Morgunblaðið - 14.08.1924, Blaðsíða 4

MORGUNBLABIÖ

*%?
;*. £!
i Augl. dagbók I
:$- . y
===== Tilkynningar. =====
Drýgri engin dagbók er,
Dranpnie smíCa hringa,
en dagbókanna dagbók hjer:
Dagbók auglýeinga.
------ Viískifti. ---------------
Dívanar, borðstofuborð og stólar,
ódýrast og best í Húsgagnaverslun
Beykjavíknr.
INIopgan Brothers vini
Portvín (donble diamond).
Sherry.
Madeára,
ern viCnrkend bert.
Ný fataefni í mikln úrvali. Tilbúin
föt nýsanmnð frá kr. 95,00. Fðt af-
greidd mjög fljótt. Andrjee Andrjee-
son, Laugaveg 3, «ími 169.
Hreinar ljereftstuskur kaupir fsa-
foldarprentsmiðja hæsta verði.
------ Leiga. -------------------
Sölubúð góð og ódýr til leigu nú
^þegar. Upplýsingar í Rakarastofunni
í Eimskipaf jelagshúainu. <
---- Húsnæíi. --------
2—3 herbergi og eldhús óskast til
ieigu nú þegar. Upplýsingar í Síma
976.
smsmmmmmmmmmmmmmmm
Bandarikivt
og Olympisku leikarnir.
f áttunda sinn unnu Bandaríkin
á Olympísku leikjnnnm í ár. 1
hvert einasti skifti, síðan þeir
nokkru fyrir aldamótin (1896),
hófust að nýju hafa þeir unnið flest
stig. í París í sumar fengu þeir
alls 255 stig, Finnland var® annað;
í röðinni með 166 stig og Bretland
varð hið þriðja í röðinni með
85*4 stigi.
Er ekki því að neita að ekki
ólítill vindur er í sumum blaða-
raönnunum vestra yfir þessu, til
dæmis stendur í New York Even-
ing Mail: „petta er alveg eins-
dæmi í sögu íþróttanna, sem vart
mun nokfkurntíma eiga sinn líka.“
Hvað sem þeirri spá líður og
öörum svipuðum. þá er víst, að
það, hve vel amerískum íþrótta-
mönnum gengur í kepni við aðra,
á að miklu leyti rót sína að rekja
til þess, að amerískir íþróttamenn
æfa sig með meiri áhuga en aðrir.
Ameríkumenn eru glensmiklir og
kátir á frístundum, en alvörugefn-
ir við vinnu. peir setja sjer, að j
gera það, sem af þeim er krafist,
fljótt og vel, umfram alt fljótt,
og eru því óskiftir við verkið.
Eins við íþróttirnar. pað er þetta
motto: „Jeg vinn,‘ ‘ sem ber þá
fram til sigurs, því að það knýr
þá áfram á hverri æfingarstund.
Enginn efi er á því, að ameríski
hugsunarháttnrinn er þeim lyfti-
stöng. En líka má benda á það,
að Bandaríkin eru mannmörg þjóð
(á annað hundrað miljónir íbúa)
og þar í landi eru synir og dætur
svo aýi segja allra þjóða á hnett-
innm og er nr mörgu að velja.
Til dæmis <eru þrír amerískir
íþróttamenn á Olympisku leikj-
unum í ár, sem eiga finnska for-
eldra í báðar ættir.
Bandaríkin eru frekar land úti-
íþróttanna en nokkurrar annarar
þjóðar. Talsverður hluti námstím-
ans í skólum fer til áþróttaiðkana. í
hverjum frímínútum (og það eru
langar frímínútur í amerískum
skólum) ef gengið er fram hjá
skólasvæði, eru allir nemendur við
íþróttir, anaðhvort í „basebalT*
(amerískum knattleik) eða, við
eitthvað annað. Og jafnvel litlu
angarnir í neðstu bekkjunum eru
að læra að kasta knetti Og ekki
minkar áhuginn, er börnin vaxa
upp. A háskólunum til dæmis eru
íþróttir stundaðar af miklu kappi
og keppa úrvalsflokkar frá binum
ýmsu háskólum og hefir frægð
sumra borist landa á milli. Stúlk-
urnar eru engir eftirbátar pilt-
anna í þessum málum.
Loftslag landsins býr alt í hag-
inn: Langt, sólarríkt snmar. Sól-
skinið og góða veðrið dregur menn
út. Kaldur vetur og snjóþungt
víða. Skíðaíþróttinni «r altaf að
fara fram vestra. Og í þeim hlut-
um landsins, þar sem enginn vetur
er, er vetnrinn svo mikið sumri
líkur, (Florida-ríki, Kalifornía o.
s. frv.), að allar útiíþróttir má
stunda allan ársins hring.
