Morgunblaðið - 17.08.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
íslenzk
prjónavara!
Sjóvetlingar......... 0,85.
Hálfsokkar frá........ 1,40.
Heilsokkar —.......... i>9o-
Peysur —............. 7,85.
Sjósokkar —.......... 3 ,oo.
Vöruhúsið.
Stúlka
óskast í vist nú þegar til
hausts eða lengnr.
Kitstj. v. á.
Aíjgreiðsla ,Sanítas‘
er á S m i ð j u s 11 g 11.
Sími 190.
Neftóbak
fæst hvergi betra en í
Tóbakshúsinu,
SIteií 286. Laugavegi 12
Nýr Czar.
•Nationaltidendef frá 9. ág. segir
írá því að komist hafi upp um mjög
magnað samsæri meðal mannaíRúss-
landi i þeim tilgangi að stofna til
nýrrar byltingar og gera Nikolaj Niko-
lajevitsch stórf. að keisara í Riisslandi.
Segir i fregninni að einkum hafi Kó-
sakkar mikinn hug á því að koma
keisaraveldinu á aftur og er því spáð
að hreyfing þessi geti haft mikla
þýðingu.
Sundmaga
kaupir hæsta veröi af kaupmönnum og kaupféiögum
Þörður Bjarnason,
Vonarstræti 12.
Barnavagnar
margar tegundir
íást á Skólavörðustíg 6B.
Uppboð á töðu.
Mánudaginn 20. þ. mán. kl. 1 e. hád. verður að Hliði i Bessastaða-
hreppi seld nokkur þúsund kilo af góðri töðu.
Erlendur Björnsson,
Breiðabólsstöðum.
TAÐA
4
YAJTÍ^YGGINGAI^
>
Bruna tr yggingar,
sjó- og stríðsYátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl. oetr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vörutorða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyr-ir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. NielPen
Brunatryggið hjá » W O L G A * .
Aðalumboðsm. Halldór hviksson.
Reykjavík, Pósttólf 38).
Umboðsm, f Hafnarfirði:
kaupm. Daníel Berqmann.
Gunnar Egilson
skipamiðian.
Tals. 479. Veltnsnndi 1 (upf i{
Sjó- Stríðs- BrunatryggÍRgar
Skrifstofan opin kl, 10—4.
ALLSKONAR
vátryggingar
Tjarnargötn 33. Símar 235 & 429.
Trolle&Rothe
verðar seld á nppboði mánadaginn 20. þ. m. kl. 2
siðd. á ttminn á Deild á Alftanesi.
Trondhjems vátryggingarfilag h.i.
Allskonar brunatryggingar.
Aftalnmkohsmartur
CARL FINSEN.
Skð.lavörltnKtig 25,
Skrifstofntimi 51/,—61/, sd. Talsimi 881.
Hanzk abúðin
Austurstræti 5.
Allskonar TAUHANZKAR
fyrir karlmenn og kvenfólk.
Geysir
Export-kaffi
er bezt
Aðslnmboðsmenn:
09 Johnson & Kaaber
nrnar yfirgnæfðu margt aunað. En
frægðarverk hans hlaut að verða
rómað öðru fremur.
Og þe8si skór hlaut að verða frægur.
f>að átti sjálfsagt fyrir honum að
liggja að komast á Musée Carnevalet
og nöfn hana og Eduu Lyall saumuð
1 ileppinn.
Pierre Cofctet var nú eamfc sem
áðnr enginn draumóramaður. En
honum varð þetta á, vegna þess að
hann varð ofurglaður út af hepni
Binni — hinni óverðskulduðu hepni
sinni. En nú var um annað að gera
að eyða ekki tfmanum að óþörfu.
Honum virtist hinn hái Belgi mundu
vera blindur af áat. Cottet hét því
að hann skyldi kominn í járn áður
en konan fengi skóinn sinn aftur.
Og svo flýtti hann sór til tal-
afmans til þess að biðja um hjálp . .
En Ambroise Vilmart gekk órólegur
fram og aftur í herbergi sínu. Hanu
þóttist vera fullkomlega sæll og i
hvert skifti sem hin iunri viðvörunar-
— 251 —
rödd hvislaði einhverju að honum,
þá þurfti hann eigi annað en líta
snöggvast á konu sína til þess að
verða rólegur og öruggur. Hann
staðnæmdist alfc í einu fyrir framau
hana og leifc á úr sitt.
— Attu enga aðra skó? spurði
hann dálítið hvatskeytlega.
— Jú, en þeir eiga ekki við kjólinn
minn og sokkana og þess vegna . ..
Henn leifc undrandi á hana, því
að (rödd hennar titraði Iítið eitt, en
hann hafði aldrei orðið þess var fyrri.
— þér hefir víst orðið kalt á leið-
inni, mælti hann. Ertu ebki of fá-
klædd . . .?
— Nei, alls ekki. þú mátt ekki
heldur vera altof nærgætinn viðmig.
Hugsaðu ekki um mig, en segðu mér
heldur frá fyriræfclunum þínum.
Hún fleygði sór á legubekk og
horfði á hann með raunalegum svip.
Hann hikaði. Treystu aldrei neinni
Btúlku, hafði Pétur Pleym sagt, jafn-
vel ekki konuuni þinni.
— 252 —
Og þegar hann svaraði eigi þegar
í stað geyspaði hún kæruleysislega.
— f>ú varst að segja mér frá upp-
götvun þinni, mælti hún og horfði
dreymandi upp í loftið . . . Það
hlýtur að vera skemtilegt að hafa
smíðað vél, sem enginn maður hefir
hugmynd um. Bara að menn finni
nú ekkerfc upp sem geti ónýtt hana.
þú segir að . . .
— O-o vertu ekki með þessar
áhyggjur, mælfci hann fjörlegaog var
Býnilega ánægður með það að hún
skyldi hafa svona mikinn áhuga fyrir
uppfyndingu hans. Meðan enginn
þekkir vélina mlna, þá getur enginn
haft humynd um það hvernig á að
finna ráð gegn henni.
— En er það þá hægt? spurði
hún og það var einhver sá hreimur
í rödd hennar að honum komu affcur
í hug varðúðarreglur Póturs Pleyms.
— Jú það er hægt, mælti hann
hikandi. í allri vélfræði flofcanna
kemur vél gegn vél. í dag segir allur
— 258 —
heimurinn að kafbátarnir séu fram—
tíðarvopnin á hafinu. það er heimsku-
leg fásinna. því að þegar öllu er á
botninn hvolft,þá eru kafbátarinr allra
skipa verst staddir. Ein lítil uppgötv-
uu gæti gert, þá alveg ónýta. Við
höfum nú náð svo langt í öllu, að
það fer að líða að því að aðeins eitfc-
hernaðartæki dugir á sjónum, það,
sem getur jafnt farið í sjó og Iofti
— samsfceypa flugvélar og kafbáts.
— FlugfiBkur?
— Já — eitthvað svipað því. Og
það hernaðartæki kemur — þótt það
verði ef til vill eigi fyr en í næstu
styrjöld, þegar Eússar og Bretar
berjast um herfangið.
Hún tók tæpast eftir því hvað
hann sagði.
— Eg kæri mig ekkert um alfe
þetta, mælti hún, heldur aðeinB um
það sem þér kemur við. þú heldur
sjálfsagfc að eg sé ákaílega heimsk,
fyrst þú vilt ekki eegja mér neitt frá
hinni merkilegu uppgötvun þinui.
— 254 —