Vísir - 09.05.1949, Page 4

X I S I H
Mánudaginn 9. inaí 1949
Tl
Ð A G B L A Ð
Ctgefandi: BLAÐACTGAFAN VlSlR H/F.
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Páisson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimna linur).
Lausasala 50 aurar.
Félagspreutsmiðjan h.f.
MINNINGARORÐ.
Þórdís Einarsdóttir Jensen
Frú Þórdis var íædd 6, júli vel þess virði, að væri til
1903 og andaðist 30. apríl haga haldið og þess vert. að
síðastliðinn. því væri fullur gaumur gef-
Foreldiar hennar voru síra inn, og rannsakað sem bezt.
Einar Þórðarson, prestur að Hún iiafði miklar námsgáfur
Hofteigi og kona hans, Ing- j og var bókhneigð. Mun hana
unu Loftsdóttir. Hún giftist hafa langað til að ganga
marz
Þegar þjóðin stjórnar.
Senn dregur að þinglokum og skatlaírumvörpin. hvert
cl'tir annað, reka lestina. Tóbakið íiækkar og bensínið
hækkar og áfengi luekkar víst einnig, allt til jæss að skaþa
ríkissjóði tekjur upp i væntanlegán greiðsluhalla fjár-
laganna. Fullkomlega er val'asamt, að þessir tekjustofnar
svari til gerðrar áætlunar uni tekjuauka ríkissjóðs, en aðra
leið cr ckki unnt að fara, ef frá er talinn niðurskurður út-
gjalda til verklegra framkvæmda, og á meðan uppi er
lialdið uppbótar- og niðurgreiðslum af hálfu ríkissjóðs.
Slikar ráðstafanir þings og stjórnar rnælast að vonum
ekki vel fyrir meðal ahnennings. Ríldsstjórnin er talin
frekar „táplítill unglingur“ og vissulega liefði lúm mátt
vera átakaharðari. ien varpa niá fram þeirri spurningu,
hvort hér sé ríkisstjórniiía eina um að saka?
Snjall ræðuinaður komst ekld alls fyrir löngu svo að
oröi, að áslæðulaust va*ri að ásaka Alþingi og ríkissfjórn
fyrir aðgerðarleysi í dýrtíðarmálunum. Þjóðin vill þetta,
sagði maðurinn, og %ið erum aðeins þjónar þjöðarinnar,
sem verðum að l'ranikyæma vilja heimar. Ritstjórn þéssa
}>laðs Íieí'ur frá upphafi verið þeirrar skoðunar, að þeir,
sem kosnir væru til að sljórua, æltu éinnig að gjöra jiað,
en ségja ekki einvörðungu: „Ráði aðrir“. Slikt er óhcilla-
vænlegt fyrir þjóðarskörunga. En hitt er al'tur rétt, að
vegna upplnirðarleysis þings og stjórnar í'ær [>jóðin að
i'áða, og það er luin sem ræðir örlög sín. Ekki sér þess
nokkurn vott, að almenningur vilji ekki hafa hærri laun
við vcnjuleg störf hér á mölinni, og heldur ekki eru þess
nokkur dæini, að svcitalvændur hjóðist til að kekka af-
iirðaverðið. Auðsætt er þó. að aukin krómiyelta getur leitt
til alg.jörs verðleysis peninga, j>. e. a. s., að kaupmáttur
krómmnar verði sama og enginn og króinitalan sé því
ek-ki einhlíl, sem mál og vog veraidlegra gæða.
Nú er háð verklall eftir verkfall lil þess að knýja í’ram
kauphækkanir. Mörg verkföllin eru afstaðin. on önnur
alvarlegri boðuð, þótt hin hafi leilt til mikiliar hölvunar.
En hvernig færi, ef Atþingi og ríkisstjórn gæí’i öllu laus-
an tauminn, hætti niðurgreiðslum ó afurðaverði og upp-
hótargreiðslum á verði útflutningsvara. Gera má ráð fvrir
að slikt leiddi hvorki lil verðlækkana á afurðaverði fyrst í
stað, og ólíklegt er að atvinnulíf þjóð'arinnar tæld marga
fjörkippi, en ef lil vill einar þrjár andlálsstnmir. Þetla er
það', sem verkatýðsfélög og önnur Jiagsmunasamtök þjóð'-
arínnar eru að knýja fram. Itvorki ríkissljórniti né Alþingi
fær ráðið gangi máJa, né yfirleitt tialt nokkra stjórn á
athitrðanna rás, ef s\c> er fram haldið, sem nú tíðkast.
