Morgunblaðið - 18.02.1920, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ

Það t lkyflnist, að okk r a skaeti ru n <
dói, and;i ist n. f>. m. — J ’ð för ■ f t t
m. C’g hefst kl. 11 */* að h n h htr lát I.
Þ runn HeLadóttÍr
Vilborg Magi ú dhti r Ni II Si
■■HHHHHHaHaBniaaniR
n n , St
. t>.
26
I
200 menn
óskast til að hnýta þorskaret. K-iup’ð hæfek ð. Kom ð i dig í
veislun mína.
Sigurjóif Péiuisson, Hafoa $> æti 18
Det kgl. oktr. Söassurance -- Kompagni
tekor að sér allskout-r sjóvát'ytigli g* *
Aðalnnobití’smaftur fvt r t -a
Eggert Claessen. hœ<tHPttirniál flntn c •». <^ur.
hér í sýslu, og segist hann alls ekki
fáanlegur til grenjavinslu, sé refa-
eldi bannað.
Sama er sagt um Jón Guðmunds-
son bónda í Ljárskógnm í Dala-
sýslu og Guðmund Einarsson bónda
í Dýrafirði. Þessir menn eru allir
iramúrskarandi góðir skotmenn.
Hafa þeir jafnaðarlega á ári hverju
■eytt mörgum tugum re'fa hver um
sig, og verið mesta bjálparheriau
hver í sínu bygðarlagi og víðar,
þegar um dýrbit hefir verið að ræða
Má því telja víst, að þeir hafi
iorðað mörgum tugum fjár frá bráð
um bana.
Svona, eg vil segja þörfum mönn-
um bændastéttinni yfirleitt, eins og
bessir menn bafa verið, ætluðu
þingbændur á síðasta þingi að
leggja árar í bát hvað refaveiðar
snerti með því að lögleiða refaeldis-
batm.
Já, mikil er þekking þessara þing
manna, ef hún er eins mikil á öll-
um þeim málum, sem þeir flytja á
j'ingi, eins og refamáli þessu, sem
þeir eflaust hafa tekið upp hjá
sjálfum sér, að þarflausu, og sem
'rar stórt víxlspor í öfuga átt við
hað sem rétt var, hefði það náð
fram að ganga.
Ollu verri óleik hefðu þeir naum-
as getað gert sinni stétt, í hvað góð-
nm tilgangi sem þeir hafa flutt mál
]:>etta. — Nær hefði verið að verja
þeim þúsundum króna, sem fóru í
refaþjarkið á síðastliðnu þingi, til
höfuðs tófunni á einhvern skynsam-
legri hátt, en hið snarvitlausa frum-
varp fimmmenninganna fer fram á.
Samkvæmt þingsályktunartillögu
síðasta alþingis verður mál þetta
lagt fyrir allar sýslunefndir á land-
inu nú í vetur til frekari breyt-
inga á refareglugerðnm sýsliianna.
Yarla munu sýslunefndir taka það
ráðið til fækkunar tófunni, að
banna refaeldi, enda væri það líka
spor í öfuga átt, eins og sýnt hefir
vérið fram á hér með línum hess-
um.
Vigur 28. janixar 1920
Bjarni Signúðsson.
LoYeland lávarður
fioimr Amerikn.
EFTIR
C. N. og A. M. WILLIAMSON.
55
peningalaus, en það var það argasta.
Nú þurfti hann heldur ekki að borga
eitt eða annað, því alt var lagt upp í
hönclur hans á Heiðarbæ. pað var tek-
ið jafn mikið tillit til hans r öllu og
hann væri einn ættinginn. Hann var
ekki viss um, að Lesley tryði því, að
hann væri Loveland greifi. En hún var
altaf jafn vingjamleg og ættemi hans
var ekki frekar til umræðu. Frænka
hennar ávarpaði hann ástúðlega, spurði
við og við eftir bifreiðinni eða líðan
hans sjálfs, en virtist annars ekki hafa
neitt sérlega mikinn áhuga á að kynn-
ast honum. Lesley var henni alt. Iiún
dáðist að henni. Alt sem Lesley gerði,
var fullkomið í hennar augum.
