Vísir - 23.02.1956, Blaðsíða 5

Opel Kapitán
Litið keyrður Opel Kapitán til sölu. Tilboð óskast. Til
sýnis i dag kl. 3—6 Klapparstíg 29
til leigu. Nánari upplýsingar gefur Málflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlákssonar og Guð-
mundar Péturssonar. Sími 2002 og 3202.
Vegna breytts lokimartíma sölubúða á laugar-
dögum framvegis, breytist útkomutími Vísis þá
daga þanníg, aS blaðiS kemur út kl. 8 árdegis. —
Ern auglýsendur og aðrir beÖnir aÖ atbuga, aö koma
þarf efní í blaSiö, sem ætíaÖ er til birtingar á laugar-
dögum framvegis eigi síÖar en kl. 7 á föstudögum.
CjcCujHyhuzA-on, LindargZS SÍMI 3 743
Fimmtudaginn 23. febrúar 1956.

Megináherzla lög& á smíði
langfleygra eMfkuga.
Xtnrkift kjarnorkuflnuynr- scin
fjftitu fariö allt að> SttOO krn.
Bamlarískt vikurit skýrir frá framleiðslu langflugssprengju-
þvi, að æ meu*a komi t ljós till
sönnunar þeirri staðhæfingu, að
Rússar eigi fjarstýrð skeyti eða
eldflaugar, sem þeir geti skotið
1300—2500 km. vegarlengd. Her-
stjórnin í Washington hefur haft
þetta mál til gaumgæfilegrar at-
Ktugtmár, en hefir til þessa neit-
«ð að láta hafa neitt eftir sér
wm það.
Allmargir þingmenn úr báð-
um deildum sambandsþingsins
telja fullar sannanir fyrir stað-
hæfingunni. Hver þessi gögn
eru, sem hér er um að ræða, er
haldið lejmdu af öryggisástæð-
um, en áreiðanlegt er, segir viku-
ritið, að ágreiningur um þetta
mál hafi leitt til þess, að Trevor
Gardner, aðstoðarráðherra
ílughersmála, sem fer með slík
mál, baðst lausnar. Bendir blað-
íð á, að Stuart SjTnington, öld-
ungadeildarþingmaður frá Mis-
souri, fjTrv. flugmálaráðherra,
hafi staðhæft að Rússar væru
lengra komnir en Bandarikja-
menn í framleiðslu slíkra flug-
■skeyta, og eítir Eisenhower íor-
seta er haft, að „til séu margar
tegundir flugskej-ta, og er ég
viss um, að við erum á undan,
að þvi er sum varðar, en að því
er önnur varðar eru þeir (þ. e.
Rússar) að líkindum á undan
okkur".
Þeii', sem halda því, íram, að
Rússar hafi framleitt þessi
langflugsskeyti, sem kölluð eru
3RBM (Intermediate ballistic
missiles) fuliyrða ekki, að þau
hafi verið fullkomnuð til hem-
aðnoíkunar. Það sé alveg tvennt
til um það, en hafi þeir full-
komnað þau til hernaðaiiegra
nota jTðu Bandaríkin að endur-
skoða allt vaxnakerfi sitt. Bent
er á, að urn 80 af hverj um 100
sprengjuflugvélum Bandarikj-
anna í yztu varnarlinu, séu
sprengjuflugvélar af meðalstærð,
B-47, og geti aðeins náð til
Rússa, ef til styrjaldar kæmi,
frá stöðvum í yztu varnarlínu
hringinn i kringum Ráðstjórn-
arríkin, en hafi Rússar þessi
langflugsskeyti geti þeir þegar
gert þær stöðvar óvirkar, og
verði Bandaríkin þvi að hraða
fiugv-éla, sem gætu náð til Ráð-
stjórnarrikjanna frá Bandaríkj-
unum sjálfum.
Bandaríkin hafa nú framleitt
flugskeyti, sem hægt er að
skjóta með nákvæmni 320 km,
en geti framleitt IRBM-flug-
skejii innan árs, en þá er því
haldið fram, að Rússar mj-ndu
á meðan leggja áherzlu á að
framleiða ICBM-flugskeyti (Int-
ercontinental ballistisc missile —
er hægt sé að skjóta heimsálfa
milli, og allt að 8000 km„ með
kjarnorkusprengju i oddinum).
Flugskeyti af þessári tegund eru
sögð hið „endanlega takmárk“.
Halda því sumir fram, að leggja
beri þegar áherzlu á framleiðslu
slíkra skeyta, til þess að verða
á undan Rússum „annars erum
vér glataðir".
