Morgunblaðið - 05.01.1916, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
Chivers
niðursoðnu jarðarber
og
Fruit Salad
ávalt fyrirliggjandi, hjá
G. Etríkss, Reykjavík.
Einkasala fyrir ísland.
Ibúð
Góða 5—6 herbergja íbúð, annaðhvort í húsi með öðrum eða sér-
stakt hús vantar mig frá 14. maí næstk.
Carl Finseti.
Nokkrir
duglegir verkamenn
geta fengið atvinnn hjá mér a Siglnfirði næstkom-
andi snmar. Agætt kanp. Okeypis ferðir fram og
aftur; sömnleiðis húsnæði.
(Hittist þessa viku kl. 6—8 e. m.).
Gústav Gronvold,
Grettisgötu 20 A.
«
getur fengið góða stöðu við verzlun
utan Reykjavíkur.
Umsóknir, ásamt meðmælum og
auðkendar »Unglingspiltur«, sendist
Morgunblaðinu fyrir lok þessa mán-
aðar.
DOGMBNN
Svoina Bjðrnsson yfird.lögm.
Frfklrkjuvsg 19 (Staðastað). Sfnti 202.
Skrifstoi'utími kl. xo—2 og 4—6
Sjálfnr við k! ix—12 og 4—í.
Eggert Olaessen, yfirréttarmáia'
fiutningsmaður Pósthösstr. 17.
Vanjuiðga heima 10—11 og 4—B. Slnii ið
.Íóií Asbjörasson yfird.lögm
Hverfisgötu 45 (hús Matth. Einars-
soriar læknis, uppi). Sími 435.
Heima k! 1—2 og 5—6 síðd.
Onðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Simi 488.
Heima k! 6—8.
Skúli Thoroddsen alþm. og
Sknli S. Thoroddsen
yfirréttarro álaflutningsmaður,
Venarstræti 12. Viðtalstimi kí. 10
—11 f. h. og 5—6 e. h. Hittast á
helgidögum kí. 6—8 e. h. Simi 278.
Alt sem að greftrun lýtur:
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithisö
Dominion General Insurance Co.L^'
Aðalumboðsm. G. GíslasoU*
Brunatryggingar,
sjó- og striðsvátrygglngar.
O. Johnson & Kaaber.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 234.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Strí ðs vatry ggin g.
Skrifstofutími 10—11 og 12—3-
Det kgl. octr. Brandassnrance Go,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hUH. husgðgn, al?«*
konar vðruforða o. s. frv. gegö
eldsvoða fyrir lægsta iðgjaid.
Heimak! 8—12 f. h. og 2—8 e. b
i AuNtnrstr. 1 (Búð L. Nieisen!.
N. B. Nielsen. ^
Carl Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggíngar.
Heima 6 l/t—71/*. Talsimi 331-
Geysir
Export-kaffi
er fiezt.
Aðalumboðsmenn:
Likkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyní.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistona,
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis.
Sími 497.
0. Johnson & Kaaber,
Morgunblaðið
er bezt.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
1. k a p i t u 1 i.
3 (Framh.)
— Eg hefi alls engin meðmæli
að færa yður. Eg er einstæðingur
i heiminum og vinalaus, knúð til að
vinna fyrir mínu daglega brauði.
Eg kom hingað frá líkbörum hins
eina ættingja er eg átti. — Hún
dró andann, djúpt og gráthljóð
heyrðist i rödd hennar, svo maður-
komst við. — Munnorð mitt get eg
fullvissað yður um að er óflekkað,
og það sem eg hefi sagt yður við-
víkjandi æfing minni við hjúkrunar-
störf er nákvæmlega satt. En —
— bætti hún við, eg hefi að eins
mín eigin orð til að sanna yður
þetta, og ef slik sönnun er nauð-
synleg verð eg að færa yður hana
með minni daglegu breytni þann
tima er þér ákveðið að taka mig til
reynslu.
Það var að visu á móti reglum
sjúkrahússins að ráða hjúkrunarkonu
undir þessum atvikum. En þvi leng-
ur sem sem hann talaði við hana
og kyntist henni, þvi hrifnari varð
haun og forvitnari að vita meira
um hana.
