Morgunblaðið - 26.02.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÍp
Rúmstæði
Og
Rúmfainaður
beztur
í Vöruhúsinu
Jólaverð er enn
á hveiti
hjá
Jóni frá Vaðnesi.
HrísgrjóD, stór
hjá
Jóni frá Vúðnesi.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N & KAABER.
í verksmiðjQ
Eyv. Arnasonar Laufásvegi 2
íást mjög vandaðar Líkkistur
og alt sem greftrun tilheyrir.
iDdverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Kvause. 103
— Og það er alvara yðar að vilja
berjast við mig?
Arthur brosti biturlega og mælti:
— Ö, eg veit það vel að þér eruð
ekki sá maður, að vilja setja blett
á nafn konu. þér viljið ekki kann-
ast við það að hafa brotist inn í
garðinn, þar sem yðar var sennilega
beðið. Eg krefst þess því að þér
berjist við mig, nema því aðeins að
þér viljið afhenda mér aftur lykilinn
að garðhliðinu, sem eg varði svo slæ-
lega og þér tókuð af mér sem —
ræniugi.
— Guð minn góður! Hann er vit-
skertur! mælti Robert greifi og ætl-
aði að hringja á þjón sinn. En Art-
hur varnaði honum þesB.
— f>að er bezt að þér kallið eigi á
þjóna yðar, mælti hann, og það er
bezt að þér skilið mér þegar lyklinum,
sem jungfrú Forster hafói trúað mér
fyrir.
þessi orð höfðu sömu áhríf eins og
eldneysti f púðurtunnu. Robert rak
upp óp og hratt hinum unga liðsfor-
ingja frá sér,
— þér eruð heimskingi og ódreng-
^4* Vátryggingar.
Frá 1. marz næstkomandi mega brauðgerðarhús í bæn-
um ekki selja brauð nema gegn brauðseðlum, sem tást á
seðlaskrifstotunni gegn afhendingu kornvöruseðla.
Brauðseðlar verða athentir:
Þriðjudaginn 26. jebr.
ibúum í Aðalstræti til Holtsgötu, að henni meðtaldri
JTliÓvikucíaginn 27. febr.
íbúum i Hverfisgötu að Sauðagerði.
Timtudaginn 28. febr.
ibúum í þeim götum, sem eftir eru, frá Sellands-
stíg að Þingholtsstræti.
Fyrir i kornvöruseðilreit (2V2 kg.)
tást brauðseðlar á 3,500 grömm
— 2 kornvöruseðilreita — ---- - 7,250
— 3 ---- — ---- -n,ooo —
Reykjavik, 25. febr. 1918.
*
Bjargráðanafndin.
ur! æpti hann ofsareiður. þér dirf-
ist að flekka heiður þeirrar stúlku
sem þér ættuð að virða, stúlkunnar
sem ann mór en aumkvast yfiryður.
Arthur dró sverð sitt úr slíðrum
og brá því og hið sama gerði Robert.
En um leið og þeir ætluðu að ráðast
hvor á annan, eins og ótamin ljón,
var hurðinni hrundið upp og kona
nokkur kom hlaupandi inn og gekk
á milli þeirra.
— þið megið ekki berjast! hróp-
aði hún.
— Móðir min! andvarpaði Arthur.
— Frú mín-------------stamaði Ro-
beri og slíðraði sverð sett. Frú min
góð, guð er vitni mitt um það, að
eg var rólegur og þolinmóður til
hins ftrasta, en sonur yðar hefir
móðgað mig.
Frú Verner rétti úr sér og stóð
nú tíguleg og fögur fyrir framan greif-
ann.
— f>ér eigið sjálfsagt mynd af
greifynju Arabellu Cumberlan^, sem
dó fyrir tólf árum, mælti hún/
— Já, mælti greifinn út f hött því
að bonum kom þessi spurning mjög
að óvörum.
— Jæja, virðið mig þá fyrir yður,
mælti hún.
Robert horfði á hana um stund.
