Vísir - 29.03.1917, Blaðsíða 3

VI8IE
Avarp.
Árið 1914 var stofnað Dýraverndmarfélag í Reykjavík. Til-
gangur þesa var og er að bæta kjör dýranna. Þótt félagið aé fáment
og nngt, hefir því þó ,orðið dálítið ágengt þennan atntta tíma. En
félagið vill gjöra meira, það vill reyna að koma npp hjúkrunarskýli
fyrir skepnnr, svo það geti hýst þá ferðamannahesta, sem annars
verða að standa úti i hríð og pæturfosti og einnig leita lækninga
meiddnm og höltnm hestnm.
Þeir sem kunnngir ern ferðamannastraumnnm hér í Reykjavik,
þekkja vel, að oft þarfa ferðamannahestar og hnndar hjálpar við.
Á aðalfnndi félagsins þ. á. var rætt um, hve nanðsynlegt væri,
að fékgið gæti komið npp húsi i nefndam tilgangi, og var kosin
nefnd til aS andirbúa málið: Ingann Einarsdóttir form., Samúel
ólafsson Langavegi 53 B gjaldkeri og Felix Gnðmandsson.
Byggingarsjóður var stofnaður með gjöfum þriggja manna 720
kr. Oss er það ljóst, að hið fámenna og efnalitk félag er ekki ein-
fært am að byggja hús og verðar því að leita hjálpar góðra manna
og dýravina, að þeir með frjálsnm samskotum rétti oss hjálparhönd,
tm leið hjálpa þeir mörgam ekepnam, svo að þær saklaaaar þnrfi
ekki að líða fyrir hirðuleysi og hugsanarleysi mannanna.
Félagið hefir ákveðið að senda vinum dýranna út nm landið h'sta,
söBi velviljaðir menn geta ritað á nöfn sín og gjöfina, sem svo send-
ist til gjaldkera nefndarinnar Sftmúels Ólafssonar söðlasmiðs í Reykja-
vík, sem veitir bæði áheitsm og gjöfnm móttöku, er miða að því að
hrinda hugsjón þessari í framkvæmd.
Útlendur maðar, ágætur dýravinHr, lét nýlega reisa hús á Akur-
eyri fyrir sína peninga, hestum og mönnnm til hagsbðta.
Nú viljum vér reyna, hvort dýravinir A öllu kndina geta ekki
gert það sama sem útlendingarinn gerði.
í fullu trausti.
IV e f n d i n.
sem eiga aO birtast í VtSI, veröur að afhenða í síðasta-
kl. 9 !. h. útkomudagtDn.
Steinolía.
Þeir af viðskiftavinum vorum, sem vilja
tryggja sér olíu úr farmi, sem vér eigum von á
frá Ameríku til Reykjavíkur um miðjan næsta
mánuð, eru beðnir að snúa sér til vor innan loka
þessa mánaðar.
Reykjavík 24. mars 1917.
Hið Islenska Steinolíuhlutatélag.
Mótorskúta
um 10 tonn, til sölu nú þegar. Mótorinn er nýr og skipið gott og
mjög hraðskreitt. — Nánari upplýsingar hjá
Porsteini Jónssyni
Templar&sandi 3.
Æðardún
kaupa
O. Johnson & Kaaber.
F ■ Tekiö móti ásferifendum £
I 1 m 1 11 0 síma ^ os * Bókabúðiimi
I I III I II 11 ■ eða bókbandinn Laugavegi4.
r
eftir
f^harles fjfarvice.
118 Frh.
lækkftði röddina og leit svo aum-
kvsnarlegft í kringnm sig nð Staf-
ford reis hi «r við. — Þesei fjár-
þrot, sem Ralph Falconer er nú
að ógna mér með, er annað og
meira en peningamisiirinn einn
Það er sama sem að fara alls góða
i mis, verða að sjá af vinum sin-
ttm, mannorði og sleppa ftllri
von!
— Stafford hnykti við þetta og
v&rð mjög alvarlegar á svipinn.