Þetta hafi veríð afstaða Gard-
ners — sem sé ekki sannfærður
um að Rússar hafi IRBM-flug-
skej-ti, en vill að Bandaríkin miði
við það, öryggis vegna, að svo
sé.
Eisenhower forseti virðist ekki
hafa sérlegar áhj’ggjur af fregn-
unum um framfarir hjá Rúss-
um í þessu efni, en margir m. a.
þingmenn, telja, að hann hafi
ekki fengið réttar upplýsingar,
ef hami telji ekki meiri þörf á
að hraða þessum málum (um-
mæli Sj’mington). — Málið mun
verða mjög umrætt, segir viku-
ritið, og demokratar munu reyna
að nota sér það. í flokki repu-
blikana séu margir sama sinnis.
Og þótt þeir hafi ekki tekið til
máls faii þeir ekki dult með
kviða sinn í einkaviðtölum.
Míktarlstyrkveftmfar
Minningargjafasjóös.
Minningagjafasj. Landsspítala
íslands er stjTktarsjóður, er ís-
Ienzkar konur stofnuðu um líkt
leyti og þær hófu fjársöfnun til
byggingar Landsspítalans.
Fyrsta úthlutun úr sjóðnum
fór fram árið 1931 og síðan hef-
ur hundruðum þúsunda króna
verið varið til stj-rktar sjúkling-
um er dvöldu á Landsspítalan-
um og voru ekki í sjúkrasam-
lagi, eða nutu styrkja annars-
staðar frá. — En er sjúkrasam-
lögin fengu almenna útbreiðslu,
fækkaði umsóknum og hefur
því stjórnarnefnd Minninga-
gjafasjóðsins fengið staðfestan
viðauka við 5. gr. skipulags-
skrárinnar, er hljóðar um starís-
svið sjóðsins, eða til hvers hon-
um skuli varið. Komst þetta á-
kveeði til staðfestingar í febr.
áárið 1952, og hefur stjTkjum
síðan, að mestu leyti verið út-
hlutað samkvæmt þessu ákvæði.
— Síðastliðið ár námu styrk-
veitingar samtals um 40 þús.
kr. og fór sá stv-rkur mestmegn-
is til þeirra sjúklinga, er gátu
ekki fengið bót meina sinna hér
á landi, heldur urðu að leita sét)
hjálpar erlendis, og er stjTkveit-
ing þessi samkvæmt viðauka 5.
gr. skipulagsskrár Minninga-
gjafasjóðs Landsspítalans.
Þessar konur skipa stjórn
sjóðsins: Lára Árnadóttir, form„
Ragnheiður Jónsdóttir, gjald-
keri, Lauíey Vilhjálmsdóttir, rit-
ari, en meðstjórnendur Laufey
Þorgeirsdóttir og Sigríður Bach-
mann.
Umsóknir skulu sendar for-
manni sjóðsins, frú Láru Árna-
dóttur, Laufásveg 73, er gefur
nánari upplýsingar.
Minningaspjöld sjóðsins fást
keypt á eftirtöldum stöðum: Hjá
Landssíma íslands og öllum
stöðvum hans, hjá hljóðfæra-
verziun Sigríðar Helgadóttur,
Lækjargötu 2, og á skrifstofu
forstöðukonu Landsspítalans
(opið kl. 9—10 og 4—5).
Nælom
poplin
bómullarpoplin, vatt
stungið fóður, loðkraga-
efni.
Verzlnniit
FRAM
Klapparstig 37,
sími 2937.
k^lVWWWVWVVVV^AWVVWtfWWAPV’Vi
Life-tjme
Oííusíur meÖ Bronze
fiíter, sem aÖeins þarf
að hreinsct, en aldírei að
skipta um. Einnig
Bronze fifterar til að
setja í gamiar oiíusíur.
Smyrill
Húsi Sameinaða
(gegnt Hafnarbusinu)
Þáttur af arnfirzkum galdramannt.