1 bili er ]>að þjóðin, sem ræður og húu hei'ur fengið að
ráða lengi. Ilvað er þá um að sakast þótt hrennivínið
hækki, tóhakið, bensínið og livað allt þetta nú heitir, sem j
tuekkað hefur. Þjóðin markar örlög sín, eu ríkissjóður i
þari' að fá tekjur til að i'ullnægja óskuin hennar og þörf-
um. |
Þegar Alþingi slítur að [>essu sinni, er vafalaust öllum
þingmönnum tjóst, að þeir tiafa tekið síðasta spor á
langri leið til lokamarksins. Slel'na Alþingis undunfurin
ár, í I'jánnálum og atvinnumálum, hefur sannast að vera 1
óraunhæl' og cyðileggjítndi l'yrir afkornu manna. En þ'ing-j
ið' Jiefur hlýtt þjóðinni, skotið sér undan ábyrgðinni og
sagt: „Við eruni fullírúar þjóðarinnar og skytt tið fram-!
kvæma hennar vilja“. Með orðum og gerðum hefúr þjóðin!
svarað: „llallelúja, Amen“. Þetta hcfur verið Iiezta)
samkomulag, þótt þingið hnfi átt nötdursama konu, sem
ekki befur kumiað að stjórna sér í þokkabót.
Þeir fáu menn, sem þorað hafa að sýna annan lit og
hafa aðra skoðun á hlutverki þjóðfulllrúanna, hafa verið
taldir vandræðainenn og afturhaldsseggir, sem hafi sýnt
svo mikla fávizku, að jafnvcl þcir hafi rætt um að at-
vinnurekstur ætti að l>era sig. „Hvað cr að hera sig?“ var
ei'tt sinn spurt, en vafalausl hefur sá vitri maður, sem svo
spurði, séð árangurinn sem og aJ’komu ríkishúskaparins |
í heild, og tiver veit ncma að hann og aðrir tiali fengiðj
eittlivert svar, sem fullnægir 1 róðleiksl ysn þeirra. I
manni sinum, Carl Jensen
vélstjóra, og varð þeim
þriggja barna auðiið: Ingnnn-
ar sem er gifl Henrik Bier-
ing verzlunarmanni og eiga
|>au eina dóttur barna, Þc’>r-
unnar og Svanlúldar.
Frú Þórdis var vel gefin
kona, falleg og glæsileg,
starfskona mikil og lék hvert
verk í Jiencli hennar. Hún var
nokkuð dul i skapi og flíkaði
lílt tilfinningum sínum, en
var þó glaðvær og skenuntin
í liópi vina sinna og kunn-
ingja. Hún var gædd óvenju-
lega mikilli skáltlskapargáfu.
en fór þó svo dult með það,
að lengi yissu fáir um nenia
hennar allra nánuslu skyld-
menni. Hún var einnig gæcki
inikilli kímnigáfu og átti
m jög létt með að yrkja glett-
in og græskulaus gaman-
kvæði. Var ofl lagt fast á‘ð
tienni að skemmta kunningj-
um sínuni með kímniljcVðum
og tókst það oft ágætlega.
Frú Þördís hneigðist nokk-
nð að dulaiirú og nuin hafa
talið margý sem dulrænt var.
eftiiiifandi menntaveginn, cn hún
missti föður sinn barnung og
svstkinin voru mörg og efnin
lítil, svo að hún fékk ekki
[>eirrí löngun sinni fullnægt.
Vist er að ef hún liefði feng-
ið að ganga menntavcginn, [>á
liefði hún getið sér góðan
orðstir á viðara sviði, cn luis-
mæður starfa jafnan á.
Eg kynntist frú Þórdísi lit-
illega fvrir noldcurum árum
og þó manni hennar meira.
iHún var prúð kona og hæg
»dagfarslega, en finna niátti
greinilega, að hún bjó vfir
iniklu þreki og kappi, þótt
fasið væri látlaust.
j Frú Þórdís var aðeins 46
ára gömul, er luin andaðist
ef'tir stutta en þunga bana-
legu. Engan mun liafa grun-
að, er hún lagðist i sjúkra-
liúsið, að dvöl hennar þar
{mundi ljúka með þessum
j hætti. En hún lifir áfram í
minuingu ástvinanna og
jannara, sem liöfðu mætur á
henni og kostum lienuar.
Konur' sem frú ÞcVrdis eru
ástvinum sinum dýrgripui’,
sem eru ölluin dýrgripum
;eðri.
j H. P.
Fór IjósaviSli.
! Rio de Janeiro. — Sjórétt-
ur hefir farið hér fram vegna
strands e.s. Magdalena, sem
i fórst fyrir nokkuru.
Upplýst er við réltarliöldin,
! að skipstjóri taldi Ijós, sém
! liann sá á eyju einrii við inn-
| siglinguna, vera innsiglingar-
jvitann, en skyggni var ekld
igott og itlt i sjóinn. (Sabi-
news).