Nú þarfnaðist ein deild í sjúkra-
húsinu mjög fyrir hjúkrunarkonur
og haun sá að stúlkan var lipur, ó-
deig og skynsöm, laus við allan
tepruskap, stilt og hugrökk og af
hinu tígulega útliti hennar réði hann
að hún mundi ekki aðhafast neitt það
er mætti skerða virðing hennar eða
aunara; hann var þess fullviss að
hún heíði sagt sér satt af sjálfri
sér, þótt hann að hinu leytinu efaði
að hún hefði sagt sér hið rétta
nafn sitt. Hann afréð því að sleppa
hinum fyrirskipuðu meðmælingabréf-
um í eitt skifti, og ráða hana án
frekari eftirgrenslana. Hann lauk
því næst við að skrifa í bók sína,
og sagði síðan, að nú væri hún ráðin
til mánaðar til reynslu; eftir þann
tíma yrði hún skráð sem starfandi
hjúkrunarkona með föstum launum,
ef hún álitist starfinu vaxin.
Óumræðileg gleði lýsti sér í svip
hennar, er hún fékk þetta að heyra,
likast því sem hún hefði skyndilega
sloppið úr hræðilegri hættu, og ör-
uggum Hfverði verið skipað um hana.
Augu hennar ljómuðu af gleði og
hún átti erfitt með að dylja tilfinn-
igar sinar; en brosið, er lék um varir
hennar, er bún þakkaði forstöðu-
manninum, sýndi tvær raðir af hin-
um hvítustu og fegurstu tönnum er
hann hafði nokkru sinn séð.
— Eg vona að hún sé ekki dað-
urdrós, sagði hann við sjálfan sig,
er hann tók að ihuga fegurð hennar og
yndisþokka. — Ef svo væri gæti
hún hæglega töfrað alla hina ungu
lækna og hjúkrunarnema, og gert
þá hálf ærða, og bakað oss á þann
hátt óleik og vandræði.
En nú varð að sitja við það, sem
hann hafði gert. Hann lauk þri
næst við að skrifa i bók sína, og
stóð upp til að fylgja henni yfir í
deild þá i sjúkrahúsinu, er henni
var ætlað að starfa í. Það var stærsta
deildin þar, og var i hægri armi
hússins. Þegar þau komu þangað
gerði hann boð fyrir yfirhjúkrunar-
konuna, skýrði henni frá öllum mála-
vöxtum og tjáði henni að mærin
væri reiðubúin að byrja á starfi sinu
þegar í stað.
Reynslumánuður Salóme Houland
leið skjótt, og allir, sem kyntust
henni þann tima, elskuðn hana og
virtu. Yfirhjúkrunarkonan í deild-
inni hældi henni á hvert reipi, og
kvaðst aldrei hafa haft þvilíkan hjúkr-
unarnema, engan svo iðinn eða
kostgæfinn, engan svo vel hæfan
eða hneigðan fyrir starf sitt, og
sjúklingarnir, sem hún átti að stunda,
hrestust við að heyra fótatak henn-
ar. Þar var engin svo lipur, engin
svo þolinmóð eða meðaumkunar-
söm, sem ungfrú Houland, sögðu
þeir. Engin sem brosti svo hlýlega
eða hafði jafn hughreystandi orð á
takteinum fyrir þá þjáðu og óþolin-
móðu. Hún var altaf jafn glöð og
virtist sköpuð til þessa starfs. »Það
gleður mig að þér eruð ánægð með
hana«, sagði forstöðumaðurinn við
yfirhjúkrunarkonuna, er hann að end-
uðum hinum ttltekna reynslutíma
kom að spyrja um ungfrú Houland.
»Mér hefði leiðst að þurfa að vísa
henni í burtu. Henni var svo áfram
um að læra hjúkrunarstörf, og mér
fanst eg vera mikið hrifin af henni.
— Hún er dýrgripuri — hún cr
helguð starfi sínu með líkama og
sál, sagði húkrunarkonan.
— Haldið þér að hún sé vel hraust;
hún er svo veikluleg, sagði forstöðu-
maðurinn um leið og hann fylgdi
henni eftir með augunum, þar sem
hún gekk hröðum skrefum, létt og
liðlega á milli sjúkraherbergjanna,
með hina fallegu hvitu húfu og svuntu.