Vísir - 23.04.1918, Blaðsíða 3

V í * í í?
Til sölu
iöstudaginn 26. april frá kl. 2—5 e. m. ýmisl. skrifstofuhúsgögn o.fl.
1 eikarskrifborð með tilheyrandi hægindastóli með leðursæti,
1 tvöfalt eikarskrifborð með þykkri slípaðri glerplötu,
1 linoleumklætt eikar-vinnuborð,
2 eikar-vinnuborð,
1 eikar-bókaskápur,
3 eikarstólar með leðursætum,
1 skrautleg skrifstofuklukka með slagverki,
1 Kustos-slökkvitól með slökkvivökvabirgðum,
3 „Teo“-slökkvarar,
1 riffill með 50 skotum,
1 „Roneo“ duplicatorvél með borði og tilheyrandi.
Ymiskonar gaskrónur og gaslampar.
Bréfamöppur, skrifvélapappír, endurritunarbækur.
1 eikar salon- eða oabinetborð, „rococo“, með 2 stólum klæddum
með gulu silki.
A. OtoenHaupt.
fer héðan um miðja vikuna og kemur á eftir-
farandi hafnir:
2 duglegar stúlkur
óska eftir vorvinnu á góðu sveita-
heimili nálægt Reykjavík, frá 20.
maí til 1. júlí, helst báSar á sama
stað. A. v. á.
Súkkulaði — Sultutau
ódýrast í
versl. Vísir.
eyktóbak,
enskt og ameríkst,
Vindlar og Cigarettur,
nýkomið i verslunina
Visir.
iilkiblúsur
misl. seljast næstu daga
fyrir kr. 12.75 st.
Egill Jacobsen
Prjónatnsknr
og Vaðmálstuskur
(hver tegund verður að vera sér)
keyptar hæsta verðí.
Vöruhúsið.
Flutningur verður tekinn eftir því sem rúm
leyfir. Skipið verður afgreitt hjá Eimskipafélagi
íslands, þegar það kemur frá Hafnarfirði, líklega
á miðvikudag.
Reykjavík, 22. april 1918.
Landsverslunin.
51
jafnóskiljanlegt, bæöi hvernig hann hefði
komist inn í húsið og hvað þar heföi svo gerst.
Fyrst hélt eg, a'ö hann væri aö eins meS-
vitundarlaus, en þegar eg gætti betur aö, sá
•eg, mér til mikillar skelfingar, aö hann var
örendur og ekkert lífsmark meö honum.
Mér flaug í hug hvort hann mundi hafa
getaö dottið ofan stigann og hákbrotnað, því
að ekki fann eg neinn áverka á honum. Þess-
ari skoðun breytti eg þó fljótt og rétti mig
nú upp og starði á líkið stanshissa.
„En hvaö skyldi vera orðið af Xeníu?“
„Eg hljóp Upp í gestaherbergið, og logaði
ljós þar inni og dyrnar voru galopnar, en
ekki var hún þar. Leitaði eg hennar svo í
hverju herberginu af öðru, en þaö kom fyrir
ekki. Annars sýndist alt vera með kyrrum
kjöum í húsinu, eins og þegar eg fór úr því,
•en Xenía var áreiðanlega farin og hafði tekið
ferðaskrínið með sér, og ekki haföi hún skilið
eftir né skrifað nokkurt orð til mín.
Eflaust hafði burtfö.r hennar staðiö eitt-
hvað í sambandi við komu hins ókunnuga
manns og hefir hún þá að líkindum verið enn
hræddari við að vera þarna ein hjá likinu,
heldur en að það yrði uppvíst, hvar hún væri
niður komin.
Þetta var alt saman undarlegt mjög.
Eg fór að athuga líkið aftur og höfðu and-
litsdrættirnir ekkert hreyst viö dauðann. Það
William le Queux: Leynifélagið.
52
lá að eins hátignarleg ró og friður yfir á-
sjónunni, rétt eins og maðurinn svæfi, en við
munnvikin sá eg þó örlitlar blóðdrefjar, þegar
eg gætti betur aö. Eg opnaSi munninn, og
hélt aS eg mundi kann ske sjá einhverjar leyfar
af eitri, en gat elíkert fundiö, því til stuSn-
ings.
Ekki virtust nein meiSsli hafa orsakaS
dauða jæssa manns, en mér var ekki hægt aS
segja um hvaS orSiS hefSi honum að bana.
Mér kom fyrst til hugar, að hlaupa yfir í
húsið aftur, sem eg kom úr, og segja lögreglu-
þjónunum frá, hvers eg hefði orðiö var, en
þá mundi eg hverju eg hafði lofa'S Xeníu og
vissi loksins ekkert hvernig eg ætti aö komast
út úr þeim ógöngum. Ef eg færi yfir í húsiS
á móti og segöi lögreglumönnunum aS eg
heföi fundiö dauöan mann í liúsi mínu, þá
varö vitanlega aö grenslast eftir hvernig á
því stæöi. Og til þess aö svara jæirri spurn-
ingu, dugði engin hálfsögð saga, því að alt
þetta mál var orðið fullkomlega alvarlegt.
Auðvitað Iægi sú spurning næst, hvemig ó-
kunnugur maður hefði getað komist inn í
húsið, þegar enginn maður átti að vera í því.
Einhver hlaut þó aö hafa opnaS fyrir honum
og hléypt honum inn.
En þá mundi eg alt í einu, aS götudyra-
lyklarnir voru tveir, og ef annar joeirra fyndist
á honmn, ]>á væri þeirri spurningu svarað,
53
hvernig hann heföi komist inn. En aS öðru
leyti var langt frá j>ví aö mig langaöi til aö
atburöur þessi kæmist í hámæli, þannig aö
fréttaritarar og blaðaljósmyndarar færa aS
skifta sér af þessu. Heimur þessi er undarleg-
ur mjög og lífið enn dularfyllra.
Hins vegar gat eg sem læknir skrifaö dán-
arvottorS, sem líkskoöunarmönnunum mætti
vera fullnægjandi, og látiö svo heita, sem
maSurinn hefSi dáiö eðlilegum dauða. YrSi
þessi ókunnugi maSur þá jaröaöur undir ein-
hverju nafni, sem mér var hægöarleikur aS
velja honum, og þá vissi enginn neitt meira
um þetta — nema ungfrú Xenía Edmonds.
Þetta virtist mér nú greiöasta leiðin út úr
þessu og Filippusi .gat eg sagt, að maSurinn
heföi verið kunningi minn, sem komiS hefSi
til }>ess aS leita til mín læknisráða, en orðið
svo bráökvaddur alt í einu. Mátti eg eiga
það víst, að Filippus færi svo ekki að gera
neina rekistefnu út af J>essu.
En skyldi það nú koma upp úr kafinu, þeg-
ar eg færi aS skoða líkið betur, aS maSurinn
heföi veriö myrtur, hvaS.átti eg j>á aS gera?
Já, þá varS eg annaö hvort að falsa dánarvott-
orðiö eöa snúa mér beint til yfirvaldanna, en
hvort sem eg heldur gerði, þá mátti eg eiga
víst, aS lenda í rannsókn út af J>essu.
Eg kraup við hliðina á líkinu og fór aö leita
i vösum þess. Þar fann eg meöal annars vind-