Frh. af 8. siðu^
Þegar frosetakjör haTði
jfarið fram, en endurkjörnir
jvoru torsetar 10. þingsins,
þeir Iíelgi Hallgrímsson,
Björn L. Jónsson og Agúst
jJósefsson. tók til máls Helgi
jHannesson, forseti Atþýðu-
samhandsins, en hann var
geslur þingsins. Síðan flutti
ýílafur Björnssno, formaður
,B.S.B.RV itarlega skýrslu um
(störí'. stjórnarinnar frá síð-
asta þingi. Skýrði liann frá
]>ví að hanri tæfði, ásamt öðr-
um fulltrúum, átt tat við for-
sætisráðlien'a og’ fjármála-
láðhei-ra um kröfur B.S.B.R.
og liafi undirtektir verið
tlaufar og þvi aðallega horið
við, að fé væri ekki fyrir
tiendi lil [æss að greiða hærri
laun. Aflur á móti' liefðu
ráðherrarnir ekki trevsl scr
til þess að mótmæla réttmæti
kral'nanna. Taldi prófessor
Olafnr, að vel gæti komið lil
máta, að B.S.R.B. vrði að
berida á leiðir til þess að áfla
fjár ]>ess, sem þyrfti lit þess
að standast Jkíssí nýju út-
gjöld. Fannst honum þrérint
gela komið lii greina: 1) ai'-
greiðsla fjárlaga með tckju-
halla. 2) auknir skattar, en
]>á leið taldi liann hæpnasta
og loks 3) niðurskurður
annarra útgjalda rikisins.
Ræddi Ólafur Björnsson
síðan nokkuru nánar um
tivernig’ J>ezt myndi að koma
kröfum þessum i fram-
kvæmd á Alþingi og lagði
Jielzt lit að fengnir vrðu
þingmenn úr öllum flokknm
til þess að bera fram fruin-
varp á Álþingi um endur-
skoðun launalaga til sam-
ræmiugar launatiækkunum
er aðrar stéttir hefðu fengið.
Ýmsir aðrir ræðumenn
tóku til máls og voru ræður
þeirrar atlr á einn veg, að
opiuberir- starfsmenn værn
orðnir mjög aftur úr og'b-rýri
nauðsyn bæri tit að kjör
þeirra yrðu bætt.
BERC
'l
3T
Viö „nöldrunarskjóðurn-
ar“, sem skrifum smálesturs-
dálkana, heyrum oft sagt, að
við gerum aldrei annað en að
narta og nudáa, finnum að
öllu og öllum, en lofum aldrei
nokkurn skapaðan hlut.
Þetta er ekki rétt. en hitt
kann að vera að fólk taki
meira eftir aðfinnslununi.
í dag' ætla eg til dæmis aö
mimtast á tvfí atriði. sem lofs-
verð eru og' því rétl að geta.
Anna'ð er það, að bifreiðastciðin
Hreyfil! hefir tekið u]>p þá ný-
tundu að opna klukkan hálfsjc’i
á morgliana eða að niinnsta
kosti hálfum iiðrum tíma fyrr
en í ólksbi f reiðastoð var tuiia
verið opnaðar hér franl • að
þessu. Er þetta fyrst og fremst
gert til þess aö auðvelda þeim
ferðir um bæinn. sem þuría að j
snemma og mega ekki koma of
seint, til ]>ess að verða ekki
strandaglópar. En vitanlcga
kenmr þetta sér vel íyrir marga
1'leiri. því að það cr fleira fólk i
bænum. sem þarf að vera
snemma á ferli og má ckki
verða of seiut lil \ innu eða anri-
ara erinda.
Það er líka annað í þessu
efni, sem lofsvert er. Bærinn
vaknar örlítið' fyrr með
þessu móti — þótt á sináu
sviöi sé — og veitir ekki af,
því að varla mun til nokkur
borg í heimi, sem er morgun-
svæfari en Reykjavík, að
minnsta kosti engin höfuð-
borg.
En það er örinur saga, eins
ög Kipting komst að orði og
skulum við snúa okkur að liinu
’komast með flugvélum eld-atriðinu, sem lofsvert er. Ne-m-
AL ♦
endur í Eiðáskóla á Austur-
landi greiddu um þaö atkvæði
við skólalokin í vor, hvaða
nemendur væru mestu prúð-
menni skólans. Tveir piltar
hlutu þessi virðingarheiti. Það
var mikill sómi, bæði fvrir þíi
og aðstandendur þeirra — og
slcótann, sern gengur fram l'vrir
skjöld í að verðlauna háttprýði
þeirra með þessu móti. ílátt-
prýði manna hér á landi er svo
ábótavant, að allt. sem gæti
aukið á liana, er lofsvert og
sjálfsagt.
*
Mér fyndist tilvalið, að
fleiri skólar tækju þetta upp
hjá sér og skólastjórnirnar
ættu að heiðra þá nemendur,
sem skara fram úr að þessu
leyti að dómi skólasystkin-
anna, Hvernig væri, að
fræðslumálastjórnin athug-
aði þetta?