Vísir - 17.06.1918, Blaðsíða 3

tóíSiUg
ársins 1915 gerðu miðveldin þeim
tvívegis tilboð um sérfrið, fyrir
miiligöngu Konstantins Grikkja-
konungs. En Serbar vildu ekki
svíkja bandamenn sína, En svo
komu Búlgarar að baki þeirra.
í>að þóttust Serbar vita fyrir, að
þeir myndu gera, og vildu því
verða íyrri til að ráðast á þá,
«n bandamenn vildu það ekki.
Þeir trúðu Búlgurqm ekki til
þess niðingsbragðs.
Ein miljón manna hefir fallið
af Serbum á vigvellmum. Af
hernum komu þeir einum 140
þús. undan til Korfu, Yar sá fier
matarlaus og að heita mátti klæð-
laus síðustu þrjár vikurnar áð-
ur en þangað kom. Á Korfu
komu saman fullfcrúar fyrir 12
miljónir Grikkja, Serba, Slavona
og Montnegro-búa, sem flestir
höfðu flúið úr löndum Austur-
ríkisrnanxia, þegar ófriðurinnhófst
og samþyktu þeir að mynda
sjálfstælt ríki að ófriðnum lokn-
um.
Jovanovitch kvaðst vona að
Serbia fengi sjálfstæði sitt aftur
að ófriðnum loknum. Serbar
berjast fyrir frelsinu, e'n e‘f þess-
um ófrið lýkur ekki með því að
smáþjóðirnar fái fult frelsi, þá
hlýtur annar enn ógurlegri ófrið-
ur að fara á eftir,
í Swbiu ríkir fullkoinið neyð-
arástand síðan Austurríkismenn
lögðu landið undir sig, að því
Jovanovitch segir. Öll uppskera
landsins er fiutt þaðan i burtu
jafnskjótt og hún hefir veiið
birt, og ekkert eftir skilið handa
handa landsmönnum' sjálfum. ,
Hf< Eimskipafélag Isiands.
Aðalfundur Hlutafélagsins Eimskipafélags íslands verður kald-
inn í Iðnaðarmannahúsinu laugardaginn 22. júní 1918, og hefst kl.
12 á hádegi.
IDagrslJLrá,:
* r
1. Sfcjórn félagsins skýrir frá hag þess og framkvæmdum á liðnu starfsári og frá starfs-
tilhögunínni á yfirstandandi ári og ástæðum fyrir henni og leggur fram til úrskurðar
endurskoðaða rekstursreikninga til 31. desember 1917 og efnahagsreikning með athuga-
semdum endurskoðenda, svörum stjórnarinnar og tillögum til úrskurðar frá endurskoð-
endum.
2. Tekin ákvörðun um tiilögur stjórnarinnar um skiftingu ársarðsins.
3. Tillögur um lagabreytingar.
4. Kosning 4.manna í stjórn félagsins í stað þeirra, sem úr ganga samkv. félagslögunum.
5. Kosinn endurskoðandi í stað þess er frá fer, og einn varaendurskoðandi.
6. Umræður og atkvæðagreiðsla um önnum mál, sem upp kunna að verða borin.
Þeir einir geta sótt fundinn, sem hafa aðgöngumiða. Aðgöngnmiflar að fnndin-
nm verða afhentir lilnthöfum og nmboðsmönnnm hlnthafa í Bárnhúsinu niðri, dagana 18.,
19. og 20. b- m. kl. 1 — 5 siððegis. Rétt til að sækja fundi félagsins hafa þeir öinir,
sem staðið hafa sem hluthafar á fólagsskránni 10 daga næstu áður en fundurinn er
haldinn (sbr. 10. gr. félagslaganna). Menn eru vinsamlega beðnir að biðja nm að~
göngnmiða fyrstu dagana sem afhendingin fer fram.
- Reykjavík, 15, júní 1918.
Félagsstj örnin.
192
þér munduö þó álita ýkjur éinar og upp-
spuna, ef eg' færi að segja yöur hana núna.
Og enn þá eru sum atrröi þessa máls jafnvel
mér hulin — svo slæglega er til Jxessa sam-
særist stofnað og svo varúðlega hefir þa'ð'
veriö leitt til framkvæmdar."
„En hvers vegna er þá Xenia prinsessa —
þvi aS eg giska á aö henni beri sú nafnbót —
livcrs vegna er hún á eintali viö Chiquard og
fjekiga hans?“
„Vegna Jxess a'ö hana rekur nau'ð'ur til. Hún
má ekki sýna þeim neina fálcika, aö minsta
kosti ekki aö svo stöddu,“ svaraöi ofurstinn.
