Morgunblaðið - 29.01.1917, Síða 4

4
MOKGUNBLAÐJÐ
fS
Vöruhúsi
Þar kanpið þið
Islenzka Togarastakka,
Islenzkar — bnxnr,
— — peysar,
og allan sjómanna fatnað
ódýrast
Hús,
tvílyft, 4 herbergi og eldhús á hvorri
hæð, auk ibúðar i kjallara, hlýtt og
vel bygt, á góðum stað i Austur-
bænum, fæst til kaups. Laust til
ibúðar að nokkru (önnur hæðin) 14.
mai. Tilboð merkt: 13, sendist
Morgunblaðinu.
O M A
plöntu smjörlíkið
kaupa aliir hjá
J Ó NI frá Vaðnesi.
MORGUNBLAÐIÐ
kostar i Reykjavik 70 anra & mánnði
fiinstök blöð 5 aura. Snnnndagsblöð 10 a.
Úti um land kostar ársfjórðungurinn
kr. 2.70 burðargjaidsfritt.
Ctanáskrift blaðsins er:
Morgunblaðið
Boz ð.
Reykjavik.
Wolff & Arvé’s
Leverpostei |
1 */* ofl */, pd. dðsum er
bezt. — Heimtið það
Kaupið Morgunblaðið.
^Jaré á Grauéum Braytisf Jra því
i éag þannig:
Rúgbrauð heil
— hálf
Normal brauð heil
— — hálf
Franskbrauð heil
— hálf
Súrbrauð
Sigtebrauð
Landbrauð
Smjörkökur
Tvíbökur nr. 1
— nr. 2
— nr. 3
Kringlur
Einstök kringla
Skonrok
Wienerbrauð
Bollur
Snúðar
Kökur
Sódakökur
jólakökur
kr. 1,10
— o-SS
— 1.10
— °)SS
— 0,40
— 0,20
— 0,18
— 0,40
— 0,40
— 0,32
— 1,00 pr.
— 0,70 —
— 0,60 —
— 0,40 —
— 0,04
— 0,40 —
— 0,07
— 0,07
— 0,05
— 0,07
— 0.90 pr.
— 0.80 —
hálft kg.
hálft kg.
Bjötn Jónsson Dariiel Bernhöft Davíð Ólafsson
Kristinn E. Magnússon H. f. Hansen
Kristín B. Simonarson Sigurður Gunnlaugsson

s]ó- og strídsYátrygginltr,
O. Johnson & Kaabe'.
Dðt tyi octr. Brapiissrasi
K&upmann&h5fQ
vátryggir: hlíH, hiisgðgn, alla-
konar vðruforða 0. s. frv. geg 1
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
á Austurstr. 1 (Búð L. Nieisen)
X. B. Nielsen.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (nppi)
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Allskonar
Brunatryggingar
Halldór Eiriksson
bókari Eimskipafélagsins.
Trondhjems vátryggmgarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar. £
Aðalumboðsmaður
CARL FINSEN.
Skólavörðustig 25.
Skrifstofutimi 5*/,—6*/, sd. Talsimi 881
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalnmboðsmenn:
0, Johnson & Kaaber
p, p, h.f. Nýja bakatiið, Magnús Guðmundsson
Sigurður Hjaltested Sveinn M. Hjartarson
Valdemar Petersen.
Bezt að anglýsa i Morgunblaðinu.
hann hugsaði um þetta betur þá
skildi hann það fyrst hve heitt og
innilega hún unni honum. Og hann
hafði altaf álitið hana barn! Nú vissi
hann að hún var fulltíða kona, og
unni honum af öllu hjarta og allri
sál. Hvernig átti hann nú að segja
henni frá hinu hræðilega leyndar-
máli sinu?
Daginn eftir var blómasýning i
Kew og hertoginn afréð að aka þang-
að ásamt móður sinni og Lady
Valentine. Honum fanst sem þar á
meðal blómanna mundi bezt að segja
Valentine alt sem var, hún mundi
þá skilja það betur. Það var hér
um bil víst að þar yrðu margir vin-
ir hertogaynjunnar og þá gafst hon-
um sjálfsagt tækifæri til þess að
ganga með Valentine niður að ánni
og segja henni þar sögu sína.
Um morguninn kom Valentinetil
— 217 —
hans og augu hennar tindruðu af
gleði og ástarljóma.
— Ætlið þér að koma með okk-
ur? mælti hún.
— Já, eg er að hugsa um það,
mælti hann og leit undan.
— Þá verður þetta skemtilegur
dagur I hrópaði hún. Eg elska rósir!
Og eg ætla að hafa Paiisarhatt, sem
á engan sinn líka hvorki i Kew né
annars staðar.
Hún er fögur eins og morgun-
roðinn og hann horfði á hana að-
dáunaraugum, en var þó hryggur á
svip.
Nokkrnm minútnm siðar kom hún
til hans ferðbúin og honum virtist
sem hann hefði aldrei séð hana jafn
fagra. Anægjan eykur fegurðina. Og
nú var hún ánægð fyrst hann ætlaði
að fara með þeim hertogaynjunni.
Hún var í léttum kjól Ijósgulum og
— 218 —
Parísarhatturinn fór henni svo vel,
að unun var á að horfa.
Veðrið var dásamlega fagurt —
hlýtt, en þó eigi mollulegt, himin-
inn var heiður og ofurlitil hafræna.
Förin til Kew var hin skemtilegasta
og Valentine lék á alls oddi.
Anægja hennar var öll i því fólg-
in, að vera hjá hertoganum. En
nú naut hún þess enn betur en
nokkru sinni fyr, vegna þess hve
veðrið var gott. Augu heDnar ljóm-
uðu af fögnuði og kinnar hennar
voru rjóðar.
Hún hugsaði ekki mikið fram í
timann. Hún reyndi ekki að skyggn-
ast i hjarta sitt, hún leyndi ekki að
gera sér grein fyrir því hve mjög
hún unni hertoganum. Og það er
ekki oft að stúlkur verða þannig
ásthrifnar sér óafvitandi. Hún hugs-
aði aldrei um það að hann væri
— 219 —
hertogi, og aldrei um hin miklu auð-
æfi hans, eða hver vegsemd það
væri að kvænast honum. Hún hugs-
aði aðeins um hann sjálfan, en ekki
um auð hans né ættgöfgi. Og það
var vandalaust að sjá það í augum
hennar hvað hún hugsaði.
Þegar þau komu til Kew stóð
blómasýningin sem hæst. Blómin
voru framúrskarandi fögur, hljóðfæra-
slátturinn ágætur og klæðnaðir kvenn-
anna aðdáanlegir. Þar voru óvenju'
lega margar fagrar konur og þegaf
sólin skein á alla þessa fegurð varð
það ógleymanleg sjón.
Valentine var áreiðanlega lang"
fegnrsta konan þarna og hertogafl'
nm veittist það ekki jafn auðvelt og
hann hafði ætlað, að ná henni á eið'
tal. Hann sá það nú fyrst hva^
menn keptust um það að vinna hy^1
hennar. Þeir þyrptust umhverfis
— 220 —
I