Fftðir hans tók eftir þessn'og sagði
í örvæntingarrómi:
----Fyrlr gnðs mttni, snúðs ekki
Við mér bakinu, elskn drengurinn
'úiinn og dæmdu mig ekki ofhart
enda getur þú ekki dæmtmig
^eð neinni sanngirni frá þínu
s)óaarmiði. Líf þitt hefir verið
SVo gagnólíkt mínn lífi og allar
ástæðar. Þú hefir enga bugmynd
am freistingar þær, sem orðið hafa
á Ieið minni. — Líf þitt hefir lið-
ið áfram án nokknrra aðkasta og
æra og upphefð fylgt þér í hverju
spori, þar sem eg hefi orðið að
verja helming æfinnar niðri í gryfj-
um og mýrarfenjum til þess að
leita gulls og hinum helmnignum
til að verjftst þeim mönnum, sem
hafa ætlað að ræna mig þessu
gulli. Eg hefi neyðst til að vega
að þeim með þeirra eigin vopnum
og þeim stundum ekki sem prúð-
mannlegustum, og komið hefir það
fyrir að ej hefi orðið að vinna
verk, sem--------en í guðs bæn-
um, Staffoid minn, yfirgefðu mig
ekkil Eg skyldi hafa hlýft þér
við þesau og ekki minst á það, ef
mér hefði verið mögulegt, en eg
var neyddur að geta þess við þig.
Ralph Falconer þekkir allft æfi-
sögu mina út í hörgul og veit um
atvik, sem mundm setja óafmáan-
lega bletti á mannorð mitt, —ef
þftn kæmast i bámæli — mnndu
neyða mig tilþessað tortímasjálf-
um mér og kollvarpa mér í hel-
dýpi smánar og — sjálfsmorð.
Stafford hljóðaði við, hné niður
á stól og huldi andlitið í hönd-
nm sér. Faðir hans stóð skamt
frá honum horfði á hann ura stund
en gekk svo bægt til hans hálf-
óttasleginn «g hálfsneyptnr og
stnddi óstyrkri hendinni á öxl
honum.
— ITyrirgefðn mér Staftordl
sagði hann klökkur, — en eg var
tilneyddur að segja þér þetta. Eg
ætlaði mér að leyna þig þvi —
aldrei að láta þig fá nokknrn grnn
mm það — en Falkoner hefir hrnnd-
ið mér áfram. Eg varð að sýna
þér fram á hve ónmfiýjanlegtíþftð
væri okknr uð eiga hann að vin
en ekki óvin, Eg vona, að þú
fyrirlítir mig ekki, bjartans dreng-
nrinn minn, ætlarðn að gera
það?
Staöord tók aðra höndina frá
andlitina og rétti hana fram, ©n
faöir hans greip hana eins og
drnknandi maður í bakka fljótsins-
sem hann hefir fallið i.
— Gnð blessi þig elskn dreng-
urinn minn! sagði hann. — Eg
hefði mátt vita það, aðþúmnndir
ekki snúa við mér bakini. Eg
hefði mátt vita að þú mnndir
minnast þcss, að eg er ekki að
berjast sjálfum mér til varnar,
heldur mikln fremnr syni mínnm
sem er mér fyrir ölln — er hrðs
mitt og heiður.
— Eg veit það — eg veit það
faðir minn! sagði Stkfford svo lágt
að varla heyrðist.
Sir |Stefán þrýsti hönd hans,
slepti henni síðan og fór svo að
ganga nm gólf aftur og reyna að
jafna sig eftir þetta. Honnm var
eins farið og öðrum æfintýramönn*
um, að hann var jafnan reiðu-
búinn að líta á hlutina frá hinni
björtu hliö þeirra og gekk hans
nú aftur til Staffords og klappafli
hægt á öxlina á honnm.
— Reyndn uð gleyma ölln þesaa
sem eg var að segja umliðnatím-
ann, Stafford minn, sagði hannu,
Nú skulum vifl eingöngu Iítt á
framtíðina — framtið þína. ViA
höfum þá ekki orðið undir eftic
alt saman og þetta ber þá ekki
að skoða öðruvísi en eins konar
félagssk&p og bræðralag! Málróm-
nr hans varð nú styrkari og glað*
iegri og augu hans tókn að tindra.
— Og framtíðin er hin giæeileg-
asta Staff minn góður! Þú hefir
valið þér fallega stnlku, sérlega