Ameríúka íþróttamenn einkennir
=
fjör og flýtir. próttur æskunnar
ber þá uppi, og það er helst í
þrautseigju, að þá skortir á við
sumar aðrar þjóðir. A langhlaup-
um skara aðrar þjóðir fram úr.
Maraþonhlaupið hafa Ameríku-
menn ekki nnnið síðan 1896, er
Johnny Hines vann á móti
Durando.
En sum blöðin benda á, að af
öllurn þeim 45 þjóðum, sem sendu
syni sína og dætur til Parísar-
borgar í ár, eigi Finnland mestan
heiðnr skilið. Enginn einn íþrótta-
maðnr hlaut eins mikla frægð Og
Paavo Nurmi.
--------x--------
í sfyífingi.
í 51. sinn talar blaðsnipsið, sem
kennir sig við íslenska alþýðu, um
hluthafaskrá Morgunblaðsins. Daginn
sem staglið gleymdist, afsakar blaðið
gleymskuna með því, að það hafi ætl-
ast til þess, að þann dag hafi enginn
munað eftir því, sem blaðið var búið
að staglast á 50 undanfama daga.
Víst gleymist það fljótt, sem skrif-
að stendnr í blaðsnipsi því; en frá-
munalegri fáráðlingsháttur hefir enn
ekki sjest í snipsinu, en þegar blaðið
sjálft þvertekur fyrir, að því sje nokk-
ur gaumur gefinn; 50 sinnum að stagl-
ast 4 því sama sje sama og ekki neitt,
það muni enginn eftir því deginum
lengur.
Hve oft skyldi blaðið balda að það
þurfi að orða sama atriðið, svo nokkr-
uin svo mikið sem detti í hug, að fara
eftir því ?
Ef blaðið heldur áfram staglinu um
hluthafaskrána á hverjum einasta degi
hjeðan í frá og fram yfir áramót, þá
væri rjett að hefja rannsókn é því
atriði málsins — jafnframt því sem
litið væri eftir sálarástandi- ritstjórans.
A8 skamma Jón SigurBsson. Tíma-
Tryggvi hefir gaman af því, að taka
upp jsetningar eftir Jón Sigurðsson
og bera fyrir sig.
pegar menn andmæla málskrafi
Tryggva, því er hann hnoðar utan um
setningar þessar, þá bendir „minni
helmingur" á það hinn hróðugasti, að
nær sje að skamma Jón Sigurðsson.
Yitanlega tekur engin þessu öðruvísi
en sem barnalátum í ritstjóranum.
pó mætti benda honnm á, að íeitaði
hann vel, þé myndi hann sjálfur hafa
nægilegt tilefni til að „skamma Jón
Sigurðsson“; t. d. fyrir það. J. S. tal-
ar um smáfjelög í hjeruðum til þess að
bæta atvinnu og verslun, sem gæti
gert mikið gagn „ef þcm hjeldu sjer
fast rið það sem œtlunarverk þeirra
væri“.
J. S. hefir auðsjáanlega litið svo
á, að verslunarfjelög þyrftu ekki og
ættu ekki að skií'ta sjer af pólitík.
Svo það er ekki ný bóla að monnum
sje bent á slíka óhæfu.
----o— ■ -
Dagbók
E.s. Mercur fór til Norcgs í gær.
Meðal farþega voru: Frk. Kuley,
kenslukona, hr. Bjerke, Eggert Krist-
jánsson kaupm., Péll Sigurðsson lækn-
ir, Magnús Guðmundsson skipasmið-
ur, frú Seheving Thorsteinsson, frk.
Thorsteinsson, Dr. Poul, hr. Freytag,
Halldór Eiríksson bankafulltrúi, Ingi?
mar BrynjólfSson heildsali,
Kristjánsson læknir og frú, Christian-
sen kaupm., AuguSt Flygenring alþm.
og dóttir hans, frk. Anderson, fröken-
arnar Rambeek, kenslukonur, Guðný
Guðmundsdóttir, frk. Bay, lektor Op-
sund o. fl.
Belgaum kom frá Englandi í gær,
nýmálaður og flutti kolafarm með hiug
að í þessari för.
Signe Liljequist, hinn syngjandi far-
fugl, fór með Botníu í gærkvöldi.
