Morgunblaðið - 02.03.1918, Blaðsíða 4

4
MORGTJNBLAÐIÐ
KAUPMENN!
í heildsðlu er nu fyrirliggjandi:
Fiskilínur, bezta tegund úr ítölskum hampi: i—ix/4—ix/2—2—
2x/2—3—3x/2—4 og 5 lbs- Lóðarbelgir — Ljábrýni — Vetrar-
yfirfrakkar — Verkamannastígvél og vönduð Karlmannastígvél —
Handsipur — Tvinni — Tannburstar o. fl ,
A. Gudmundssoö,
heildsöluverzlun. Sími 282.
Motorskonnerf
„M«venklintá‘
Jœst ísic/é til Jíutninga innaníanós.
Lestarrúm fyrir um 110 tons þungavöru. — Semjið við
0. Benjamínsson (hús Nathan & Oisen). Simi 166
Munið
að skósmíðavinnustofan kans Ferdinands R. Eiriks-
sonar, er á Hverfisgötu 43.
Drengur
eða eldri kvenmaöur
óskast til að
i 1
bera Isafold í nokknrn hlnta Yesturbæjarins.
Rúmstæði
Og
Rúmfatnaður
beztur
í Vöruhúsinu
Geysir
Export-kaífi
er bezt.
Aðalumboðsmenn :
0 JOHNSON k KAABER.
Kartöflur
gaddaðar, sem ekki hafa þiðnað, verða
seldar í smásölu meðan birgðir endast
á 16 aura pundið.
Reynslan sýnir að frosoar kartöflur
geymast óskemdar ef þær þiðna ekki
fyr en þær eru notaðar. Simi 259.
Hi. „Isbjörninn“ við Skothúsveg.
éZrunatryggingarj
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jofjnson & Jiaaber.
Det kgl. oitr. Brandassnrance,
Kaeproannahöfn
vátryggir: hús, húfgögn, allS'
konar vöruforða o.s.frv. gegQ
eldsvoða fyrir iægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. b. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W OLG A“
Aðalumboðsró. Halldór Eiriksson,
Reykjavík, Pósthólf 385. Sími 175.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Berqmann.
ALLSKONAR
VATRYGGING AR
Tjarnarpötu 33. Símar 235ÖC429
Trolle & Rothe.
Trondhjems vátrygginga^félag h.f,
Allsk. brunatryggmgar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 5x/2—6x/2 sd. Tals. 331
Síunnar Cgiíson
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími6o8
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsimi heima 479.
>SUN INSURANCE 0FFICE<
Heimsins elzta og stærsta vátryggingarfél.
Tekur að sér allskonar brunatryggingar.
Aðalamboðsmaðnr hér á landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsími 497.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 107
— Helena Forster hefir aagt það. Bg
fór að ráðum þínum og fór til hall-
ar Forater barúna í gærkvöldi. |>ar
hitti eg jungfrúna. Hún aagði mér
að Nabob væri dauður og hún var
til með það að gera félag við mig. Eg
þorl óhræddur að treyata á aðatoð
hennar enda þótt fyrirætlanir mínar
fari út um þúfur í kvöld, aem tæp-
lega getur fyrir komið.
— Já, það hlýtur að hepnaat. En
það gerir ekkert til þótt þér takið
með yður bæði eiturperluna og mót-
eitur. Maður er aldrei of varkár.
— Nei, en nú verð eg að akifta
um föt, því að Webber kemur hing-
að innan skama.
Maghar fylgdi nú barúninnm inn
í herbergi hans og hjálpaði honum
til þess að klæða slg. En um leið
og barúninn var fullklæddur, kom
Webber þangað. Barúninn gtakk þá
litlum dósum og glasi i vasa sinnog
skömmu siðar óku þeir Webber til
blúbbs fegurðarvina.
XXII.
I klúbbnnm var talsvert fjögugra
þetta kvöld heldur en endranær. Sú
fregn hafði hlaupið um alla borgina
eins og eldur í sinu, að Webber
bankastjóri ætlaði að koma með
spanskan aðalsmann til klúbbsins.