Inni í húsinu sáust þau aldrei, hann
og Lesley. Hann vissi ekki einu sinni,
hvað hún aðhafðist daglega eða hverj-
ir komu til hennar. En minst 3 klukku-
stundir á dag vora þau saman, hvort
öðm nær, líkamlega og andlega. Hann
undi sér því allvel, eða bjóst við að gera,
þar til Cremer kæmi. En þá var heldur
engin afsökun fyrir hann að vera þar
lengur.
pó hann væri ekki annað en einskon-
ar þjónn, fanst honum þessi staður hinn
ánægjulegasti. Hann hefði ekki kunnað
betur við sig á skrautlegum ríkismanna
heimilum, þar sem hann hefði verið tign
aður af öllnm.
Heimilishættir á Heiðarbæ voru eink-
ar látlausir og lausir við alt óþarfa :
skraut. Alt þjónustufólkið var svert- i
ingjaættar. Val fanst Lesley altaf vera |
hamingjusöm og ánægð. Og vegna þess ■
að hún var það sjálf, gat hún ekki séð j
aðra óánægða. Og þó hún spyrði ekki j
um fortíð Lovelands, þá fann hann, að i
hún lifði í og nieð öllu því, sem kom
í ram við hann í Ameríku. Hún var búin ^
að lokka hann til frásagnar um ýmis-
legt viðvíkjandi veru hans hjá Alex-
ander og um Isidoru.
— Hún giftist aldrei þessum Gyðingi,
sem íaðir hennar ætlar henni, sagði hún
einn dag, er þau þeystu í bifreiðinni.
— Eg vildi líka óska þess, sagði Love-
land. Veslings Isidora hefir gott og göf-
ugt hjarta. Og það væri svívirðilegt af
föður hennar að láta hana í hendur
þessa manns. En Alexander er ásveigj-
Glitofna áb éiður
I fe 0 U pa.
Vilh. Fln-en, rits j r
Ofnsvertan
„lsafoldu
er be«t, fæst hjá
Haiinesi 0 hfssyoi
Skrítborð
er til sölu með tækifærisverði. Uppl.
á Laugaveg 20 B hjá Páli Jónssyni.
Jarðarför elsku litla drengsins
okkar fer fram á morgun kl. 12
á hádegi.
Lindargötu 20 B.
Jónína Erlendsdóttir
Eggert Brandsson.
Ný regnkápa er til sölu ódýrt.
Til sýnis á afgreiðslu Morgunhl.
28 tonna mótorbátur
í ágætu standi með alveg nýrri 40
hesta Bolindersvél til sölu með góð-
um kjörum ef samið er nú þegar
við.
GUNNAR SIGURÐSSON
frá Selalæk
JÖRÐ TIL SÖLU.
Hamrar í Mýrasýslu fást til
kaups og ábúðar í fardögum 1920.
Fasteig’naskifti geta átt sér stað.
Semjið við undirritaðan
Þorv. Helga Jónsson, Grettisg. 51.
viðtalstími 2—3 e. m.
anlegur þegar hann hefir afráðið eitt-
hvað.
— pegar eg þekti yður fyrst, þá
mundúð þér tæplega hafa borið svo
mjög fyrir brjósi málefni jafn lítilfjör-
legrar persónu og Isidora, hrópaði Les-
ley. En nú finst mér að þér gera það
með miklum innileik.
— Pað geri eg óefað. Eg vona að
það ergi yður ekki?
— Nei, þvert á móti, sagði Lesley.
En þér þurfið ekki að óttast neitt um
hana. Einkadóttir, eftirlæti og uppá-
hald föður síns er jafn hörð í horn að
taka og faðirinn. Isidora giftist ekki,
eftir alt sem skeð er, þessum manni, sem
þér hafið getað uin. Hún giftist ekki
fyrst um sinn, en seinna gerir hún það,
og þá verður það eftir vali hennar
sjálfrar en ekki föðursins.
-—• Hvað kemur yður á þá skoðun?
spurði Loveland.
—- paö, að eg er kona, sagði Lesley,
en fekst svo ekki til að tala meira um
það.
XIII.
Saman í bifreiðinni.
Loks bárust Loveland fregnir frá um-
heiminum.
Prátt fyrir allar varúðarreglur frú
Moon, tókst henni ekki að stoðva allar
fregnir. Hún gat að minsta kosti ekki
Vátrygginga'fjelðgin
Ska«dmavta - Baltica - Natonal
aiut *» fje samtals 43 mílllóniy kröna.
Islíuids-deildin
f p o 11 e & Eothe h.f., Beykjavík.