— Guð minn góður, mælti hann
fyrir munni sér, þessi Bvipur---------
Hún tók nú í hönd hans og Ieiddi
hann inn í salinn. f>ar hékk mynd
af greifynju Arabellu Cumberland í
fullri líkamstærð.
— þegar þessi mynd var tekin,
mælti hún og benti á myndina, en
slepti þó eigi hönd greifarws, þá var
eg þrjátíu og tveggja ára að aldri.
— Móðir mín! hrópaði hann.
Hann féll á kné frammi fyrir
henni og hún laut niður að honum.
— Eg veit ekki hvort eg er móð-
ir yðar, mælti hún, en eg er greif-
ynja Arabella Cumberland og þessi
maður hérna er sonur minn og yngri
sonur föður þíns.
Arthur var svo brugðið að hann
gat ekkert sagt lengi. f>á gekk Ro-
bert til hans og rétti honum hönd-
ina.
— Fyrirgefðu mér bróðir, mælti
Arthur légt og hvarf til hans.
Robert reif sig lausan aftur og féll
á kné fyrir Arabellu. Hann greip
báðar hendur hennar og kysti þær
hvað eftir annað. f>á gat hún eigi
tára bundist.
— Nei, þannig talar aðeins hjart-
að, mælti hún fyrir munni sér! Ed-
mund hefir ekki rétt fyrir BÓr. f>etta
er sonur minn!
Og hún þrýsti brennandi heitum
kossi á euni hins týnda, en aftur-
fuudna sonar síns--------------------
Helena hafði farið rakleitt til frú
Verner og sagt henni frá því að þeir
Arthur og Robert mundi berjast. Og
c&runatrijggingarj
sjö- og striðsvátryggingar.
O, Jcif)nson & Jiaaber.
Det kgl. octr. Brándassnrance,
Kaopmapnahöfn
vátryggir: húw, hú»götm, alls-
konar vðrtnforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Bi unatryggið hjá „W OLG A“
Aðalumboðsm. Halldérr Eiríksson,
Reykjavík, Pósthólf 385. Sími 175.
Umboðsm. í Hafnarhrði
kaupm. Daniel Bervtnann.
ALLSKONAR
VATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 2356C429
Trolle & Rothe.
Trondhjems vátryggingarfélag li f.
AUsk. brunatn yggfíngar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 5l/a—61/* sd. Tals. 331
Sunnar Cgiíson
skipatniðlari,
Hafnarstræti 1 5 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsimi heima 479.
þá hafði Arabella fiýtt sér svo mjög
sem hún gat til hallar greifans og
kom þangað alveg mátulega snemma
til þess að koma í veg fyrir það að
þeir bærust á bauepjót.
Helena var nú orðin róleg aftur
og hún fór þá að hugsa um það
hvers vegna hún hefði orðið svo hrædd
Og hún vissi þá að hún hafði verið
hrædd um líf Roberts. f>v< að þótt
hún væri metnaðargjörn, gat hún
eigi kæft tilfinningar sínar. Metn-
aðargirndin hvíslaði að henni: »f>eg-
ar Robert missir greifakrúnu sína
og það kemst upp að hann er bast-
arður, þá verður þú afcur að Zigauna-
stúlku, ef þú giftist houum!« En
hjarta hennar sagði: f>ú ert þreytt
af þesBari baráttu og hann er fríður,
hugrakkur og góður.
þessar sundurleitu tilfiuningar börð-
ust um yfirráðiu í huga hennar með-
au hún var á leið heim til sín. Húö
ætlaði að fara inn um garðhliðið, eö
þá kom hún augu á mann, aem þ»r
var og reyndi að opna hliðið. Hel'
ena gekk rakleitt til hans og spurð*
hvað hann hefðist þar að.
Ókunna manninum brá mjög> eC
hún ávarpaði hanu, en hann átt»^1
sig skjótt og mælti:
— Eg ætlaði að fara hér >nQ
garðinn til þess að ná tali af yður'
— Af mór? mælti Hólena forvið®*
þekkið þér mig?
— Já.