ekki væri
nema til hundsins, þá fór um mig
hrollur og eg titraði öll. Vertu