Hún bað oss að flytja hinum mörgu
vinum og kunningjum sínum bestu
kveðjur. Henni tók sárt að yfirgefa
ísland nú, henni er orðið landið svo
ka:rt. Hún er eins og farfuglarnir, un-
ir sjer vel hjer norður við heimskaut.
Ekki býst frúin við að koma hjer
næsta sumar, því þá er hún ráðin til
Ivanada, en úr því kvaðst hún ekki
sleppa nokkru tækifæri. Hvxn er vel-
komin hingað og hafi hún þökk fyrir
komuna.
JSmndur Brynjólfsson alþm. er stadd
ur hjer í bænwn þessa dagana og er að
leita.sjer lækninga: Hanu segir frjetta-
laust úr Amessýslu, en mjög yrði baga-
legt, ef þurkur kæmi ekki bráðlega,
því sláttur byrjaði seint vegna gras-
leysis og ’ þess vegna lítið komið af
heyjum í hlöðu ennþá.
E.s. Asra kolaskip, er fyrir stuttu
komið hingað.
A f veiðum eru nýkomnir: Geir (afli:
90 tn.), Skallagrímur (afli: 145 tn.)
og Baldnr (afli: 106 tn.).
Esja lá inn í sundum í gær.
Enslcur hotnvörpungur kom inn í
gær með mikið veikan mann.
Flugvjel nr. 4 var flutt út á höfn
í gær.
Bo'tnía fór vestur og norður um
land til útlanda í gærkvöldi. Meðal
farþega: Braun kaupmaður, Thyra
Lange stúdent, Ágúst Kvaran bók-
haldari, til Akureyrar, Geir Sigurðs-
son skipstjóri og Skúli Jónsson út-
gerðarmaður til Sigluf jarðar. All-
margir útlendingar fóru og með skip-
inu til útlnnda.
Tundurspillarnir og Bichmond. Tund
urspillarnir fóru ekki af stað í gær-
morgun snemma, eins og ráð hafði
verið fyrir gert. Yar ráðgert, að
túhdurspillarnir færu í nótt, og Rich-
mond í dag, ef veður leyfir.
Gísli Sveinsson sýslmnaður kom tií
bæjarins í fyrrakvöld, og mun dvelja,
hjer fram yfir næstu helgi. Hann:
segir grassprettu hafa orðið í meðal-
lagi í Mýrdal, o» heyskapur verði all-
góður þar um slóðir, ef nægilegir þurk-
ar verða. Heilsufar manna er gott þar.
T)r. BjerJe frá Oslo var einn meðat
ferðamannanna á vegum ,Tidens Tegnc'
á dögunum, hann varð hjer eftir og-
ferðaðist nokknð um landið, fór upp-
í Borgarfjörð og landveg þaðan til
pingvalla. Hann fór til Noregs með*
Mercur í gær.
Locatelli lagði af stað frá Strorn-
ness í gærmorgun, en sneri aftur vegna,
óveðurs á hafi.
Tveir nefndarmanna úr lögjafnað-
arnefndinni þeir Kragh og Nielsea
fóru í gær með Botníu til Siglufjarð-
ar, en korna aftur með Gullfoss. Fuiid-
ir nefndarinnar halda áfrarn er þeir
koma að norðan.
A. L. Elnan ritstjóri Indherreds-
Posten í Steikjer í prændalögura
kom bingað með Mercur. Fer liann tif
Borgamess í dag, og ætlar að ferðasfr
hjer um hálfsmánaðartíma.
É.s. fíullfoss fer hjeðan til Vest-
fjarða, Sigluf.iarðar og Akureyrar í
dag kl. 1 e- Meðal farþega eru:
Einar M. Jónasson sýslum. og frú,.
Tage Möller og frú, síra Ásgeii Ás-
geirsson í Hvammi o. fl.
Mrs. og Mr. Vinton, amerísk iijón,.
sem búsett eru í Lundúnum, hafa dval-
ið hjer um tíma og fara í dag með
Suðurlandinu til Borgamess og ferðast:
landveg norður. Mrs. Yintori er frjetta-
ritari fyrir stórblaðið „New York
Tribune“, en maður hennar er málari
og ferðaðist hann hjer austur ma
sveitir.
Hefnd jarlsfrúarinnar.
Eftir Georgie Sheldon.
Fyrsti kapítuli.
hefndarheit.
Máninn glotti fölur og kuldalegur á
milli skýjahraxmanna og bleika birtnna
bar á skógarþyknin umhverfis Leaming-
ton Towers, gamla stóra steinbyggiugu,
sem óneitanlega var fögur tilsýndar, en
er nær kom, kom í ljós, að allir veggir
voru illa útlítandi eftir veður og vinda,
þó vafningsjnrtirnar grænu hyldu marg-
ar Ijótar skellur.
