Morgunblaðið - 14.03.1917, Blaðsíða 4

4
&ORGUNBLAÐÍÐ
Vöruhúsið
hefir íjölbreyttast úrval af als-
konar
fataeínum
Komið i tíma, meðan nægu
er úr að velja,
ávalt
ódýrast
Guðlaug H. Kvaran
Amtmannsstíg 5
Sniður og mátar allsk. kjóla og kápur.
Saumar lika ef óskast.
Ódýrast í bænum.
Hvítt öl
Núna í dýrtíðinni ættn menn
nota Hvitt öl I mat og með mat, til
þess að spara syknr og mjólk. Olið
er drjúgt, ljúffengt, údýrt og holt.
Svfnafeiti
ágæt og óblönduð.
Eina feitmetið sem nú er fáanlegt.
Fæst í
Tómasar lónssonar,
Sími 212. Bankastræti xo.
Yanur trésmiður
óskar eftir atvinnu við trésmiðar,
belst sem fyrst. Uppl. hjá
Snaebirni Bjarnasyni,
Vesturbrti 4, Hafnarfirði,
Hús
með stórri lóð
er liggur að sjó, á góðum stað í bænum, fæst keypt nú þegar.
Akjósanleg fiskverkunarstöð
og
heppileg*ur staður til heildverzlunar
sérstaklega með kol, salt, timbur og aðrar nimfrekar vörur/
Ilitstjóri visar á.
Ödýrar rjúpur
seldar i Höepfners-pakkhúsi
í dag.
VÁ TPi YOGflNOÍLIi
Brunatryggingar,
sjð- og sMWtrjitop,
O. Johnson Æ. Kaaber.
M kgL octr. Br&nðmraDce
KíSiiríigi'iRslsSfí!
vátryggir: hus, húsgögn, íaII»*
konar vðruíorða 0. s. frv. geg«
eidsvoða fvrir lægsta iðgjaJd.
Heimaki. 8—12 f h. og 2—8 e. h.
í Ansturfiír. í (Búð L. Nieiset).
N. B. Nielsen.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (uppi)
Sjé- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Aliskonar
Brnnatryggiii gar
Halldór Eiríksgon
bókari Eimskipaféiagsins.
Trondhjems vátryggingarfélag h,f.
Allskonar brunatryggingar.
AÖalnmboðsmaðnr
CARL FINSEN.
Skólavörðnetíg 25.
Skrifstofatími 5'/s—61/, sd. Talsimi 3SI
Tvo matsveina
á þilskip vantar
Oskar Clausen
Hittist kl. 4—j á skrifstofu Clausensbræðra.
Smurningsolían
cylinder og lager, sem vér seljum, er viðurkend að vera sú bezta og
jafnframt ódýrasta eftir gæðum, sem til landsins flyzt.
--Mótorbátaeigendur ættu sjálfs sín vegna að reyna olíuna. — —
Beynslan er bezt.
ASG. G. GUNNLAUGSSON & Co.
Allskonar
vátryggingar
Trolle & Rothe.
Geysir
Expont-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmerm:
0, Johnson & Kaaber
OLAFUR LARUSSON,
yfirdómslögm., Kirkjnetr. 10.
Heima kl. 1—2_og 5—6. Simi 215.
am það að skemta yður í stað þess
að eg er yður nú til leiðinda.
Hún leit beint íraman í hann.
— Mér leiðist eigi. Þér skuluð
eigi ætla að eg hafi enga viðkvæmni
til að bera. Gullhamrar og efnislaust
skraf á heima í samkvæmum, en hér
undir beru lofti, úti á ánni hljóta
menn að vera einlægir og blátt áfram.
— Þetta er fallega mælt, sagði
hertoginn. En eg hygg að það sé
aðeins vegna þess hvað þér eruð Hk
konu þeirri, er eg hefi minst á, að
eg hefi verið svona opinskár í ná-
vist yðar. Að öðrum kosti skil eg
ekkert í hvernig á því stendur að
«g hefi talað þannig.
— Við gerum öll glappaskot um
æfina, mælti hún. Stundum er það
vegna stærilætis og stundum vegna þess
að oss skortir dómgreind til þess að
sjá hvað rétt er. Og yður hefir
— 379 —
orðið á eitthvert stórt glappaskot,
að því er yður segist sjálfum frá.
— já, eitt stórt glappaskot, svar-
aði hann. Og það hefir eitrað alt
líf mitt og eg iæ það aldrei afplán-
að. Það var vegna nokkura mín-
útna heigulsháttar. Eg helt að eg
mundi geta bætt úr öllu á eftir —
en þar skjöplaðist mér. Og þá gekk
hamingjusól mín til viðar.
— Hvers vegna haldið þér að þér
getið aldrei bætt úr þessu? spurði
hún.
— Eg veit það. En gleymið þvi
sem eg hefi sagt yður, Miss Glinton.
— Óskið þér þess af alvöru I
spurði hún.
— Já, af alvöru.
— Þér getið þá aldrei sagt mér
upp alla sögu?
Hann þagði um hríð og atburð-
urinn kom honum lifandi fyrir hug-
— 380 —
skotsaugu. Hann sá hina dramblátu
móður sína horfa ísköldum augum
á Naomi þar sem hún lá á knjám
fyrir framan hana. Og hann sá tár-
vott andlit Naomis er hún hrópaði:
Eg skýt máli mínu til yðar, Alban
lávarður. — Hann hrökk við.
— Nei, eg gæti eigi sagt yðui;
söguna. Og þér munduð heldur eigi
hafa neina ánægju af því.
Hún horfði alvarlega á hann.
— Eg hefi altaf þózt þess fullviss
að þér vætuð eigi hamingjusamur
maður, mælti hún. Eg sá það á
svip yðar.
— Eg verðskulda það eigi að vera
hamingjusamur, mælti hann, og eg
verð það aldrei. Eigum við ekki
að snúa aftur?
Hann greip til áranna aftur, en
hann þurfti þeirra tæplega, því að
straumurinn bar bátinn. Þau höfðu
- 381 -
verið lengur úti á ánni heldur en
þau ætluðu sér og Miss Glinton
mælti um leið og húa leit á úrið
sitt:
— Það er bezt að við förum þeg-
ar aftur til Valentine. Eg lofaði þvi
að kaupa af henni nokkur blóm oí
eg verð að enda það loforð.
Það lögðu »Vatnadrotningunni*
að bryggjunni og gengu svo í hægð'
um sinum heim til tjaldanna,
— Upp frá þessu skulum við vef*
vinir, mælti hann.
— Já, svaraði hún. Eg skal al'
drei gleyma þessari bátferð. Hveí
gæti gert sér i hugarlund núna, þe8'
ar þér 'eruð svona rólegur á svipx
að þér hafið leynda sorg að bera?
— Eg ímynda mér að allir meafl
hafi sorgir að befa, mælti hann, þvi
að það er meira af sorg heldur e**
gleði í lífinu.
— 382 —