\ 11 s k o i r s|ó- og stríðsvátrygglngar i skipnm og vörum
gegn lægstu iðgjöldum.
Ofannefi’ri fielöe hafa afhent Islandsbanka 1 Reykjavik til geymsls
hálfa millión krómir,
:em rrygg: >-aríje íyrir skaðabótagreiðslum. Fljót og góð skaðabótagreiðsla.
ÖII tjón * rerð upp hjer i staðnum og fjelög þeasi hafa varnarþing hjer.
B áNKAM i; D-*- ,,.íLl: iHlandshanki.
Símanúmer
vor e u nú þannig
409 afgreiSslan
509 féhirðir
609 framkvæmdastjórinn
809 bókhaldið
508 pakkhúsið.
Spurningum viðvíkjandi hurtför skipanna og þess háttar, er svar-
að í 40 9.
Þar sem sími er í hverju herbergi eru menn beðnir að hringj.a
upp samkvæmt ofnaskráðum uúmerum.
H.f Eimskipafélag Islands.
Tiíboð
óskast í ca. 700 saltfullar og ca, 1700 tómar sildartunnur, flestallar nýjar
en allar góð>r og fullbentar. Tunnurnar eru geymdir i góðum húsum
á Eskifirði og Reyðarfirði.i
Lysthafendur snúi sér til
cZorgar dClatussna, lsVifirði.
eyðilagt þúsundir eintaka af New-Ýork
dagblöðunum.
Vally frændi hafði þann sið, að færa
Loveland Morgunhlaðið um leið og hann
kom nieð morgunverðinn til hans.
Loveland kærði sig kollóttan um við-
burði hins opinbera lífs í Ameríku. En
þó las hann „New Ýork Light“ með
mestn athygli. pað var ekki það eina,
að hann setti það í samband við hið
i’yrsta æfintýri sitt í Ameríku, heldur
hjóst hnnn við, að fengi hann nokkra
uppreisn, þá yrði það í því blaði og
af Tonv Kidd, blaðamanninum, sem
hann hafði séð seinast h.já Alexander,
en fengið þá óskiljanlega samúð með,
þrátt fyrir alt sem hann var búinn að
gera á hluta lians.
pær frænkur keyptu þetta blað a
sunnudagana. Og nú vuv mánudagur.
Svo þetta var fyrsta suunudagsblaðið,
sem hann sá síðan hann kom til Heiðar-
bæjar.
Loks var réttlætið komið og sigur
hans sjátfs. Og sigur var það, því eins
og Kidd hagaði frásögninni, leit svo út,
sem Loveland liefði farið mikla sigur-
íör til Vesturheims. Kidd bætti nú úr
ÖJiu og gaf það í skyn og jafnvel full-
yrti, að það væri hinn mesti misskiln-
ingur að hann væri ekki greifi. Hann
væri það svo réttilega, sem nokkur gæti
verið. Og það væri því byrði á sam-
vizku New Yorkarbúa að hafa svívirt
enskan greifa, sem koinið hafði til borg-
arinnar eins og hver annar útlendingur.
En hvar va'r nú Loveland greifi? pað
var aðalatriðið.
Svo mikil áhrif hafði þessi grein
hlaðamaimsins haft, að sumar ungfrúm-
ar höfðu grátið af samúð með þessum
fallega greifa. Og sú, sem mest hafði
grátið, var auðvitað Fanny Milton.
En Loveland hugsaði nú ekki um
hana. Hami var að hugsa um Lesley.
Nú þegar Hann var orðinn augljós
og réttur maður í meðvitund fólksins,
lilaut hann óefað að geta fengið peninga
á einhvern hátt, og þá gæti hann borg-
að Lesley það aftur, sem hann var bú-
inn að fá fyrirfram af launuin og hætt
að .vera bifreiðarstjóri og síðan komist
til New York aftur og lifað þar frjálsu
lífi.
En hann fann enga gleði við það að
hugsa til þess að hætta að vera bifreið-
arstjóri og því síður að yfirgefa Heið-
arbæ.
Pátturinn var búin, æfintýrið horfið,
(iii lífið gat ekki orðið Loveland eins og
það hefði áður verið. Hann gat ekki
byrjað á fyrra líferni sínu. Hann var
nú annar maður með öðrum áhugamál-
um. Hann hngsaði nú mest um það, sem