IJm klukkan níu kom RobertCum-
berland greifi til klúbbsius. Fekk
hann þar góðar viðtökur og keptust
menn um það að segja honum frá
komu hins göfuga Spánverja,
— Hann hefir vasana fulla af de-
möntum, mælti einn.
— Hvað heitir hann?
— Don Diego frá Saragossa.
— það er sagt að hann eigi gull-
námu í Peru.
— Hann er auðugri en Krösus,
mælti einn. I gær tapaði hann
fimtán hundruð pundum í spilum
hjá Morton greifa, en honum brá
eigi hið minsta.
— J>að er þó dálagleg upphæð,
mælti Robert.
— Köprisli einn mundi hafa þolað
það að tapa öðru eins.
Um leið og Robert heyrði minst á
þann mann, var eins og nýtt fjör
færðist i hann.
— Herrar mínir, mælti hann. Get-
ið þér ekki sagt mér hvað af honum
hefir orðið. Hann sézt hvergi.
— f>að er mælt að hann hafi far-
ið til óðals eíns í Skotlandi, var svar-
að.
Alfir fóru nú að tala um þennan
einbennilega mann eg einn kvaðst
hafa séð Köprisli í Wapping, klædd-
an sem sjómann og í för meðnokkr-
um Zigaunum. Robert brá allmjög
er hann heyrði þetta, og reyndi að
brjóta upp á nýju umræðuefni.
— Hvaðan kemur þessi spanski
aðalsmaður? mælti hann.
— Frá Ameríku, var svarað. Hann
segist hafa hitt Jakob Cumberland
föðurbróður yðar þar og talað við
hann.
— J>að getur ekki átt sér stað,
mælti Robert, því að frændi féll í
orustunni um St. Georgs-vípð.
— Spánverjinn hefir þó sagt frá
þessu oftar en einu sinni — en þarna
kemur hann og getið þér þá spurt
hann sjálfan.
Hinn göfugi Don Diego frá Sara-
goBsa gekk nú inn í salinn ásamt
bankastjóranum og kastaði kveðju á
þá, sem fyrir voru. Robert horfði
forvitnislega á hann, enda þótt hann
grunaði eigi hver maðurinn var.
Einn af klúbbmönnum tók það nú
að sér að kynna þá Robert Cumber-
Iand greifa og hinn spanska aðals-
mann.
— Eg hefi áður kynst mauni, sem
bar sama ættarnafn og þér, mælti
Spánverjinn á bjagaðri ensku.
— Svo? mælti Robert greifi
— J>að var í Ameríku. Haun var
fangi hjá Jackson hershöfðingja og
eru nú um þrfr mánuðir síðan.
— Yður skjöplast sjálfsagt, herra
minn, mælti Robert og hristi höfuð-
ið. Jakob Cumberland íéll fyrír
hálfu ári.
Spánverjanum brá eigi hið minstfl
Hann brosti ofurlítið og mælti:
— Já, svo er sagt.
— J>að er satt. Hann særðist til
ólífis, féll f vatnið og druknaði.
— Já, Jakob barún særðist, eu
eigi hættulega og ameríkskur bátur
bjargaði honum.
— Eg fullvissa yðnr um að þa^
getur ekki átt sér stað, mælti greif'
inn og hleypti brúnum.
En þá laut Spánverjinn að honuO1
og hvíslaði:
— Eg er með skilaboð til
frá honum.
Robert hvesti á hann augun.
— Munnleg eða skrifleg.
— Munnleg.
Robert þagði. Honum skildist Þft^?
að skilaboðin mundu vera þannig 9
enginn óviðkomandi mætti heý**
þan. J>eir tóku sig svo því úfc úr °
þá mælti Spánverjinn: ..
— Eg hefi gengið í klúbbi0^ 1
þess að ná fundi yðar, þvf a 6
hefi þýðingarmiklar frótfcir ®r
yður.