„Þaö er jafngott aö eg: segi yöur þaö,“ xnælti
hann ennfremur, ,,aö á mér hvílir erfitt og
vandasamt verk, því mér ber, sem aöallífveröi
Hans Hátignár keisai-ans, aö sjá frænku hans
•að öllu leyti borgið.“
„Viö hvaö keisai'a eigiö |xér ?“ spurði eg
íorviöa.
„Eg á viö Hans Hátign Franz Jósef keis-
ara, herra minn og drottinn.“
í þessum svifunum gekk hvatlega inn til
okkar maður nokkur litill véxti og lymsku-
legur, hneygöi sig og bendi ofurstanum að
finna sig í salsendann. Þar hvislaði hann ein-
hverju ofurlágt í eyra Mordacq og virtist ]>að
fá honum mikillar undrunar.
Hann stóö hikandi um stund, en svo virtist
193
honum alt í einu koma ráð í hug, }>vi aö hann
sneri sér að mér og mælti skjótlega:
„Yöur leikur hugur á aö hitta prinsessuna,
getur ekki oröiö hér. En Ixvers vegna getiö
þér ekki orðiö Lúövíg prins samferða yfir á
meginlandið til Mestré og beöi'ö hennar ]>ar ?
Ef þér vérðiö hér eftir, þá munu þeir Clii-
quard og félagar hans'eflaust komast aö því,
Iiver ]>ér eruð og veita ýður eftirför, en látiö
mig nú sjá um aö ná farangri yöar frá Daní-
elí og yerðið þér prinsinum samferöa. Svo
skuluö þér ]>íb'a í litla gistihúsinu i Mestiæ —
eg hekl að það sé nefnt „ítalíustjaman“ —
og ekki hreyfa yöur þaöan fyr en prinsessan
kemur og finnur yöur.“
Hann liringdi bjöllunni skyndilega.
„Er lxans keisaralega hátign farinn ?“' spurði
hann á ítölsku þjóninn sem inn kom. „Flýttu
þér oían og reyndu aö ná, í hann og seg'Öu
honum, ;ið læknirinn ætli að verða honum
samferða. Hann nnm kannast við þaö.“
Vék hann sér svo að mér, áöur en mér var
liægt aö andmæla þessu og sagði:
„Fylgiö þér manninum eftir, því að ferjan
er ekki farin enn. Bíðið þér svo x'ólegur átektá
]>egar þér eruö konxinn yfir um og verði eng-
inn koniinn að hitta yöur fyrir miðnætti, þá
skal eg sírna til yöar í gistihúsið og spyrja
eftir herra Vernon. Veriö þér nú sælir !“
Eg fylgdi þjóninum eftir ofan i anddyriö
194
og fórunx við þar út um hliöardyr, er vissu
út að síki, sem var svo mjótt, að vel heföi
verið hægt, að ná með höndunum til hús-
veggjanna báðum megin viö þaö.
Þar lá rafmagnsferja niöri unidr Ijóskerinu
og biðu tveir ferjumenn í henni.
Þjónninn fór að leita prinsinn uppi og skila
til hans orösendingunni, en eg stóö á tröpp-
uum og hnepti aö mér ferðafrakkanum.
Innan stundar kom prinsinn og sagöi á
ensku:
„Hvaö er nú, herralæknir? Þetta var sann-
árlega óvænt gleðifregn! Eg hélt aö Mor-
dacq ætlaöi að halda yður hér eftir, en nú
veröum viö aö flýja í sameiningu, eöa hvað?
Jæja, |>aö er best aö viö hypjum okkur þá,
fyrst aö svona mikil hætta stafar af nærveru
okkar hér. Þessir menn kunna ekki ensku,
svo aö okkur er óhætt aö segja það, sem okk-
ur býr i brjósti.“
Hann skipaði þeim aö leggja af staö og för-
11111 við svo eftir ýmsum örmjóum síkjum bak
viö höllina í þeim tilgangi, aö þvi er virtist,
að enginn skyldi veröa okkar var. En um
síöir komumst viö ut á aðalsíkiö, skutumst
undir Ríaltóbrúna, fórum fram hjá mörgum
höllum og skuggalegum og náöum aö síö-
ustu út á lónið sjálft.
„Jæja-þá!“ sagöi prinsinn, er sat við hliö-
ina a mér og bauð mér vindling úr vesld
William le Queux: Leynifélagið.