I hverjum glugga á Leamington Tow-
ers’ logaði ljós, frá hæsta glugga turns-
ins og niður að kjallaragluggunum litlu.
Og yfir gamla marmaraþrepinu við aðal-
irmganginn var og Ijós, er har sterka
birtu. Marmaraþrepin voru skrautlega
böggin og gáfn dálita bugmynd um alt
það, skraut, sem gat að líta inni í húsinu.
Inni í höllinni á að • fara að halda
veislu milkla og er tilefnið það, að Dud-
ley Durward lávarður hafði nýlega verið
sæmdur jarlstign og tilkynningu um það,
að hann ætti að setjast á bekk í efri mál-
stofunni, hafði hann fengið eigi alls fyr-
ir löngu. Hafði það vakið mikinn fögnuð
vina hans og eigi síst hans sjálfs.
1 stóru viðhafnarstofunni á Leaming-
ton Towers sem er öll hvítmáluð, með
skrautlegum, gyltum listum,, og prýdd
fjölda málverka, listaverka og blóma,
stendur húsbóndinn, hreykinn heldur ien
ekki, við því búinn, að taka á móti gest-
um sínnm, er þeir koma til að óska hon-
um til hamingju.
Hann er maður sterklega vaxinn, á að
giska þrítugur að aldri og er fríður sýn-
um. En í andliti hans eru harðlegir
drættir, sem eru augljós merki þess, að
hann er slægur og hyggur á lymskuleg
ráð, er honum býður svo við að horfa.
Bert er það, af útliti hans, að hann á
litla þolinmæði við þá, <er kynnu að
leggja stein í götu hans. En áfram áðeins
vill bann, áfram til metorða og meiri
valda.
Augu hans erú dökk og hvöss, og í
djúpi þeirra er eins og glóð, er vind-
gustur lífgar að nýju. Og þessi ieldur í
augum hans er vei yfir þeim, er á ein-
hvern hátt hindra hann í að koma á-
formum sínum í framkvæmd. En nú, á
þessari stund, er það ljómi sigurgleðinn-
ar, sem í þeim skín.
Nef hans er stórgert og munnfríður
er hann e'kki. Yarirnar herpast saman,
eins og títt er nm ákveðna menn, og
mieinlegt glott, er fáum géðjast að, ber
hann oft á vörum.
Parna stendur hann nú á miðju gólfi,
undir ljósakrónunni, með hendur á haki,
og starir beint framundan, og hugsar um
þá stund, er hann flytnr fyrstu ræðuna
sína í efri málstofunni. Hann fylgir sjálf-
um sjer í anda fram á elliár, lítnr sjálf-
an sig knjebeygja hvern mtektarmanninn
á fætnr öðrum, og loks verða voldugasta
mann landsins og hægri hönd konungs-
ins.
í öðrum enda herbergisins er hurð opn
nð hægt, og einhver gengnr inn í ber-
hergið, en staðnæmist nm stnnd nálægt
dyrunum. En svo líður þessi yndislega
vera Ijett áfram og staðnæmist loks við
hlið lávarðinum. pað er kona lávarðarins,
forkunnar fríð sýnnm, er bar öll merki
göfugrar kvensálar í andlitsdrátum sín-
um. Hún er skrautlega ilædd og leggur
hægri hönd sína hægt á arm hans og
mælir, og rödd hennar er hljómskær
og fögur:
„Dndly, jeg gleðst yfir sigri þínum.
Jieg flýtti mjer niður, svo jeg gæti orð-
ið fyrst til þess að óska þjer til ham-
ingju.“
Hann sneri sjer við snögglega og sig-
urhróss-svipnrinn hvarf í einu vetfangi
af andliti hans og hæðni og beiskja kom
í staðinn.
„Svo þú ert að óska mjer til hamingju
lí'ka, eða hvað? Jteg geri ráð fyrir því,
að þú hafir ekkert sjerstakt á móti því,
að verða jarlsfrú.“
Hann horfði hörkulega á hana um
stnnd. Engrar mildi varð vart í svip
hans, nje aðdáunar. Hann var villidýri
líkur, sem er 4 þann veginn að stökkva
á bráð.
„Nei, nei, Dudley. pú veist, að jeg
er ekki að hngsa um sjálfa mig“, svar-
aði hún og var grátekiki í rödd hennar.
Hún hörfaði undan fet eða tvö, eins og