Framh.
muni að hætta leitinni. Heyrði
Sigurður þetta og sagði: „Er
þetía kunnáttumaðurinn Bene-
dikt Gabríel? Hválurinn er í
firðinuih og ég á eftir að borða
sf honum“. Þá segir Benedikt:
„Ef ég finn hvalinn, skaltu fá
’toita a£ honum“. Þeir Benedikt
skildu nú bát sinn eftir, því að
vindur var orðinn hvass á móti,
og fóru gangandi inn með firð-
inum, Þegar þeir komu .inn að
Hjallkárseyri, sáu þeir ein-
hverja þúst skammt fyrir fram-
an landið. Benedikt fékk léðan
toát og fóru að grennslast um
þetta. Fundu þeir þar hvalinn
dauðan, og var hann róinn þar
í land og skorinn. Litlu síðar
fór Sigurður heim til sín, því
að hann hafði þá lokið smiði
sinni á Álftamýri. Gerði
skömmu síðar snjóa og illviðri,
.seni .hélztjfrám eftir hausti, en
brá síðan ítil Wáku og þíðviðra.
Þá var það dag einn, að maður
kom í Laugardal með hest
klyfjaðan af hval frá Benedikt.
Þótti Sigurðí hann hafa miklu
til kostað að efna orð sin, því
að leiðin frá Reykjarfirði að
Laugardal var bæði löng og
ógreiðfær í þá daga.
Benedikt og skipherrann.
Það var vor eitt, er Bene-
dikt bjó í Reykjarfirði, að hann
fór til Bíldudals sem bftar í
kaupstaðarfefð. Með honum
var Heiga kona hans, ásámt
öðrum fleiri heimamÖnnum
líV-WW.V.V.-V.-OrfVWíJWW'
5
SlieinmliLra^tat'
Nýir skemmtikraftar, sem
koma vílja fram á skemmt- £
imum óskast til viðtals. —
Upplýsingar í síma 6248.
Pétur Pétursson.
BEZT AÐ AUGLtSA 1VÍSI
PrfVWWWAWWWWWVWWWtfWWi
þeirra. Þar lá skip eitt danskt
nýkomið með verzlunarvöritr.
Láuk nú Benedíkt erindum
•sínum í Bíldudal og hélt síðan
heimleiðis, og kom við í hinu
danska skipi, er íá á höfnmni.
Eigi er getið hverra erinda.
Bauð skipherra Benedikt og
konu hans urn borð, settust þeir
Benedikt og skipherra að
drykkju í káetu, Hundur einn-
var þar ’allstór, er skipherra
átti og lét ófriðlega. Kvaðst
Helga vera hrædd við hann og
ámálgaði við Benedikt að flýta
för þeirra, enda biðu bátverjar
.þeirra. Skipherra kvað tíma
nægan, ,og hélt fast að Benedikt
að drekka, brá á glens við hann.
og kvaðst hafa heyrt margar
sögur af fræknleik hans-og
skotfinii, og kvaðst sig fýsa að
sjá, hvort satt væri frá sagt og
bauð fé til; eigi er þó getið, hve
mikið, ef hann hæfði mark það,
er hann tiltæki. Benedikt tók
lítt undir, en kvaðst þó mega
sjá mark það, er hæfa skyldi.
Fóru þau þá upp á þilfar. Tók
skipherra flösku eína allstóra,
og kastaði a£ hendi fyrir borð,
og bað Benédikt hæfa. Logn
var, en ylgja nokkur inn vog-
inn og bar flöskuna skjótt frá
skipinu. Benedikt, sem mun
hafa verið orðinn ör af víni,
greip selaskutul sirm og brá á
loft. í sama bili og Benedikt
fleygði skutlinum, hljóðaði
Helga kona hans upp og greip
í handlegg hans. Hafði hundur
skipherra glepsað í ökla henn-
ar, og hún þá hljóðað við og
gripið í Benedikt í sömu mund
og hann fleygði skutlinum.
Skotið geigaði og kom skutull-
inn í sjóinn skammt frá flösk-
unni. Gerðu skipverjar óp að,.
en skipherra glotti og kvaðst
markið myndi verið hafa of
lítið, eða Benedikt eigi slíkum
íþróttum búinn, sem af væri
látið. Benedikt þykktist við og'
þóttist sjá að brögð höfðu verið
í íafli, og myndi skipherra hafa:
att hundínum að Helgu, til að
varna því að hann hæfði mark-
ið. Enda lét nú seppi all ó-
friðlega. Benedikt stillti sig; en
sagt var að honum spryttu
rauðir dílar í kinnar, og þóttust.
kunnugir sjá, að hann reiddist
mjög. — Gerðist nú allt í skjótri
svipan. Benedikt hjálpaði Helgu
ofan í bátinn, en þreif siðan með
annarri hendi í rakka skipherra.
og kastaði af hendi alllangt
aftur fyrir skipið. —• Jafn-
skjótt stökk Benedikt ofan 1
bát sinn, og hafði þá rakkimj.
Frh.